No jest u nich jedność bo sprzeciwiających się usuwają ze swoich zgromadzeń, a następnie się całkowicie od nich odcinają i zakazują kontaktów

Można? Można!
Jn 17:20-22
„Proszę nie tylko za nimi, lecz także za tymi, którzy dzięki ich słowu uwierzą we mnie; żeby oni wszyscy byli jedno, tak jak ty, Ojcze, jesteś w jedności ze mną, a ja jestem w jedności z tobą, żeby i oni byli w jedności z nami, by świat uwierzył, żeś ty mnie posłał. Ja też dałem im chwałę, którą ty mi dałeś, żeby byli jedno, tak jak my jedno jesteśmy"
1Ko 1:10
A usilnie zachęcam was, bracia, przez imię naszego Pana, Jezusa Chrystusa, żebyście wszyscy mówili zgodnie i żeby nie było wśród was rozdźwięków, ale żebyście byli stosownie zjednoczeni, mając ten sam umysł i ten sam tok myśli
1Ko 5:11-13
Ale teraz piszę wam, żebyście przestali się zadawać z każdym, kto jest zwany bratem, a jest rozpustnikiem albo chciwcem, albo bałwochwalcą, albo człowiekiem rzucającym obelgi, albo pijakiem, albo zdziercą — żebyście z takim nawet nie jadali. Bo cóż mi do sądzenia tych na zewnątrz? Czy nie wy sądzicie tych wewnątrz, podczas gdy tych na zewnątrz sądzi Bóg? „Usuńcie niegodziwego spośród siebie”.
Tyt 3:10
A człowieka popierającego sektę odrzuć po pierwszym i drugim napomnieniu
2Jn 10
Jeżeli ktoś przychodzi do was i nie przynosi tej nauki, wcale go nie przyjmujcie do domu ani nie zwracajcie się do niego z pozdrowieniem

Konkretna biblijna recepta, a jakże skuteczna
Jak można zachowywać jedność, o której mówił Jezus, jeśli się niemal wszystko toleruje?

Moja poprzednia wypowiedź była żartobliwa. Sam uważam, że z heretykami i wrogami kontaktu nie muszę utrzymywać, a nawet wolno mi od nich stronić.

No, masz w zasadzie rację. Nie musisz lubić wszystkich (nie da się, bo to nie wybór świadomy), nie musisz utrzymywać kontaktu. Powinienenś jednak kierować się roztropnością w dokonywaniu wyborów. Jednemu człowiekowi trzeba pomóc, innego wysłuchać, jeszcze innemu dać nadzieję a przed niektórymi się chronić a nawet wezwać policję.
Chrześcijanin nie powinien jednak przestać myśleć i powinien umieć rozpoznać tych ludzi. A kochać musi każdego, nie ma zmiłuj. Jeśli zacznie wybierać bliźnich, zachowując przykazanie miłości, rozum szwankuje lub mu go przenicowano. Przykazanie miłości stoi na szczycie, to kryterium, ktore pozwala nam widzieć inne treści.
Czy apostata/muzułamanin/śJ jest człowiekiem, z którym przestaję utrzymywać kontakt? Odwracam się z powodu zmiany przez niego światopoglądu? To jest kryterium wyboru/odrzucenia człowieka? Bylejaki - jeden krok do przodu i dwa do tyłu. Wejdę w Twój system: to nie ja, to w szklanej kuli tak wyczytałam, więc proszę nie przypisuj mi tych poglądów. Jestem za i przeciw.

Tak to prawda. Jednak nie "sprzeciwiających się", ale łamiących kodeks postępowania. Oczywiście dotyczy to również heretyków, jak w każdej innej religii, ale prędzej na ogół chodzi o postępowanie zgodne z kodeksem.
Wiesz, albo jesteś człowiekiem wierzącym, albo wierzącym na pokaz...
Dla przykładu, nie wolno pić, albo mówiąc dosadniej, "chlać".
Chlasz? Poszedł won!
Proste.

Wiem, że katolicyzm "uczy" swoich wiernych, że ŚJ to samo "zułooooo"!
Ale mają oni ode mnie wielkie brawa, jako wspólnota.
Chodzi o ich postępowanie, rzecz jasna, nie o teologię, czy inne aspekty wiary.

Wiesz, albo jesteś człowiekiem wierzącym, albo wierzącym na pokaz...
Dla przykładu, wyznawców innej religii albo ateistów należy uśmiercać, albo mówiąc dosadniej, "szlachtować".
Okazujesz litość? Poszedł won!
Proste.

Wiem, że katolicyzm "uczy" swoich wiernych, że Mordercy Niewiernych to samo "zułooooo"!
Ale mają oni ode mnie wielkie brawa, jako wspólnota.
Chodzi o ich postępowanie, rzecz jasna, nie o teologię, czy inne aspekty wiary.

Piękna parafraza, naprawdę!
Jestem pod wrażeniem.


"Kocia finezja, okrywająca świńską naturę", tzw szeroko rozumiana religia!

Posłużę się cytatem zaczerpniętym z tego artykułu -

http://apologetyka.com/swiatopoglad/islam/ksiazki/inwazja/bog

Przyjrzyjmy się zatem historycznym różnicom jakie raz po raz są ukazywane między Bogiem Biblii a Allahem Koranu. Sporne kwestie te są przedmiotem naukowej debaty liczącej już ponad tysiąc lat.[3]

Poznawalny a niepoznawalny

Według Biblii Bóg jest poznawalny. Jezus Chrystus przyszedł na świat abyśmy mogli poznać Boga (Jana 17:3).

W islamie Allah jest niepoznawalny. Jego transcendentność, wywyższenie sprawiają, że żaden człowiek nie może poznać Allaha osobiście.

Podczas gdy według Biblii człowiek może mieć osobistą relację z Bogiem, Allah z Koranu jest tak odległy, niedostępny i abstrakcyjny, że nie sposób człowiekowi poznać go.

Personalny a niepersonalny

Bóg w Biblii opisany jest jako posiadający intelekt, emocje oraz wolę.

Jest to w sprzeczności z Allahem, którego nie można pojąć jako osoby. Obniżyło by to jego status do poziomu człowieka.

Duchowy a nieduchowy

Dla muzułmanina idea, że Allah jest osobą czy duchem jest bluźnierstwem, gdyż poniża to Wywyższonego.

Jednak koncepcja, że "Bóg jest duchem" jest podwaliną biblijnej natury Boga, jak uczył sam Jezus Chrystus w Jana 4:24 .

Trynitarny a unitarny

Bóg w Biblii jest jednym Bogiem w trzech osobach, Ojca, Syna i Ducha Świętego. Trójca nie jest trzema bogami ale jednym Bogiem.

W Koranie natomiast znajdziemy zaprzeczenie Trójcy. Koran stwierdza, że Bóg nie jest Ojcem, a Jezus nie jest Synem Bożym. Podobnie Duch Święty nie jest Bogiem.

Ograniczony a nieograniczony

Biblijny Bóg jest ograniczony swoją niezmienną i nieodmienialną naturą. Stąd Bóg nie może zrobić byle czego.

Tytusa 1:2 mówi nam, że Bóg nie może kłamać. Potwierdza to także list do Hebrajczyków 6:18 Bóg nie może postępować sprzecznie ze Swoją naturą ( 2Tym.2:13 ).

W Koranie widzimy natomiast Allaha, który nie jest niczym ograniczony, nawet własną naturą. Może zrobić cokolwiek, kiedykolwiek, gdziekolwiek wszędzie bez jakichkolwiek ograniczeń.

Godny zaufania a kapryśny

Ponieważ Bóg Biblii jest ograniczony swoją sprawiedliwą naturą, są pewne rzeczy, których nie może uczynić, będąc przez to stałym i godnym zaufania.

Kiedy natomiast przyjrzymy się postępowaniu Allaha w Koranie, dostrzeżemy, że jest on całkowicie kapryśny i niegodny zaufania. Nie jest on związany swoim słowem ani swoją naturą.

Miłość Boża a brak miłości Bożej

Miłość Boża jest głównym atrybutem Bożym objawionym w miejscach takich jak Jana 3:16 . Bóg okazuje swoje uczucia swemu stworzeniu a w szczególności człowiekowi.

Gdy natomiast zwrócimy się do Koranu, nie znajdziemy tam miłości jako głównej cechy Allaha. Zamiast niej uderza nas znajdująca się na pierwszym miejscu jego transcendentność.

Podobnie Allach pozbawiony jest wszelkich uczuć wobec człowieka. Jest to obca koncepcja w islamie. Oznaczałoby to zredukowanie Allaha do zwykłego człowieka, co jest bluźnierstwem dla muzułmanina.

Aktywny a pasywny

Allah osobiście nie wkracza w historię ludzkości i nie uczestniczy w niej osobiście. Oddziaływuje na świat poprzez swoje słowo, proroków i aniołów. Nie wkracza osobiście w sprawy ludzi.

Jakże odmienny obraz Boga mamy przedstawiony w biblijnym opisie wcielenia, gdzie sam Bóg wkracza w historię i dokonuje dzieła zbawienia człowieka.

Atrybuty a brak atrybutów

Koran nigdy nie podaje w pozytywnym sensie jaka jest natura i istota Boga. Wszystkie tak zwane 99 atrybutów Allaha podane są w negatywnej formie, podkreślając jaki Allah nie jest, nie mówiąc nic jaki jest.

Biblia podaje nam zarówno pozytywne jak i negatywne atrybuty Boga.

Łaska a prawo

Na koniec, Biblia mówi wiele o łasce Boga, przez którą umożliwił On człowiekowi darmowe zbawienie dzięki Zbawicielowi, który jest orędownikiem między Bogiem a człowiekiem ( 1Tym.2:5 ).

W Koranie natomiast nie ma koncepcji łaski Allaha. Nie ma również zbawiciela ani pośrednika w Koranie.

Podsumowując, kiedy przyjrzymy się bliżej atrybutom Boga, które objawił On w Biblii z Allahem opisanym w Koranie, dostrzeżemy, że nie jest to jeden i ten sam Bóg.

Podałeś/aś różnice w pojmowaniu, opisywaniu przez Biblię i Koran.
Gdyby jednak zajrzeć właśnie do historii religii, do tego od kogo dana religia czerpie swoją wiarę w Boga, to w przypadku i chrześcijan i muzułmanów (także żydów) dojdziemy do Abrahama. Wszyscy powiedzą, że "czczą tego samego Boga, co Abraham". "Allah" to arabski (i nie tylko) odpowiednik naszego słowa "Bóg", angielskiego "God", niemieckiego "Gott", ruskiego "Boh" i tak dalej... Uderzyłem tylko do upartego używania słowa "Allah" zamiast "Bóg". Dlaczego nikt nie pisze, że prawosławni w Rosji wierzą w "Boha"? A tu taka polemika się robi
Allah to ten sam Bóg, ale podkreślę (!) - źle pojmowany, fałszywie przedstawiany.
Podobna zasada w wypadku różnicy między nami - Ty wierzysz w Trójcę, a ja w Jednego Boga Jehowę. Ale kiedy słyszysz lub czytasz mój post i widzisz słowo "Jehowa", to wiesz, że piszę o Bogu Ojcu. To ten sam Bóg Ojciec, którego Ty zaliczasz do swojej Trójcy, ale wg Ciebie nieprawidłowo rozumiany przeze mnie. Tak więc nie taki sam, ale jednak wciąż ten sam. "Taki sam", a "ten sam" to nie jedno i to samo.
Gdy napiszę (przepraszam), że Twoja matka kradnie piwo w Biedronce, to wiesz, że to kłamstwo na jej temat. Kłamstwo, ale na jej temat.
I tak samo z Koranem. Przedstawia on tego samego Boga, w którego my wierzymy, ale nie tak samo. W inny, fałszywy sposób. Co zresztą podkreśliła nieżyjąca już głowa Twojego Kościoła. Wg pewnego dogmatu powinno to być dla Ciebie nadrzędnym autorytetem

Co to właściwie jest wiara?

Myślę, że jednak ta klasyczna filozofia Grecka, ukazuje najtrafniej owe zagadnienie.
Już zupełnie abstrahując od mało istotnego wątku, "co powinien zrobić Hans?", bardziej istotne jest ukazanie, czym w zasadzie jest wiara. I nie ma co ukrywać, że w moim mniemaniu, napiera ona negatywnego wydźwięku.

"Platon za swym mistrzem, Sokratesem, uważał, że ludzie mogą myśleć lub mniemać.
Myślenie to domena wiedzy (Episteme), zaś domeną wiary jest (pistis), czyli mniemanie."
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ortodoksja

Dla każdego człowieka wychowanego na klasycznej filozofii greckiej słowo pistis oznaczało najniższy stopień poznania: to był stan umysłu człowieka niewykształconego, który wierzy w to, co zasłyszy, nie potrafiąc przedstawić powodów dla takiego przekonania.

A do innej wiary zachęca Biblia!
Definicja wiary zawarta w Heb 11:1 wskazuje, że powinna być ona oparta na solidnych fundamentach, innymi słowy dowodach.

Platon był otoczony ludźmi wierzącymi w mity - wymyślone opowieści. Nie dziwi więc jego umniejszanie pojęcia wiary.

Mało istotne jest, do czego "zachęca" Biblia. Istotny jest rzeczywisty stan rzeczy, Fisher.

Wiara powinna być oparta na dowodach!?
Przyjacielu, już sam fakt, że Ewangelie nie są pismami historycznymi oznacza, że to co przedstawiłeś powyżej, jest niedorzeczne.

Jak niby mitologiczne alegorie, mają stanowić "solidny fundament"?

Albo rybki, albo akwarium.
Albo "episteme", albo "pistis".

Przepraszam, ale co nas obchodzą dywagacje o innym znaczeniu słowa "wiara" niż znaczenie religijne?

Przyjacielu, już sam fakt, że wypowiadasz się na tematy, o których nie masz pojęcia jest niedorzeczny.

Jak niby traktować poważnie człowieka, który NT nazywa mitologicznymi alegoriami?

Tylko w przypadku znaczenia słowa "wiara" ograniczającego się do rodzaju poznania.
W znaczeniu religijnym "wiara" jest przyjęciem danych Objawienia, a nie "mniemaniem".
Albo rybki albo akwarium.
Albo dyskutujemy przyjmując wspólne definicje funkcjonujące na przykład na tym forum, albo popisujemy się pustosłowiem.

Dla mnie prawdziwa wiara to niczym nie uzasadniona pewność.

Taka sytuacja jaka miałaby spotkać Hansa, spotyka jedynie głupich ludzi, a głupimi ludźmi nie ma się co przejmować, bo jeśli ktoś nie jest w stanie ogarnąć świata w którym żyje, to później można mieć pretensje tylko do siebie.
Bo gdyby doszło do tego że na terenie Niemiec, 90% populacji stanowią muzułmanie, to w tej sytuacji jeśli do jego domu by zapukali, to faktycznie mogli by go przez to jego chrześcijaństwo zabić, no ale czy Hans nie ma rozumu? czy nie wie w czym się znajduje? bo tutaj Hans powinien przewidzieć rozwój sytuacji, i albo już kilka lat wcześniej uciekać z tych Niemiec do jakiegoś bardziej chrześcijańskiego kraju, lub jeśli chce pozostać na terenie Niemiec, to musi zostać muzułmaninem.
Natomiast jakby była wojna domowa, a siły są w miare wyrównane, z nieznaczną przewagą na korzyć muzułmanów, których jest nieco więcej, to przecież w tej sytuacji to taki Hans albo dzwoni do innych chrześcijan którzy przyjdą mu wtedy z pomocą, lub samemu ma broń dzięki której będzie w stanie się obronić.
Bo jeśli Hans nie przewidział że może dojść do takiej sytuacji no to już naprawdę!
Tutaj nie można mieć pretensji ze Bóg zrobił z Hansa męczennika, a jedynie można mieć pretensje że nie obdarował go wystarczająca ilością rozumu.