każdy robi po swojemu ale czy właściwie to trudno określić.
ciekawe co na ten temat Katecheta powiedziec może i jak wygląda współpraca katechety z uczniami.

Skaju przytsłowia i cytaty rózne mają sens prawdziwy ale czy zawsze się sprawdzaja to też zależy od każdegoo z osobna.

"jak wygląda współpraca katechety z uczniami"
Skaja, mogę tylko odpowiedzieć z własnego doświadczenia. To wszystko różnie się układa, zresztą chyba sama o tym wiesz. To zalezy od wielu czynników, ale m.in. od osobowości katechety.
Z własnego doświadczenia powiem tylko tyle: uczę 6 klas gimnazjalnych i do każdej klasy mam indywidualne podejście, każda klasa jest inna, ma swojego ducha, z którym trzeba współpracować. Jeśli to się uda uchwycić to wpółpraca w obydwie strony może być ciekawa i owocna.
Oczywiście w tej współpracy muszą być zachowane pewne kryteria, pewne normy i wiadomne, że katecheta nie może sobie pozwolić na zachowania. To co ja uważam w mojej pracy za najważniesze to słuchanie ucznia i to każdego, tego geniusza jak i tego z którym są wieczne problemy wychowawcze jak i edukacyjne. Jeżeli katecheta słucha uważnie to następstwem tego będą podejmowane przez niego działania. Uczeń widząc zainteresowanie sobą i swoimi problemami będzie współpracował z katechetą.
I tak to właśnie się kręci.

Pozdrawiam

"Jak Kuba Bogu tak Bóg Kubie" tak mówi stare powiedzenie, ale takich powiedzeń jest jednakóż wiele i róźnie idzie je intrepetować.

"nawet najgorszy wróg może być twoim przyjacielem, a najlepszty przyjaciel twoim wrogiem" trzeba wiedzieć co i jak komu powiedzieć, a najlepiej poznać go dogłębiej.

Jak to wygląda ze strony katechety? Może porównanie pracy katechety do pracy w kamieniołomach nie jest najtrafniejsze, ale czasami zastanawiam się, czemu katecheci nie jeszcze obrali sobie za patrona św. Jerzego. Nasza praca często przypomina bowiem walkę ze smokiem. I to smokiem kilkudziesięciogłowym. Jedna krzyczy jeść, druga pić, trzecia chce spać, czwarta ma problemy niezwiązane z lekcją, piąta się zakochała, szóstą bardzo interesuje zaplanowany temat, a siódma krzyczy „baw mnie”. Jak pogodzić te wszystkie sprzeczności? Niestety, w dobie traktowania nauczyciela jak przekupki sprzedającej swój towar (to parafraza pewnego programowego zalecenia dla nauczycieli) niełatwo o sensowne ustawienie wzajemnych relacji. Roszczeniowa postawa uczniów na innych przedmiotach jest zapewne dobijająca (nauczyciel nie nauczył), ale na katechezie w szkole średniej przyjmuje zazwyczaj postać: dlaczego nie możemy rozmawiać o czymś interesującym. Takiego tematu zazwyczaj nie ma (bo jednych interesują komputery a innych szminki), ale nic to, zadaniem katechety jest wymyślać. Za to mu płacą...
Od nauczycieli się wymaga. Nie stwarza się im jednak odpowiednich warunków, by mogli sensownie pracować. Jak stosować „nowoczesne” metody w grupach liczących ponad trzydzieści osób, skoro przeznaczone są do pracy w grupach kilkunastoosobowych? To nie wina nauczyciela, że nie się nie sprawdzają. Po prostu taka jest ich natura, że nadają się do tylko do mniejszych grup. To tak, jakby kazać kluczem 17 odkręcić śrubę 30. Pozostaje bezsilne potraktowanie klucza jak młotka... Podobnie siłą rzeczy jest na katechezie.... Dodam tylko, że dane mi było uczyć dwie klasy liczące ponad czterdzieści uczniów każda. Żeby było trudniej były to klasy złożone z samych repetentów (uboczny efekt reformy szkolnictwa). Nic nie dodam na temat władz oświatowych godzących się na taki eksperyment...
Czasami też wydaje mi się, że podpisując umowę o pracę w szkole wyrzekłem się swoich ludzkich praw. To nic, że regulamin szkoły przewiduje, że uczeń ma się na lekcji porządnie zachowywać. Za złamanie tej zasady nie grożą praktycznie żadne konsekwencje. Uczniowi wolno praktycznie wszystko. Bo nie skończył 18 lat. A nawet jeśli skończył, to jest zawsze biedny, słaby i bezbronny. To nic, że ten uczeń dwa dni wcześniej pilnie uczących się i pracujących nazywał frajerami. Ma prawo do błędu... Biada jednak nauczycielowi, którego poniosą nerwy...
Cała praca katechety jest więc bardzo trudna. Warto chyba uzbroić się – wzorem św. Jerzego – w jakiś pancerz, aby choć trochę zminimalizować skutki otrzymanych razów. I mimo wszystko łapać kontakt z owym smokiem czyli klasą. Wymaga to rzeczywiście sporej gimnastyki. Mnie nie zawsze się udaje. Pocieszam się, że Pana Jezusa też nie wszyscy słuchali... Całe szczęście, że także moi zwierzchnicy – wizytatorzy i biskup – rozumieją te problemy...
Na szczęście jest też wielu wspaniałych młodych ludzi, dla których warto do szkoły przychodzić. To ci, którzy często wbrew panującej modzie chcą sensownie na lekcji pogadać, posłuchać. To ci, którzy witają mnie przyjaznym uśmiechem, dobrym słowem, a czasami nawet na koniec lekcji powiedzą, że było fajnie. To Ci, którzy cieszą się, że trochę na lekcji pośpiewamy (a nie wybrzydzają, że piosenka ma być szybsza, weselsza itd. itp.)...
Mam do wszystkich uczniów czytających te słowa prośbę: spróbujcie w swoich katechetach dostrzec ludzi. Mamy swoje radości, problemy, smutki i cierpienia. Nie jesteśmy maszynami do prowadzenia katechezy...

hmm

jak kuba bogu...

raz, ze kateheta nie jest bogiem

dwa, kateheta nie moze byc na rownym poziomie z uczniami, bo wtedy po co on? niech uczen prowadzi lekcje

trzy, nauczyciel to nie mechanik samochodowy, albo ma powolanie, albo nie

cztery, to takie dziwne, ze ludzie majacy wiare katolicka w nosie, pod presja spoleczna (rodzicow) zapisanych na katechezy beda tylko przeszkadzac?

ja rozumiem, ze warunki pracy sa trudne, wrecz nieludzkie, inna sprawa, ze mlodzi ludzie na katehezie sie przewaznie nudza, oni tez te 45 minut musza siedziec na twardych, wypaczajacych kregoslup krzeselkach i sluchac nudnego wykladu o czymstam nowym, bedac myslami juz gdzie indziej

kosciol katolicki nie kreci mlodych ludzi, to fakt ktorego nie zauwazac to znaczy byc naiwnym

a to, ze takiego w domu nie nauczyli kultury, bo ojciec kibol, matka dresiara, a szkola nie jest w stanie, to tez nie mozna calej winy zwalac na pojedynczego czlowieka, zwlaszcza rozchwianego hormonalnie i nie posiadajacego prawie zadnej wiedzy o swiecie i zyciu

NAM WSZYSTKIM JEST TRUDNO

TAKIE JEST ZYCIE, a nawet wiecej TAKIE MA BYC ZYCIE

albo sie myle?

wiecie co...
zawsze miałam szóstki z religii
raz, że mnie ten przedmiot fascynuje
dwa, że religia jest bardzo ważna w życiu człowieka
ale teraz moje podejście się do tego wszystkiego zaczyna zmieniać na negatywne, poczytam sobie sama w domu
a na religii umieram z nudów i zastanawiam się jak do takiego stopnia można sobie nie dawać rady z uczniami
mamy 10 chłopaków na 34 osoby
i zawsze lekcja schodzi na ich uspakajanie (smiesznymi metodami-to jest wręcz żałosne..)
a do tego katecheta zanudza i nie potrafii nam przekazać nic ciekawego ani wartościowego...to potem ludzie zwiewają...
piszę tylko jak to wygląda z punktu widzenia piętnastolatki
i czy naprawde tak ma to wyglądać i nie da się tego zmienić

U mnie jest podobnie, no może oprócz tych szóstek...

praca nauczyciela jest trudna, ale katechety szczegolnie. malo tego ze jest to przednmiot z ktorego ocenyh nie wchodza aktulnie do stedniej, poza tym katecheta wedlyg opinii niektorych uczniow, mowi o czyms co nie jest wcale potrzebne uczniowi.
jesli zas chodzi o wzajemne odnoszenie, moje obserwacje podczas pracy ze wszystkimi klasami szkoly podstawowej sa nastepujace: stosunek nauczycila jak wiadomo z uzedu musi byc zyczliwy i przyjazny. natom9ast hjesli chodzi o uczniow, to... mlodsze klasy sa spokojnioejsze, czyli mam ty na mysli traktowanie nauczyciela i slownictwo uzywane na lekvcji. im starsze kalsy, tym wieksze olewanie tego co mowi nauczyciel i wiecej hamskich odzywek. w mioch kalsach apogeum osiagnela 6 klasa. zdarzaly sie trudne klasy mlodsze, ale... to byly sporadyczne przypadki i to w dodatku mialo to miejsce u pojedynczych uczniow. tak wiec w praktyce wyglada to tak, ze nauczyciel musi byc mily, a ucniowie... tak szanuja nauczyciela jak zostali tego nauczeni przez rodzicow, chociaz takze wplyw na to ma srodowsko kolegow... czyli dana klasa...

"Jak Kuba Bogu, tak Bóg Kubie"
Hm...
A co powiecie na to:
Jezus chodząc po ziemi czynił innym tylko dobro. Ludzie za to Go zamordowali.
Też powiecie :"Jak Kuba Bogu, tak Bóg Kubie"?

Nieprawdą jest, że jeśli nauczyciel, katecheta będzie miły idt... dla uczniów, to i uczniowie będą tacy sami dla niego. Życie byłoby zbyt piękne, gdyby wszystko dało się sprowadzić do tego powiedzonka.

piekne podsumowanie tematu umnie na lekcji katechety slucha moze 3-4 osoby z 28 reszta robi co chce najczesciej gadamy albo gramy w statki nauczyciel nie zwraca nam uwagi gdyz mu sie to znudzilo mozemy robic prawie wszystko ostatnio sie zucalismy tym co mielismy pod reka lubie te lekcje mozna sie posmiac z tego co on gada ostatnio fajny text puscil ze "bluzgajac przyzywamy szatana i skonczymy w piekle" BuAhAhA

Ot i wyrasta nam pokolenie "inteligentnych rowokopów".........żal czytać.......z takimi to na Sybir, a nie do Europy......