Witam. Jak pomagałem cioci czyscic pomnik na cmentarzu to podeszła kolezanka do cioci, rozmawiali o mnie jaki ja dobry jestem ze przychodze, umuje a wemnie pojawiło sie taki zachwyt, nawet czekałem kiedy zaczna o mnie rozmawiac, chwalic mnie.
Jest to grzech samozachwytu ?

Zalecam zagłębić się w wiarę poprzez czytanie Nowego Testamentu (najpierw) i rozmowy na forum.

Takie pytanie są bezsensowne bo ani Ci specjalnie nie pomogą ani nawet nie wiadomo co na nie odpowiedzieć

A czy istnieje coś takiego jak grzech samozachwytu? Tu raczej chyba należy obawiać się pychy. Ale nie dajmy się zwariować. Każdy lubi być pochwalonym. I chyba pokutuje w nas ciągle błędne przekonanie, że każdy ma być skromny, przy czym ta skromność ma być samobiczowaniem się. Nie chcemy zupełnie fałszywie nieraz, przyjmować żadnych pochwał, a gdy przyjdzie nam powiedzieć coś dobrego o sobie, to wolimy już mówić o naszych wadach. Nie można przesadzać, bo to sprawi że będziemy robić dobre rzeczy dla korzyści,choćby samozachwytu, ale robiąc coś bezinteresownie, możemy czasem ucieszyć się że ktoś jest wdzięczny czy nas chwali. Wszystko zależy od tej sytuacji. Ludzie na forum nie powiedzą Ci z całą pewnością czy zrobiłeś coś złego czy nie. Ja uważam z tego opisu że nie. Uważam też że prawdopodobnie masz złe pojęcie grzechu, jak m.in. prawa do bycia pochwalonym, bo widocznie w Tobie też zaszczepiono przekonanie że o zaletach i sukcesach trzeba milczeć. A to jest fałszywa skromność, zamykanie człowieka w klatce chorych cnót i zalet - super skromność. Prawda i jej godne przyjęcie nie jest grzechem w mojej opinii. Nie wiem ile masz lat, ale wydaje mi się że szczególnie mlodzi ludzie potrzebują jasnej pochwały, albo napomnienia. Muszą wiedzieć co robią dobrze a co źle i uczyć się na błędach. Tylko karanie jest tak samo złe jak tylko chwalenie. Pisze o tym w kontekście tego że wszędzie musi być równowaga.

Pochwała mobilizuje człowieka do jeszcze większej pracy. Lubimy pomagać, ale lubimy też pochwały. Musimy mieć informację zwrotną o sobie. Jeśli to jest szczere to należy się cieszyć. A paniom podziękować za dobre samopoczucie. Pycha zaczyna się w miejscu, gdzie czujesz się bez powodu lepszym od innych.

Jeśli ktoś nas docenia i umie zauważyć dobro,które czynimy to dobrze.Trzeba umieć przyjąć pochwałę.Ale należy pamiętać aby nie czynić dobra dla samej pochwały.Nawet jeśli to nasze dobro,które czynimy nie zostanie dostrzeżone, nie mówiąc już o docenieniu, to należy je czynić mimo wszystko.

W tym momencie zawsze dostrzegam pewną niepozorną zakonnicę i jej słowa.

Ludzie są nierozsądni, nielogiczni i zajęci sobą.
Kochaj ich mimo wszystko.

Jeśli uczynisz coś dobrego, zarzucą ci egoizm i ukryte intencje,
Czyń dobro mimo to.

Jeśli ci się uda, zyskasz fałszywych przyjaciół i prawdziwych wrogów.
Staraj się mimo wszystko.

Dobro, które czynisz, jutro zostanie zapomniane.
Czyń dobro mimo to.

Uczciwość i otwartość wystawią cię na ciosy.
Bądź mimo to uczciwy i otwarty.

To, co zbudowałeś wysiłkiem wielu lat, może przez jedną noc lec w gruzach.
Buduj mimo to.

Twoja pomoc jest naprawdę potrzebna.
Ale kiedy będziesz pomagał ludziom, oni mogą cię zaatakować.
Pomagaj mimo to.

Daj światu z siebie wszystko, a wybiją ci zęby.
Mimo to daj światu z siebie wszystko.

/Matka Teresa z Kalkuty/

Tak,to jest piękny przykład,bo jej słowa miały pokrycie z tym jak żyła.

Pomogliscie mi dziekuje wszsytkim.

To ja jeszcze dodam dwa fragmenty z PŚ

Jak było zalecane, na początek Nowy Testament, List do Rzymian (12, 14-16)



Chodzi o dokładnie - Nie gońcie za wielkością, lecz niech was pociąga to, co pokorne. Chodzi o przestawienie swoich pragnień. Byle tylko nie na zasadzie fałszywej pokory, a umiłowanie i zrozumienie bojaźni Bożej. To bardzo ważne.


I warto, na prawdę WARTO czytać Stary Testament. Według mnie, bez ksiąg Starego Testamentu nie zrozumie się Nowego. Byle czytać rozważnie

Księga Przysłów (3, 7-8)



Polecam całą Księgę Przysłów i Księgę Mądrości.

Powodzenia

Uvirith powiedz mi prosze ,,Nie gońcie za wielkością, lecz niech was pociąga to, co pokorne.,, ten cytat ja go tak rozumiem ze nie powinienem sie jakos wywyzszac np: z tymi moimi myslami, aby mnie pochwalono,
mam tez tak ze zdarza mi sie cos nie powiedzieć bo uwazam ze sie tym chwale czy tym co powiem staje sie jakos lepszy np: dzis był mój kolega zapytal sie ile podnosze obciazenia na siłowni, chciał tez abym podniósł mój maksymalny ciezar, odmówiłem bo wemnie pojawiło sie takie cos zebym tego nie mówił, nie robił, bo jak to uczynie to Pan na mnie sie obrazi, nie będzie mi pomagał.

Nie przypisuj Bogu ludzkich cech i nie wsadzaj w ramki. Bóg każdego kocha. Jeśli dał Ci siłę i sprawność fizyczną to ciesz się nią. Ktoś inny ma inne talenty. Nie jesteś od niego lepszy jako człowiek, jesteś silniejszy bo ćwiczysz i wykorzystujesz swoje biologiczne możliwości. Każdy chłopak chce mieć sportową sylwetkę i to nic złego. Jeśli kolega nie podnosi tyle kilogramów to zawsze możesz go pocieszyć, że mu się na pewno uda lub wskazać mu jego talent, którego Ty nie posiadasz.
Bóg to nie księgowy, który zlicza ludzkie potknięcia. Lubię powiedzenie: żyj/pracuj jakby wszystko zależało od Ciebie i módl się jakby wszystko zależało od Boga. On nie jest od pomagania nam na każdym kroku, dał nam rozum.

Ja rozumiem ten fragment tak, że nie należy oczekiwać pochwały. Nie należy też gonić za wielkością, czyli nie należy brać za cel tej wielkości. Taki przykład - jeżeli ktoś siedzi na uczelni tylko po to, żeby zostać profesorem to czyni wbrew temu fragmentowi. Tak samo, jeżeli ktoś ćwiczy jakieś sztuki walki po to, by być szanowanym. Przetłumacz sobie na szpanerstwo .

Swoją drogą, na każdym kroku jest taka pokusa.

dobrze dzieki jeszcze raz