[i]Poniżej pragnę zamieścić moje odczucia dotyczące koncepcji "matematycznej przyrody" - autorstwa słynnego polskiego kosmologa - Księdza Michała Hellera.[\i]

Od niedawna intensywnie wczytuję się w pisma słynnego księdza. Odnotowałem w jego myśleniu pewną tendencję usprawiedliwiającą wszystkie procesy, zachodzące we wszechświecie. Perspektywa świadomości - rozpiętej między dwoma nieskończonościami (atom-względność) daje poważną nadzieję i inspirację w poszukiwaniach intelektualnych.

Otóż jeżeli wszystko w przyrodzie jest przepojone duchem matematycznym, to w takim razie wszystko jest ściśle i logicznie zaplanowane. Bóg - Który jest
Stwórcą Wszechświata - udziela swojej mądrości człowiekowi w postaci tajemnicy przyrody i w tajemnicy człowieka. Nikt ani nic nie może też stanowić pomyłki w porządku stworzenia. Jeżeli bowiem najmniejszymi, elementarnymi cząstkami materii są atomy i biorąc pod uwagę ich logikę i dynamikę strukturalną, to mamy prawo doszukiwać się w ich naturze klucza do ekstrapolacji na wyższych poziomach przyrodniczej organizacji.

Zatem i zło i cierpienie odnajduje swoje usprawiedliwienie. W sensie katolickim - jesteśmy usprawiedliwieni Krwią Chrystusa. Matematyzacja tego "konkretu wiary" może przynieść zadziwiające owoce - zło i dobro możemy przedstawić w formie wykresu, gdzie zło stanowi oś x, zaś dobro - oś y. W szerszym kontekście oś x to poziom postępu ziemskiego, immanentnego, zaś oś y to rozwój duchowy. Na tym wykresie przedstawiamy krzywą, która jest odzwierciedleniem historii świata. W punkcie równowagi liczbowej (10x przypada 10y) spotykamy Chrystusa Wcielonego, Który jest prawdziwą harmonią. Od tego momentu Chrystus staje się prawdziwą asymptotą, do której zmierza nasza krzywa, a zatem ta asymptota to obietnica apokaliptycznego Jeruzalem.

Takie są moje odczucia...

to się jak raz nadaje na podpis.

Winienem pewne sprostowanie.

Napisałem, że Wcielenie Chrystusa to zrównanie się dwóch osi w jednym punkcie (będącym wierzchołkiem kwadratu). Nie mam tu bynajmniej na myśli, że Chrystus to pełnia zła i pełnia dobra w jednym. Chodziło mi przecież o Krzyż - Który jest świadkiem maksymalnego zła (skazanie na śmierć niewinnego Dobroczyńcy) i maksymalnej dobroci (pokora i miłość Boga-Człowieka, umierającego na krzyżu). Jest to punkt całkowitego usprawiedliwienia ludzi, jako stworzeń materialnych, podlegających wirom i ciemnościom życia. A przecież życie jest światłością ludzi, a ma ona swoje źródło w Słowie - matematycznie działającym Logosie.

Podsumowując: w sferze kosmicznej kenoza Logosu oznacza ostateczne spełnienie się stworzenia w fenomenie człowieka, który jest uwieńczeniem kosmogenezy. To właśnie Najwyższa Idea - Logos, przyjmując postać ludzką, materialną, stała się ostatecznym wytłumaczeniem nieustannego procesu, jakim jest Objawianie się Boga w świecie. Z drugiej strony - Męka Jezusa Chrystusa, jako konkretny fakt historyczny, jest ostatecznym i najpełniejszym ustosunkowaniem się Boga do istoty ludzkiej. Jezus uczy nas, iż cierpienie, praca... jakikolwiek wysiłek spełniany w miłości, świadomości i odpowiedzialności za rzeczywistość materialną, jest tak naprawdę tajemiczym poddaniem się regułom matematycznym kosmosu. Miejmy więc nadzieję - bo gdyby Chrystus nie zmartwychwstał, daremna byłaby nasza wiara.

Uważam też, że matematyczność Logosu opiera się właśnie na nieustannym stawianiu "tez z Tezy" i "liczb z Liczby". W praktyce chodziłoby mniej więcej o coś takiego: 24 = 8 x 3 = (4 x 2) x 3 = (pierw.16 x (12 : 6)) x 3 ... ... i tak dalej i tak dalej. A przecież każda z tych liczb sama dla siebie jest inną liczbą, a w konkretnym działaniu stanowi całość o tej samej, niezmiennej wartości. Proces ten może, a nawet musi być badany przez pryzmat nauk ścisłych. Przecież Bóg, przemawia do świata nie tylko poprzez Jezusa i innych ludzi. Potęgę Boga odkrywa naukowiec na drodze głębokich analiz całościowych (na zasadach całkowitej koherentności). Inaczej przecież nie mielbyśmy do czynienia z nauką, która chlubi się tym, że wynik jest zawsze zgodny z założeniem, bez względu na ilość działań i kombinacji.

uhh... zmahałem się. Błagam - przemyślcie to

a rozmiar buta prof. Hellera pomnożony przez objętość mojej głowy minus 3.3333333(3) asymptotycznie zbiega do jahwe...

Ponieważ rozmiar buta prof. Hellera jest wartością stałą, to twierdzenie Idioty może być prawdziwe wtedy i tylko wtedy, gdy objętość głowy Idioty się zmniejsza.

Nie koniecznie, jeśli funkcja jest rosnąca i zbliża się do asymptoty od dołu, to objętość głowy Idioty musiałaby się zwiększać.

o to to to to!!!!!

jak czytam majkela-matematyka to mi puchnie.

WHO ARE YOU? SOME KIND OF WISE GUY?

Popatrz Sweet jak to taki Idiota potrafi ludziom inteligentnym w głowach namieszać.
Nawet TY się nabrałeś. Wystarczy że się nie poda nawiasów. A bez nawiasów jest to funkcja liniowa i do żadnej asymptoty nie zbliża się. Chyba, że Idiota miał na myśli jakąś przestrzeń nieeuklidesową. Z nim wszystko możliwe.
Ale co prawda to prawda, objętość głowy Idioty musi puchnąć (liniowo czy nieliniowo) w nieskończoność. Wątpliwe więc, czy zbiegnie się do jahwe. Prędzej szwy puszczą.

PS. Majkel ze Stalowej: Na stronie zombi Ptr alias Świerszcząca alias Demostenes alias ( ... ) znalazłem (dzięki podpisowi real ) linki do mp3 z wykładem i wywiadem z prof. Hellerem z ub. roku:
http://www.tarnow.pl/proponujemy/wszechswiat.php

A Heller to nie był przypadkiem generałem podczas II Wojny Światowej?

Był.

Spróbujmy sformalizować problem... Niech:
H - rozmiar buta prof. Hellera (H > 0)
v - objętość głowy Idioty ( v > 0 )
J - jahwe

Dalej:
H jest wielkością stałą
v jest wielkością zmienną

Wówczas mamy H*v - 3.3333333(3) -> J

Przy tych założeniach twierdzenie Idioty może być prawdziwe wtedy i tylko wtedy, gdy v rośnie/maleje nieliniowo.

Ja czytałem wypowiedź ks.Hellera w Tygodniku Powszechnym.Sam wspomina,że jest pod wpływem Leibniza.Stąd myśle te podobieństwa i aby lepiej go zrozumieć trzeba Leibniza poczytać.Być może problem zahacza o panlogizm? Nie wiem,na tyle filozofem nie jestem .

Majkel ze Stalowej !



Bardzo słusznie .
Tylko , że daje o sobie znać religia niszcząca to logiczne swoją drogą rozumowanie .

Heller zamiast zająć się tym co istotne , czyli nieistnieniem wolnej woli , bezsensem nagrody i kary , oraz braku cudu , zaczyna rozmyślać o niezidentyfikowanych i bezsensownyh "rzeczach" jak : boskie tajemnice , sam bóg , duchowości itp .



Dokładnie .
Wynika to z koncepcji boga jako wszechistoty , która to [ logicznie rzecz biorąć nie dopuszcza istnienia zła [ a zatem też dobra ] , bo istnieje tylko dobro jako absolut .

To zaś prowadzi do zniesienia etyki , czy też raczej do jej pierwotnej , relatywnej postaci zwanej " moralnością Kalego ".
W końcu każda zbrodnia wierzącego jest usprawiedliwiona krwią Chrystusa .




To zaś przezabawny filozoficzny odpowiednik matematyki liczb zespolonych , tyle że czynnik urojony ma tu postać duchową .
Przy czym rzeczywistość jest traktowana jako zło , a urojenie jako dobro .
Takie podejście jest moim zdaniem conajmniej niezdrowe , wskazuje bowiem na oderwanie od rzeczywistości i dążenie do urojeń [ jako dobra z definicji ] .

Pozdrawiam .

Ups ! Literówka zmieniła sens wypowiedzi .
Miało być :

Heller zamiast zająć się tym co istotne , czyli nieistnieniem wolnej woli , bezsensem nagrody i kary , oraz brakiem cudu , zaczyna rozmyślać o niezidentyfikowanych i bezsensownyh "rzeczach" jak : boskie tajemnice , sam bóg , duchowości itp .