A czy wg. ateistów świat miał początek? I skąd się wziął?

Odpowiem pytaniem: czy według brunetek* smaczniejsze są banany czy pomarańcze?


* podpowiedź: pytanie niesłusznie zakłada jednorodność poglądów na pewną sprawę w grupie, której jedyną wspólną cechą jest kolor włosów. Pytanie dotyczy ponadto kwestii subiektywnej, oceny czynnika niemierzalnego, definiowanego jedynie przez (jak to chyba mówią: nie inter-subiektywne) wrażenie.

I, wyjaśniając, mogę napisać, że ateiści mają podobne zdanie na temat powstania wszechświata. To znaczy różne. Ja np. przez większość czasu mam to gdzieś, jako kwestię nie mającą w postrzeganej rzeczywistości żadnego praktycznego znaczenia.

Żartobliwie, ale troszkę za mocno naciągane. Co najwyżej materialistami, panteizm zakłada chyba jednak jakąś koncepcję boga bezosobowego - co przynależność ateistów wyklucza.

Czym różni się "bóg bezosobowy" od np. "materii" ? Patrz: materia jest wszędzie, materia jest wszystkim, od materii wszystko się zaczęło i na materii się skończy, materia jest źródłem wszystkiego, nic nie ma poza materią itd. - "bóg" jak się patrzy.

Różnicy praktycznej nie ma. Różnica jest tylko w założeniach: panteizm, na ile rozumiem, jest jednak poglądem teologicznym - Absolut istnieje, tylko, że jest wszystkim, więc nie da się go wyróżnić i obserwować oddzielnie. Materializm zaś pojęcia Absolutu nie potrzebuje.

Ale, jednego i drugiego są odmiany, wariacje i kolory. Więc pewnie punkt styku istnieje. A nawet, przewrotnie, wydaje mi się możliwy miks panteizmu z idealizmem .

Wiedziałam, że się kiedyś doigram Spodziewałam się takiej odpowiedzi. No cóż, chyba już nic nie dodam do tego wątku. Pa!

To może czas odpowiedzieć na to pytanie.

Odpowiedzenie sobie na nie może być kluczowe dla twojego późniejszego światopoglądu tudzież przyszłego zbawienia. Pół biedy jak założysz że powstał od tak se sam, a co innego jak dojdziesz do wniosku że jednak jakaś wyższa siła to spowodowała.

Szczerze mówiąc ja byłem przez jakiś czas podobny do Ciebie - od teizmu sobie odszedłem i przez jakiś czas wszytsko mnie kilało (potem był czas niechęci do chrześcijaństwa) ale zacząłem zadawać sobie wiele pytań odnośnie wszechświata i doszedłem do wniosku że nei ma bata żeby to się bez żadnej ingerencji tak poukładało (czyt. według mnie człowiek nigdy by sam nie powstał)

0bcy_astronomie, to nie tak . Moje "odejście" zdarzyło się już jakiś czas temu. Ale od małego miałem skłonność do "rozważania" przyczyn. I "odejście" było skutkiem właśnie. To w jakimś sensie decyzja racjonalna: wszystkie obserwowalne fakty, interpretowane z mojego punktu widzenia, prowadzą do konkretnych wniosków. I stwierdzenie, że rozważania nt. powstania wszechświata nie mają żadnego praktycznego znaczenia w codziennym życiu w normalnych warunkach, jest właśnie takim wnioskiem.

Ja bym powiedział: nie używa. Ale go wprowadza - jeżeli mówimy o czymś, co jest wszystkim, poza czym nie ma niczego, co istnieje od zawsze i nie ma innej podstawy istnienia niż ono samo, to mówimy o Absolucie. A ateiści nie nazywają tego "bogiem" tylko dlatego, że najczęściej po prostu nie zdają sobie sprawy z tego, co napisałem w drugim zdaniu i nie zastanawiają się nad tym.



Ja dochodzę do identycznego wniosku, przy czym mam na myśli, oczywiście, NAUKOWE rozważania nt. powstania wszechświata Właśnie dlatego nie jestem scjentystą - scjentystyczni ateiści bez przerwy próbują mi wmówić, że zamiast religią powinienem się zajmować nauką, interesować się nauką, myśleć o nauce, żyć według nauki, a naukowe rozważania nt. powstania wszechświata mają być dla mnie stokroć ważniejsze od wiary w to, że świat stworzył Bóg. Tymczasem ja zastanowiłem się, i wyciągnąłem identyczne jak Ty, Grzmocie, wnioski: dla mnie nie ma istotnego znaczenia, czy wszechświat powstał z zaokrąglonej osobliwości materialno-czasowej, czy może z jakiegoś innego dziwactwa, bo nie ma to żadnego przełożenia na moje życie, nie ma dla mnie znaczenia, czy CERN wykryje bozon Higgsa czy nie itp. Interesuję się tym, ale wyłącznie hobbystycznie. W praktycznym sensie nauka jest mi potrzebna do tego, by np. dostarczać mi bardziej funkcjonalne komórki i komputery. PO CO miałbym ją traktować jak jakąś świętość ? PO CO ? Dla mojego codziennego życia ma natomiast olbrzymie znaczenie wiara w to, że świat stworzył Bóg, który jest Miłością - bo daje mi ona sens, cel, i nadzieję w życiu. Dlatego np. teraz "Ćwiczenia duchowe" św. Ignacego Loyoli czytam sobie na komórce - oto doskonały przykład, w jaki sposób w moim życiu współdziałają nauka i wiara, i jakie znaczenie nadaję jednej i drugiej

Johnny, a mogę prosić o link do pliku z ćwiczeniami? Szukałam, ale pobieżnie (bo mi dziecko nie pozwala) i nie znalazłam. Ja mam na komórce Biblię, różaniec, litanie ale nie pamiętam gdzie to znalazłam, możliwe, że tutaj