W brzuchu ciężarnej kobiety były bliźniaki. Pierwszy zapytał się drugiego:
- Wierzysz w życie po porodzie?
- Jasne. Coś musi tam być? Mnie się wydaje, że my właśnie po to tu jesteśmy, żeby się przygotować na to co bedzie potem.
-Głupoty. Żadnego życia po porodzie nie ma. Jak by miało wyglądać?
- No nie wiem, ale będzie więcej światła. Może bedziemy biegać, a jeść buzią....
- No to przecież nie ma sensu! Biegać się nie da! A kto widział żeby jeść ustami! Przecież żywi nas pępowina.
- No ja nie wiem, ale zobaczymy mamę, i ta się będzie o nas starać.
- Mama? Ty wierzysz w mamę? Kto to według Ciebie wogóle jest?
- No przecież jest wszędzie wokół nas... Dzięki niej żyjemy. Bez niej by nas nie było.
- Nie wierzę! Żadnej mamy jeszcze nie widziałem czyli jej nie ma...
- No jakto? Przecież jak jesteśmy cicho, możesz posłuchać jak śpiewa, albo poczuć jak głaszcze nasz świat. Wiesz ja myślę, że prawdziwe życie zaczyna się aż później.

no tak... ale tu czuje sie bezpiecznie... mam co jesc... jest mi cieplo... ja nie chce stad wychodzic... przeciez tam... czy poza tym co widze jeszcze cos moze istniec?

Rzeczywiście, nie jest to zabawne (choć trafiło do działu "Czy Bóg się uśmiecha:))). I rzeczywiście przypomina bardzo świat ludzki. Na szczęście są tacy ludzi jak "zarodek 1", i niestety tacy jak "zarodek 2 "...

Pozdrawiam

ja wierze że jest "Coś" lub "Ktoś" dalej.... ale czy tak jest to sie jeszcze okaże

coś lub ktoś mówisz.

szkoda że dopiero później chcesz się przekponać, skoro już wiadome że jest Ktoś, i wiadomo Kto.

życze bys jak najprędzej Go spotkał i doswiadczył GO

To jak już tak robimy porządek, to tu to samo z trzema bohaterami

Ateizm w zarodku, ale i nadzieja.
Ja bym taki temat temu zagadnieniu dała. Bo ja się właśnie doczytałam tego, o czym mówił zarodek, że tak powiem pozytywny, optymistyczny.
Jakoś tylko jego słowa do mnie dotarły, a ten drugi powątpiewający zadawał po to drugiemu pytania, by go przekonać o życiu po życiu.

W brzuchu ciężarnej kobiety były bliźniaki. Pierwszy zapytał się drugiego:
- Wierzysz w życie po porodzie?


Różnica jest w tym, że ten embrion stwierdził, nie posiadając odpowiedniej wiedzy, że matki nie ma, natomiast ateiści dowodzą na podstawie wiedzy, że Boga nie ma.



To, że w coś wierzysz, nie implikuje, że to istnieje.

Generalnie - tu nie ma analogii.

Jakiej wiedzy Takiej że - "Nie widzę = nie istnieje" To w takim razie miłości też nie ma, duszy też nie ma

A ja widzę Boga w każdym jego dziele, w krzaczku, wróbelku, słońcu i deszczu...... w ludziach którzy nie boją się uśmiechnąć do obcego człowieka :):))




Ależ owszem jeśli w coś wierzysz przynajmniej dla ciebie to istnieje :)):)

Ty brak wiedzy własnie wykazałaś. Wiadomo, że miłość jest efektem działania okreslonych substancji chemicznych na okreslone struktury mózgu. A duszy, istotnie - nie ma.




Błędnie zakładasz, że to "dzieło Boga". To wynik zdeterminowanego rozwoju Wszechświata - krzaczek, wróbelek, Słońce i deszcz. Oraz wszystko inne.

A spotkałaś sie kiedyś z bogiem ?

A Ty żyj w swoim relatywizmie i nizinie intelektualnej.

O, jaka ostra wymiana zdań. Wtracę się, drogi alp.-ie.
Czy ty będąc w brzuchu swojej rodzicielki widziałeś i wierzyłeś, że znajdziesz się w innym świecie? Ty napewno nie! Tak samo, jak nie wierzysz w to, że istnieje inne, lepsze życie po tym tu na ziemi.
A jednak się TU znalazłeś, masz to życie TU, TU naukowo podchodzisz do zagadnień i TU żyjesz, jak sam między wierszami stwierdzasz: "na wyżynie intelektualnej". Czy tobie w brzuszku u mamy musiał ktoś udowadniać, że widział TEN właśnie świat, na którym miałeś się ukazać?! Nie, ty po narodzinach, zobaczyłeś go sam otworzywszy oczy Tu, właśnie TU.

Rozumiem, że forum służy do wymiany poglądów, ale twoje wypociny są tu dia bła warte, może on własnie jest w tobie. Poczekaj, a może zmienisz swoje zdanie. Cierpliwość mile widziana.