Skąd pomysł na coś takiego?
Przecież skoro Bóg jest wszechmocny, to z tego powodu może być dobry ale i może być zły, w sumie to może być nawet nijaki, w końcu jest wszechmogący więc może być sobie jaki chce.

Czy wszechmocny, Robku, to znaczy, że może być niedoskonały?
Mógłbyś zasugerować, na przykład też, że może być głupi. No bo według twojego myślenia, skoro może być sobie jaki chce, to i może być głupi...

Stwierdzenie, że Bóg wszystko może nie oznacza, że będzie w jakikolwiek sposób wewnętrznie sprzeczny.

A poza tym, nadal tkwisz w etycznym rozumieniu pojęć dobro/zło

Jak najbardzej można sobie wyobrazić Istotę Wyższą odpowiedzialną za stworzenia Wszechświata, która jest Wszechmocna, Wszechwiedząca a przy tym niedoskonała.

Nie do końca może bym tak to ujął, ale również wydaje mi się, że sama kwestia istnienia (samoistnego, niech będzie więc, że "najwyższego istnienia") jest tu kluczowa. Ów teoretyczny "zły Bóg" musiałby wszak uznawać przynajmniej własne istnienie za dobre, co już rodzi pewien rozjazd logiczny.

Motywacja dręczenia całego stworzenia staje się wówczas mocno problematyczna. Bóg ma wszak absolutną swobodę wyboru, czy chce być dobry, czy zły. Skoro określająca go zasadą jest samoistność, która jest dobra, to doprawdy nie potrafię powiedzieć z jakiejż to przyczyny miałoby nastąpić z tego punktu przesunięcie ku złu.




Można, ale to już jakiś demiurg-fajansiarz, a nie Bóg.

Z jakiego powodu wszechmocny miałby być niedoskonały? Coś go ogranicza?

Nie napisałem że miałby być tylko że mógłby być.

Pytanie tylko, czy ta teza nie zawiera wewnętrznej sprzeczności. Bo mnie się wydaje, że niedoskonałość może wynikać tylko z jakichś ograniczeń. Z kolei wszechmoc ograniczenia wyklucza.

Niby dlaczego? Może być świadom swoich niedoskonałości i jednocześnie zdecydować się nie skorzystać z własnej wszechmocy do ich usunięcia.

A owe niedoskonałości mogą polegać chociażby na tym iż ulega pasjom takim jak nienawiść etc.

I znowu powrót do etycznego/moralnego zamiast ontycznego rozumienia pojęć dobro/zło.
Tak nie możemy rozmawiać.

I znowu powrót do etycznego/moralnego zamiast ontycznego rozumienia pojęć dobro/zło.
Tak nie możemy rozmawiać.
Bóg nie wybiera czy chce być dobry czy zły ontycznie.
Jest istnieniem a bonum sequitur esse - dobro jest następstwem istnienia.

I znowu powrót do etycznego/moralnego zamiast ontycznego rozumienia pojęć dobro/zło.
Tak nie możemy rozmawiać.
Samoistność nie jest dobra czy zła moralnie/etycznie. Jest ontycznym dobrem w każdym przypadku.

A czy ontyczne dobro nie ma żadnego związku z dobrem etycznym i moralnym? Wg chrześcijaństwa Bóg chyba widzi tu związek. Najwyżej nie utożsamia dobra ontycznego z dobrem doczesnym, ponieważ posiada szerszą perspektywę. Ostatecznie jednak dąży do osiągnięcia wiecznego szczęścia przez ludzi i uratowania ich przed wiecznym cierpieniem.


W takim wypadki najpierw musiałaby być jakaś przyczyna istnienia tych niedoskonałości.


Pojmowanie i przedstawienie Boga przez jakąś grupę ludzi to nie sam Bóg.

Niby dlaczego?
Jest jaki jest istniejąc poza czasem, bez początku ani końca.



Kto tu mówi o tym całym chrześcijańskim Bogu?
Pisałem o Istocie Wyższej, która przymiotami jest od niego różna.

Faktycznie nie ma szans, żeby się w tej kwestii dogadać.
Bo sam pomysł że skoro istnieje Bóg, to automatycznie musi być dobry, jest dla mnie czymś kompletnie niezrozumiałym.

Niech mię medieval_man poprawi jeśli się mylę, ale tu chyba mowa o "egzystencji jako perfekcji", jak w dowodzie ontologicznym.

Przy założeniu, że zło jest słabością i ułomnością, wszechmocny Bóg nie ma powodu mieć w sobie nawet odrobiny zła.


Wiadomo, do czego nawiązywałeś. Ale mniejsza z tym.

A wszechmocny Bóg mógłby stać się, jaki chce (zakładając, że to ma sens), więc czemu miałby pozostawać niedoskonałym?

Cóż, ja się z owym założeniem nie zgadzam.
Nie rozumiem, dlaczego zło miałoby być słabością i ułomnością.

Poza tym skąd założenie że owy absolut będzie akurat chciał osiągnąć "najsilniejszą", "najdoskonalszą" z możliwych form?



Komu wiadomo? Mi w każdym razie nie wiadomo.
Mówiłem o abstrakcyjnej Istocie Wyższej, którą sobie wymyśliłem godzinę temu.



Ponieważ w swojej wolnej woli ma taki kaprys.
Powiedzmy że podjął światłą decyzję że nie będzie używał przymiotu swojej wszechmocy do zmieniania własnej natury.

P.S. – I nie żaden Bóg, ponieważ to słowo ma na tym forum dosyć jednoznaczne konotacje z judeochrześcijańskim Absolutem. Mowa o Istocie Wyższej – na potrzeby dyskusji możemy go nazwać "Błażej".