Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał cudzych bogów obok mnie! Nie będziesz czynił żadnej rzeźby ani żadnego obrazu tego, co jest na niebie wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko, ani tego, co jest w wodach pod ziemią! Nie będziesz oddawał im pokłonu i nie będziesz im służył, ponieważ ja Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym, który karze występek ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia względem tych, którzy Mnie nienawidzą. Okazuję zaś łaskę aż do tysiącznego pokolenia tym, którzy mnie miłują i przestrzegają moich przykazań.

Księga Wyjścia, Dekalog (20,1)

Kolejne pytanie: Bóg nasz powiedział o sobie, ze jest zazdrosny i gniewny, co to znaczy? Przecież zazdrość to nie cnota.

- Czytając Biblię trzeba sięgać po pewien klucz. Nawet dzisiaj w różnych regionach Polski mieszkańcy używają różnych sformułowań, dla wyrażenia tej samej myśli. Nie mówiąc już o różnych rejonach świata. Mamy tu do czynienia z kulturą semicką, która dla ukazania wagi problemu posługiwała się m.in. porównaniami skrajnymi.

Sformułowanie "ja jestem Bogiem zazdrosnym" jest pewną ludzką (a zatem i ułomną w swojej istocie) próbą ujęcia istoty więzi, jak powinna łączyć człowieka z jego Stwórcą. Tzn. wyraża myśl, że wiary w Pana Boga nie da się pogodzić z wiarą i służbą innym bożkom (jak to często dziś niestety czyni wielu ludzi). W ten sposób zapisany jest jej radykalizm i jednoznaczność. Przykładów na tego typu figurę retoryczną w Biblii jest mnóstwo. Np. analogicznie: Pan Jezus mówi: «Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto i siebie samego, nie może być moim uczniem” (Łk 14, 26). Przecież gdyby to czytać dosłownie, powstała by jawna sprzeczność z IV przykazaniem Dekalogu, z obowiązkiem miłości każdego człowieka! A ją nieustannie głosił Jezus. Czy zatem zaprzeczył sobie wypowiadając tak kontrowersyjne słowa? Nie. Nie o to tu chodzi. W taki sposób, poprzez hiperbolę, wyolbrzymienie, przekazywana jest ważna myśl: wiara ucznia Chrystusa, oddanie sprawie głoszenia Dobrej Nowiny są tak ważne, mają tak wysoką rangę, że nawet inne kluczowe wartości, jak rodzina, mają temu być podporządkowane.

przytoczone przez Ciebie wyjaśnienie za nic nie ma się do powyższych słów. gdzie tam pisze, że dla ucznia Jezusa rodzina ma być mniej ważna od Niego samego? ja rozumiem hiperbole, ale cytowany tekst mówi zupełnie co innego.

Chrześcijański absolut Adonai, to po prostu inny bóg.

Ilu z tych 90% katolików w Polsce przezczytało Biblię?

Powiedział wybitny teolog, Witold. Który, tak nawiasem mówiąc, teologię uważa za stek bzdur. Taki lekki zamęt w świadomości.

A jeśli przekaz Starego Testamentu wynika ze społeczeństwa które wtedy go tak opisywało, to tylko oznacza że ST jest pisany przez ludzi którzy nie znali Boga prawdziwego, a co za tym idzie, ST nie zawiera w sobie prawdy.

W każdym razie nie za bardzo może być prawdą jedno i drugie naraz.

Wmawiaj to sobie dalej
Nieźle trzeba się wysilić żeby to wszystko miało choć krztynę "niesprzeczności".