Wyliczałem kiedyś wspólne cechy wszystkich religii:
(viewtopic.php?t=9221&start=0)
Dziś zauważyłem jeszcze jedną, bardzo istotną.
Praktycznie każda religia, bez względu na region wystepowania posiada jedną wspólną cechę w swoich założeniach.
Mianowicie bóg lub prorok, był kiedyś na ziemi, chodził, rozmawiał
z ludźmi, osobiście, lub pod jakąś postacią, dał im ogień lub coś w tym stylu itp.
Nawet religie bardzo młode, zakładają ingerencję swojego boga i bezpośredni kontakt z ludźmi na ziemi.
Chociażby taki Zeus, często odwiedzał Ziemię i uganiał się za pięknymi kobietami. Jezus na przykład przyszedł nas zbawić i naucza, choć nie on jeden. Również budda był ziemianinem. Każdy bóg jakoś tą Ziemię odwiedzał. Również Jahwe pojawił się w postaci zapalonego krzaka, następnie był w arce przymierza. Dziś uważa się, że Bóg przebywa w tabernakulum, i że podczas mszy świętej jest w pewnym momencie w kościele.
Zadna religia, którą znam, nie informuje nas np. przez proroków, że istnieje bóg, który stworzył ludzi, rośliny, wszechświat, a który po prostu gdzieś tam przebywa poza ziemią. Tylko każdy bóg ingerował, i ingeruje.
Dlaczego ?
Dlaczego we wszystkich religiach jest ten sam wspólny wątek ?

A jak by się wierni mieli dowiedzieć o istnieniu jakiegoś boga, gdyby nie weszedł z nimi w kontakt?

Bo religie wybiera się po to, żeby dawała ukojenie, a taka w której bóg jest bierny, wiele nie obiecuje, przez co nie wydaje się miłą perspektywą. Może dlatego.

Ponieważ Bóg musi jakoś się zamanifestować. Poza tym, Panowie, dziwna jest taka dyskusja ze strny ateistów, ponieważ dla nas może to być czystą obserwacją, natomiast aby wgłębić się w temat, musielibyśmy założyć prawdziwość tch objawień, płonących krzaków, to, że to w rzeczywistości nie był samozapłon z gorąca itd.

Wierzący uznają to za prawdę, ponieważ wierzą. Abyśmy my o tym dyskutowali, musimy im uwierzyć na słowo

Crosis

Mnie się zdaje, czy ktoś mi podwinął posta z tego wątku ? No co jest ? Czy ja piszę nie po ludzku ?

No to jeszcze raz:

Wg mnie systemy religijne cechują dwa zjawiska:

1) Założenie istnienia boga, który jest z definicji osobowością kreującą istnienie (Wszechświat);

2) Dogmatyzm - uznanie, że źródła informacji o bogach są jedynym sposobem poznania prawdy w przeciwieństwie np. do systemu naukowego czy filozoficznego, w których dominuje empiria lub empiria i racjonalizm (sceptycyzm).

W buddyzmie nie ma ani osobowego Boga, ani dogmatów w które Budda nakazałby wierzyć

No własnie. Dlatego jako Ateista i osoba niereligijna mogę być Buddystą.

Wszystko się zgadza.

np.od filozofów lub naukowców którzy doszli do wniosku(udowodnili?), że coś takiego powinno istnieć i mieć określone cechy...