Spróbujmy sformalizować problem...

A Heller to nie był przypadkiem generałem podczas II Wojny Światowej?

Przy tych założeniach, w kartezjańskimu kładzie współrzędnych twierdzenie Idioty zawsze będzie fałszywe.

A co to ma do rzeczy (...) Nie wiem, czy twoje opaczne rozumienie moich słów już nie po raz pierwszy wynika z niezrozumienia czy ze złej woli, ale mam nadzieję, że jednak z tego pierwszego...

Cieszy mnie fakt, że zamiast logiki i inteligencji używasz wiary

Ma do rzeczy, ale jak nie rozumiesz o czym mówię lub opacznie mnie rozumiesz to trudno

W kwestiach wiary inteligencja nie ma znaczenia i nie ma znaczenia kim jest imć Heller i jaki ma IQ i kto go zatrudnia.

Kościół nie ogłupia ludzi, to ateizm ogłupia ludzi

Dla Kościoła nie ma alternaty innej niż Ewangelia, a ta nie jest oparta na wiedzy i specjalnej inteligencji w przekazie. Próbując pomóc prowadzisz kogoś w przeciwnym kierunku niż on zmierza...

Nie chcę tworzyć nowego wątku o profesorze Hellerze, więc wypowiem się tutaj.

Po pierwsze dziwi mnie bardzo to, co katolicy wyprawiają w tym wątku. Wygląda na to, że nie wiele was obchodzi co ma do powiedzenia bez wątpienia osoba dużo bardziej inteligentna i wykształcona od was, ale to może być efekt pierwszego postu, który przyznaję był po prostu głupi (przepraszam autora, ale taka jest prawda).

No a teraz wracam do tematu. To co głosi profesor Heller pewnie nie każdemu katolikowi się podoba, bo absolutnie nie jest to tradycyjna zabobonna wiara. Niemniej jednak inteligentni ludzie potrzebują od wiary czegoś więcej niż wody święconej, kadzidła i miernych kazań. Moim zdaniem, aczkolwiek nie muszę mieć racji kościół katolicki się kończy. Coraz więcej ludzi przestaje wierzyć, coraz więcej zaczyna myśleć samodzielnie. I takim osobom kościół katolicki nie jest w stanie zaoferować nic. Metoda ogłupiania i trzymania krótko ludzi była skuteczna przez wieki, ale teraz już zaczyna szwankować. A kościół wydaje mi się zupełnie tego nie dostrzega, co skutkuje odpływem inteligentnych osób z kościoła. I jest to zjawisko dla niego bardzo niekorzystne. Wizja profesora Hellera mogłaby być jakąś alternatywą, alternatywą która zmieniłaby oblicze w tej chwili zacofanego o kilka wieków kościoła katolickiego. Ja to widzę, jako inteligentną wiarę nieobarczoną zbędnym dogmatyzmem, który jest dobry tylko dla ludzi mało inteligentnych i niewykształconych. To wymagałoby oczywiście reformy kościoła katolickiego, jego przebudowy i rzetelnej weryfikacji jego nauk. Kościół ma środki na to, by stać się mecenasem nauki i miłości międzyludzkiej, zamiast tkwić w skostniałych strukturach, które już wkrótce będą bezużyteczne, przynajmniej na naszym kontynencie. Lepsza dla niego jest zmiana wychodząca z wewnątrz niż kolejna reformacja, która jeszcze bardziej podzieliłaby ludzi.

Więc napiszę jeszcze raz, tylko inaczej.
W kwestiach wiary inteligencja nie ma znaczenia i nie ma znaczenia kim jest imć Heller i jaki ma IQ i kto go zatrudnia.

Kościół nie ogłupia ludzi, to ateizm ogłupia ludzi

Dla Kościoła nie ma alternaty innej niż Ewangelia, a ta nie jest oparta na wiedzy i specjalnej inteligencji w przekazie. Próbując pomóc prowadzisz kogoś w przeciwnym kierunku niż on zmierza...

Ale w powszechnym odczuciu drogi nauki i religii rozchodzą się coraz bardziej?

Myślę, że jest przeciwnie. Religia i nauka, dawniej w opozycji do siebie, teraz są jakby w jednym obozie.

Bo dostrzegły wspólne zagrożenia?

Tak – i religia, i nauka czują się zagrożone przez te wszystkie New Age, przez obniżenie poziomu masowej edukacji i kultury. Obniżenie standardów dotyka i Kościołów, i nauki. Nie słucha się elit, lecz masy i to też powoduje, że Kościoły i uczeni są jakby w jednym obozie.

Czy równie dobrze ksiądz czułby się nie będąc chrześcijaninem?

W żadnej religii nie ma takiej definicji Boga jak w chrześcijaństwie – Bóg jest miłością. Miłość musi się tu rozumieć inaczej niż w stosunkach ludzkich – jakaś niesamowicie wielka energia, i moralna, i twórcza. Niewątpliwie odpowiedzialność za to, że jestem chrześcijaninem, ponosi mój czas, miejsce urodzenia i rodzaj kultury, w jakiej się wychowałem. Gdybym się urodził np. w Indiach, może byłbym inny. Starałem się studiować filozofię i teologię solidnie i krytycznie. Konkluzją tego procesu było to, że chociaż nie można mieć w religii dowodów typu eksperymentalnego czy matematycznego, gdybym jednak odszedł od tej religii, postąpiłbym niemoralnie.

Bo coś by ksiądz zdradził?

Bo postąpiłbym wobec siebie nieuczciwie – intelektualnie. I tym się trzeba zadowolić, bo większego stopnia pewności nie można mieć z natury rzeczy. Ja się najlepiej modlę wtedy, gdy pracuję nad matematyką. Dlatego że matematyka to absolut, jedyny obszar ludzkiej działalności, który nie został dotknięty grzechem pierworodnym. W matematyce wszystko jest tak, jak powinno być. Nie może być inaczej. Mam poprzednika w Leibnizu, który widział Boga jako wielkiego matematyka. Pewien wybitny uczony matematyk i agnostyk spytał mnie kiedyś, czy Pan Bóg zna matematykę. Nie zna – odpowiedziałem, bo Pan Bóg jest matematyką. Leibniz sądził, że Bóg myśli matematyką. Prawdy matematyczne są Jego myślami. Lubię powiedzenie Leibniza: Dum Deus calculat, mundus fit – Gdy Bóg rachuje, staje się świat.

Jak tę matematyczną mistykę pogodzić z Bogiem katechizmowym – z tajemnicą Trójcy Świętej? Miliony katolików znają takiego Boga, a nie Boga Leibniza, nie czytali „Filozofii przyrody”, którą właśnie ksiądz wydał.

Teologowie na temat Trójcy napisali tomy i czytając niektóre z nich, denerwowało mnie to, że tam już nie było żadnej tajemnicy. Wszystkie relacje między Ojcem, Synem i Duchem zostały wyjaśnione, funkcje Trzech Osób rozdzielone itd. Wydaje mi się, że Pan Bóg dobrze się bawi (bo ma poczucie humoru), gdy czyta podręczniki teologii. W religii muszą być tajemnice; są one jej koniecznym elementem. Nie usiłuję sobie tłumaczyć tajemnicy Trójcy. Whitehead pisał, że natura rzeczywistości jest matematyczna i nawet w Panu Bogu są jakieś relacje matematyczne – to aluzja właśnie do Trójcy.

Więc zamiast badać tajemnicę katechizmu, zabrał się ksiądz za tajemnicę Wszechświata.

To jest też przedmiot teologiczny, bo z chwilą, kiedy chce się poznać autora, czyta się jego dzieło. A to dzieło jest nie mniej ważne niż katechizm. Są dwie księgi – historii i przyrody.