Odnosiłem się w mojej wypowiedzi wyłącznie do opinii wygłoszonej przez Soul33 jakoby:

"Religioznawstwo to nauka ateizmu. Nie można dzieciom podać piętnastu różnych teorii do wyboru, bo wtedy większość niczego nie wybiorą."

Jednakże na marginesie, uważam, że lekcje religioznawstwa byłyby wartościowe, lecz jednocześnie nie mam nic przeciwko organizowaniu w gmachu szkoły lekcji religii katolickiej czy jakiejkolwiek innej (dla wygody rodziców jeżeli doprawdy tak bardzo nie odpowiada wam koncept przykościelnych salek katechetycznych).

Oczywiście miało być "Nie można dzieciom podać piętnastu różnych teorii do wyboru, bo wtedy większość niczego nie wybierze."


Nie. Religia to nie tylko zwykła wiedza. Jest to integralna część światopoglądu, a nie da się wpoić dziecku kilku rozbieżnych światopoglądów jednocześnie.

Poza tym nauka w szkole powinna mieć jakiekolwiek znaczenie i choć potencjalnie móc być przydatna w przyszłym życiu. A jaką przydatność mogłoby mieć religioznawstwo? Dla katolika lub buddysty wszystkie pozostałe religie są nieprawdziwe, a dla ateisty w ogóle całe religioznawstwo jest nauką kompletnie o niczym. Zatem jedyny sens nauki religioznawstwa to rugowanie dominującej w społeczeństwie religii.


Za nauką religii w szkole przemawia właśnie tylko wygoda. Nie zauważyłem, aby ktoś miał inne argumenty przeciw salkom katechetycznym.

Żarujesz w tym momencie? Równie dobrze można zapytać jaki jest sens zapoznawania się z literaturą czy historią. Religia to jeden z głównych wyznaczników rozwoju kultury, a zatem jako takie zrozumienie zasadniczych idei głównych religii to zrozumienie tego, co oddziaływuje na większość ludzi na świecie, czyli zrozumienie świata po prostu. Gdyby np. większość ludzi choć z grubsza zdawała sobie sprawę jak zorganizowany/zróżnicowany jest islam, to dzisiejsza debata publiczna wyglądałaby zupełnie inaczej - osobiscie przypuszczam, że miałaby nieco bardziej konstruktywny charakter.

Jeżeli ateista uważa, że religioznawstwo to nauka o niczym, to jest idiotą.

JedenPost - uprzedziłeś mnie i przez Ciebie nie mam co napisać Soulowi33.


Też nie widzę. Chodziło mi tylko o to, że to co opisywałaś - wizyta w meczecie, spotkanie z baptystą - niezwykle pozytywnie mnie zaskoczyło. Nie chodzi o to, żeby z religii robić prawdziwe religioznawstwo (to byłoby sprzeczne z katolickim interesem), ale właśnie żeby pokazać, pozwolić na kontakt. Dzięki temu nie byłoby później kwiatków typu "Jehowi wierzą w Śiwę" (autentyk).


Znaczy, religioznawstwo uczy samodzielności myślenia i podejmowania świadomych decyzji. Rozumiejąc z grubsza główne nurty religii, łatwiej możemy określić, do której grupy chcemy przynależeć. Mając lat trzynaście wiele czytałem o religiach i jakoś nie zaowocowało to "nic nie wybraniem".
Ale z perspektywy konkretnej religii takie coś jest oczywiście niekorzystne, przyznaję, bo podajemy owieczkom na tacy inne doktryny. A nóż widelec któraś okaże się bardziej atrakcyjna?

Ależ skąd.
Religioznastwo nie jest w stanie powiedzieć nic prawdziwego o żadnej religii, bo religia nie opiera się wyłacznie na informacjach.

Czyli np. informacje o założeniach danej religii lub jej mitologii nie jest na jej temat niczym prawdziwym?
Poza tym, kiedy łatwiej jest podjąć decyzję? Kiedy znamy, choćby z grubsza, każdą opcję, czy gdy wybieramy w ciemno/nie wybieramy, bo boimy się nieznanego?

Uprzedziłeś mnie, ale uściślę. Może nie tyle religia co nauczanie religii. Tu dochodzi aspekt wychowawczy wynikający z Biblii i świadectwa osobistego katechety. Nie da się przekazać wiedzy/wiary tak, aby ktoś przyjął za swoje/wybrał bez życia tymi wartościami.
------------------------------------------------------------------

Uważam, że coś nowego/niezrozumiałego najlepiej poznaje się u źródła. I nie zastąpi tego nawet najlepszy nauczyciel religioznawstwa.
Ależ na katechezie mówi się o podobieństwach obrazów biblijnych z mitami.

Za wychowanie odpowiadają rodzice i nie sądzę, aby ich życzeniem była możliwość wyboru wiary przez dziecko.
------------------------------------------------------------

Dokładnie.

Całkowicie się z Tobą zgadzam poza jednym: nie wiem jak to jest z ateistami. Nigdy nie byłam ateistką .

W jakim celu niewierzący posyłają dzieci na lekce religii?
Jaki jest sens nauki religii w szkole, gdy w domu Boga nie ma. Gdy dziecko nie ma w środowisku domowym przykładu wiary.
Jestem przeciwnikiem nauki religii w szkole. Nauka religii powinna być tylko dla tych, którzy w Boga wierzą i Boga kochają. Może odbywać się w szkole, ale nie w formule lekcji. Lekcji często lekceważonej przez uczniów. Przedmiotu, z którego można w każdej chwili zrezygnować.
Gdym chodził na lekcje religii (w szkole bardzo krótko, gdyż Gomułka wyrugował), to do salek parafialnych przychodzili ci, którzy czuli taką potrzebę. A na lekcje Józefa Gniewniaka u św. Jakuba przybywało często ponad 100 osób (grupa liczyła 120 osób).

Taki przykład z własnego podwórka. Moje starsze dzieci miały w klasie niewierzących, którzy na religie do salki nie chodziły. Kiedy katecheza wróciła do szkoły, rodzice zdecydowali, aby uczestniczyły w tej lekcji. Efekt: koleżanka mojej córki uwierzyła i do dzisiaj (jest ponad 30 letnią kobietą) jest osobą wierzącą praktykującą.

Myślę, że dużym problemem może być katecheta. U nas w szkole nauczyciel jest bardzo ciężki, moja córka również chciała zrezygnować z lekcji (chociaż inaczej niż u autorki postu). Przede wszystkim warto rozmawiać, bo to jedyne wyjście do rozwiązania problemu.

Stanowisz dla mnie nie lada zagadkę. W tym fragmencie zgadzamy się co do joty. wnioskuję też z niego, że uważasz takie "poznawanie u źródła" za coś dobrego. Jednak takie poznawanie to właśnie elementy religioznawstwa, to nie jest katecheza w czystej postaci.


Moja wypowiedź odnosiła się do stwierdzenia, że "religioznawstwo nie jest w stanie nic powiedzieć o żadnej religii". Czy jeżeli "na katechezie mówi się o podobieństwach obrazów biblijnych z mitami", to znaczy, że zgadzasz się z moją tezą, czy nie?
Poza tym, nie zdarzyło mi się widzieć katechezy, w której mówiono cokolwiek o innych mitach więcej, niż dosłownie jedna wzmianka na rok.


To prawda. Ale moja wypowiedź odnosiła się do stwierdzenia, w którym sugeruję, że łatwiej jest dokonać wyboru, gdy wiemy co wybieramy, niż gdy jest do dla nas coś nieodkrytego. Jaki to ma związek z tym, że życzeniem większości rodziców nie będzie możliwość wyboru wiary przez dziecko?



Przykład znajomej.
Nie wykazuje jakiejkolwiek aktywności religijnych, a Kościół Katolicki daży niechęcią. Chciała zapisać córkę na etykę, ale uznała, że jak zapisze ją na religię, to pierworodnej będzie "łatwiej w życiu".

Przykład innej znajomej.
Niewierząca, ale wyszła z założenia, że "skoro wszystkie dzieci idą, to dlaczego jej ma nie iść?".

Myślę, że nasz apologeta chciał powiedzieć, że nie da się przeżywać danej religii podczas suchego wykładu na jej temat. Tylko że suchy wykład ma cel zgoła inny niż katecheza. Można się więc spierać, jak wprowadzać młodego człowieka w życie religijne, żeby jemu to najlepiej posłużyło. Osobiście uważam, że wykład jest lepszy, ale... ja nie panikuję ZOMG, ZOMG, jak nie zjem jutro Boga, to pójdę do piekła.


Nie bądź złośliwy. Przecież wiesz, że chodzi o to, żeby właśnie nie wybierać, tylko brać, co podsuwają.

Element, ale nie religioznawstwo. Katecheza to coś więcej niż poznawanie religii.

Nie wiem z czym mam się zgodzić lub nie. O owym podobieństwie jest mowa przy okazji omawiania gatunków literackich w Biblii oraz różnego rodzaju kontekstów. Nie widzę potrzeby prowadzenia cyklu katechez w tym temacie, chyba że Ty tego potrzebujesz, bo jak widać, bardzo chciałbyś, abym przyznała, że Biblia to mit. Niestety, ale mit w Biblii to gatunek literacji, przy pomocy którego przekazywana jest Prawda.

Własnie taki. Skoro rodzic ma życzenie, aby dziecko było katechizowane w konkretnej religii/wyznaniu, to nie ma życzenia, aby samo dokonywało
-----------------------------------------------------------------------

Wykład to przeżytek. Już Konfucjusz powiedział: Powiedz mi, a zapomnę. Pokaż mi, a zapamiętam. Pozwól mi zrobić, a zrozumiem.

Nie bądź złośliwy. Wybierać może człowiek dorosły. Za niepełnoletnich odpowiadają rodzice, więc ich wybór jest bardzo ograniczony. W temacie katechezy, to rodzice przy chrzcie zobowiazują sie do wychowania w wierze.

To nie wybór niepełnoletnich jest w tej materii ograniczony, tylko zdolność opiekunów do przyjęcia go do wiadomości, stąd tak często zmuszają swoje dorastające dzieci do udawania wyznawców religii, którą sami wyznają.

Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Prawda Jeden Post?
Dopóki rodzic odpowiada za wychowanie, dopóty decyduje o tym, czy dziecko będzie uczestniczyło w katechezie czy tez nie. Jeśli rodzice są wierzący, nie ma mowy o jakiejkolwiek zdolności lub jej braku.