Przeciez to jest klasyczne przelewanie z pustego w prożne, a wzoru jak nie było tak nie ma. Nie wiem nawet czego on miałby dotyczyć. To ze 4 współrzędne czasoprzestrzeni określają jakieś "teraz", a 4 inne jakąś chwile po "teraz", to przecież banał, podobnie jak to ze matematycznie wyrażamy to za pomocą transformacji Lorentza. Co nowego powiedziałeś? Przecież cały czas mówimy właśnie o tym, ze zdarzenia dla dwóch obserwatoró nie są równoczesne.

Matematycznie mozna zdefinować wszystko. Chodzi mi oczywiscie o odniesienei do realiów fizycznych. Samo pojęcie pola w fizyce nie jest zdefiniowane, trudno wiec o definicje pola kwantowego.
Jesli osiągamy zgodność modelu teoretycznego z doswiadczeniem, to w przypadku modelu czysto matematycznego jest to zaledwie połową sukcesu. Jeśli do odpowiednich wzorów nie wpisujemy masy równej zero, nie mamy prawa twierdzic, ze cząstki są bezmasowe. Jeśli z obliczeń (potwierdzonych doswiadczalnie) nie wynika ze cząstki są "bezcielesne", to tez nie mamy prawa tego twierdzic. Jedyne co mozemy powiedzieć, to to, że na temat tych cząstek nie wiemy nic oprócz tego, ze zachowują sie zgodnei z modelem matematycznym.

Nie zamierzałem niczego definiować, po prostu wyrazam to co mam na mysli i szukam dla tego adekwatnych słów.
Zupełnie nie wiem po co mieszasz w to efekt Dopplera. On powoduje zmiane częstotliwości fali, a my cały czas mówimy o dylatacji czasu. A ona wynika właśnei z przemieszczania się obserwatora. Przypomnę deficniję, o któej mówiliśmy na początku tej dyskusji. Dylatacja czasu – zjawisko różnic w pomiarze czasu dokonywanym równolegle w dwóch różnych układach odniesienia, z których jeden przemieszcza się względem drugiego. Pomiar dotyczy czasu trwania tego samego zjawiska (wg Wikipedii).

To jest raczej ilustracja niż dowód. Zwykle wiemy co przyspiesza, dlatego ze znamy historię danego ruchu. Ale obliczenia dla danego układu (dwóch ciał) będa poprawne dla kazdego z wariantów okreslającego co przyspiesza.

Ale możemy to też zwyczajnie zmierzyć. W czym więc problem? Ustalenie, który z obiektów w danym momencie przyspiesza, a który nie, nie przedstawia żadnej trudności...

Możemy, ale kazdy obiekt mozemy uznać za nieruchomy- wtedy ten drugi przyspiesza. Nie ma kryterium, które pozwalałoby na obiektywne określenie co sie porusza a co nie. Wszystko jest względne.

Czy Ty czytasz co piszę? Możemy bez problemu, obiektywnie ustalić który z pociągów przyspiesza i nie możemy uznać, że przyspiesza ten drugi, chyba, że jesteśmy idiotami.

Nie możemy wykryć ruchu jednostajnego - ale przyspieszenie możemy. Przez sprawdzenie, czy obserwujemy siły bezwładności.

Np. w przypadku pociągów, wystarcza wahadełko. Załóżmy, że początkowo pociągi stoją. Wahadełka w obu zwisają pionowo, nieruchomo. W pewnym momencie jeden z nich zaczyna przyspieszać. Obydwaj obserwatorzy mogą powiedzieć, że drugi pociąg się od nich oddala. Ale tylko obserwator w przyspieszającym pociągu zaobserwuje wytrącenie swojego wahadełka z położenia równowagi, wywołane siłami bezwładności.

Piszesz że mozemy ale nie piszesz jak. Uściślijmy. Mówimy o dwóch obiektach (np. Zimia i statek lub dwa pociągi) i ich wzajemnej relacji. W każdym z nich jest obserwator i nie ma trzeciego, niezależnego obserwatora ani punktów orientacyjnych. Nie mówimy o relacjach każdego z obiektów z otoczeniem, tylko o relacji tych dwóch obiektów. Jeśli jesteś przekonany, ze mozemy zmierzyc, to przedstaw procedurę.

W tym wypadku wykrywamy ruch danego pociagu względem ziemi, a nie względem drugiego pociągu. Jest to o tyle istotne, ze w przestrzeni kosmicznej nie ma pomocnej tu grawitacji.
A tak przy okazji: przy pomocy wahadła Foucault'a mozemy wykryć jednostajny ruch Ziemi.

Bzdura. Wykrywamy przyspieszenie. O tym cały czas piszemy.



Nie. Mówiliśmy o przyspieszeniu, sam używałeś tego słowa, więc nie próbuj teraz kombinować ze zmianą tematu.

W przestrzeni kosmicznej jest podobnie. Oczywiście nie możemy użyć wahadła, bo tak jak mówisz nie ma grawitacji (zakładając, że jesteśmy nieskończenie daleko od wszelkich jej źródeł), ale jest nawet prościej. Wystarczy dowolny obiekt unoszący się w powietrzu. W rakiecie nie podlegającej przyspieszeniom ten obiekt mógłby unosić się w powietrzu nieruchomo. W rakiecie przyspieszającej na ten obiekt działa siła bezwładności, która spycha go w kierunku przeciwnym do przyspieszenia.

Wahadło Foucaulta wykrywa ruch obrotowy ziemi. Nawet jeśli jest to obrót ze stałą prędkością, to nie jest to 'ruch jednostajny' w znaczeniu w którym dotąd go tu używaliśmy, czyli 'ruch jednostajny prostoliniowy'. Obracająca się Ziemia nie jest układem inercjalnym, występują w niej siły bezwładności: siła odśrodkowa i siła Coriolisa. Właśnie z powodu tej drugiej wahadło Foucaulta zmienia swoją płaszczyznę ruchu. http://pl.wikipedia.org/wiki/Wahad%C5%82o_Foucaulta

E, czepiasz się drobiazgów. To się rozumie samo przez się. Dyskutant pisał o ruszaniu pociągu, dlatego napisałem "ruch". Istotne jest, ze względem ziemi.

Temat to został zmieniony wcześniej i nie przeze mnie. Była mowa o dylatacji czasu, a ktos wmieszał przyspieszenie. I owszem, teraz mówimy o przyspieszeniu i wiadomo, ze to mialem na myśli, pisząc o relacjach. Mam wrazenie ze tracę czas na przelewanie z pustego w prożne, a to nie moja specjalnosć.

Nie, jest to zupełnie nieistotne. Takie samo przyspieszenie wykrylibyśmy, gdyby ten pociąg ruszał w próżni.

No, tylko silnik jaki rakietowy trzeba by mu było doczepić.



Nie ktoś wmieszał, tylko Ty miałes problem ze zrozumieniem kwestii bliźniaków i wydawało Ci się, że można ich sobie dowolnie zamieniać.

Bezwładnosc (jak to bezwładnosc) ujawnia sie przy raptownej zmianie prędkosci. W ruchu jednostajnie przyspieszonym jest to problematyczne.

Nie jest prostoliniowy ale nie jest też przyspieszony. Dla obserwatora ma charakter ruchu jednostajnego, nie odczuwa on rónowagi sił.
Zastaanwia mnie jak byc wyjaśnił dziecku 10-letniemu odchylanie się wahadła (załozmy, ze jesteś na wycieczce i oglądasz takie wahadło). Chyba nie siłą Coriolisa?

Siły bezwładności pojawiają się zawsze w układzie przyspieszajacym, ich wielkość jest wprost proporcjonalna do przyspieszenia. W układzie jednostajnie, łagodnie przyspieszającym, mogą być nie do wyczucia przez ludzkie zmysły, ale są obecne, i da się je wykryć. http://pl.wikipedia.org/wiki/Si%C5%82a_ ... no%C5%9Bci


Ruch obrotowy jest przyspieszony. Co prawda długość wektora prędkości pozostaje stała, ale jego kierunek się zmienia. Wektor prędkości się zmienia. Oznacza to istnienie przyspieszenia, w tym wypadku skierowanego prostopadle do prędkości. W przypadku stacji kosmicznej obiegającej Ziemię, przyspieszenie to jest wywołane przez siłę grawitacji.

Żeby to lepiej sobie wyobrazić, wyobraź sobie stację orbitalną w pobliżu Ziemi, ale już poza atmosferą. Działa na nią siła grawitacji - nie jest tak daleko od Ziemi, by można ją było pominąć. Siła ta nie jest równoważona przez reakcję podłoża, jak ma to miejsce na Ziemi. Zgodnie z drugą zasadą dynamiki, siła ta wywołuje przyspieszenie (zwane przyspieszeniem dośrodkowym). Nie kwestionujesz chyba takich podstaw?

Przejdźmy teraz do układu orbitującej stacji. Z jej punktu widzenia, wisi nieruchomo. Nie oznacza to, że nie działa na nią siła grawitacji. Jak najbardziej działa, ale jest równoważona przez siłę odśrodkową, będącą rodzajem sił bezwładności. Źródłem tej siły bezwładności jest fakt, że w układzie inercjalnym stacja porusza się z przyspieszeniem, sama zatem układem inercjalnym nie jest.

Siła Coriolisa jest prawidłowym wyjaśnieniem obrotu wahadła, nie mam w tym względzie wyboru. Dziecku mógłbym po prostu powiedzieć, że to z powodu tego, że Ziemia się obraca, i prawdopodobnie by to mu wystarczyło. Oczywiście nie byłoby w stanie policzyć prędkości, z jaką obraca się wahadło (która, poza wahadłami umiejscowionymi na biegunach, nie jest równa prędkości obrotu Ziemi, jak można by naiwnie sądzić). By w pełni wyjaśnić zahowanie w.C. trzeba wspomnieć o sile Coriolisa, a do obliczeń potrzeba matematyki na poziomie mniej więcej szkoły średniej. przeciętnemu dziesięciolatkowi prawdopodobnie nie byłbym w stanie tego wytłumaczyć. Po Tobie jednak spodziewam się więcej.

Ma sie rozumiec, ze nie jest tak iz bezwładnosc występuje niekiedy;-). A więc problematyczne, ale nie niemożliwe.


Gdy chcemy miec pelny obraz ruchu, stosujemy rachunek wektorowy. Na co dzień zadowalamy się jednak skalarami. Obserwator raczej nie odczuwa wektorów, no chyba ze zwrot. W tym sensie ruch Ziemi ma charakter ruchu jednostajnego, choc ściśle jest tak jak piszesz.

3-latkowi by wystarczyło (na jakis czas), starszemu dziecku -nie. Zauważ ze to wahadło prezentuje się własnie dla wykazania ruchu Ziemi, więc nie powiedziałbys dziecku nic więcej, nie wyjasnilbys mechanizmu zjawiska.
I masz rację. Nieprzypadkowo o tym mówię; uwazam, ze trzeba szukać jak najprostszych i zrozumiałych objasnień. Powiedziałbym, ze odległosć jaką przemierza góra wahadła jest większa od tej przebytej przez jego dół w tym samym czasie. Mozna nawet zrobic rysunek wycinka koła.