[center]PROSZĘ PRZECZYTAĆ CAŁOŚĆ[/center]

Witajcie! Jestem nowy na forum, ale często tutaj wchodziłem jako gość i czytałem najróżniejsze tematy o Bogu, wierze, filozofii i wielu, wielu innych sprawach. Mam 16 lat i od niedawna uczęszczam do pierwszej klasy liceum ogólnokształcącego. Oczywistą rzeczą jest, że coraz bardziej interesuję się swoją przyszłością. Teraz opiszę Wam mój problem.

Już jakiś czas temu (około dwa lata temu) zacząłem widocznie zauważać u innych jakieś ciekawe zdolności. Jeden jest dobry z matematyki, drugi świetnie gra w piłkę, natomiast jakaś pani Iksińska ma piękny głos. To było naprawdę fajne, że każdy człowiek się jakby "sam uzupełniał". Na przykład mój brat ma problemy z ortografią, ale za to z matematyki zajmuje wyższe miejsca na konkursach.

Postanowiłem więc samemu rozwijać jakieś swoje umiejętności. Ale nagle zatrzymałem się i zadałem sobie pytanie - "W czym ja właściwie jestem dobry?". Nie mogłem znaleźć swojego talentu, myślałem o tym całymi godzinami, dniami, nie spałem po nocach i nadal nie mogłem dojść do puenty.

Doszedłem do wniosku, że są pewne "działy" umiejętności. Na przykład u sportowców są różne dyscypliny, to tak samo jest z umysłem - jest on podzielony na różne sektory. Kiedyś marzyłem o tym, aby być zawodowcem - piłkarzem. Gra w piłkę sprawiała mi taką przyjemność, że to było na prawdę bardzo trudne do opisania. Byłem bardzo uradowany, kiedy moja mama zapisała mnie na treningi w miejscowym klubie piłkarskim. I co się okazało? Że są lepsi ode mnie. Pomyślałem, że jednak "coś tam" potrafię i jak popracuję nad swoimi umiejętnościami to z pewnością dorównam starszym kolegom. Niestety tak nie było. Byłem wyzywany w drużynie i wyśmiewany głównie z powodu niskiego wzrostu i trudnej sytuacji finansowej w rodzinie. Każdy następny trening był dla mnie katorgą i cierpieniem. Nie mogłem tego znieść, że bez powodu byłem ciągle poniżany i ośmieszany na oczach całej drużyny. Psychika zatrzymała mój sportowy rozwój i zrezygnowałem z treningów - poszedłem po prostu na łatwiznę, może nawet stchórzyłem.

Następną moją wielką pasją była informatyka. Uwielbiałem spędzać czas przed komputerem, odkrywać jego tajemnice, uczyć się na jakich zasadach działa dane urządzenie itp. Niestety, dowiedziałem się, że informatycy z zasady powinni być dobrzy z matematyki. Niestety ja z matematyki prymusem nie jestem. Nie popełniam błędów logicznych, ale po prostu jakoś tak czuję, że nie mam do tego smykałki. Pomyślałem, że przecież mogę zostać grafikiem komputerowym albo producentem muzycznym. Oba pomysły nie wypaliły, bo nie mam duszy artysty. Nie potrafię na kartce przedstawić najprostszych elementów ciała, co dopiero mówić o epickich projektach budowlanych. Natomiast muzykę nadal lubię, jednak nie mam "tego czegoś".

Reasumując - nie jestem dobry ani w sporcie, ani w sztuce, no i w przedmiotach ścisłych też jakimś Zweisteinem nie jestem. Jestem w miarę dobry z języka angielskiego, ale nie sprawia mi to jakiejś większej radochy. Szukam czegoś w czym jestem dobry i czegoś co da mi przyjemność. No i nie muszę dodawać, że chcę mieć z tego jakiś chlebuś.

Na koniec dodam, że (osobiście tak uważam) mam pewne zaburzenia osobowości. Może właśnie dlatego nie mogę znaleźć swoich skillsów? W grupie rówieśniczej jestem dość lubiany, jednak od dawna chodzę strasznie zestresowany. No ale nie oto tu chodzi.

Proszę was o to abyście mnie jakoś nakierowali. Na prawdę marzę o tym i pragnę być w czymś dobrym... Ciągle się za coś biorę i się zniechęcam. Boję się też podjąć ryzyka i zacząć rozwijać się np. w sztuce. Bo jak nie mam talentu, to czas pójdzie w las, a ja nadal będę stał w miejscu.

Z góry dziękuję za pomoc.
Serdecznie pozdrawiam
Grego

A ja juz znalazlem talent u Ciebie! Bardzo ladnie opisales swoje problemy. Nie wiem jak Ci pomoc, to nie sa tak proste sprawy jak sie wydaje. Wiele talentow sie marnuje, wiele ujawnia w pozniejszych latach zycia. Ja bym proponowal zakasanie rekawow i polozenie nacisku na nauke. Osiagniecie dobrego miejsca w spoleczenstwie umozliwia swobodne zycie. Czlowiek "dobrze ustawiony" bez talentu ma sie lepiej niz utalentowany bez pracy. Van Gogh byl mistrzem, ale jego obrazow nikt nie kupowal i choc ponosila go pasja z wielu rzeczy musial zrezygnowac, zycie mial bardzo ciezkie i zalosne.
Najwazniejsze bys sie nie zrazal. Kto wie co czeka Cie w przyszlosci?

Masz w stu procentach rację! Najwyżej będę się starał rozwijać w każdym z kierunków. Będę pilnował nauki i sprawności fizycznej, a może to coś zaowocuje.

Wracając do tego Van Gogha. On odnalazł swój talent już w dzieciństwie. Może chleba z tego nie miał, ale przynajmniej znał swój talent. Ja go niestety JESZCZE nie znam.
Aczkolwiek jestem dobrej myśli. Zapraszam do wypowiadania się w tym wątku.

Czekam na następne odpowiedzi.

PS. Dzięki Dural za pomoc.

http://www.wdrodze.pl/index.php?mod=opis&id=749
http://sklep.znakiczasu.pl/466,poznaj-s ... chowe.html
http://www.google.pl/search?sourceid=na ... ne+talenty
http://www.google.pl/search?sourceid=na ... %c5%82anie

powodzenia

Na książki nie mam pieniędzy. Przeczytałem wiele stron, artykułów i odnalazłem swoje zainteresowania, hobby i coś co mi sprawia przyjemność, ale jest jeszcze problem.
Boję się, że jest już za późno, że nie dam rady rozwinąć swoich umiejętność no i na końcu odniosę porażkę. A czas mija i mija...

twoim talentem jest równiez wiara, szukaj królestwa Bożego na pierwszym miejscu a reszta będzie ci dodana przez Opatrzność
pogłębiaj relacje z Trójcą
módl sie i pracuj
wielu ludzi ma talent i ambicje , ale nie ma pieniędzy i mozliwości na ich rozwój
musisz poznac swoje najgłębsze pragnienia, co chcesz robic aby służyc Bogu, ludziom i zarabiac na zycie
nasze najgłębsze pragnienia i pasje to wola Boza dla naszeg o zycia, przez nie mówi Bóg
mozna całe zycie sie uczyc ale nic nie robić

niektóre talenty trzeba rozwijac długo, aby potem przyniosły owoce

dalej nic nie powiem bo zagłupi jestem, może ktos bardziej mądry ci cos doradzi

Trudno jest się modlić, kiedy Bóg ciągle milczy...

@Topic
Proszę o pomoc

Bóg mówi non stop. Poprzez stworzenie swiat, poprzez Biblie, Jezusa , Kościół, Ducha Świętego .
Bóg mówi : kocham Cię i chce Twojego dobra, a wszystkie zło pochodzi od szatana i grzechu.
Bóg nas odkupił od grzechu i szatana .
Jeżeli Bóg nie mówi do ciebie, to zacznij czytać Biblię, módl się nadal, oraz spędzaj w miare mozliwości godzine na Adoracji Pana Jezusa w świątyni w milczeniu- takie spotkanie sie w milczeniu z Panem Jezusem jest wielką łaską i daje błogosławieństwo na czas Twojej pracy i bytowania w świecie .

Grego: jeśli naprawdę masz 16 lat, to można już w tym momencie powiedzieć, że masz wybitnie rozwinięte umiejętności pisania. Sporo połowę starszych ludzi tak jasno, poprawnie i precyzyjnie nie pisze (jako próbkę statystyczną możesz przejrzeć to forum). Załóż może jakiegoś bloga i napisz kilka felietonów na tematy, które Cie zainteresują, zobacz, jak to wyjdzie.

Informatycy z zasady powinni być dobrzy z matematyki, to prawda, ale w informatyce jest bardzo dużo różnych specjalizacji, i nie wszystkie tej matematyki tak potrzebują.

Ogólnie, masz jeszcze czas, i na doskonalenie umiejętności, i na znudzenie się kilkoma dziedzinami. Bo wydaje mi się, że główny problem u Ciebie, to że chcesz być od razu w czymś dobry - a to zwykle tak nie bywa. Musisz wiedzieć, że, żeby się na czymś znać, trzeba na to poświęcić minimum 1000 godzin. A, żeby być w czymś bardzo dobrym, 10 lat (i nie w weekendy). To takie mądrości ludowe, dobrze się sprawdzają, niezależnie od talentu.

Polecam też poczytać sobie styczniowy numer "Charakterów", okładka Ci się pewnie spodoba, a w środku jest dużo i niegłupio na temat układania sobie życia.

Czytam Biblię. To dziwne jak na mój wiek i dzisiejsze czasy, ale czytam. Do tej pory nie doznałem jakiegoś mistycznie-religijnego oświecenia. Na msze chodziłbym z miłą chęcią, gdyby chociaż były ciekawe.

Co to za modlitwa w Domu Pana, kiedy ksiądz przychodzi z fochem do kościoła, odprawia to co nakazuje katolicyzm i nic poza tym. Kazania są strasznie schematyczne i nudne. Natomiast milczenie w kościele, to totalny bezsens. Przecież mogę sobie pomilczeć w domu zaoszczędzając sobie godzinę czasu.

Nie wyobrażasz sobie jak często staram się rozmawiać z Bogiem, myślę o nim, proszę go o pomoc itp.
Na koniec dodam, że do tego tematu nie chciał wprowadzać wątku religijnego. Mój problem przecież nie polega na jakimś oddaleniu od Boga, tylko polega na mojej niewiedzy na temat mojej osobowości.

Wiadome, że w Bogu trzeba szukać nadziei, ale nie przesadzajmy. Nie będę siedział z założonymi rękoma i modlił się godzinami do Pana, bo to nie pomoże mi zebrać takiej wiedzy na temat samego siebie.

Także odstąpmy od ponownego wdrażania wątku o Panu Bogu.

@grzmot

Myślałem o tym, ale interesuje mnie obecnie tyle rzeczy, że jest to niewykonalne. Staram się rozszerzać swoje "pole widzenia", aby wreszcie znaleźć swój talent. Tworzenie bloga o moim życiu byłoby zadaniem trudny, czasochłonnym i właściwie mało pożytecznym.


Te "specjalizacje", które akurat mnie interesują to raczej wymagają wyższej matematyki. No ale nie myśl sobie, że jestem totalnym "tępakiem". Na profilu mat-inf mam ocenę "dobry", więc tragedii nie ma, ale zawsze marzyłem o szóstce. No cóż, na razie popracuję.


To trwa już kilka lat. To strasznie męczy.


Strzał w dziesiątkę! Zapewne moja podświadomość tak mną kieruję. No ale jak mam stopniowo dążyć do celu skoro go właściwie jeszcze nie wybrałem.

Pomyślmy. Przecież głupio by było zmarnować 10 lat życia na coś w czym właściwie nigdy nie będą nawet zaawansowany, czyż nie?


Ja o tym wiem, nic mylnego - w stu procentach cię popieram. Sęk w tym, że nie wiem w czym się specjalizować. Dążę do tego, aby się wreszcie dowiedzieć!


Niestety, ale chwilowo "zbankrutowałem". Nie będę leżał i czekał na przyrost gotówki, muszę znaleźć jakieś darmowe lekturki. Może masz już jakieś sugestie, kolego?

Grego, a ja Ci powiem – Nie martw się. Wszystko samo przyjdzie. Kto wie, może w oczach innych jesteś najlepszy w czymś, co nawet nie przechodzi Ci przez myśl?
Opowiem Ci coś na swoim przykładzie. Napisałeś, że informatycy muszą być dobrzy z matematyki. Ty nie jesteś, więc dałeś sobie spokój. Powiem Ci, że ja nigdy nie byłem orłem z matematyki, przeważnie naciągane 3:) a ukończyłem studia informatyczne i wydaje mi się, że nie jestem w tym taki najgorszy:) więc ten argument możesz schować do kieszeni:). Dalej mówisz o grafikach, ja osobiście nigdy nie umiałem narysować prostej kreski, ale praca zmusiła mnie do tego, że dziś zajmuje się grafiką i chyba z tym będę wiązał swoją przyszłość zawodową. Nie wiem czy wiesz, ale praca np. w agencji reklamowej, jako grafik wcale nie polega na rysowaniu ołówkiem pięknych obrazów. Możesz być tak jak ja odpowiedzialny za projektowanie wizytówek, ulotek reklamowych itp.(wtedy praca przypomina bardziej układanie puzzli:) ). Dlatego moim zdaniem powinieneś zaufać Bogu i robić swoje, czyli na dzień dzisiejszy dobrze się uczyć i modlić. Twój talent może pojawić się w najmniej oczekiwanym momencie Nie możesz tak łatwo poddawać się, musisz próbować. Gdybym ja się poddał na starcie na pewno nie byłbym dziś tu gdzie jestem. A muszę Ci powiedzieć, że początki miałem trudne, bo już sama decyzja o studiach nie była prosta. Pochodzę z niezbyt zamożnej rodziny gdzie wydatek wiążący się ze studiowaniem nie był łatwy do przełknięcia, a zdanie matury było (jak wtedy mi się zdawało) szczytem moich możliwości intelektualnych:). Ale widzisz, podjąłem decyzję, że będę walczył i udało się. Ty musisz tak samo. Nie poddawać się tylko starać się. Skąd wiesz, że któraś droga nie jest dla Ciebie skoro nawet nie spróbujesz? Może ta najmniej oczekiwana stanie się tą właściwą:) Strach przed pomyłką? Ten chyba będzie zawsze, ale strach ma wielkie oczy:)
Choć pomijając wszystko uważam, że moim powołaniem i talentem jest bycie jak najlepszym mężem i ojcem i w tym chcę się spełniać. Pracę traktuję, jako… pracę:) Ale to już inna para kaloszy:)

Aha. Jeśli w jakiś sposób będę mógł Ci pomóc w tych dwóch dziedzinach to daj znać, a z chęcią pomogę.

Pozdrawiam
Patryk

No, właściwie przychodzi mi jeszcze kilka sugestii go głowy . Pierwsza: dalej poszerzaj horyzonty - w końcu możesz trafić na działkę, która Cie wciągnie odpowiednio mocno, i problem sam zniknie. Druga - nie odrzucaj pisania. Pisanie pozwala uporządkować myśli, ułatwia wyciągnięcie wniosków i podjęcie decyzji. Trzecia - szukaj ludzi, pytaj ich o negatywne strony - dowiesz się więcej, niż tylko z internetu. Czwarta - zrób sobie duuuużą tabelkę, z zawodami, które już odrzuciłeś, z takimi, jakie rozważasz i z kilkoma przypadkowymi, opisz wszystkie szczegółowo - mózg nie radzi sobie z wyborem spośród wielu opcji opisanych wieloma parametrami, a to taka sytuacja - musisz wspomóc swój mózg. Szósta - daj jeszcze szanse informatyce, skoro nie przestała Cie interesować. I napisz, co konkretnie w tej informatyce tak Cie interesuje?

Zawsze chciałem zostać administratorem/programistą. Niestety, ciągle chęci się pierwiastkują ze względu na "rzekomy" brak zdolności matematycznych. Może po prostu mam coś w sobie, że ogarniam matmę, tylko mam takie zaległości, że muszę to nadrobić? Tego nie wiem


Jest to bardzo, ale to bardzo dobry pomysł. Chętnie skorzystam.

Dodam również, że nie interesuje mnie praca na etacie. Mam 16 lat i zarabiam pieniądze przez internet w dość nietypowy sposób. Otóż posiadam własne serwery gier, z których czerpię zyski. W przyszłości chciałbym stworzyć serwerownię, jednak to nie takie proste. Wiele osób mi mówi, że jestem przedsiębiorczy i tak też uważam. Dlatego jeżeli do matury nie obrałbym żadnego kierunku, to z pewnością poszedłbym na ekonomię i założył firmę.

Jednak na razie postaram się znaleźć coś innego, konkretnego.

Dzięki wszystkim za pomoc. W razie czego jeszcze się odezwę w tym temaciku.
Pozdrawiam i jeszcze raz wielkie dzięki!

Dla tych, którzy chcieli ujrzeć mojego bloga!

http://grego7.blog.pl/

Wczoraj pojawił się pierwszy wpis. Gorąco zapraszam!