za http://prasa.wiara.pl/doc/664560.Polak-katolik

I tak się zastanawiam... Czy to znaczy, że najpierw należny być katolikiem, a dopiero potem patriotą (miłować własną ojczyznę)? I jak to się ma do zapisów mających zagwarantować wierność papieżowi, czyli głowie państwa Watykańskiego? No i czy Polak = katolik? Chyba nie bardzo skoro np. niedawno, bo w 1931 roku, katolicy stanowili tylko około 65 procent ludności Polski; w 1791 r. – zaledwie 54 procent. Ponad 200 lat temu Polska była wielokulturową republiką królewską szczycącą się długoletnią tradycją tolerancji religijnej.

Więc uściślimy kim dla Ciebie jest Polak, bo podałeś jakieś dane statystyczne wobec społeczeństw, które w 100% nie składały się z Polaków.

Natomiast często dana religia, czy wyznanie było ostoją dla narodów w trudnych chwilach historii. I tu należy opatrywać tego dziś nadal niekiedy używanego Polak-Katolik. Dziś jednak nie jest to już historycznie uzasadnione. A jeśli ktoś śmiertelnie poważnie podchodzi do takiego zlepku słów, jeśli uważa to za jakąś konieczność aby każdy Polak był Katolikiem to wielkie nieporozumienie. Wiara to sprawa indywidualna, czyli każdy wybiera swoją drogę. Natomiast na pewno każdy katolik powinien szanować to co przejął po przodkach. Jest to też szacunek i dbanie o innych rodaków. A to czy będzie to hindus, muzułmanin, czy katolik to już inna sprawa. W naszej historii swojego czasu np Tatarzy okazali się bardzo lojalni wobec Rzeczpospolitej i jakoś niezbyt byli katolikami. Co więcej, ludzie którzy są obywatelami polskimi, czyli nie Polacy, nie koniecznie katolicy, zobowiązują się do nie szkodzenia.

Najważniejsze aby każdy był człowiekiem, szanującym wszyskich ludzi, niezaleznie od wyznania.
Osoby wierzące jako prorytetowe winny traktowac swoje zbawienie, bo "Ojczyzna wasza jest w niebie" (Fp 3,20).
A dopiero kolejno nalezy być patriotą.
Odwrócenie kolejności rodzi nacjonalizm, który jest grzechem p-ko Bogu i ludziom.

A czy Polacy też są, wobec obywateli polskich będących w mniejszości, zobowiązani do nie szkodzenia,
a jeśli tak, to na czym to nieszkodzenie ma polegać i kto to powinien egzekwować (strzec praw)?

W kontekście bycia obywatelem, ale innej narodowości. Jeśli mieszka na terenie Polski, to ma swoje prawa i obowiązki. Zatem ma poza to nie wykraczać. I jest strzeżony przez to samo prawo i organa porządkowe, tu oczywiście m.in. policja. Ale to jest wątek raczej poboczny. W przypadku wspomnianych Tatarów, co prawda czasy mógłby być inne, ale chodzi o samą postawę. Zatem kolejny przykład, bardziej współczesny. Rozumowanie takiej mniejszości narodowej na zasadzie - jestem Tatarem, mieszkam tu, może już od pokoleń, korzystam z praw jakie mi dano, więc jak ktoś zaatakuje ten kraj to ja staje w jego obronie. I zdaje się że tak zrobiła społeczność tatarska we wrzeniu 1939 r. Podobnie inne mniejszości, przynajmniej te zamieszkujące tzw kresy wschodnie, również zachowała lojalność (przynajmniej do 17.09).

Sądzę że dzi stoimy w obliczu znacznych przemian. Mamy ogromne pomieszanie, niby kraj katolicki, ale ja nie zawsze czuję się komfortowo bo wiem że za moją wiarę będe skrytykowany. Podobnie wielu ateistów czuje się niekomfortowo. W dużym uproszczeniu pewna część staszego pokolenia nie umie przyjąć że ich wnuk może być ateistą, a zarazem jako reakcja, pewna częśc młodego pokolenia odrzuca wiarę, bo oczekuje czegoś więcej niż że tak ma być. Ale spokojnie obydwa pokolenia może lączyć patriotyzm, bo są Polakami, bądz obywatelami tego kraju i ich wiara nie jest tu istotna, chyba że wpływa na postawę narodową. I tak jak napisała Alus, jest pewna hierarchia. Niebo jest wieczne, dla wszystkich. Ojczyzna doczesna jest tu, trzeba o nią dbać, co może nam dopomóc w osiągnięciu tej wiecznej.

Bo nie składali się w 100% katolików? Za (notabene dość ciekawym: http://www.wiadomosci24.pl/artykul/co_nas_czeka_11_listopada_167457.html) artykułem (i w omawianym kontekście) patriota to "postawa szacunku, umiłowania i oddania własnej ojczyźnie oraz chęć ponoszenia za nią ofiar. To wypełnianie obowiązków obywatelskich. Charakteryzuje się też przedkładaniem celów ważnych dla ojczyzny nad osobiste, a często także gotowością do poświęcenia własnego zdrowia lub życia. Patriotyzm to również umiłowanie i pielęgnowanie narodowej tradycji, kultury czy języka", to w tej sytuacji Polak, to osoba która za Polaka się uważa, która od pokoleń żyje na tej ziemi uznając ją za swoją ojczyznę, który pielęgnuje rodzimą wspólną tradycję, kulturę i język...



Być może... nawet jeśli wcześniej była przyczyną klęsk i niepowodzeń...



A to OK...



Uważam, że zasadniczo każdy człowiek winien szanować swoich przodków, w tym szczególnie swoją rodzimą kulturę i wierzenia...



O tym m.in. mówiłem...

=================



Nacjonalizm rodzi się przede wszystkim z braku wykształcenia i nierozróżnianie takich pojęć jak patriotyzm i nacjonalizm (p. wskazany wcześniej art). Nacjonalizm uznaje bowiem "sprawy własnego narodu za nadrzędne wobec interesu jednostki, grup społecznych, czy społeczności regionalnych, przedkłada interesy własnego narodu nad interesami innych narodów, zarówno wewnątrz kraju (mniejszości narodowe lub etniczne) jak i na zewnątrz (narody sąsiednie) [...]
Patriotyzm jest zaprzeczeniem szowinizmu. Tłumaczy się to tym, że patriotyzm odróżnia się otwartością na inne narody, uznaniem ich prawa do suwerenności i niepodległości... Z kolei w XIX-wiecznym nacjonalizmie istotnym i przewodnim elementem był darwinizm społeczny, który specyficznie rozumiany zakładał, że życiem społeczeństw rządzą te same zasady, co światem przyrody. Według nacjonalistycznej interpretacji historii, świat był i jest areną walk pomiędzy różnymi narodami, z których tylko najsilniejsze mają prawo do przetrwania. Nacjonalizm opowiada się za segregacją rasową przez co bywa z kolei określany jako odmiana ksenofobii."

,,Skazilibyśmy katolicyzm ciężkim bałwochwalstwem, gdyby jego głównym źródłem miała być miłość ojczyzny, gdybyśmy przede wszystkim dlatego chcieli być katolikami, że jesteśmy Polakami.''

Nie, to znaczy że najważniejsza jest miłość do Boga, a dopiero póżniej miłość do ojczyzny.

Przecież Reguly to właśnie napisał - najpierw należny być katolikiem.

Ale ja tego nie napisałem. Samo to stwierdzenie jest bez sensu a tekst ten wcale nie mówi ,,najwpierw masz być katolikiem''. Jest to raczej wypaczenie jego sensu.

Czyli rozumiem, że uzasadnione w tym miejscu będzie stwierdzenie "dobrze... ale którego Boga?"

a ilu ich jest ? ... może jeden ?

cóż w każdym razie tego który jest i cię kocha
bo nie ma sensu kochać tego który nie kocha ;p

Czyli chrześcijańska miłość nieprzyjaciół nie ma sensu?

Nie
Ale Bóg który nie kocha nie ma sensu

Ma sens, jedynie możemy takiego nie chcieć, więc w takiego nie wierzymy.

No więc ... nie warto by było kochać boga który nie kocha człowieka, ponieważ ów bóg nie przejął by się tą miłością, a więc kochanie go byłoby bez sensu