Dziękuję wszystkim za odpowiedź, po części wszyscy macie rację. Boję się o niego nie tylko ze względu na sprawy psychiki, ale psuć się zaczęło wszystko, gdy ja zaczęłam się coraz bardziej za niego modlić. Zależność była taka, że im bardziej się modliłam za niego tym bardziej czuł się rozdrażniony w mojej obecności, zły na mnie. Niby mówi, że modli się codziennie Różańcem to nigdy nie widziałam by przy mnie to robił albo gdy chciałam razem z nim odmówić to się wykręcał, że już odmówił albo się wstydzi mówić na głos. Dziwne. Niby chodzi co tydzień na Mszę a ostatnio jak byłam z nim na jednej to nie przystąpił do Komunii mimo, że wcześniej wspominał, że był niedawno u spowiedzi. Na Mszy w ogóle się nie angażuje we wspólną modlitwę, nie odpowiada na wezwania - byłam z nim parę razy ma polskiej Mszy, ale to było dalej od jego miejsca zamieszkania, czasem czuję jakby w ogóle był nieobecny duchem na Eucharystii, jakby popadał w jakiś stupor. Dałam mu poświęcony krzyż, by powiesił go na ścianie, ale potem jak zauważyłam schował go do szuflady. Mimo to deklaruje się jako wierzący i praktykujący. Mam doświadczenia z osobami opętanymi i dręczonymi przez złego ducha, ale granica pomiędzy działaniem diabelskim a jakimiś zaburzeniami jest bardzo cienka. Sama nie uważam, by było to opętanie, ale może być to silne dręczenie diabelskie, szczególnie, że w nim jest tak bardzo dużo nieprzebaczenia, niezałatwionych, bolesnych spraw, zranień z przeszłości oraz goryczy a zły lubi na tym żerować. Raczej nie pojadę na ten rok bo gdy opadły emocje widzę, że nic na siłę. Wpadnę raczej do niego na 3-4 dni za 3 tygodnie - bilety są tanie, więc czemu nie, i postawię kawę na ławę. Porozmawiam z psychologiem chrześcijańskim i może moim znajomym egzorcystą co z takim człowiekiem zrobić. Może oni podpowiedzą jak postępować. Myślę, że warto go namówić na jakieś rekolekcje z uzdrowieniem wewnętrznym, jakimiś warsztatami psychologicznymi w wakacje. Ale wszystko zależy od niego. Zrobię co mogę. A za rok skończę studia i tak tam pojadę bo taki plan był od dawna, więc będę miała go na oku. We wrześniu zacznę chyba roczne policealne studium opiekuna medycznego. Po prostu czasem najlepszymi metodami są jak Pan Jezus mówił: post i modlitwa. Przemodliłam wczoraj tą sprawę i jaśniej już to wszystko widzę. Dziękuję za przystopowanie mnie - dało mi to dużo do myślenia. Jeśli ktoś może to proszę chociaż o jedno Zdrowaś Maryjo w intencji tego człowieka.

..ja pomodlę się, ale za ciebie.

Bóg zapłać

dołączam również swoją modlitwę

Gattone uważam że najważniejsze to on sam musi siebie pokochać i zaakceptowac siebie i swoją przeszłość. Ludzie ktorzy siebie nie kochają, nie akceptują to nawet gdy doświadczają miłości od innych, to ją odrzucają, bo czują że na nią nie zasługują. Tak mi się wydaje.
Polecam ksiązke, możesz mu ją dać/wysłać: Pelanowski Augustyn - Wolni od niemocy .
Trzeba obrócić swoje zranienia, cierpienia które się doznaje od rodziny/bliskich /znajonych na swoją korzyśc, Jezus też cierpiał, był odrzucony, poraniony.