Witam wszystkich.

Ostatnio przeczytałem taki mały modlitewnik różańcowy "Tajemnice różańca świętego", opracowanie O.O. Dominikanie - Gidle.
Mój niepokój wywarł opis IV Tajemnicy Chwalebnej. Cytuję tekst:

„Ojcze, chcę, aby także ci, których mi dałeś, byli ze mną gdzie Ja jestem” (J 17,24). Konsekwentnie do słów wcześniej wypowiedzianych postąpił Chrystus wobec Maryi, swojej Matki, która przecież została mu dana. Była z Nim we wszystkich sprawach: w Betlejem, gdzie się rodził, w Nazarecie, gdzie wzrastał w łasce u Boga i ludzi, na Kalwarii, gdzie realizował najważniejszy etap swej misji - zbawienie świata. Przez Niepokalane Poczęcie Maryja wolna od jakiegokolwiek grzechu, uwolniona została także od długiego oczekiwania w grobie na dzień zmartwychwstania.
Jej zaśnięcie, było zarazem przejściem do zmartwychwstania i pełnym wejściem do chwały z duszą i ciałem. Wielkie rzeczy uczynił Ci, Maryjo, Wszechmocny, bo byłaś Mu wierna i całkowicie oddana.

Czepiam się dwóch punktów:

1. "..od długiego oczekiwania w grobie na dzień zmartwychwstania".
To my czekamy w grobie na zmartwychwstanie, mieszkamy tam? Czy czekamy z Bogiem w Raju. Albo w czyśćcu na zmartwychwstanie?

2. "Jej zaśnięcie" - zaśnięcie czy wniebowzięcie? Tu informacje na wikipedii: https://pl.wikipedia.org/wiki/Za%C5%9Bn ... ogurodzicy

Czy ten opis jest według Was zgodny z nauczaniem Kościoła?

Jest oczywiście. Nasze ciała oczekują na zmartwychwstanie, więc ostatecznie można to i tak ująć. I mówi się także dość często, również w rozważaniach różańcowych, o zaśnięciu NMP, choć de facto kwestia Jej śmierci, czy zaśnięcia nie jest u nas jasno określona.

@YuSuzuki

Na pierwszy rzut oka tekst jest nieco ekumeniczny. Nie oznacza to, że sprzeczny z nauczaniem Kościoła, ale może używa sformułowań nieco... ogólnikowych,

Teraz do punktów, zacznę od końca:

Ad 2) Jak sam może wyczytałeś na wikipedii, "W teologii katolickiej nie rozstrzygnieto, czy Maryja umarła i została wzięta do nieba po śmierci i wskrzeszeniu, czy też przeszła do wiecznej chwały nigdy nie umierając". Jakbyś nie wierzył wiki, to mamy też tekst źródłowy dogmatu w tłumaczeniu na polski:

http://instrukcja.opoka.org.pl/bibliote ... 1950.html/

"ogłaszamy, wyjaśniamy i określamy, jako dogmat przez Boga objawiony, ŻE NIEPOKALANA BOGARODZICA ZAWSZE DZIEWICA MARYJA, PO ZAKOŃCZENIU BIEGU ŻYCIA ZIEMSKIEGO, ZOSTAŁA Z CIAŁEM I DUSZĄ WZIĘTA DO NIEBIESKIEJ CHWAŁY"

Czytałem wykładnie tego tekstu, i w większości zgadzają się w tym, że nie jest tutaj określone, czy "po zakończeniu biegu życia" oznacza śmierć i zmartwychwstanie, czy też zaśnięcie. Nie ma dogmatu o zmartwychwstaniu lub wskrzeszeniu NMP, jest tylko (aż) dogmat o jej Wniebowzięciu.

Używając więc określenia "zaśnięcie" nie przeczymy nauczaniu katolickiemu.

Ad 1) I tutaj można nawet cytować dosłownie powyższą konstytucję apostolską:

"Ale spod tego rodzaju ogólnego prawa zechciał Bóg wyjąć Najświętszą Maryję Pannę. Ona to, na mocy zupełnie szczególnego przywileju, swoim Niepokalanym Poczęciem zwyciężyła grzech, i dlatego nie podlega temu prawu trwania w rozkładzie grobowym, ani nie musiała aż do końca świata czekać na wybawienie swego ciała."

Ja nie widzę różnicy między tekstem zacytowanym z konstytucji, a tym, który podałeś. Może należałoby doprecyzować, że słowem "czekanie" określamy czekanie ciała na zmartwychwstanie, ale w sumie nie uważam to za konieczne.

Mam nadzieję, że to wystarczy.

Odniosę się do ad 1. "..od długiego oczekiwania w grobie na dzień zmartwychwstania"
Nasze ja, my, nie jesteśmy przecież w grobie i nie czekamy tam. "Czekają" tam nasze ciała. Ten modlitewnik brzmi tak, jak na klepsydrach "odprowadzenie zmarłego na miejsce wiecznego spoczynku" z tym, że tutaj nie jest on wieczny, tylko długi.

Chodzi mi o to, że człowieka przyrównali tutaj (w tym modlitewniku) tylko do ciała, jakby duszy nie było.

Maryja została wzięta z duszą i ciałem, a "przeciętny człowiek" tylko z duszą. Kwesta leżenia w grobie łączy się z tym co robił Jezus w trakcie, gdy Jego ciało było 3 dni w grobie. W ewangelii wg. Św. Łukasza 23:43 jest napisane: "Jezus mu odpowiedział: Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju." Zatem leżenie w grobie to nie tylko "spanie" i czekanie.

Reasumując ja bym napisał tak: od oczekiwania w Niebie lub z Bogiem na zmartwychwstanie naszych ciał.

Czepianie się. Może umówmy się, że skoro Sam Jezus mówił, że spoczywający w grobach usłyszą Jego głos, a nie że ci, których ciała spoczywają w grobach usłyszą itd... To znaczy, że takie sformułowanie jest dopuszczalne.

Dziękuję za wyjaśnienie.

Bardzo sluszna intuicja. Oczywiscie autorzy podręcznika nieco się przejęzyczyli.

Co do drugiego pytania też masz sporo racji.
Choć dogmat rzeczywiście nie rozstrzyga tej kwestii, w ogóle się na jej temat nie wypowiada, nie ma więc jakiegoś obowiązującego nauczania w tej kwestii.
Jednak św. Augustyn w komentarzu do Psalmów wyraża opinię iż Maryja zmarła.
Również papież Jan Paweł II podczas audiencji ogólnej 25 czerwca 1993 roku powiedział: „Chcemy podkreślić, że na pewno Matka Boża zmarła”.
Należy też chyba zauważyć, że nawet w Konstytucji Apostolskiej ogłaszającej dogmat czytamy „po zakończeniu ziemskiego życia z duszą i ciałem została wzięta do chwały niebieskiej”.
Co więcej, błędne jest wyobrażenie wniebowzięcia jako wydarzenia podobnego do przedstawionego w Łk 24,51. Prawda o wniebowzięciu to nie opowiadanie o sposobie w jaki Maryja zeszła z tego świata, lecz przekonanie o tym że jest ona w pełni – z duszą i ciałem – w Królestwie Niebieskim. Tak jak i my kiedyś tam będziemy.

Gratuluję wyczulenia na ważne sprawy Prawd Wiary.