Tak konkretnie to Jezus rozpoczął recytację psalmu 22.

Przykazanie to daje Bóg właśnie. W innym miejscu dodaje: "moja jest odpłata i kara" [Pwt 32,35] i "Ja jestem, Ja jeden, i nie ma ze Mną żadnego boga. Ja zabijam i Ja sam ożywiam, Ja ranię i Ja sam uzdrawiam, nikt z mojej ręki nie uwalnia [39]".
Przestrzegam przykazań, w tym piątego, przede wszystkim ze względu na to, że Bóg je daje, a nie z jakiś etycznych, czy humanitarnych przesłanek.

Mogłem, oczywiście napisać o przyśpieszonej emeryturze, przejściu do nieba, pozbawieniu życia doczesnego, trwałym odcieleśnieniu, ale nie oddawałoby to dostatecznie sensu, jakim jest nagłość śmierci i to, że Bóg ma nad nią całkowitą kontrolę.

Nie chce nam się na niebo zasłużyć

A to trzeba zasłużyć? A ja myślałem, że zbawienie jest z niezasłużonej łaski.

Myślę, że ludzie nie tyle boją się iść do nieba, ile boją się umierania.

No nie wiem, nie wiem...
No bo, czy jest ktos, kto chciałby spędzić dwutygodniowe wakacje w towarzystwie takiej Gity, Maluczkiego, Lizy, Johnnego, noOne'a... ?
No raczej nie!

A w przypadku Nieba mowa przecież nie o kilkudniowych wakacjach, tylko całej wieczności!

Wizja takiego Nieba bardziej mnie przeraża niz widmo piekielnych katuszy

jak dla mnie niebo, to jest po prostu - szczęście.
jak można bać się szczęścia? ...to by było chorobowe.

@ alpert

Na szczęście ludzie w niebie będą odmienieni. Każdy będzie tam spoko gościem.

A czy nie znaczy to, że do Nieba nie pójdziesz ani Ty, ani ja ani żadna inna osoba tylko ci spoko goście których z nas zrobią? I że nie ma dla nas trwania po śmierci?

Rozpadamy się by zrobiono z nas człowieka odmienionego czyli coś czym nie jesteśmy teraz?
I to on będzie trwał - nie ja czy Ty ?

@ alpert

Będziemy odmienieni, czyli dorośniemy. Każdy osiemdziesięciolatek był kiedyś ośmiolatkiem i mimo że mając 8 lat był kompletnie innym człowiekiem niż w wieku 80 lat, to jednak cały czas był sobą. Tak samo w niebie - będziemy zupełnie inni, ale pozostaniemy sobą.

Ludzie nie boją się nieba, boją się umierania i cierpienia- to jest normalne, fizyczne, ludzkie, takie sam strach przed śmiercią odczuwał Jezus w Ogrójcu. Nie znamy śmierci, boimy się nieznanego, wiemy że często wiąże się ona z bólem i cierpieniem. No i chyba trochę boimy się czy napewno trafimy do Nieba. Poza tym nie chcemy zostawiać bliskich, czujemy sie im potrzebni- szczególnie gdy mamy jeszcze małe dzieci. .. choć.... jedna pani 85 -letnia, bardzo sympatyczna powiedziała mi dziś z głebokim spokojem że czeka na śmierć i chciałaby żeby Pan Bóg już ją zabrał. A wcale nie jest jeszcze jakas cierpiąca czy cięzko chora. Ona poprostu ma poczucie wypełnionego życia i czeka spokojnie na wieczność. Dla mnie jest piękno w tym jej spokojnym oczekiwaniu

Ludzie czesto stoją jak to ty ładnie określasz do lekrza, często nie dlatego że się boją śmierci, a dlatego że cierpią i się boją bólu. Kiedyś jak będziesz cierpiała z powodu chorób to też bedziesz stała/stała w kolejkach.
Jak nogę złamiesz to nie bedzisz stała w kolejce do ortopedy?

Ludzie nie boja się iść do nieba.. Boją się nieznanego. A tym jest śmierć..

jak ktoś ma coś na sumieniiu to się boi śmierci..
jak żyjesz z Bogiem to śmierć jest radością

W kraju naszym jest mnogo fanatyków i im się tylko wydaje, że żyją z Bogiem.

Śmierć - u nas to żadna radość, wręcz odwrotnie.