Po prostu dorosłem i przestałem wierzyć w bajki. Nie stałem się przez mój ateizm ani lepszy ani gorszy, może jedynie trochę bardziej tolerancyjny, otwarty i wierzący we własne możliwości. Wiem, że kiedyś umrę ale to mnie nie przeraża. Skoro przed narodzinami mnie nie było to i po śmierci też mnie nie będzie. Nie ma powodu by oczekiwać czegoś ekstra.

czy czary istnieją, to jest kwestia naukowa. Jak ktoś je powtórzy w ściśle kontrolowanych warunkach, to już nie będzie kwestia wiary lecz po prostu nauki.

A co do dzieworództwa to w biblii jest coś napisane. W żaden sposób nie da się udowodnić że nie jest to wymysł autora.

Podobnie ze zmartwychwstaniem, równie dobrze ktoś w latach ~80-100 n.e. mógł po prostu wszystko wyssać z palca, tzn dopisać do biografii Jezusa cuda i zmartwychwstanie.

To w końcu zdecyduj, czy odnosisz się do tego co jest napisane w biblii, czy do własnych sądów na ten temat.

Dlatego właśnie używa się dowodu historycznego. Nie trzeba bowiem cofać się tak daleko. Ot choćby, czy możesz wymienić jakąkolwiek własną czynność z poprzedniego dnia, której zajście można udowodnić naukowo?

Odnoszę się do tego co jest w biblii i wygłaszam na ten temat swój osąd. Trudno rozmawiać na jakiś temat nie mając własnego zdania.

Tak, tylko że widzisz, miliony ludzi przede mnę i miliony po mnie wykonują każdego dnia te same czynności i mimo że nie mogę udowodnić, że tę czynność wykonałem to istnieje duże prawdopodobieństwo że tak właśnie był - bo jest to wykonalne.

Natomiast zmartwychwstanie jest czynnością unikatową i powinno mieć mocne dowody. Bez dowodów to jest zwykła bajka.

Warto zaobserwować jeszcze, gdy chodzi o sprawę uprzedzeń, że sceptycy stosują inne reguły krytyki do literatury świętej niż do literatury świeckiej. Twierdzą oni zgodnie, że ewangeliści nie są godni zaufania, ponieważ ich pisma zapisują słowa i czyny ich własnego Pana i Mistrza. Twierdzą, że ta święta i bliska więź osobowa zmąciła osąd i zaślepiła ich, a przez to uniemożliwiła im opisanie w sposób prawdziwy faktów i okoliczności związanych z życiem i posługą twórcy ich wiary. [...] Najlepsza biografia w języku angielskim to Życie doktora Samuela Johnsona, książka napisana przez Boswella. Podziw Boswella dla doktora Johnsona był niemalże bałwochwalczy. W pewnych miejscach jego usłużne pochwały wobec wielkiego Anglika przybierają formę odrażających pochlebstw. Pomimo to dzieło jest monumentalnym wkładem do historii literatury. Encyclopaedia Britannica podaje, że: "Boswell napisał najlepszą biografię, jaką świat dotychczas widział". Dlaczego nie odrzucono tej książki, skoro jej autor przejawiał niemalże psią służalczość wobec człowieka, którego życie opisywał?
[...]
Najgorętszy ogień sceptycznej krytyki w ciągu wieków koncentrował się na tzw. sprzecznościach w narracjach ewangelicznych. [...] Panowanie Tyberiusza zostało szeroko opisane przez Kasjusza Diona, Tacyta i Swetoniusza. Każdy z nich wspomina o wielu wydarzeniach, o których nie wspominają pozostali dwaj. Czy mamy odrzucić wszystkich trzech jako nierzetelnych historyków z powodu tego faktu? Biografie Napoleona Bonaparte zostały napisane przez Abbotta, Hazlitta, Bouriena i Waltera Scotta. Żaden z nich nie powtarza wszystkich faktów podanych przez innych. Czy te opuszczenia mają zniszczyć zasługi wszystkich tych pisarzy i sprawić, że będziemy uważać ich za podejrzanych i niewiarygodnych? W historii literatury angielskiej wysoko cenione są kroniki Graftona. Obejmują one panowanie króla Jana bez Ziemi, a jednak nie wspominają nic o nadaniu Wielkiej Karty Swobód. To tak, jak gdyby życie Jeffersona zostało opisane bez wzmianki o Deklaracji Niepodległości albo biografia Lincolna bez zwrócenia uwagi na Proklamację Wyzwolenia. Pomimo tego dziwnego opuszczenia Anglicy uważają kroniki Graftona za wartościowe źródła archiwalne. Taki sam duch pobłażliwej krytyki jest okazywany wobec innych dzieł literatury świeckiej. Przeciwnicy chrześcijaństwa nigdy nie kłopoczą się tłumaczeniem czy wyjaśnianiem opuszczeń jako sprzeczności, zwłaszcza gdy autorem jest człowiek świecki piszący na tematy świeckie. Lecz jeżeli temat jest święty, a autor jest członkiem Kościoła - np. kaznodzieją, księdzem czy prorokiem - natychmiast niedowierzanie się wzmaga, pochłania rozsądek i niszczy wszelką obiektywną krytykę.
Sprawa zmartwychwstania

@Michał Sobczyński
Duży sceptycyzm przy czytaniu "świętych ksiąg" bierze się z tego, że są tam zawarte treści nawet nie tyle nieweryfikowalne tylko z zupełnie innej klasy nieweryfikowalności, np dzieworództwo. Wiemy, że takie zjawiska nie występują, więc każdy kto opisuje takie zdarzenia ściąga na siebie dziwne spojrzenia i sporą dawkę krytycyzmu przy czytaniu jego tekstów.

Nie istnieje coś takiego jak zjawiska, które nie występują, tylko zjawiska, które jeszcze nie zostały zaobserwowane.

W religiach chrześcijańskich nie występuje dzieworództwo tylko niepokalane poczęcie.

W religiach chrześcijańskich nie występuje dzieworództwo tylko niepokalane poczęcie.

Nie istnieje coś takiego jak zjawiska, które nie występują, tylko zjawiska, które jeszcze nie zostały zaobserwowane.

A to skąd wiadomo?

Doczytaj akapit do końca, to sam znajdziesz odpowiedź.

Nauka, tworząc modele coraz lepiej opisujące zachowania się rzeczywistości, potrafi zrezygnować z jednych na korzyść innych, dokładniejszych.

Wiara opisuje rzeczywistość. Nie model. Toteż nie może zrezygnować ze swojego opisu, ponieważ jest on prawdą. Nie istnieje coś takiego jak prawda prawdziwsza.