Nie muszę. Żadna gałąź nauki nie wyjasnia jeszcze niczego dogłębnie. Jestem zadowolony jak wyjaśnia wystarczająco.


Mówienie o duszy jako niezależnym bycie wiąże się z ryzykiem głoszenia dualizmu ontologicznego i doprowadzenia do zagrożenia przyjęciem rozwiązań manicheistycznych. Dlatego słusznie KKK w żadnym miejscu nie mowi o duszy jako bycie niezależnym .


Dlaczego mylisz duszę z duchem?
Co do tego, że człowiek istnieje po smierci jako niematerialna dusza to nie ma takiego zdania w KKK. Jest tylko, że dusza nie ginie po jej oddzieleniu się od ciała w chwili śmierci . Różnica jest znaczna. Niekatolickie jest twierdzenie, że Dusza uwolniona od słabości ciała może podjąć swój byt w pełni. Oddzielenie duszy od ciała nie sprawia, że dusza jest wolna i swobodna jak więzień po zdjęciu kajdanów. Jest raczej niezrealizowana.

NIE MA BOSKIEJ CZĄSTKI W CZŁOWIEKU. Pisząc tak głosisz emanacjonizm.

Ale przeciez istnieja "naturalne" klony - bliznieta a nawet trojaczki jednojajowe. Ktore z nich nie ma duszy?

To Bóg stwarza duszę dlatego to jest boska cząstka. Mam w sobie boską cząstkę którą czuję i to pozwala mi na bycie z Bogiem bliżej. Nie jestem tylko zwierzęciem w ciele. Bóg jest Duchem, a my także mamy cząstkę duchową. To nasza istota, nasze jestestwo, dusza jest inteligentna.



Naturalne, ale ja mam na myśli sklonowanego człowieka, jako twór sztuczny.

Bardziej rozwinę moją myśl. Jesteśmy przekonani że cokolwiek sobie człowiek wymyśli to jest to dobre i w tym wszystkim Bóg ma swój udział. Ale myślę że nie do końca tak jest, Bóg nie jest na usługi człowieka, gdzie ludzie będą się bawić w stwórcę i mieszać sobie zygotki, jajeczka i tworzyć klony lub zwierzęco-ludzkie hybrydy a Bóg będzie się udzielał dla każdego takiego przedsięwzięcia.

Bóg jest stwórcą duszy, to jego tchnienie daje prawdziwe życie. My uważamy że każdy byt ożywiony posiada duszę, ale tak nie jest. Coś co przypomina człowieka niekoniecznie jest nim do końca. Dusza nie jest z przydziału automatycznie. Myślę że w takich eksperymentach nie ma ręki Boga. On powiedział do człowieka żeby nie sięgał do drzewa życia.
Jaki jest sens klonowania człowieka, tworzyć farmy ludzkie jako tanią siłę roboczą albo hodując sobie organy do przeszczepów ? Czy to jest etyczne ? Po co mi drugi własny klon ? Przecież nie przedłużę sobie życia w taki sposób bo to jest inna istota, nie ja. Przedłużyć życie można by w sensie hibernacji.

Strasznie rozmywasz uciekając od głównych zarzutów, ale nawet w tym rozmywaniu sie plączesz.
Przypominam, że zwracam tylko delikatnie uwagę na nieprawowierność takich stwierdzeń jak:
- dusza to samoistny byt (platoński idealizm)
- dusza to cząstka Boga (emanacjonizm)
- dusza może rozwinąć się w pełni dopiero po oddzieleniu od ciała (idealizm i manicheizm)
- ciało to kombinezon ochronny dla duszy (manicheizm)

Wierzę, że to tylko niefortunny sposób wypowiadania się a nie świadomie heretyckie poglądy

Może niefortunnie się wypowiadam, ale sens mojej wypowiedzi jest taki że właściwie czym jest dusza i czym jest człowiek. Czym jest dusza w/g Ciebie ? Jak Ty to widzisz i czujesz przede wszystkim. To fakt, że gdyby nie grzech, to człowiek nie oddzielałby się od ciała w taki sposób jak teraz. Bo nie byłoby śmierci. Myślę że wtedy byłoby coś, tak jak wniebowzięcie Maryi. Przejście do Nieba razem z ciałem, dlatego podkreślam że człowiek to istota cielesna i duchowa, ale teraz może istnieć po śmierci jako byt niematerialny. Byt, w sensie nadal ta sama osoba ale już nie w ciele, przynajmniej przez jakiś czas aż do Sądu Ostatecznego.

Odbieram duszę jako boską cząstkę ale nie w sensie że to część Boskiego ciała ale to taka alegoria może bardziej, boska cząstka czyli coś co tchnął we mnie Bóg.

Dusza może się rozwinąć, czyli raczej my, jako osoba, ponieważ teraz nie wiemy co jest poza tą zasłoną innego świata. Myślę że rzeczywiście śmierć będzie czymś co nam otworzy oczy na wiele spraw. Ogólnie trzeba wiedzieć że będziemy istnieć bez ciała więc nie będziemy poddani tym wszystkim słabościom i pewnej ociężałości jakie czasem daje ciało. Cierpienie fizyczne, potrzeby ciała takie chociażby jak pragnienie, głód, fizjologia. To wielki skok, moim zdaniem i pewne zaskoczenie dla człowieka który od początku swojego istnienia przecież jest w ciele i odczuwa go.
Także tam będziemy doskonalić się w miłości poza ciałem.

Ciało jest potrzebne aby żyć na tej ziemi i w taki sposób określam to jako kombinezon ochronny dla duszy. Jeśli jednak jest możliwość oddzielenia duszy od ciała a ciało zostaje tutaj i niszczeje, natomiast dusza jest niezależna od ciała w swoim istnieniu to faktycznie czym jest istota człowieka i człowieczeństwa ? Czy nie jest tak w takim razie że ta duchowa cząstka to naprawdę my.

Przecież w chwili mojej i Twojej śmierci zostawimy ciało, ale będziemy istnieć nadal. Więc to jest nasza najważniejsza cząstka. Nieśmiertelna dusza.
Czy ciało jest aż tak istotne. Przecież dostaniemy nowe ciało, może nawet nie będziemy zbyt podobni do siebie. W sensie jeśli ktoś był szpetnej urody na ziemi może być piękny w Niebie, wtedy będzie inaczej wyglądał, jeśli ktoś był kaleki, chory, zniekształcony może mieć idealne ciało i też będzie miał inny wygląd niż tutaj na ziemi.
Na pewno nowe ciało będzie inne, stworzone na zasadzie innej materii o innych właściwościach, bez tej całej fizjologii. Bóg chciał człowieka jako istotę która jest duchowa i cielesna. Tym samym człowiek nie będzie istniał tylko jako dusza, chociaż mógłby. Po prostu pomyśl, kim będziesz po śmierci, nie będzie ciała, nie będziesz oddychał, jadł i robił wielu innych rzeczy znanych z tego świata. Porzućmy filozofię na rzecz zwykłego zastanowienia się nad tym, tak po prostu, w głębi serca.

equu, każdy może sobie tworzyć od nowa własną teologię. Nikt nie zabrania. Gdyby jednak interesowała Cię teologia katolicka, to temat duszy jest dość szeroko opracowany. Na pewno można znaleźć wiele ciekawych artykułów w sieci

Może dobre byłoby porównanie do dwóch połówek ciała. Gdyby jedna połowa ciała umarła, druga nie byłaby w stanie samoistnie funkcjonować i umarłaby razem z nią.

Jednakże - gdyby Bóg zechciał - w swojej wszechmocy, za pomocą cudu, mógłby utrzymać ją przy życiu. Przyjmijmy jednak, że byłaby ona nieaktywna.
ALE - znowu gdyby Bóg zechciał - mógłby okazjonalnie pozwolić jej nawet na jakieś działanie.

Ciekawi mnie jaka jest procedura ustalania, które poglądy są prawdziwie katolickie, a które nie. Istnieje oficjalna wykładnia?

A skąd przybyła?
W ogóle była gdzieś przedtem?

Czy po śmierci nadal dusze podlegają czasowi, żebyśmy pytali co porabiają? Istnieją?

Czy dusza jest pamięcią czy zasadą ciała ludzkiego?

Czy po śmierci nadal dusze podlegają czasowi, żebyśmy twierdzili do czasu zmartwychwstania?

Czyli bez duszy to będzie zwierzę, chociaż w pstaci człowieka, czyż nie?

Zwierzę to chyba też istnienie? (zależy jak definiować). A chyba - według nauki KK - nie ma duszy? Czyli wynikałoby z tego, że - według nauki KK - dusz jest mniej niż istnień?
Zatem ja bym się wstrzymał od głosu

Ale dusza zwierzęcia, o ile można mówić w takim przypadku o duszy to coś innego niż dusza człowieka. Zresztą nie wiem dlaczego mówimy o zwierzętach w pojęciu duszy, przez to wszystko się rozmydla, miesza się ze sobą, dusza taka a dusza taka. Dusza w odniesieniu do zwierzęcia to po prostu życie. Człowiek ma jednak duszę inteligentną, posiada samoświadomość.

Myślę, o czym pisałem w poprzednich postach, że Bóg nie ma udziału w takich eksperymentach człowieka. Dusza nie jest automatycznie z przydziału w sensie że człowiek będzie sobie tworzył klony a Bóg trzask i prask, no to damy duszyczkę.

KK nie zajmuje się duszami zwierząt.
Od tego są filozofowie.
I tu Arystoteles twierdzi, że zwierzęta mają duszę. I rośliny też.