Powód nieistotny. Napisałeś: "Pan Jezus nakazuje nadstawiać drugi policzek. Pewnie też w sytuacji walki z wrogiem na śmierć i życie". Otóż nie zawsze w sytuacji zagrożenia życia należy biernie oddać się w ręce złoczyńców. Czasami (ba, w większości przypadków!) trzeba się bronić, tak jak Pan Jezus niejednokrotnie to czynił.

Otóż to. Natomiast biorąc za podstawę kryterium ważności przykazań, to także drugie.

Stary Testament w tym dekalog, to nie jest pełne objawienie Boga
Nie możemy opierać się tylko na samej Bożej Sprawiedliwości( w tym temacie) skoro doskonale wiemy że jest też Miłością.. ba nawet obecnie sami z niej korzystamy.

Nie, to nie było zabójstwo, oni już nie żyli, taki był ich wybór.
Bóg odebrał ciału tylko swoje, tylko to co do Niego należało.. swoje tchnienie życia, dech.
Widocznie uważał to za konieczne...myślę że chodziło Mu o oczyszczenie, przyświecał temu szczytniejszy cel.

Ja w ogóle coraz bardziej skłaniam się do tego, żeby w odniesieniu do wymierzonych przez Boga konsekwencji grzechu zastępować słowo "kara", pojęciem "narzucona pokuta", bo zawiera ono w sobie miłosierny Boży cel jakim jest nasze nawrócenie .. Coraz bardziej ufam, że Bóg wybiera dla nas taki rodzaj tej "narzuconej pokuty", który pozwala nam rozpoznać nasz grzech, wzbudzić żal za niego i chęć poprawy, a więc uwolnić się od niego ..

W tzw. wojnie sprawiedliwej obrona miesza się z odwetem. Mam na myśli praktykę. Nie znam wojny w historii świata, w której broniący się nie korzystali też z prawa odwetu. O prawie odwetu: "Słyszeliście, że powiedziano: Oko za oko i ząb za ząb! A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu. Lecz jeśli cię kto uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi! Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz! Zmusza cię kto, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące! Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie."
Czy Pan Jezus podał (dał) wyjątki od powyższej zasady ? Nie ! Wyjątki wprowadzili ludzie żyjący w średniowieczu.

Narzucona pokuta godziłaby w wolną wolę człowieka. Człowiek może nie chcieć pokuty. Czy Pan Bóg może do niej zmuszać ? Sądzę, że pokuta człowieka może być tylko dobrowolna. Tak więc, Bóg może stosować karę, która ma charakter wychowawczy. Jeżeli poprzez karę doczesną Bóg próbuje nawrócić człowieka, to jest to "miłosierny Boży cel jakim jest nasze nawrócenie".

Podaj mi, MIXerku, przypadki, w których Jezus bronił się fizycznie. Pamiętam, że czasami bronił się słowem, ale w sytuacji największego prześladowania zamknął usta.

Rozumiem .., to może lepiej oddałoby mój zamysł pojęcie "nałożona pokuta", czyli taka, którą człowiek może, ale nie musi jako (służącą nawróceniu) pokutę przyjąć .. W moim odczuciu byłoby to równoznaczne z użytym przez ciebie pojęciem "kary o charakterze wychowawczym", bo może ona przecież tylko wtedy spełnić ten charakter, gdy człowiek się jej dobrowolnie podda, gdy rozpozna, że na nią zasłużył i jej do swojego nawrócenia potrzebuje.

Pokuta jest następstwem grzechu i grożącej kary (odpowiedzialności), czyli najpierw jest grzech i groźba kary, ewentualnie potem pokuta Jest zadośćuczynieniem za grzech, który łącznie z żalem za grzech powoduje zatarcie i grzechu i groźby kary.

Bleh... nie zdrabniaj mojego imienia, ty mój Denusiu kochany...Przypadków takich podać nie mogę, bo ich w Biblii nie ma (jeśli się mylę, proszę mnie poprawić), ale Kościół Katolicki zezwala (a nawet nakazuje) samoobronę. Wiesz, ten Kościół, przez który przemawia Chrystus (jeżeli w to wierzysz).

Bóg raczy wiedzieć przez kogo przemawia. Wychodzi na to, że Syn Boży jest rozmowniejszy po Wniebowstąpieniu niż wtedy, gdy chodził po ziemi, w dodatku rozmowniejszy przez pośredników
Jezus na pewno nie zaprzecza swoim słowom zawartym w NT ani ich nie rozmazuje. Jego naukę w NT należy uważać za skończoną i w pełni wystarczalną, czyli nic dodatkowo nie jest potrzebne.

Zgadza się. Nigdy nie czytałeś: "Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz [jeszcze] znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe" (J 16, 12-13)? Duch Prawdy mówi przez Kościół. Jeżeli w to nie wierzysz, to nie znasz Chrystusa.

Duch Prawdy może mówić przez każdego człowieka. Wszak Jezus nie powiedział, że Duch Prawdy będzie przemawiał tylko przez Kościół. Sądzę, że Ducha Prawdy nie da się zamknąć w Kościele, choć duchowieństwo bardzo się stara od wieków. Naukę Jezusa w NT należy uważać za zamkniętą, czyli nic dodać, nic ująć ("..... oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego"). Kim zatem jest Duch Prawdy ? Jezus nazwał go Pocieszycielem. Kim innym jest Nauczyciel (Jezus), kim innym Pocieszyciel (Duch Święty), choć jest to jeden Bóg (razem z Ojcem). Pocieszyciel nie przestawia nauk Nauczyciela, nie kombinuje w nich. Natomiast Kościół nieraz kombinował w naukach Jezusa, wystarczy dobrze znać jego burzliwą historię.

Nauka Jezusa jest zamknięta.
Natomiast Pocieszyciel (czy w innym tłumaczeniu: ten, który umacnia) przychodzi po to, by tę naukę coraz bardziej precyzować.
"Historia chrześcijańskiego dogmatu jest procesem upraszczania i koncentracji. Proces ten odsłania jądro poprzez gromadzenie doświadczeń przytaczanych i interpretowanych w Nowym Testamencie w tym jedynym słowie "Syn" i dostarcza hermeneutycznego narzędzia pozwalającego na umożliwieniu dostępu do głębi osoby i historii Jezusa". kard. Ratzinger, Zmartwychwstały.

Nie ma tu więc żadnego kombinowania i przestawiania.