Pytanie dość proste, ale odpowiedź nie jest oczywista. Pytam prowokująco, aby zachęcić was do myślenia, i konstruktywnej dyskusji teologicznej. Na początek przytoczmy sławny zakład Pascala, który brzmi:

"Tak, ale trzeba się zakładać; to nie jest rzecz dobrowolna, zmuszony jesteś. Cóż wybierzesz? Zastanów się. Skoro trzeba wybierać, zobaczmy, w czym mniej ryzykujesz. Masz dwie rzeczy do stracenia: prawdę i dobro; i dwie do stawienia na kartę: swój rozum i swoją wolę, swoją wiedzę i swoją szczęśliwość, twoja zaś natura ma dwie rzeczy, przed którymi umyka: błąd i niedolę. Skoro trzeba koniecznie wybierać, jeden wybór nie jest z większym uszczerbkiem dla twego rozumu niż drugi. To punkt osądzony. A twoje szczęście? Zważmy zysk i stratę, zakładając się, że Bóg jest. Rozpatrzmy te dwa wypadki: jeśli wygrasz, zyskujesz wszystko, jeśli przegrasz, nie tracisz nic. Zakładaj się tedy, że "jest", bez wahania." - Wikipedia

Znana myśl, która dobrze odzwierciedla europejską myśl teologiczną, która zakłada, że Bóg zbawia (przede wszystkim) na podstawie wiary. Jednak jest to tylko założenie. Dlaczego Bóg miałby nagradzać nas niebem właśnie z tego powodu? A może Bóg zbawia tylko ateistów. Założenie, że Bóg zbawia na podstawie wiary jest tak samo prawdopodobne, jak to, że zbawia na podstawie niewiary. I możemy szukać uzasadnień na jedną jak i drugą tezę.

Chciałbym się skupić raczej na aspekcie filozoficznym, i cytaty z Biblii odłożyć na drugi plan. Bo odwołując się do Pisma Świętego, możemy tą tezę obronić. Jednak chciałbym abyście odpowiedzieli na pytanie, czy poza objawieniem Biblijnym, można skądś wywnioskować, że Bóg zbawia właśnie na podstawie wiary?

A słyszałem tez tezy, ze Bóg zbawia na podstawie uczynków. Wtedy jako ateista też mogłbym byc zbawiony. Chodzi tu tez o ludzi innych wyznań, którzy badź nie mieli okazji poznać "prawdziwej" religii, badź zwyczajowo wyznają taką jaka sie wyznaje w ich otoczeniu.
Myśle, ze trudno będzie obronic tezę, ze Bóg zbawia na podstawie wiary, choc scisle rzecz biorac wiara byłaby warunkiem sine qua non i powinna by byc uzupełniona uczynkami.

Chrześcijaństwo naucza, że Bóg zbawia na podstawie wiary, a nie uczynków. Jedne wyznania podkreślają to bardziej, a inne mniej. W teologii protestanckiej Bóg zbawia bezpośrednio poprzez wiarę, która jest łaską, a więc i zbawienie jest bezinteresownym darem. W katolicyźmie pełna łaska objawia się w sakramentach, i też jest bezinteresownym darem. W prawosławiu ta sama łaska objawia się w całym życiu cerkiewnym, i tutaj także nie ma mowy o zbawczej roli uczynków. Uczynki powinny być zdeterminowane wdzięcznością dla Boga za zbawienie, i są świadectwem o prawdziwej wierze, a nie kluczem do nieba.

Jedne wyznania mocniej akcentują rolę uczynków w życiu duchowym, a inne mniej. I tak można zaobserwować, że najbardziej akcentuje ją prawosławie, potem katolicyzm, a na końcu protestantyzm. Protestantyzm najmniej, dlatego, że doktryna łaski wysuwa się tutaj na pierwszy plan.

Wracając jednak do postawionego pytania. Sam uważam, że Bóg zbawia na podstawie wiary, i przyznaję, że jest to moje założenie, na które posiadam jakieś tam "argumenty". Ale jestem ciekaw opinii forumowiczów. Czy Bóg jest zazdrosny, i dlatego wymaga wiary? Gdybym był ateistą, to jak przekonalibyście mnie, że Bóg wymaga abym w Niego uwierzył?

Bardzo ciekawy problem. Przyznam, że zawsze mnie ta koncepcja intrygowała, to jest ten obszar myślenia, w którym widzę, że moje i chrześcijan pojmowanie natury i sensu działań oraz wyborów to rozłączne światy jednak.

Skąd taki pomysł? Z Pascala to zupełnie nie wynika. Również nie wynika z Biblii. Skąd więc ten kuriozalny pomysł, że Bóg zbawia na podstawie wiary? Taka teza jest skrajnym wypaczeniem i spłyceniem zagadnienia.

Bóg zbawia na podstawie całokształtu naszego życia ,tak jak ono jest widoczne w jego oczach ,których spojrzenie może i pewnie często jest diametralnie inne od naszego.

Niestety, ale Bóg nie zbawia na podstawie naszego całego życia. Dla katolików, bo tych chyba tutaj najwięcej przytaczam paragraf:

KKK 161 Wiara w Jezusa Chrystusa i w Tego, który Go posłał dla naszego zbawienia, jest konieczna do zbawienia (Por. Mk 16, 16; J 3, 36; 6, 40 i in). "Ponieważ bez wiary... nie można podobać się Bogu (Hbr 11, 6) i dojść do udziału w Jego synostwie, nikt nie może być bez niej usprawiedliwiony ani nie otrzyma życia wiecznego, jeśli nie wytrwa w niej do końca (Mt 10, 22; 24, 13)" (Sobór Watykański I: DS 3012; por. Sobór Trydencki: DS 1532).

W teologii chrześcijańskiej, a szczególnie w pierwszych wiekach, podkreślana była doktryna łaski, jako zupełnie bezinteresowny dar Boga dla wszystkich ludzi. Mówiąc w skrócie. Gdyby Adlof Hitler nawrócił się przed śmiercią, poszedł by do nieba. To pewna prawda, która szczególnie uderza w nasze poczucie "sprawiedliwości", natomiast jest wyrazem miłości Boga do każdego człowieka. Bo miłość może być tylko bezinteresowna, a miłość "za coś" to prostytucja.

Z tych cytatów wynika tylko ze wiara jest do zbawienia konieczna, ale nie wynika by była jedynym warunkiem.

Hitler Hitlerem. Ale taki Hans Frank rzeczywiście przeżył jakąś formę nawrócenia. I teraz załóżmy, że KRK zbada sprawę, uzna to nawrócenie za szczere i go kanonizuje. Ciekawe jak by zareagowali na taką decyzję katolicy. Bo inaczej się myśli o św. Dyzmie czy św. Pelagii; a inaczej o takim Hansie Franku. Co nie?

Na szczęście Bóg zbawia. Przede wszystkim na podstawie MIŁOŚCI.
Wg mnie, relacja ta nie jest symetryczna. Boża miłość do człowieka jest, bowiem, daleko większa, od miłości którą człowiek jest w stanie odczuwać do Stwórcy.
Nasze całe życie wpływa na nasz stosunek do Boga. Negatywny jego przebieg znacznie utrudnia zbawienie. Jednak Bóg jest ponad to. Jego wola jest ponad wszystko. Z definicje, jest wszechmocny. Może zbawić każdego, kogo chce. Jestem przekonany, że miłość Stwórcy jest skierowana do każdego człowieka, jaki był, jest, będzie żył. Ale sądzę, że Bóg jest konsekwentny i nie łamie wolnej woli. Dlatego nie wszyscy mogą być zbawieni.

To byłoby nieco bezsensowne gdyby Bóg zbawiał tylko na podstawie wiary ,łaski wiary którą sam daje ,dalej twierdze ,że Bóg zbawia człowieka na podstawie całokształtu naszego życia tak jak jest ono widoczne w jego Świętych Oczach ,każdy człowiek ma życie wieczne zapewnione niezależnie od wyznania ,koloru skóry itd ,natomiast zasadniczą kwestią jest miejsce pośmiertnego bytowania człowieka docelowo PIEKŁO ,NIEBO ,CZYŚCIEC.

A co jest sensowniejsze? Nadgodziny? 200% normy? "Dobre uczynki" na zaliczenie? Sprawności harcerskie? Zaliczenie obowiazkowej ilości nabożeństw i pieczątki na potwierdzenie? Jakies wpisowe?
Bóg do siebie zaprasza. Jak ktoś nie chce, to nie zmusza. I tyle. Aż tyle i tylko tyle.

W ten sposób każdy z nas zasłużyłby sobie na potępienie.

Nieprawda ,w tej chwili w obecnych czasach aż 93.9% wszystkich ludzi zostaje wysłanych do Czyścca ,reszta trafia bezpośrednio do Nieba albo Piekła .

A to ciekawe! Skąd masz takie wiadomości?