Fragment dyskusji przeniesiony z innego miejsca:





Proszę o kontynuację dyskusji tutaj.
jumik

Ja bym dodał jeszcze:

1Kor 1:18
"Nauka bowiem krzyża głupstwem jest dla tych, co idą na zatracenie, mocą Bożą zaś dla nas, którzy dostępujemy zbawienia."

1Kor 1:20-24
„Gdzie jest mędrzec? Gdzie uczony? Gdzie badacz tego, co doczesne? Czyż nie uczynił Bóg głupstwem mądrości świata?Skoro bowiem świat przez mądrość nie poznał Boga w mądrości Bożej, spodobało się Bogu przez głupstwo głoszenia słowa zbawić wierzących.Tak więc, gdy Żydzi żądają znaków, a Grecy szukają mądrości,my głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan,dla tych zaś, którzy są powołani, tak spośród Żydów, jak i spośród Greków, Chrystusem, mocą Bożą i mądrością Bożą.”

Zaufanie do Mojżesza i Proroków to co innego niż naukowy dowód na istnienie Boga.

Tylko że istotą wiary jest właśnie zaufanie - do Boga!
Psalmista woła: "(...) mój Boże, Tobie ufam: niech nie doznam zawodu!" (Ps 25,2)
"(...) my zaś ufamy wszechmocnemu Bogu, który może zarówno tych, którzy idą przeciw nam, jak i cały świat wywrócić jednym skinieniem." (2 Mch 8,18)

A gdyby ateista naocznie zobaczył Zmartwychwstanie, czy by uwierzył?
Świadkom Ukrzyżowania wystarczyła sama śmierć Jego! - niewiarygodne?! A jednak! - "Na widok tego, co się działo, setnik oddał chwałę Bogu i mówił: «Istotnie, człowiek ten był sprawiedliwy». Wszystkie też tłumy, które zbiegły się na to widowisko, gdy zobaczyły, co się działo, wracały bijąc się w piersi." (Łk 23, 47-48)

*miało być: 2 Mch 8,18 i Łk 23, 47-48

Temu nie przeczę, ale skoro akurat w tym wątku mowa o dowodach (do tego naukowych), to pisanie o zaufaniu jest... nie na temat

Em? Dziwne pytanie.
Jeżeli naprawdę znalazłby się dowody na istnienie Boga to chyba wtedy byłoby to już ogólnie przyjęte i nie byłoby to już wiarą.

Uwierzcie- gdybym dostał jeden dowód na istnienie Boga/bogów, to stałbym się chyba najbardziej religijnym człowiekiem na świecie. Póki co, wszystko wskazuje na to, że bogowie/dusza/reinkarnacje/anioły itp. po prostu nie istnieją. Znaczy mam tu na myśli wiarygodne źródła, a nie jakieś wyznania Glorii Polo (dobrze napisałem?).

Jakiego typu chciałbyś dowodu , co by to miało być? konkretnie.

Właściwie, to czego byś nie stwierdził i tak nie udowodnisz istnienia Boga/bogów- bo to niemożliwe.

Cóż, mógłby być dowód w postaci jakiegoś wywodu filozoficznego (ale nie na poziomie Tomasza z Akwinu...). A taki, o ile mi wiadomo, nie istnieje.

Aha, "cudowne uzdrowienie", coś czego nie umiesz wyjaśnić, odwoływanie się do Biblii, "bo tak", "oczywisty" projektant świata czy czyjeś wewnętrzne odczucia i przeżycia to nie dowód.

Dowód w postaci wywodu filozoficznego? Wywody filozoficzne nigdy nie uzyskały miana materiału dowodowego.

Prawda krwi - zabili go czyli miał rację



Pod tym mógłbym się właściwie podpisać, ale rozwinę dalej.



Takiego, którego nie byłbym w stanie podważyć.



Właściwie wypowiedź jest dziwnie ukierunkowana. Z początku są domniemania, pada słowo "jeśli", a gdzieś ukryte jest założenie, że wszystkie te domniemania są prawdziwe, po czym zaczyna się jazda

Tak naprawdę rzecz jednak wygląda inaczej. Nie musiałoby być nawet dowodów na istnienie Boga, wystarczyłby taki świat który nie wykluczałby Boga. Wystarczyłby obraz Boga nie popadający w sprzeczności. Nie będę się rozpisywał na ten temat głębiej, dodam jedynie, że nikt nie oczekuje raju, a jedynie jasno skierowanej nauki i nieprzeczących temu faktów.

Większość ateistów było kiedyś ludźmi wierzącymi. Ja sam po utracie wiary doszedłem do momentu w którym zacząłem tego żałować - można powiedzieć, że prawda tak mnie oślepiła. Sam sobie próbowałem zatem pokazać, że wszystkie moje argumenty świadczące na niekorzyść religii mają słabe podłoże i wszystkie da się wykluczyć - niestety nie da się i mimo starań, mimo usilnych poszukiwań Boga nie znalazłem nigdzie. Można sobie zadać tylko pytanie czy Bóg człowiekowi odczuwającemu egzystencjalne cierpienie i poszukującemu go nie pomógłby w takiej sytuacji się odnaleźć? Oczywiście można mi teraz napisać "Bóg próbował", "Bóg dawał Ci znaki" - więc odpowiedź brzmi - kiepsko się starał.

Więc próby forsowania poglądu, że niewiara jest czymś wygodnym są z pewnością bezpodstawne - odrzucenie tak wielkiego psychicznego buforu jest ciężarem, który nie należy do wygodnych.

Problem z dowodem istnienie bogów jest taki, że każda wystarczająco wysoko rozwinięta technologia jest nieodróżnialna od magii. To co dla prymitywnych buszmenów jest magią i dowodem boskości, dla nas jest czymś codziennym.

Argument jest bezsensowny, ponieważ nie znamy kryteriów, na podstawie których można byłoby orzec, jaki świat " wyklucza Boga ", a jaki go nie wyklucza. Z prostego powodu - dysponujemy tylko jednym światem, i nie mamy żadnego porównania. Jedynym założeniem, jakie możemy poczynić, jest takie, że jeżeli Bóg istnieje, to ten świat Go nie wyklucza, a jeżeli nie istnieje, to.. nie wiadomo, czy ten świat Go wyklucza czy nie. Nie ma kryteriów.



Ale albo się wierzy w Boga, albo we własne wymysły. Gdyby Bóg był czyimś wymysłem, to zostałby wymyślony tak, żeby nie popadać w sprzeczności. Podobnie, jeżeli za Boga uważa się " coś z tego świata " ( tzn. coś, co nie jest absolutne i transcendentne, tylko należy do porządku świata, czyli np. jest podporządkowane prawom logiki ), to z całą pewnością należy istnieniu " Boga jako części świata " zaprzeczyć - nie ma czegoś takiego. Ale my nie wierzymy w takiego Boga.

Albo się wierzy w CUDZE wymysły. Przecież bogów wymyślano od zarania ludzkości i nie jeden człowiek ich wymyślał, tylko całe pokolenia, więc nic dziwnego, że bogowie są pełni sprzeczności. Zwłaszcza Jahwe, którego opis został ustalony przez grupę wpływowych facetów na Soborze Nicejskim!