Czy zastanawiałeś/aś się kiedyś nad tym, dlaczego w ogóle wierzysz? Dlaczego wierzysz w tego, a nie tamtego boga?

Ja myślę tak:
Większość z Nas urodziła się już jako chrześcijanie: chrzest bez naszej wiedzy, wpajanie zasad chrześcijańskich już od samego początku, nauka religii w szkole, wizyty w kościele, itp.
Czy małe dziecko może sobie zdawać z tego sprawę, że bóg może nie istnieć?
Raczej nie. Pamiętam jak byłem jeszcze dzieckiem: nawet nie myślałem o tym, że boga może nie być. Dla mnie rzeczą oczywistą było to, że Ziemia jest okrągła, gwiazdy są bardzo daleko, bóg istnieje, a za piecem mieszka bobo.
Nikt na początku życia nie mógł tego sprawdzić - wszyscy tak mówią, więc tak musi być i przyjmowałem to za coś oczywistego. Później mogłem to sprawdzić: gwiazdy są daleko bo naukowcy to stwierdzili na podstawie badań, Ziemia jest okrągła bo Kopernik to udowodnił. Za piecem nie ma 'bobo', więc w niego nie wierzę. Ale bóg? Nie mogłem tego sprawdzić, tak samo jak nie mogłem wcześniej sam sprawdzić, czy faktycznie gwiazdy są daleko - więc wierzyłem.

Jesteś osobą wierzącą, może jesteś katolickim katechetą, księdzem, zakonnicą, itp.
Czy zastanawiałeś/aś się nad tym, jak wyglądałoby Twoje życie, gdybyś żył/żyła w społeczeństwie innej religii? Wówczas odrzucałabyś chrześcijaństwo, jako coś prawdziwego.

Gdybyś urodził się w innym czasie i miejscu, np w Grecji gdy czczono Zeusa i innych jemu podobnych bogów. Istnienie tych bogów byłoby dla Ciebie niepodważalnym faktem.
Tak samo niepowtarzalnym, jak teraz jest dla Ciebie istnienie katolickiego Boga.

A gdyby wszyscy wokół Ciebie mówili, że Ziemia jest płaska, a w wieku 20 lat odkryłabyś/aś człowieka, który twierdziłby, że ma dowód na to, że Ziemia jest okrągła - chyba można się domyślać, jaka byłaby Twoja reakcja na jego zdanie.

Wierzysz, bo inni wokół Ciebie się o to postarali. To oni wybrali Ci religię. Wierzysz w to, co oni.
Nie wyłamiesz się, bo uważasz, że nie ma to większego sensu. Dlaczego ja mam sie wyróżniać i zmieniać zasady?

Ziemia jest płaska, bo tak mi mówili wszyscy przez x-lat.
Zeus mieszka na Olimpie i rzuca piorunami, bo tak mi mówili wszyscy przez x-lat.
Bóg istnieje, bo tak mi mówili wszyscy przez x-lat.

-----

Czy zdajesz sobie sprawę z tego, że o podstawach Twojego życia zadecydowali inni bez Twojej zgody. Czy masz pewność, że religia do której trafiłeś jest tą prawdziwą.
Czy jesteś przekonany w 100%, że bóg istnieje?

Na ostanie pytanie odpowiesz zdecydowanie "tak". Masz pewność, że bóg istnieje. Przecież masz na to dowody, masz świadków. Świadczy o tym historia.

Ale przecież ONI: http://pl.wikipedia.org/wiki/Religia#Religie_.C5.9Bwiata też mają dowody, świadków, historie.

Nigdy nie będziesz mieć całkowitej pewności co do swojej racji.
Może sobie tego nie uświadamiasz, bo strach przed ewentualnym błędem zasłania Ci prawdę?

No widzisz, a ja praktykuję buddyzm, choć nigdy nie znałem żadnego buddysty, co najwyżej widziałem Dalaj Lamę w TV, co i tak nie wpłynęło na moje zainteresowanie tybetańskimi formami buddyzmu.

Myślę też, że należy rozgraniczyć wiarę od religii - nie każdy kto chodzi do kościoła jest osobą wierzącą - bywa, że są to osoby po prostu religijne. Z drugiej strony osoby głęboko wierzące w chrześcijańskiego Boga niekoniecznie chodzą do kościoła czy słuchają papieży.

Sądzę, że wiara nie jest raczej połączona z presją społeczną, prędzej pewna religijność, którą przyjmujemy za część swojej społecznej natury - tak jak niektórzy uważają, że do teatru należy się ładnie ubrać, tak inni uważają, że co niedzielę należy iść do kościoła.

Moim zdaniem jest to zbytnie uproszczenie, szczególnie na tym forum. Sam fakt, że ludzie tutaj rozmawiają o swojej wierze wskazuje, że podchodzą do niej w sposób refleksyjny.

niech mi ktoś wytłumaczy: kto to jest osoba wierząc i czym się różni od osoby religijnej?? naprawdę te pojęcia mi się czasem zlewają...

nie jestem osobą zbytnio religijną, nie robię wszystkiego by przestrzegać dekalogu, a jednak uważam, że religia katolicka (ta, którą wyznaję) jest "tą prawdziwą" - sprzeczność, wiem, ale tak to jest. jakby się zastanowić, to nawet nie wiem czemu, po prostu wierzę, że Bóg istnieję, wierzę, że Chrystus umarł za grzechy ludzi (za moje grzechy też), ale nie sądzę, bym wierzyła w to dlatego, że ktoś mi to wpoił a ja to bezmyślnie przybrałam jako swoje przekonanie jeśli bym w to nie wierzyła, a tylko praktykowała tradycje chrześcijańskie na odczepnego, "bo tak wypada, bo tak ma być", to pomyślałabym, że może jednak poszukać innej wiary, bo ta mi nie odpowiada... a jednak trwam przy swojej.


ja nie boję się popełniać błędów i nie boję sie do nich przyznawać... gdybym uważała swoją religię, religię katolicką, za błąd to po prostu bym ją zmieniła.

Wcale nie musiałaś przybierać bezmyślnie co nie zmienia faktu, że wiara katolicka została ci wpojona podobnie jak wiele innych przekonań i wartości oczywiście nie jesteś niewolnikiem swojego wychowania ale w praktyce bardzo trudno przełamać pewne wyuczone schematy większość ludzi nawet nie próbuje...

Tytuł tematu jest jedynie półprawdą. Podobnie istnieje presja aby wiare pozostawić w domu, bo jest niemodna, ani nieefektywna. Liczy się pieniądz, cwaniactwo i własna korzyść. Presja może być z każdej strony, ale faktem jest że wiara jest po cześci kwestią osobistą, ostatecznie to ja decyduje czy wierze czy uważam to za zbędne.

Zgadzam się z Atei, uważam podobnie jak Ona .Jestesmy Katolikami ,bo tak chcieli nasi rodzice ,jezeli chcemy być kimś innym musimy sami podjąc decyzje i narazając sie na zniesławienie wyżec sie wiary .Dlatego pozostajemy katolikami czesto do końca zycia .Wrona która spróbowałaby nie krakać mogła by sie liczyć z konsekwencjami.Prawdą jest też ,że my sie naszej wiary uczymy juz od wczesnego dzieciństwa inaczej bylibysmy po prostu niewiernymi .Ale nie wszyscy mogą być Katolkami ,takiej szansy jak my nie mają dzieci buddystów ,muzułmanów ,ateistów ,czy innych religii (poza oczywiscie małymi wyjatkami).Takiej szansy nie miał by tez człowiek wychowany na księzycu mieszkajacy zdala od ludzi i Boga i nie dość ,że byłby niewierzącym to w dodatku jeszcze poganinem.TO czy bedziemy wierzyć w Boga czy nie żadko kiedy zależy od nas .Sprzeciwiam sie równiez twierdzeniu ,że wiara jest łaską od Boga ,bo gdyby tak było to wszyscy by ją mieli.

Osoba religijna to taka, która jest zaangażowania w praktykowanie religię - rytuały, symbole, pielgrzymki, spełnianie wymogów kościelnych itp...
Osoba wierząca to taka, która otrzymała od Boga łaskę wiary i wierzy w sercu w Boga.
Wiara jest jakby wewnętrzna i duchowa, a religijność ma wymiar doczesny i praktyczny - razem się one wspierają.

Osoba wierząca może ale nie musi być religijna, osoba religijna może ale nie musi być wierząca, aczkolwiek ekstrema nie są uznawane za dobre, szczególnie religijność bez wiary bądź z błędną wiarą, które są tzw. martwą wiarą. Czysta wiara bez religijności może być OK, ale bez kontaktu z innymi wierzącymi niesie niebezpieczeństwo zboczenia/zbłądzenia, a odpowiednia praktyka religijna wspiera i kształtuje wiarę.

to ja chyba jestem... uwaga... WIERZĄCA choć moja praktyka często pozostawia wieeele do życzenia.

nie sądzę, żeby na mnie jakaś presja działała w kwestii wiary, w kwestii tego, jaką obecnie jako osoba dorosła wyznaję, choć przyznam, że moi rodzice mają takie podejście do wiary, że choć ten raz w tygodniu, w niedzielę, powinnam się łaskawie pojawić w kościele ale i tak prawda jest taka, że jak nie chcę to nie idę, a oni mogą o tym nawet nie wiedzieć, bo po co? to jedyna presja jaką odczuwam i mnie wkurza

Wychowanie owszem, ale ukierunkowanie na wolną wolę. To, czy będę osobą prawdziwie wierzącą, czy agnostyczką czy zmienię wyznanie rozstrzygnęło się w 4 klasie liceum, i tak pozostało

To było dobrowolne i świadome opowiedzenie się po konkretnej stronie.

Ad początek:

Ostatnio normalne są takie zachowania i wypowiedzi, że można odnieść wrażenie wręcz odwrotne: że to raczej niewiara jest lansowana przez większość ludzi, że to taka postawa/podejście może być efektem presji ludzi z otoczenia.

Co jest teraz popularniejsze - wierzyć czy nie wierzyć Uznawać dogmaty, czy je negować Szanować miejsca święte, czy je profanować

Odpowiedź jest dość prosta.

Teraz w modzie to raczej brak wiary jest.