STWORZENIE CZEGOŚ LEPSZEGO
Gdyby nasz Pan Bóg stworzył nas idealnie dobrych, w tym akurat kontekście, że nie przekładałoby się to na nasz wybór, tylko z racji „uformowania gliny przez garncarza”, to mielibyśmy wprowadzony mechanizm, że jesteśmy „dobrzy i koniec” i nie byłoby wtedy posłuszeństwa, bo człowiek działałby mechanicznie.
POSŁUSZEŃSTWO FAŁSZYWE – jest mechaniczne, tzn. nie przekłada się to na naszym wyborze, tylko na pewnym rodzaju „zabawki”, która jest odpowiednio zaprogramowana. Tu się kryje cała istota Wielkości, Majestatu naszego Stwórcy, który stworzył nas „na podobieństwo Swoje”, czyli Wprowadził nam Pan wolną wolę, możemy więc decydować, komu i jak chcemy służyć. Możemy odrzucić, to Dobro jakim jest Bóg, ale jak mówi ojciec święty Jan Paweł II, „ale w imię czego?”
POSŁUSZEŃSTWO PRAWDZIWE – pochodzi z WOLI

Popraw mnie, jeśli się mylę, ale Trójcę uzasadnia się tak właśnie, że gdyby Bóg był jeden, nie miałby kogo miłować, a skoro jest w Trójcy Jedyny, to Osoby Boskie miłują siebie nawzajem i szlus. Stąd Whisper ma rację.


Wiesz co, to jest trochę taka argumentacja, że – przyjmując na tę chwilę aryjską antropologię *) – jeśli doktor Mengele bawił te swoje bliźniaki podludzkie, to widać się w nich rozmiłował; a gdyby ich nie bawił, to by im było gorzej.
_____________________
* Która i tak jest łagodna w porównaniu do antropologii pawłowej, w myśl której człowiek wobec Boga jest rzeczą.

Z tego wynika, że: (1) Bóg jest politykiem, tzn. łaknie władzy nad kimś, a nie czymś, (2) Bóg działa mechanicznie, bo jest "dobry i koniec".

Maszynowy polityk. No... może jeszcze lokomotywa sumienia?


W imię dobra, rzecz jasna, bo z tego passusu jasno wynika, że jeśli JP2 odkryłby, że Bóg jest zły – choćby odrobinę – to on by Go ani chwili dłużej nie słuchał; bo dążenie do dobra było dla niego rzeczą istotniejszą.

To jest tekst z epoki, serio?
Tak pisał Ojciec kościoła z II w, Grzegorz Cudotwórca, czy może jednak inni Ojcowie z III w,
jak bracia Grzegorz z Nyssy (335-395) i Bazyli Wielki (329-379)?

Ale przecież świat duchowy, na co zwróciłem uwagę, a co zignorowałeś – też. Więc nie widzę, coś się tej materii tak uczepił.
Po pierwsze – Biblia nie mówi, że osły lubią dyskutować. Wręcz przeciwnie – stwierdza jasno, że przypadek oślicy Balaama był cudowny. Po drugie – dyskutujemy o chrześcijaństwie, więc Biblia jest w sposób oczywisty dla nas tekstem źródłowym. Nie musisz co post podkreślać, że nie uznajesz jej autorytetu. Wszyscy to wiemy.
To w każdej, czy w jednej? A abstrahując od Twojej niezdolności posługiwania się językiem polskim: czy Bóg istnieje w takiej rzeczywistości, która nie istnieje? Gdyby Bóg nie stworzył świata materialnego, to przecież nie można by mówić, że „istnieje w świecie materialnym”.
A jakie to skutki uboczne?
Serio. Podobnie jak Φῶς Ἱλαρόν na przykład. Wiara w Bóstwo Chrystusa przed Niceą jest faktem. Gdyby nie była, to jaki byłby sens zwoływać Niceę?

Lata 1-100 to I wiek. Lata 101-200 II wiek. Lata 201-300 III wiek. A Lata 301-400 to IV wiek. Historia kl. IV podstawówki Zob. np.: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wiek

A oto (na SERIO) inne teksty z epoki:Oraz:Tekstów z II wieku (101-200 r.) można nazbierać całkiem sporo. Zaś tekstów od 201 r. do 325 r. (w którym to odbył się sobór nicejski, jest już od groma....). Nie powinieneś ufać wszystkiemu, co przeczytasz w internecie, ale naprawdę sięgnąć do źródeł. Wziąć pisma przednicejskie i zobaczyć, co się święci

Ależ Whispernightowi wcale nie zalezy na solidnych źródłach, a na "uwaleniu" teologii KK.

Każdemu (dla własnego dobra) powinno zależeć na prawdzie. Na tym, jak to faktycznie jest... Inaczej ponosi się odpowiedzialność za swoją niewiarę, gdyż wynikałaby ona wtedy z zamierzonej ignorancji. To wygląda mniej więcej tak: "Celowo nie sprawdzę, nie będę szukał, by przypadkiem nie przekonać się, że przekonania religijne wcale nie są takie niezrozumiałe i niedorzeczne". Nie mamy tu wtedy do czynienia z "niepokonalną nieświadomością", która mogłaby uwalniać od winy za niewiarę. To odrzucenie wiary i Boga z wyboru.

A to z tego, co napisałem, nie wynika, że chodzi o udzielanie się Boga na zewnątrz?
Jasne jest, że miłość jest w Trójcy, skoro miłość jest w ogóle naturą Boga.
Jednak nadal jest to miłość udzielająca się wewnątrz, a nie na zewnątrz Trójcy.

To nie jest taka sama argumentacja.
Bóg poprzez swoją naturę jest miłością, więc miłość ta domaga się swojego przedmiotu (stworzonego świata różnego od Boga).

To bardzo ciekawe zjawisko. Temat pierwotny jest zbyt trudny, więc apologeci skręcają na temat inny.

Obraz stworzenia Świata i obraz wygnania z Edenu odpowiadał na pytania stawiane tysiące lat temu. Przekaz banalny: Bóg stworzył Świat jako dobry, cierpienie wynikło z nieposłuszeństwa ludzi i sami jesteśmy sobie winni, bo Bóg sprawiedliwie nas ukarał. Dzisiaj ten obraz jest przynajmniej pełen pęknięć ale w różnej formie powtarzany jako podstawę wyznania wiary przez chyba wszystkie Kościoły. Większość tematu nie drąży bądź nie zauważa, przyjmuje jako aksjomat i jest z tym najszczęśliwsza. Część ucieka od tematu szukając odpowiedzi u mniejszych i większych autorytetów i przyjmując je, nawet gdy nie są na temat. I jest szczęśliwa. Inni próbują znaleźć odpowiedzi samemu i szczęścia to nie przynosi gdy odpowiedzi znaleźć nie mogą. Grupka dochodzi do wniosku, ze odpowiedzi nie ma: ani nie można jej znaleźć, ani nie została nigdy udzielona.

Aby mi ktokolwiek nic nie zarzucał: takie jest moje zdanie, nie jest to prawda objawiona, ani próba kogokolwiek "nawracania" (cokolwiek przez to rozumie).

@ErgoProxy
Bardzo mi się spodobała odpowiedź jednego Rabiego (właściwie to rabina; niestety nie pamiętam nazwiska ani skąd był, dziś postanowiłem podjąć próbę jego odnalezienia) : opis Ewy i Adama, ich życia w raju, wygnania i późniejszego życia to opis każdego z nas: opis niewinnego dzieciństwa, okresu dorastania i wejścia w życie dorosłego. Tak pomyślałem, ze tobie tez się to wyjasnienie spodoba.

Spodobało się. Acz też ma chyba zgroźliwe konsekwencje dla chrześcijanina, który przecież wierzy, że powinien się na nowo narodzić, a w tym kontekście oznacza to wszak powrót do Edenu za życia. Dodajmy do tego, że poganin jest to człowiek, który w Edenie sobie żyje od zawsze, bo o żadnym upadku nigdy nie słyszał i mamy kompletny bigos.

To nie apologeci skręcają, tylko Whisper skręcił z braku argumentów w temat „Nie było Trójcy przed Niceą”. Uważasz, że apologeci winni zignorować ten sąd?

Gdyby nie chcieli skręcić, to by ... skomentowali jednym zdaniem, a resztę zignorowali. EOT

Konsekwencje sa znacznie dalsze: człowiek w Edenie jest jak gaworzące dziecko bez poznania świata, samoświadomości, jakiejkolwiek wolnej woli. Gorzej jak hebrajscy aniołowie (zbuntowani są dopiero w grece).

Na czym polega ten Eden poganina i jakie to ma znaczenie, czy o tym upadku słyszał czy nie?