jaki to ma sens ze kiedys bede gdzies lezal i sie rozkladal

Bakterie będą miały co jeść.

Nie tylko bakterie.

Poza tym to znakomity nawóz dla gleby.

Np. może to stanowić lekcję pokory.

Wydalanie to lekcja pokory. A rozkład ciała nie powinien nikogo obchodzić, chociaż ja bym wolał aby moje ciało spalić i rozsypać.

To ja jestem obecnie tym gnijącym ziarnem

Znaczy, że się już rozkładasz? bo ja tak bym to zinterpretował w kontekście przytoczenia tu cytatu wskazanego przez @mkb...

A jak inaczej interpretować ten fragment?

Ten kto zbytnio przejmuje się życiem na ziemi to marny jego los, a dla kogo życie pozagrobowe jest ważniejsze to trafi do nieba. Chyba o to chodzi

O tym mówi raczej cała Ewangelia, a zwłaszcza
Mt 6:19-20
19. Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje włamują się i kradną.
20. Gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie włamują się i nie kradną.

Natomiast to o ziarnie: ziarno to słowo, słowo nas przemienia tak aż obumieramy, potem wydajemy plon.

..czy spotkaliście się z sytuacja, gdy ktoś was o czymś mądrzę pouczał, ale go nie słuchaliście..?
gdy ten człowiek odszedł z waszego życia lub umarł, przypomnieliście sobie jego pouczenie i je wypełniliście?
to jest ten plon wydany przez obumarłe ziarno.
tak samo było z Jezusem Chrystusem jego nauka i śmiercią
i z każdym innym, kto słowem, czynem czy życiem, głosił dobro.

"Poprzez moją śmierć porównywalną do rzucenia w ziemię
ziarna, nadejdzie godzina mojego uwielbienia. Moja śmierć
na krzyżu przyniesie wielkie owoce: "obumarłe ziarno" - symbolizujące
Mnie, ukrzyżowanego - stanie się przy zmartwychwstaniu
chlebem życia dla świata; będzie światłem dla narodów i kultur.
Tak, spotkanie z duszą grecką, ze światem greckim urzeczywistni się
w tej głębokiej sferze, do której nawiązuje historia ziarna,
przyciągającego do siebie moce ziemi oraz nieba i stającego się
chlebem.
Innymi słowy Jezus wypowiada proroctwo o Kościele Greków,
o Kościele pogan, o Kościele świata, jako owocu swojej Paschy."
Benedykt XVI "Apostołowie i pierwsi uczniowie Jezusa"

Inni tłumaczą to w ten sposób, że należy obumrzeć jeszcze za życia,
czyli porzucić wszystko, co wartościowe w oczach świata,
umrzeć dla świata a wtedy to, co zrobimy wyda najlepszy owoc.