I ja jestem wyjątkowo zaskoczona.
Wśród ludzi których znam, czy kiedykolwiek znałam, znajomych, sąsiadów... w tym również praktykujących katolików, nie znam ani jednej osoby, która zachowywałaby wstrzemięźliwość przed ślubem. Mało tego, nie znam nikogo, kto miałby w życiu tylko jednego partnera seksualnego. Naprawdę nie wiem więc gdzie się ukrywa te 30%...

Ani słowem nie napisałam o wstrzemięźliwości przed ślubem. Pisałam w innym kontekście. Decyzje o ślubie też są podejmowane czasem nierozsądnie.

Mleko się rozlało. To, co najpiękniejsze w związku zostało przerwane.

Ludzie jednocześnie poznają się coraz bardziej i dojrzewają do decyzji o byciu razem (...) przedwczesny seks przerywa brutalnie tę grę

Tu nie ma mozliwości dobrej rady. Mleko się rozlało. To, co najpiękniejsze w związku zostało przerwane. Mężczyzna z natury lubi zdobywać, kobieta podejmuje grę na zwłokę. Ten flirt jest najpiękniejszy i dostarcza wielu emocji. Ludzie jednocześnie poznają się coraz bardziej i dojrzewają do decyzji o byciu razem. Na to potrzeba sporo czasu. Niestety przedwczesny seks przerywa brutalnie tę grę. I nie ma tu znaczenia czas trwania związku, ale jego etap. Mężczyzna od początku chce konsumcji, to jego natura biologiczna. Poczeka lub odejdzie, gdy nie otrzyma tego o co zabiega. A kobieta ma klarowną sytuację o co mu chodziło.
Kiedy rozmawiam z ludźmi w necie, którzy szukają swych połówek to włos m się na głowie jeży. To poszukiwanie maluczkowych spółek cywilnych i liczenie, że jakoś to będzie.
Nie zmusimy nikogo do miłości, nie przyspieszymy dojrzewania kiedy nie ma ku temu zewnętrznych powodów (ma to co chciał). I nie wiemy jaką podejmie decyzję i czym będzie motywowana: litością, lękiem przed samotnością, namową rodziny, odpowiedzialnością za ewentualną ciążę czy zwykłym wygodnictwem. To właśnie owa maluczkowa miłość. On ją piętnował.
Można mnożyć przykłady takich a nie innych scenariuszy życiowych i propozycji rozwiązań. Każda sytuacja jest jednak inna.
Autorka wątku może trwać w tym układzie lub zaryzykować odejście. I każda decyzja wiąże się z możliwością odejścia jednej ze stron.
Kobieta, ktora godzi się na podporządkowanie mężczyźnie przed ślubem nie może zmienic tego stosunku po ślubie. Słyszymy: żyli zgodnie 10lat w konkubinacie, po 2 latach małżeństwa rozwiedli się. Dlaczego? Bo jedna strona grając oszukiwała drugą, po ślubie nie musiała grać, w końcu była sobą.
BTW: wiele przesłanek wskazuje na to, że małżeństwo to rodzaj uzależnienia. Jak się uzależniać to mądrze.

A tutaj nie o to chodziło?

Nie mam zielonego pojęcia skąd Soul33 wytrzasnął tak niski wskaźnik- Polska nadal ma silne korzenie tradycji i prędzej uwierzę, że tak jest w krajach o słabych korzeniach chrześcijaństwa, jak np. w Szwecji czy Francji.

Bardzo mocno kocham go. Nie potrafię sobie wyobrazić jak mogłoby wyglądać życie bez niego....jednak on nie chce ślubu, przynajmniej przed 30-stką (mamy po 25 lat)....a ja nie chcę tak żyć, nie mogę. I nie potrafię sobie z tym poradzić...bardzo go kocham,ale nie chcę żyć w grzechu, bo spowiadanie się co miesiąc i tkwienie w takim związku przecież nie ma sensu. Bardzo go kocham, ale kocham też Boga i nie umiem tego pogodzić.
Rozmawiałam z nim o tym, on nie zmieni swojego zdania. Nie chce ślubu, ja nie chcę żyć bez ślubu. Wiem,że będę musiała odejść...bo nie chcę tak tkwić...ale jak z tym żyć? Pytam Was, jak z tym żyć? Czy dam radę? Nie chcę odsuwać się od Boga, to wiem na pewno....ale nie umiem sobie wyobrazić życia bez niego. Czy poradę sobie z bólem? Czy ktoś kiedyś przeszedł coś podobnego?
P.s. Proszę moderatorów o przeniesienie wątku w bardziej odpowiednie miejsce jeśli tak uważają.

Kobieta często podejmuje taką decyzję zbyt pochopnie

Val, no tak, zgadywałem na podstawie obserwacji. Oczywiście dotyczą one ludzi względnie młodych. Nie wiem natomiast, czy podane przez Ciebie badanie nie dotyczyło wszystkich grup wiekowych.

Małżeństwo to nie stereotypy. 'Nowoczesne' podchodzenie do spraw związków skutkuje ogromną falą rozwodów, czyli ludzie wybierają źle. Połowa dzieci w warszawskich szkołach pochodzi z niepełnych rodzin, rodzin patchworkowych. A guru w sprawach miłości są osoby, ktore zawierały związki kilkakrotnie. Wszystko zależy od punktu odniesienia. Pobieramy się dopóki będzie nam dobrze ze sobą czy tylko raz. To stereotypy dla sytuacji uznawania przejściowości związków.

Jesteś ateistką, więc osoba naprawdę wierząca nie będzie zainteresowana odsłaniać się przed Tobą narażając się na wymowny uśmieszek.

Na podstawie Twoich dotychczasowych wypowiedzi na forum jestem przekonana, że traktowałabym Ciebie z grzeczną, ale chłodną tolerancją.

Obserwacje lekarzy też są niewiarygodne, ponieważ kobiety, które nie współżyją nie korzystają z porad ginekologów, jeśli nie mają problemów zdrowotnych.

-Vi- jesteś pewna, że każdy z Twojego otoczenia jest absolutnie szczery? Nietrudno zgadnąć, że jeżeli w danym środowisku jest jakaś moda, to wtedy ludzie chętniej w badaniach mówią to, co jest modne, nie bacząc na to, jak to u nich wygląda w rzeczywistości.
Np. Ile ludzi jest skłonnych przyznać, że ich życie seksualne jest nieudane, bądź rzadkie otoczeniu? Częściej się mówi, że jest dobrze, bo łatwo to ukryć.
Działa ten sam mechanizm, co w badaniach Polaków- 95% uważa się za katolików. Z tym, że jak ta katolickość wygląda łatwiej zweryfikować niż to co się dzieje w łóżku .

Soul33- zaręczają się raczej młodzi . (zareczyny.pl)

Znam co najmniej dwa małżeństwa w których było tak,
że to on parł do slubu tak, że groził wprost odejściem
a jej do ślubu się nie spieszyło

Są ludzie, którzy uprawiają tę grę
"on chce, ona się opiera" ale to jak słusznie nazwałaś "gra"
i z otwartością, szczerością i uczciwością nie ma,
moim zdaniem, za wiele wspólnego

może kiedyś tak było gdy kobiecie
nie wypadało być tą stroną "chcącą"

libido kobiet i mężczyzn jest takie samo
(tak wykazują badania)

więc jak nie ma presji religijnej lub kulturowej kwestii z zewnątrz
obydwoje w takim samym stopniu mają ochotę
"skonsumować związek"