Nie bardzo rozumiem o jakim wsparciu mówisz, bo nigdy nie przyznam Ci racji odnośnie możliwości spożywania Eucharystii przez osoby będące w nieformalnych związkach, które nie zamierzają zerwać z grzechem.

Tak, to ziarno i jeśli ktoś tkwi w grzechu, znaczy, że ziarno upadło na drogę, na skały lub między ciernie. Na pewno nie na żyzną glebę. Ten drugi stół to nie gleba, to pokarm w drodze: "Kto Mnie spożywa...", "Bierzcie i jedzcie ...pijcie...". Glebą jest serce człowieka. Przeczytaj sobie przypowieść o siewcy (Mt 13,1-8).

Na pewno sama lektura nie przyniesie zbawienia, ale łaska Boża, którą należy przyjąć. A cóż to znaczy przyjąć łaskę? Nic więcej jak iść za Chrystusem.

Oooo, czy to arena z bykami i torreadorem czy może jakas olimpiada?

i tu widzę zwrot w Twoim myśleniu. W końcu przestałeś mówić jak niepodważalny autorytet, a chcesz dyskutować, chcesz się czegoś dowiedzieć, nauczyć.
My też się wciąż uczymy, jeden od drugiego korzystając z nauczania UNK.

A Ty skąd masz pewność, że Judasz jest w piekle? Miałes objawienie, czy co?

Myślę, że nie. Z czystej ludzkiej chęci do życia, to po pierwsze: raz złapano, mogą i drugi raz złapać. Po drugie, w Biblii mamy przykłady, że Jezus znał myśli, więc wiedział o tym jak zamierza postąpić.

To co napisałaś to nasza życzeniowa pobożność. Jezus często nie kończył swoich przypowieści, zostawiając nas w niepewności. Znał życie. Czy przypowieść o marnotrawnym synu skończyła się dobrze? Kto ma pewność, że młodszy syn nie odszedł ponownie? Czy znowu wróci? A może już nie?

Życzeniowa pobożność.. Przecież musi być happy-end..

Przyjęcie Komunii Świętej bynajmniej nie jest gwarantem trwania w stanie łaski bez końca.
To czy moment zgrzeszenia nadejdzie w chwilę po przyjęciu Komunii, czy może wiele lat później, jest naszym subiektywnym odbiorem pewnego stanu wewnętrznego, który de facto z upływem czasu, nie ma formalnie nic wspólnego.

Do @Krzysztofa: wcale nie jestem pewien, czy udzieliłem Ci wsparcia.

Zdaje się uważasz, że Judasz przyjął sakrament jako grzesznik. Nie całkiem uważnie śledziłem wątek, a Twój sposób wypowiedzi też sprawia mi trudności w odbiorze, być może się mylę w ocenie. Z tego co zrozumiałem, to mamy jednak różne poglądy. Podsumowując, uważam Judasza za osobę o niejednoznacznej winie podczas łamania chleba, co NIE przekłada się na analogię rozumowania przyzwolenia udzielania Komunii Świętej osobom trwającym w grzechu (związki niesakramentalne)

Ciag dalszy to jedynie bledne rozumienia przypowiesci.
Jezus nie opowiadal historyjek z happy end-em tylko nauczal, a ty chcesz dodac do Jego Nauki ciag dalszy robiac z tego historyjke.

Do Halinki: Twoje wsparcie to przyznanie, że Judasz dostał Eucharystię. Dałaś mi też drugie wsparcie twierdzeniem ,że piekło Judasza nie jest pewne, bo mam takie same zdanie.
Co do tezy ,że glebą jest serce człowieka to nie mogę się zgodzić ,bo dlaczego Jak Jezus przez trzy lata nauczał Żydów to w ich sercach nic nie urosło. Widocznie byli bez serca – może faktycznie tak było.

@sapper, żeby nie cytować całości, podaję link do bardzo dobrego tekstu o przypowieściach:
http://pierzchalski.ecclesia.org.pl/ind ... =07-01&t=5

"Przypowieść nigdy nie jest 'jednoznaczna'. Zawsze mówi ona coś więcej, niż to, co mówi."

Częściowo odpowiedział Ci już sapper. Różnica między opowiadaniem o kobiecie cudzołożnej a przypowieścią o synu marnotrawnym jest taka, że ta pierwsza historia jest faktem, a druga ... przypowieścią. Przypowieść ma za zadanie opowiedzieć o Bogu, jaki jest Bóg, na przykładzie ludzkiego życia. I tak przypowieść o synu marnotrawnym kończy się jego powrotem do ojca. Człowiek żałuje, przyznaje się do winy, Bóg wybacza. Nie ma "dalej". Może być powtórka tej sytuacji, ale nie dalej. Bóg zawsze wybaczy.
Natomiast historia związana z kobietą cudzołożną jest faktem. Tak samo faktem jak uzdrowienie paralityka. Dlaczego Jezus powiedział, że jako dowód, że ma władzę odpuszczania grzechów uzdrawia: "wstań, weź swoje łoże i idź"? Dlatego, że Żydzi szemrali: kim on jest, że odpuszcza grzechy? Uzdrowiłby go i wtedy, gdyby nie szemrali, bo widział jego wiarę, widział wiarę tych co go przynieśli do Jezusa, ale bezcelowe byłyby słowa: "abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma moc odpuszczania grzechów...".

Nikt z nas nie powiedział, prawie nikt, że Judasz jest w piekle. Hitler wymordował miliony. Po ludzku powinien być w piekle, ale nikt nie odważy się tego rzec z cała pewnością.

Czytałeś przypowieść o siewcy? Możliwe, że czytałeś, a jesli nie to słyszałeś podczas Mszy św. Ale wyjaśnienie tej przypowieści jakoś Ci umknęło:
18 Wy zatem posłuchajcie przypowieści o siewcy! 19 Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka oznacza ziarno posiane na drodze. 20 Posiane na miejsce skaliste oznacza tego, kto słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje; 21 ale nie ma w sobie korzenia, lecz jest niestały. Gdy przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamuje. 22 Posiane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne. 23 Posiane w końcu na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie je. On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny». (Mt13,18-23)

A dlaczego ma nie być "dalej"? Czy Ewangelię mamy ograniczyć do wycinków życia? Przecież dlatego Jezus używał wieloznacznych przypowieści, by każdy odnalazł w nich całe swoje życie. A to wymaga wyjścia "dalej".

Juz wyjaśniłam: przypowieści mówią o tym jaki jest Bóg. Dalej to może być historia powszechna.

Ty odnosisz się do teologii, ja do życia.

Poczytaj sobie o gatunkach literackich, w tym co to jest przypowieść, czemu służy, a potem porozmawiamy. Nie można pisać dalszego ciągu czegoś co nie jest faktem.

Pozostanę przy swoim zdaniu. Dla mnie od naukowego podejścia do chrześcijaństwa ważniejszy jest jego aspekt egzystencjalny.

Tyle, że moje podejście nie jest wcale naukowe, a własnie egzystencjalne. Ty próbujesz pisać ciąg dalszy Biblii i wyjdzie zamiast Słowa Bozego apokryf.

Bo czasem ważniejsze jest to co nie zostało powiedziane czy napisane.. Gdyby Pismo Święte było tak jednoznaczne i jednowymiarowe wystarczyłby jeden tom komentarza (chociaż może i on byłby niepotrzebny).

A wiesz dlaczego nie jest?