To nie fiksacja, co będzie z tymi którzy unikają imienia , wstydzą albo zapierają ?

Ja go wybawię, bo przylgnął do mnie.
osłonię go, bo uznał moje imię (Ps 91,14) BT -wydanie II

Bóg nie jest jakimś bytem, który ma imię złożone z jakichś literek. Jeśli już , to chodzi o słowa, które najpełniej oddają Jego Naturę. Nie ma znaczenia jak akurat zwie się po hebrajsku. A to "Jestem" mówił o sobie Jezus.

Nie wiem co będzie z tymi, którzy się "zapierają", ale wiem, że ci, którzy akurat tego imienia nie używają, nie będą mieli żadnych problemów. To z tej przyczyny, że ani Chrystus, ani Apostołowie nie uważali używania tego imienia za istotne, skoro nie pojawia się w ich nauczaniu. Jak również z faktu, że imieniem, w którym będziemy zbawieni, jest imię Jezusa, a nie imię Jahwe.

Wydaje mi się, że nie potrafimy określić, kim jest Bóg, wychodząc z relacji z Nim, czyli jako neutralny (odgórny) obserwator... Ja osobiście rozpoznaję Go uświadamiając sobie najpierw, kim ja jestem dla Niego. Najogólniej i najprościej więc brzmiałaby moja odpowiedź tak:

Ponieważ rozpoznaję siebie jako Boże dziecko powołane przez Niego do życia, czy może trafniej - Boże stworzenie, to jest On dla mnie Ojcem (Stwórcą) mojego bytu i świata, w którym go umieścił.

Od tego zaczyna się moje rozpoznanie Boga, a dalsze moje przybliżanie się do Jego Prawdy odbieram jako Jego dar czy łaskę, które docierają do mnie na różne sposoby - ale tylko wtedy, gdy jest we mnie dosyć otwartości, pokory i wiary.

Gałązka, ależ ja ci zazdroszczę tak silnej wiary. Moja jest słaba i bezwartościowa. Jak to robisz?

Co do tematu. Chciałbym żeby był Stwórcą, a jaka jest prawda... Nie mam pojęcia

Nie zazdrość mi, bo moja wiara nie zawsze jest silna i czasem prawie niewyczuwalna. Wtedy próbuje rozpoznać, co ten stan spowodowało, bo wydaje mi się, że powinniśmy raczej pytać, jak to zrobiliśmy, że wiara w nas zanika, niż jak zrobić, żeby w nas znowu powstała. Wiary według mnie nie da się zrobić, ona jest czymś naturalnym i sama z siebie w nas powstaje lub ożywia się, gdy usuniemy to, co ją blokuje.

A więc może ty napisz, jak to robisz, że twoja wiara jest słaba i bezwartościowa?

Znam osoby które chciałyby w to wierzyc(W Boga, Jezusa) ale nie potrafią i uważają za naiwne wiarę bez pokrycia

Co do mnie, no bo widzisz. Można wierzyć w przeróżne kwestie(np. W to że jutro wygram milion euro. Czy się spełni?). Można wierzyć w Boga ale to nie sprawi że on istnieje. I vice versa, można w niego nie wierzyć i to nie oznacza że on nie istnieje. Wolałbym mieć w pewnych pewnik. Bo na obecną chwilę(warto podkreślić "na obecną", bo często moja wiara jest silna a później słaba) niebo i Bóg to dla mnie obiekt westchnień i niespełniona obietnica. Długi czas zajmuję się odpowiedzią na moje pytanie, eschatologią itd. I nie doszedłem do żadnych pewników. To tak jak w grze komputerowej, szuka się śladów zbrodni żeby w końcu trafić do winnego. Ja na razie znalazłem tych zakrzepniętą krew

A ja bym dodała do tego jeszcze jedną myśl: Pomimo posiadania dowodów (pewników) na istnienie Boga, można w Niego nie wierzyć. Pomimo istnienia na to Jego dowodów (tzn. tych, które On sam nam daje w postaci swojego słowa, swoich znaków, objawień i świadectw), można nie potrafić lub nie chcieć w Niego uwierzyć.

Przykładem Tego są w Biblii faryzeusze i uczeni w piśmie, którzy w ten niedowierzający sposób reagowali na czynione przez Jezusa cuda oraz Jego "nadprzyrodzoną" miłość i mądrość.

Znalazłam fragment, w którym Jezus wyjaśnia to chyba typowe dla człowieka (też częściowo mnie samej) zjawisko:

"A uczniowie zbliżywszy się do Niego zapytali: Dlaczego nauczasz ich w przypowieściach? I odpowiedział im: Wam dane jest poznać tajemnice królestwa niebieskiego, a im nie. Bo temu, który ma, będzie dodane i będzie posiadał aż w nadmiarze, a temu, który nie ma, będzie zabrane nawet to, co ma. To właśnie dlatego mówię do nich w przypowieściach: patrzą bowiem, a nie widzą, i słuchają, a nie słyszą i nie rozumieją.
I tak to wypełnia się na nich przepowiednia Izajasza, którym mówił: Będziecie się wsłuchiwać, ale nic nie zrozumiecie i będziecie się przyglądać bardzo, ale nie zobaczycie. Skamieniało bowiem serce tego ludu, ciężko im było usłyszeć coś uszami, a oczy swe zamknęli po to, aby przypadkiem nie zobaczyli oczyma i nie usłyszeli uszami, żeby nie pojęli umysłem i nie nawrócili się, i żebym ich nie uleczył." (Mat 13, 10-15)

W dużej mierze zgadzam się z autorem. Jehowa i Ojciec, o którym mówił Jezus – to nie jest jedna i ta sama osoba. Jehowa ogłosił się bogiem. Ale jego działania wydają się w nim ducha zła.

Aby odpowiedzieć na pytanie kim jest Bóg najpierw trzeba by go konkretnie zdefiniować. Jeszcze nikt tego nie zrobił...

Hubrisie, nie przypisuj swojej niewiedzy statusu rzeczywistości. To, że Ty nie wiesz kim jest Bóg, nie oznacza, że inni tego nie wiedzą i Boga nie opisali.

Ty nie przypisuj swojej niewiedzy statusu rzeczywistości...jest pełno definicji Boga. Fakt.

No to zdecyduj się, bo teraz sobie zaprzeczasz. Wcześniej pisałeś, że definicji nie ma.

Sprecyzuję: nie ma jednej precyzyjnej definicji Boga, jest ich mnóstwo różnych.

Wymagasz niemożliwego
Życie wieczne rozpoczyna się i polega na poznawaniu Boga.
Twierdzisz że definicji jest bardzo wiele i ja uważam że tak jest,bo każdy poznaje częściowo,
podając akurat "to" dokąd w poznaniu doszedł.
Teraz zwierciadło,potem"twarzą w twarz.