Nawet język matematyki nie wystarcza by opisać Boga. Zawsze będzie coś co będzie poza opisem. I co gorsze, to "coś" nieopisywalne powiększa się nieproporcjonalnie w miarę rozszerzania tego opisywalnego. Podobnie jak przestrzeń za widnokręgiem gdy wstajemy z ziemi, wchodzimy na stołek, na kolejne szczeble drabiny itd.
Pozostaje więc język symboliki. Nic go nie zastąpi.
A to czy właściwie rozumiemy ten język, to już zupełnie inna sprawa, gdyż język symboliki jest intuicyjny, nieostry, płynny.

Trudno też językiem matematyki opisać "konsekwencje" istnienia Boga, na przykład wartości, moralność, jej dyrektywy.

Ułudą jest mniemanie, że ludzki rozum (nawet jako zbiorowość) będzie w stanie kiedykolwiek objąć, czyli odwzorować jedno-jednoznacznie, cały nieskończony Wszechświat - nawet jeśli obejmować zechce tylko relacje.

Wprawdzie matematyka zna takie odwzorowania, nieskończoności w skończoność, ale to tylko abstrakt, myślowa konstrukcja, nierealna i nierealizowalna w praktyce.

Bóg nie jest opisywalny matematycznie. Bóg jest matematyką

Amen. Od dziś modlimy się do Jurka Cantora.

spoko!