Ja znam jeden: Poznanie Ojca i Syna...czyli wyzwalajacej prawdy objawienia Chrystusa. To poznanie mozliwe jest tylko w duchu, dlatego konieczne jest narodzenie na nowo w duchu, ktore jest niezasluzonym darem od Ojca.

Rowniez jestem ciekawa jakie warunki zaprezentuje Jerzy-67.

Kurczątko pieczone! I znów mi mówisz, co ja robię/nie robię!...
Ech, masz jakieś skrzywienia zawodowe, czy co?...
Twoje (i innych) wypowiedzi analizuję i wiem też, co ze mną się dzieje, więc już z góry podziękuję za kolejne Twoje "diagnozy"...

Mam inne rozumienie tego, co się dzieje, gdy ludzie życie kończą (mogłeś na forum już nie raz o tym przeczytać; ale chyba znów coś zamieszczę w tym temacie, bo coś właśnie opracowuję...).

W kółko klepiesz "mantrę" o braku czasu! Ale gdy Ci pokazałem początek rozdziału 22 w Apokalipsie, to nie przypominam sobie, abyś się do tego odniósł, a tam widać, że czas to jednak będzie na Nowej Ziemi...
Może już zmień tę płytę o braku czasu, bo się ona zdarła niemiłosiernie! [to jakaś dziwaczna koncepcja wzięta być może z religii niechrześcijańskich + różnych filozofii, ale nie z Biblii]

Zauważasz, że użyłem cudzysłowu " "? A Ty coś dosłownie próbujesz "rzeźbić"...?

No to poznaj, jak być zbawionym, bo o tym pisałem i o to pytam...
Chcesz, to mogę Ci w tym pomóc...

Zastanawiam się, jakiej formy używać, aby zrozumiałe to było.
Może powiniem używać następującej formy:
Z wypowiedzi (tu cytat) wynika, że ...
albo
Ze słów (tu cytat) wyciągam wniosek, że ...
albo, tak chyba będzie najlepiej:
(Najpierw cytat) Cytowane zdanie sugeruje, jak to rozumiem (odczytuję), że ...
a może jakoby ...

Zrobię próbkę.
Z wypowiedzi "I znów mi mówisz, co ja robię/nie robię!..." wnioskuję, że drażniące jest to, iż interpretuję znaczenie zdania w niewłaściwej formie. Zatem cytowane zdanie odbieram jako zarzut przypisywania rozmówcy tego, co on napisał że robi albo nie robi. Zaczynam rozumieć, że jak rozmówca napisze, że lubi lody waniliowe, to nie powinienem tego interpretować jako informację, że lubi lody waniliowe ale zacząć szukać jakiegoś podtekstu, innego rozumienia. Albo, że wcale nie lubi lodów waniliowych, tylko tak napisał. Ale na myśli miał coś zupełnie innego. O czym nie mam pojęcia, ani mieć nie mogę.
Poza tym, że źle jest, gdy wyjawiam jak rozumiem odczytane słowa. Ze powinienem to zachować dla siebie, bo celem informacji skierowanej do mnie nie było przekazanie jakiejś myśli czy treści, ale sztuka dla sztuki.


A mantrę powtarzam jak mantrę, bowiem uważam, ze jest to ważne do lepszego rozumienia Objawienia, które otrzymaliśmy w Piśmie świętym.

O ile dobrze kojarzę, to mantrowanie jest przez katolicyzm źle widziane, zabronione wręcz chyba...

Nie odniosłeś się do wątku o poznaniu drogi zbawienia; czy wiesz, jak być zbawionym?!

Prosiłem o wyjaśnienie.

Odpowiem cytując Boże Słowo:

Ef 2,8-10 PAU
(8) Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę! Nie jest to więc waszą zasługą, lecz darem Boga.
(9) Nie za dokonane czyny, aby nikt się nie chełpił.
(10) Jesteśmy Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg dla nas przygotował, abyśmy zgodnie z nimi postępowali.

Jeśli trzeba, to można te myśli rozwijać, ale na dobry początek to niech będzie tak ujęte...

Jerzy 67
8 Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: 9 nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił. 10 Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili.

Nie z uczynków którymi się możemy chlubić ( pycha) ,ale uczynki wynikające z wiary i miłosierdzia do których jesteśmy powołani , bo wynikają z pokory a nie z dostatku.

Inny_punkt_widzenia - Czy dlatego tak podkreślasz w podanym cytacie z Ef 2,8-10 słowa o uczynkach, bo uważasz, że to uczynki nas zbawiają?!
[co się stało, że przestałeś mnie ignorować?]

Jerzy 67
Ale to On tak uważa - Najwyższy - ja tylko za Nim to powtarzam : jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie
dla dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili.

Zamiast konstruktywnej dyskusji, to przechodzisz do obrażania i lekceważenia moich argumentów.........

Zamiast je przeczytać, to odrzucasz interpretację, jakoby Jezus budował "jakąś wiarę", podczas gdy ja wyraźnie nawiązywałem do konkretnego wyznania wiary Piotra. Twierdzisz, że Jezus budował bezpośrednio Kościół na osobie Piotra jako "Skale", co jest nadinterpretacją i przesunięciem akcentu z wiary w Chrystusa na samą osobę Piotra.
Wydaje się, że masz trudności ze zrozumieniem metafory biblijnej "skały", na której został zbudowany Kościół.

Kiedy cytowałem ten fragment z Ewangelii, nie chodziło mi o pomniejszanie roli Piotra, tylko właśnie o podkreślenie fundamentalnego znaczenia jego wyznania wiary w Jezusa jako Mesjasza i Syna Bożego.

To właśnie na tej opartej na Objawieniu wierze, a nie na samej tylko osobie Piotra, Jezus obiecał zbudować swój Kościół (por. Mt 16,16-18). Piotr reprezentował tę prawdziwą wiarę, ale to Jezus Chrystus jest przedstawiany jako Ten, który założył i buduje Kościół.


Na początku piszesz, że Bóg jest "Opoką" i "fundamentem" Kościoła. To jest zgodne z nauką biblijną i można to zaaprobować.

Następnie mówisz, że Piotr jest "osadzony na fundamencie Chrystusa". To także poprawne stwierdzenie, zgodne z wcześniejszymi wyjaśnieniami o Chrystusie jako prawdziwym fundamencie.


Jednak potem wprowadzasz dosłowną i bardzo nietrafioną metaforę porównując Kościół do budynku, Piotra do fundamentu, a Boga do "ziemi, ziemskiego globu". To całkowicie niewłaściwe porównanie, które w żaden sposób nie oddaje natury Boga i relacji w Kościele.
Próbujesz dodać do tej metafory również Chrystusa jako "skorupę ziemską". Jest to jeszcze bardziej nieadekwatne i obraźliwe dla Boga porównanie.
Na koniec sam przyznajesz, że każde takie porównanie jest "kalekie" i nie oddaje "istoty Boga", co jest akurat słuszną konkluzją.

W tej wypowiedzi popełniasz błąd, wprowadzając dosłowne i zupełnie nietrafione porównania dotyczące Boga, Chrystusa i Kościoła. Pomimo poprawnych stwierdzeń na początku, zupełnie odchodzisz od właściwego zrozumienia metafor biblijnych przez użycie bardzo niefortunnych porównań.


Wcześniej już cytowałem Ojców Kościoła i większość widzi, że fundamentem tym jest wyznanie wiary Piotra w Jezusa jako Mesjasza, a nie dosłownie sama osoba Piotra.
Pomijasz rolę pozostałych Apostołów, którzy również mieli kluczowe znaczenie dla budowania Kościoła, będąc niczym fundamenty/filary wspierające Chrystusa - Kamień Węgielny (Por. Ef 2,20, Ap 21,14).
Wyobraźmy Kościół jako budowlę. Fundamentem, na którym wszystko się wspiera, jest Jezus Chrystus jako Odkupiciel i Syn Boży (1 Kor 3,11). Obok Niego fundamentami są również Apostołowie, na których - niczym filarach - Kościół się opiera (Ef 2,20, Ap 21,14).

Piotr co prawda odegrał wyjątkową rolę, będąc pierwszym, który wyraził prawdziwą wiarę w Jezusa jako Mesiasza. Dlatego nazwany jest 'skałą', na której budowany jest Kościół (Mt 16,18). Ale nie znaczy to, że jest on 'fundamentem' w sensie dosłownym - ta rola przypada Chrystusowi.

Pozostali Apostołowie również byli niejako 'skałami', na których wznoszona jest święta budowla Kościoła (Ap 21,14). Bóg zaś jako Stwórca jest tym, który założył fundamenty i stale buduje oraz umacnia swój Kościół (Mt 16,18).

Większość Ojców Kościoła uważała, że 'skałą', na której Jezus zbudował swój Kościół, było wyznanie wiary Piotra: "Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego" (Mt 16,16).

To wyznanie, będące objawieniem od Boga Ojca, stanowiło fundament, na którym miał być oparty Kościół. Jak pisał np. św. Hilary z Poitiers: "Jedna więc jest ta skała, której nie mogą zwyciężyć ani bramy piekielne, ani więzy śmierci" (Traktat o Tajemnicach, 2,8). Czy Św. Jan Chryzostom również komentował: "Na tej opoce wiary wzbuduję Kościół mój" (Homilie na Ewangelię Mateusza, 54,2). Podobnie św. Hieronim: "Ta więc wiara jest fundamentem Kościoła, przez tę wiarę stajemy się dziećmi Boga" (Komentarz do Ew. Mateusza, 3,16).


Tak więc to wyznanie Piotra, że Jezus jest Synem Boga żywego, stanowi skałę, na której Kościół jest budowany. Przecież Kościół jest zbawieniem, oferuje zbawienie, że kto w to wierzy, ma udział w obietnicach zbawienia, ponieważ oparty jest na tego rodzaju fundamencie (por. 1 Kor 3,11). Dlatego wielu Ojców interpretowało tę 'skałę' jako wyznanie prawdziwej wiary w Jezusa, a nie dosłownie jako osobę Piotra.

P.S. Jaki to był mocny fudnament, który byb był oparty na człowieku? I to jeszcze grzesznym z marwtą naturą, którą mogła tylko wiara w Boga ożywić? Bóg buduje mocne fudnamenty na człowieku? Ma to nawet sens?

Czemu się przyglądasz dachowi domu (Ef 2,10), a nie patrzysz wpierw na fundament domu (Ef 2,8-9)?! [używam takich porównań, by zwrócić uwagę na to, że całość tekstu się liczy, a nie tylko jego zakończenie!].
Mam prośbę:
Napisz, jak rozumiesz cały tekst: Ef 2,8-10, a nie tylko werset 10 w tym tekście... (czyli zacznij od wersetu 8, potem omów wers 9, i na koniec idź do 10, bo tak to jest napisane; a Ty tylko na wers 10 patrzysz i zaburzasz spójność wypowiedzi Pawła apostoła...).

Ef 2,8-10 PAU
(8) Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę! Nie jest to więc waszą zasługą, lecz darem Boga.
(9) Nie za dokonane czyny, aby nikt się nie chełpił.
(10) Jesteśmy Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg dla nas przygotował, abyśmy zgodnie z nimi postępowali.

Chciałem Ci jakoś pomóc, ale Ty się tego boisz, więc wolisz mnie atakować.
Wyobraź sobie, że Jezus mówił po polsku i powiedział do Szymona:
Ty jesteś Skałosz (albo Skałomir, Skałysław, Skałymierz, Skałacy, Skałeusz, Skałucen, Skalary itp.) i na tej skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą.
Czy Szymon mógłby pomyśleć o sobie, że Jezus nazwał go Skałą, albo/i że na nim zbuduje swój Kościół?

Prosiłem o wyjaśnienie, ale nie dostałem. Dostałem cytat. Bez próby wyjaśnienia.

Może teraz ja powtórzę: ?

Proszę, napisz jak to rozumiesz?

A potem zadam pytania. Bo choć masz rację, to w 50%. A to nie mało. Ale po uzasadnieniu może się okazać, że jestem w błędzie. Ale w którą stronę?

Przemek
O nie mylisz się w kwestii zasadniczej, tam nie było żadnego wyznania wiary tam było natchnienie przez Boga.
Wyznanie wiary ma miejsce wtedy kiedy nikt nam nie pomaga i sami od siebie coś mówimy, a w tym przypadku
Jezus mówi wyraźnie nie objawiło ci tego ani ciało ani krew lecz Duch Boży, nie masz więc tutaj żadnej zasługi .
Bez ingerencji Bożej Szymon niczego by nie wyznał, i kombinował by tak jak inni.
Sam Bóg wybiera Szymona, a Jezus to uwidacznia .

Wybawiony
Nie tłumacz się już nie tłumacz.

Jerzy 67
Już ci pisałem wcześniej jak to należy rozumieć. Czytaj więc jeszcze raz.