Długo zastanawiałam się nad tym czy podzielić sie z Wami moją sprawą, która jest dosyć dziwna.
Rok temu poszłam z koleżanką biura, siedziało 3 chłopaków ( nie znałyśmy ich, pierwszy raz widziałyśmy) Spojrzałam jednemu w oczy i po prostu poczułam, że to ten. Oczy których nigdy nie zapomne, jedna wielka tajemnica. Myślałam o nim cały dzień. Weszłam na facebooka i go znalazłam. Byłam w szoku, to był on. Do dziś zastanawiam się jak go znalazłam, chłopaka widziałam pierwszy raz. Czy to nie dziwne? nie tak bardzo jak to co sie dalej działo. Wysłałam zaproszenie, napisał do mnie. I się zaczęło, pisaliśmy przez pare dni. Trwało to chyba przez tydzień, nikt nigdy nie widział mnie tak szczęsliwej, przyjaciele w szoku. Na jednym z festynów byłam z dwoma koleżankami onz dwoma kolegami. Widział mnie, po jakimś czasie zadzwonił czy się spotkamy. Zgodziłam się i tak w 6 się poznaliśmy. Jeden z jego kolegów zachowywał się jak idiota, wszystko zepsuł, zakrywał się gazeta ( chyba był zestresowany i tak to się odbiło na nim) spotkanie nie należało do udanych. Ale myślałam, że musiałam mu sie spodobać skoro zadzwonił, on zachowywał się jak najbardziej ok, tak czy siak byłam bardzo szczęśliwa, do czasu. W nocy napisał do mnie, przeprosił za zachowanie kolegi. I kontakt się urwał, pisałam do niego czemu tak jest? czemu juz ze sobą nie rozmawiamy. Odparł, że ma poważne problemy i że na nic nie ma ochoty. Byłam załamana, bez życia. Po miesiącu napisałam do neigo, był na jakiejś imprezie i ktoś z jego telefonu bardzo mnie obrażał w smsach. Na nastepny dzień napisał tylko, że to nie on pisał, znów kontakt się urwał. Mimo wszystko nie odpuściłam, po 2 miesiacach napisałam czy wszystko u neigo ok i czy dalej ma mnie dgzieś. Pisaliśmy troche, było w miare ok ale potem znow cisza. Było tak parę razy. Po jakimś czasie moja serdeczna przyjaciółka napisała do neigo czy zamierza tak odpuścic sprawe ze mna. Wtedy on napisał jej wszystko, że w ten sam dzień gdy poznał mnie poznał też inną dziewczyne w ktorej sie zakochał, w meidzy czasie jego przyjaciel popełnił samobojstwo. Był załamany. A ta dziewczyna zdradziła go z jego kumplem na ów imprezie kiedy były smsy do mnie. Jak to facet wszystko dusił w sobie, poszedł na trening, nie rozgrzał się i poważnie uszkodził sobie noge. Miał 2 operacje, przeszczep. W tym czasie znów ja napisałam do neigo, tak po prostu jak sie czuje. Zapomniałam dodać, że każdego dnia do dziś modle się za niego. Jeszcze przed świetami tez napisał do mnie. Wyżalił się, napisał mi o tej dziewczynie, że napisałby że to wszystko przez nią ale nie chce wyjśc na dupka... dodał że jak bede chiała to zawsze możemy pogadać, ale jeśli mam sobie robić nadzieje to to się wszystko mija z celem. Napisałam mu, że lepiej jeśli nie ebdziemy ze soba rozmawaic. Ale nie mogłam, po 3 meisiacach napisałam do neigo ( czyli jakis tydz temu) trochę popisaliśmy ale znow mnie olał. Może dla Was ta sprawa jest normalna, ale uwierzcie że w meidzy zcasie dzialy sie takie rzeczy których nie moge objać rozumem. Sny, osoby bardzo do neigo podobne,i to że pare rzeczy przewidziałam w tej sprawie, a nie mialam sie na czym opierac. Kiedys miałam jakiś głos, że trzeba isc do kosciola, poszlam i na kazaniu byla doslawnie ta historia opisana! Dużo szczegolow, i nie myslcie że wariuje. Ludzie którzy znają tę sprawę twierdzą, że to dziwne i nie potrafią tego wytłumaczyć, choćby to że go znalazłąm. Mija już rok a ja dalej coś do neigo czuje, martwię się. Ale wiem że nic nie moge zrobić, nie cche wyjsc tez na nachalną. Zastanawiam się po co Bóg dał mi tę sprawę i czy pewnego dnia ten chłopak spojrzy na mnie i się zakocha, bo przy nim byłam szczesliwa, wiem że to dziwne.. Proszę napiszcie mi co o tym myślicie, jaki jest w tym udział Boga? Czy to jest normalne?

Moim zdaniem jemu nie zależy. Zobacz, non stop ty piszesz, a on?
Jeżeli byłby zainteresowany - napisałby.
Miałam podobną sytuację. Też myślałam, że to ten, bo "wszystkie znaki na niebie i ziemi" na to wskazywały.
Jednak nie.
Odpuść.

nie mam zamydlonych oczu, wiem że nie zachowuje się jakby coś miało być. Ale naprawde mam wrażenie że nie bez powodu Bóg dał mi tę sprawę i że coś jeszcze się wydarzy. Ale już niczego nie oczekuje

Może coś się wydarzy ale myślę, że równie dobrze może to być koniec.

W tym wypadku nauka może płynąć też taka, że nie wszystko, co wydaje się sensowne, faktycznie ma sens.

To przede wszystkim od nas zależy, czy coś dobrego wyciągniemy z naszych doświadczeń.

jak najbardziej to rozumiem.
nie zapomne tego jak go poznałam i pare dni po tym jak było meidzy nami ok, to położyłam się na łożku, puściłam jedną z piosenek hillsongów (świetne piosenki, do Boga;)) i dziękowałam Bogu za to że jest jak jest, byłam taka szczesliwa.

też tak kiedyś miałam, długo się łudziłam, że może jednak, bo wszystko wtedy wskazywało na niego i ostatecznie nic z tego nie wyszło.

pozbądź się tego wrażenia, nie warto łudzić się bezpodstawnymi nadziejami, zmarnujesz tylko czas. serio.

czyli sie z tym wszystkim pomyliłam