Jest : fakt, hipoteza, wiara... Faktu doswiadczamy tu I teraz. Np : wkladajac 2 palce do kontaktu,- na pewno bedziemy porazeni pradem. Nastepnie jest hipoteza ( pewne zalozenie - ktore staramy sie udowodnic ze jest prawdziwe. Na koncu jest wiara. Wiara w religjach monoteistycznych opiera sie na cudzie I cudownym objawieniu. Mojrzesz rozmawial z Bogiem, Jezus zmarwychstal, Mahomet widzial aniola Gabryjela I Boga. Który z cudow jest prawdziwy? Ktora religja prawdziwa? To pozostaje w kwesti wyboru wierzacych. Poniewaz dzisiaj cuda sie nie dzieja, ( wierzacym pozostaje wierzyc I miec nadzieje ze mialy miejsce kiedys, dawno temu..). Czy warto wierzyc? Tak warto, poniewaz wiara daje nam nadzieje I poprawia, samopoczucie ( szczegulnie tym ktorym zyje sie zle). Powiedzenie natomiast ze to w co wierzymy jest PRAWDA, jest falszywe, gdyz nie wiemy tego- nie doswiadczylismy tego empirycznie. Czy jest prawda dowiemy sie po smierci ( lub nie dowiemy - jezeli nie ma po smierci nic... Taka wiara ma sens I jest uczciwa : MY WIERZYMY ZE TO W CO WIERZYMY JEST PRAWDA I FAKTEM. MAMY TAKA NADZIEJE I POKLADAMY W TYM UFNOSC, ALE JEDNOCZESNIE ZAKLADAMY ZE PO SMIERCI NIE MA NIC... Kto wierzy inaczej nie wierzy szczeze I zaklamuje samego siebie.Jezeli ktos powie ze to bycie " niedowiarkiem" - ja mu zaprzecze mowiac ze to " realizm wiary I brak hipokryzji"

Jeśli w coś nieskończenie większego od nas wierzymy, to nie znamy, nie jesteśmy w stanie samodzielnie poznać jego prawdy. Dlatego "tylko" mu wierzymy, tylko mu ufamy, że jest w odniesieniu do nas właściwe i dobre.

Wiara w stosunku do bytu najwyższego jest dlatego według mnie przede wszystkim ufnością, a wiedza o nim może być tylko jego własnym się nam objawianiem, którego rozumienie nas często przerasta i dlatego wymaga od nas pokory i duchowego dojrzewania.