Wczoraj się zakończyły Były bardzo kameralne - uczestniczyło 16 osób. Myslę, że dzięki temu dla mnie przynajmniej wniosło to atmosferę rodzinności Choć pewnie i ważne było to, że większość tych osób znała sie wzajemnie. Jednak osoby nowe czuły się wśród nas równie dobrze i otwarcie, więc może to nie tylko zasługa znania sie wzajemnego, ale nastawienia?

Założyłam ten temat, bo chciałam podziękować
Bogu, który w cudowny i zaskakujący sposób prowadzi mnie ku ludziom i ludzi ku mnie; za Jego Obecność w Przenajświętszym Sakramencie - dosłownie na wyciągnięcie ręki - ponieważ kaplica nie była zbyt duża podziękować za to, że był ze mną długo, że miałam świadomość, że nie jest ukazany na pół godziny, ale tak długo, aż będą chętni, by przed Nim być [żałuję, że przed Nim nie zasnęłam skoro dopiero o 1ej w nocy ksiądz Adam chował Go do tabernakulum - była okazja ]; chcę podziękować Bogu za spełnienie wielkiego pragnienia serca - by przed Nim śpiewać i grać....

ludziom, którzy byli obok:
- księdzu Adamowi za chwile podczas nauk, w których mówił bardzo od siebie, w których dzielił się tym, co było bliskie jego sercu - najbardziej za porównania i przykłady, w których obrazował Bożą opiekę i pokazywał ojcostwo Boga....
- mężowi, który dzielnie przetrwał pierwszy dzień i dwie "wstępne" nauki, by na drugi dzień powiedzieć mi, że jest zadowolony, że został; i za to, że ze mną śpiewał w kaplicy
- i Wam wszystkim, z którymi słuchałam, modliłam się, śpiewałam, z którymi żartowałam i grałam w siatkówkę [dzięki za dwa wygrane sety ], dziękuję za poważne rozmowy i za każde słowo, jakie padło....

i zyczę nam wszystkim, by owoce tych rekolekcji... owoce Ducha świętego zagościły w Waszych i mojej duszy, by ubogaciły postrzeganie świata i postrzeganie drugiego człowieka


dziękuję

Ano tak....
To były dziwne trzy dni - dziwnie piekne....

Coś chce napisać, ale nie wiem jak....
Od pół godziny próbuję cos tu wysmarowac i nie wychodzi.
Może dlatego, że brak mi słów żeby wyrazić swoje odczucia i radośc z uczestnictwa w tych rekolekcjach.

Po prostu: jestem szczęśliwa, że tam byłam i dziękuję
- saxonowi za nauki, a zwłaszcza za wstęp do nich.... Jakże brutalnie prawdziwy i trafny oraz za te wszystkie modlitwy, których ilość w programie budziła moje szczere przerażenie przed rekolekcjami.

- i tym którzy tam byli....

Co do siatkówki to sobie elka tak nie schlebiaj "wygranymi" setami, bo po prostu GŁUPI MA SZCZĘŚCIE :P:P

Nie byłem na rekolekcjach - i tego żałuje ...
Cóż zrobić - nie zawsze można pojechać akurat tam, gdzie by się chciało

Tylko pół godziny? Ja się zastanawiam od rana, jak ująć to w słowa...

Dziękuję Bogu... Dziękuję prowadzącemu, dziękuję grającym i prowadzącym śpiewy, dziękuję wszystkim.

Nie potrafię znaleźć konkretnych słów, wyróżnić tych ważnych i nieważnych. Nie potrafię ich zlokalizować. Nie wiem, kiedy padały - czy to psalm, czy hymn, czy czytania mszalne, czy konferencja, czy pieśń, czasem grana po prostu w czasie Adoracji, czy słowa modlitwy - wszystko mi się zlało w jedno, wszystko mówiło to samo... To co najważniejsze.

A potem wśród wielu ważnych słów, moich pytań i watpliwości jedno zdanie: Nie bój się wziąć swojego krzyża, bo to co będzie nad Twoje siły Chrystus poniesie." Droga krzyżowa, Stacja druga

Słowa odpowiedzi na świeżo powstałe pytania i słowa, które okazały się znaczyć więcej...

Dziękuję wszystkim, którzy ze mną byli. Dziękuję za każdy gest, choćby najdrobniejszy i za każde słowo. Dziękuję za każdą sytuację. Nawet te trudniejsze okazały się nieocenione.

Wiem, że to brzmi strasznie Ale i tak staram się pisać oględnie

Aaaa zapomnialabym o bardzo ważnym podziekowaniu:
dziękuję _workowi_ i dzikiej za przedłużenie rekolekcji na poniedzialek i wtorek - zwłaszcza dzikiej za gloszone całą powrotna drogę konferencje połączone z pieśnia podsumowującą rekolekcje..... :P:P:P

Oraz Belemu za wzięcie do swojego samochodu ciężaru Koronki i Różańca

Salezjanom za wytrwałość, a wszystkim tym, którzy nie znali wcześniej szklanego_człowieka za nie przywiezienie ze sobą ostrych tudzież ciężkich przedmiotów

ja tez niue bylam i tez zaluje szkoda, ze nie dalam sie przekonac

Julinko też żałuję, ale względy rodzinne nie pozwoliły mi pojechać, mam nadzieję że następne mnie nie ominą:)

To był dziwny czas...
Radości przeplatanej smutkiem. Łez szczęscia i łez rozpaczy. Żartów i powagi.

Refleksja przyszła teraz. Na spokojnie. Po powrocie.

Cieszę się, że tam byłam. Żałuje że z niektórymi nie zamieniłam ani słowa... bo za brakło czasu... żałuję, że nie byłam w stanie poświęcić wszystkim należytej uwagi. Nie potrafie jednak opisać radości ze spotkania z Wami. Każdy z nas dał mi świadectwo. Swiadectwo obecności Boga w człowieku.

Potrzebowałam ludzi którzy zaprowadzą mnie do Boga, a znalazłam Was którzy tym Bogiem żyjecie.
Potrzebowałam wsparcia i uśmiechu, a znalazłam Was którzy tym mnie otoczyliście.
Potrzebowałam utwierdzenia starych przyjaźni,a znalazłam nowy powiew w naszych relacjach.
Potrzebowałam obecności ludzi, a znalazłam przyjaciół.
Potrzebowałam chwili wytchnienia, a znalazłam ciszę przy Tabernakulum.

Znalazłam wszystko co było mi potrzebne.
Znalazłam Boga. Wreszcie Go znalazłam.




Ps. Szklany... Bog otworzył nowe możliwości,pokazał inny kawałek życia. Nastepne kroki należą już do nas. I Tobie dzieki!

Późno piszę, więc będzie krótko..

Chcę się dołączyć do podziękowań:

-Panu Bogu - za ten czas, za spotkanych ludzi, usłyszane Słowo..
-wszystkim - za to, że byli - że te rekolekcje mogły dojść do skutku
-Elce - za pomoc w śpiewach i za śpiewy po prostu.. i za dużo więcej...
-szklanemu człowiekowi - za rozmowy, bycie bez wzajemnego krzywdzenia
-workowi za śpiewy pozaliturgiczne
-nie wymienionym z nicka za rozmowy, uśmiechy, wspólną modlitwę, grę w siatkówkę..
-.. i saxonowi - za wiele trafiających słów.. i za jedno zdanie...

Dziękuję


PS szklany - z tym meczem.. oni nie byli głupi.. po prostu wiedzieli komu zapłacić