No, no jestem pod wrażeniem. Jednak potrafisz.
Pozdrawiam

Widzę, że w ciągu trzech ostatnich dni nie pojawiły się żadne dalsze pytania lub wątpliwości dotyczące elementarnych podstaw tematu tego wątku . Spróbujmy zatem wrócić do rzeczy trudniejszych i bardziej ambitnych:

Czy macie jakieś uwagi, opinie, pomysły?

[dodany link - s33]

Ad Albowiem
Jeśli o mnie chodzi, to Twoje odpowiedzi na uwagi zawarte w moim ostatnim poście są dla mnie na tyle niezrozumiałe, że odpuściłem.
Mea culpa.

No, może coś bym tam miał

Ciekawe spostrzeżenia tylko coś czuję, że teoria Multiświata i dogmaty chrześcijańskie są praktycznie nie do pogodzenia i to w tych podstawowych założeniach.
I tak, jeśli Jezus był Bogiem (w znaczeniu absolutnym, bezwzględnym), to jego ofiara musiała mieć znaczenie uniwersalne, czyli dotyczyć wszystkich potencjalnych światów w multiświecie. A co jak w jakim świecie Adam i Ewa nie zgrzeszyli to także potrzebowali zbawienia i od czego? A co z „oczywistą” prawdą, że człowiek ma tylko jedno życie, potem sąd ostateczny, piekło albo niebo. To który „ja” będzie zbawiony a który potępiony? No, chyba, że po takim rozgałęzieniu powstają dwie odrębne osobowości z dwoma autonomicznymi duszami. I drugie pytanie rozgałęzienia te nie zachodzą nagle lecz oddalają się od siebie stopniowo (czyli im dalsze rozgałęzienia tym większe powstają między nimi różnice, to w którym momencie, (fazie) tego rozgałęziania się powstają te odrębne osobowości, bo dusza także musiałaby się w jakiś sposób podzielić. Istne pomieszanie z poplątaniem

Owszem teoria istnienia takiego meta - wszechświata jest bardzo prawdopodobna a nawet bardziej niż istnienie tylko jednego świata (teoria WW). Byłoby co najmniej dziwne gdyby nieskończony i wszechmocny Bóg stworzył tylko jeden (bądź co bądź skończony) świat.
Tylko nie wiem czy akurat nazwa „światy równoległe” jest tu właściwa, owszem jeśli światy te byłby od siebie odseparowane to nazwa jest poprawna natomiast jeśli mają jakąś wspólną (nadrzędną płaszczyznę (wymiar) to bardziej poprawna byłaby nazwa światy wielowymiarowe (czyli jeden świat w drugim).

Według teorii falowej istnieją dwa sposoby podziału przestrzeni czyli „upchania” ich tak aby jeden świat nie kolidował z drugim. Jak już wielokrotnie pisałem wszystko cokolwiek istnieje jest różną formą tej samej energii a sama energia to nic innego jak fala elektromagnetyczna. Fala ta ma dwa podstawowe parametry pierwszy to długość fali czyli częstotliwość oscylacji (S=1/f lub f=1/S), drugi to faza oscylacji, czyli przesunięcie w czasie.

Pierwszy podział przestrzeni, częstotliwościowy tworzy tzw. światy wielowymiarowe, wielowymiarowe ponieważ wymiar w którym te światy istnieją jest funkcją częstotliwości drgań cząstek (im wyższa częstotliwość tym wyższy wymiar (lub płaszczyzna) czyli te poszczególne światy nie kolidują ze sobą ponieważ każdy z nich jest przesunięty w inną częstotliwość.
Przypomina to trochę fale w eterze z różnych stacji radiowych czy TV. Fale te nie zachodzą na siebie bo każda stacja nadaje swój program w innej częstotliwości, gdyby tak nie było to odbiornik TV odbierałby kilka stacji równocześnie, koszmar nie?
Według tego podziału przestrzeni światy które oscylują w tym najniższym spektrum częstotliwości, to światy materialne, natomiast w tych wyższych światy duchowe albo wielowymiarowe, (w nich właśnie znajduje się to przysłowiowe Niebo).

Drugi podział przestrzeni to fazowy. Podział ten tworzy tzw. światy równoległe. Wszystkie owe światy są takie same, czyli o podobnych właściwościach. Światy te nie zachodzą (nakładają się) na siebie (chociaż zajmują tą samą przestrzeń) dzięki temu, że każdy z nich jest przesunięty w fazie, czyli czasie. Teoretycznie w jednej chwili istnieje tylko jeden świat pozostałe w tym momencie nie istnieją, można powiedzieć że, są wirtualne, albo jak kto woli zamrożone. Gdy zniknie ten pierwszy na jego miejscu (czyli w tej samej przestrzeni) pojawia się następny i następny i tak w nieskończoność, czyli światy te pojawiają się i znikają sekwencyjnie. Tu rzeczywiście światy są od siebie odseparowane, czyli jeden z drugim nie ma żadnej styczności, no bo gdy pojawia się ten drugi to pierwszego już nie ma.

Podział fazowy ma zastosowanie min. podczas transmisji na odległość jest to tzw. technika kodowo - impulsowa , np. gdy po jednym kablu mamy przesłać kilka kanałów informacji równocześnie. A robi się to tak, najpierw rozbija się informację na impulsy (bity) a potem te bity przesyła się sekwencyjnie, bit za bitem a każdy z nich jest przesunięty w czasie, na stacji odbiorczej robi się odwrotnie informacja zostaje zdekodowana i połączona w jedną całość. Chociaż informacje z różnych kanałów przesyłane były po jednym kablu to w żaden sposób kanały te nie zachodziły na siebie. Całkiem podobnie może być ze światami równoległymi.

O ile światy równoległe istnieją to rzeczywiście muszą być bardzo tajemnicze albo dobrze ukryte bo fizycy dotąd nie odkryli żadnego z nich, niby takie same materialne (3D), można by powiedzieć, że niemal na wyciągnięcie ręki a tu ani śladu. To już więcej jest przesłanek za światami wielowymiarowymi, chociażby z relacji osób które przeżyły śmierć kliniczną. A co w tym najdziwniejsze to fizycy bardziej skłaniają się właśnie ku tym pierwszym chociaż nie mają ku temu żadnych nawet pośrednich dowodów. Pewnie te drugie (wielowymiarowe) zbyt mocno pachną im religią.

Jakie jest oficjalne stanowisko Watykanu na temat wieloświata?
Czy ktoś pytał o to któregoś z papieży?

Żadne.
Nie.

Wieloświat to SF

To nie takie proste, mój Drogi (powiedziała dziewczyna do swojego chłopaka po nieudanej randce )

Przecież w znanym nam świecie Chrystusowe zbawienie, jako wyzwolenie z grzechu, nie objęło aniołów (bo nie musiało), ani szatanów (bo z założenia nie mogło, gdyż było zbawieniem tylko potomstwa Adama).

Oczywiście zbawienie można pojować bardzo szeroko, w postaci jego końcowego owocu, łącznie z przejęciem Władzy przez Chrystusa nad całym znanym i nieznanym wszechświatem. Ale w takim znaczeniu nie widzę przeszkód.
Sam św. Paweł sugeruje, że całe stworzenie jakoś uczestniczy w dziele zbawienia, ale zapewne tylko przez jakąś daleką analogię do zbawienia grzesznych synów Adama.

Jednak pytanie jest dręczące co do genetycznych "kuzynów" człowieka, na których wskazują drzewa filogenetyczne Homo sapiens i nie-sapiens, a którzy nie zdołali osiągnąć pełni naszego człowieczeństwa.

http://eng.molgen.org/viewtopic.php?f=6 ... 919#p18919

Te najnowsze drzewa filogenetyczne każą się zastanowić nad całą serią przodków Adama, począwszy od ich odejścia od jakiegoś proto-szympansa przed siedmiu milionami lat; albo nad dolą neandertalczyka, który miał przecież mózg większy od naszego, podobnie - co do człowieka heidelberskiego czy denisowskiego.
Natomiast o zielonych ludzików to bym się nie martwił, skoro nic nie wiemy o kategorii tych bytów.

Można też w wolnej chwili pomartwić się na zapas o naszych potomków, z których część być może będzie należała do innych niż homo sapiens gatunków...

To żadne prawdopodobieństwo.
Antropolodzy i genetycy postarali się dotrzeć już chyba do wszystkich ludzkich plemion. Nawet na Yeti/BigFoot ("Wielka Stopa") urządzali najbardziej przemyślne polowanie. W końcu ustalono (w tym roku opublikowano - Sykes et al. 2013), że jest nim... rzadki okaz niedzwiedzia syberyjskiego, już prawie wymarłego, zagubionego także w Himalajach i w Ameryce Północnej.
......
Innym kandydatem byliby Pigmeje.
Okazało sie jednak, że genetycznie wydzielili sie oni w kilku genetycznych rodach ojcowskich lub matczynych, ale nie w najstarszych, np. nie w ojcowskim A00 lub matczynym rodzie L00 - w Zachodniej Afryce.
Ich karłowaty wzrost i zaniżone cechy psychiczne są uzależnione od jakichś negatywnych mutacji autosomalnych albo są owocem jakiejś krzyżówki z człowiekiem archaicznym, który jednak nie zostawił śladów Y-DNA (ojcowskiego) ani mtDNA (matczynego). Ten ślad mógł zaginąć w następnych pokoleniach, jeśli krzyżowanie było tylko jednorazowe. Jednak "archaiczne" geny autosomalne, nadajace im cechy fizyczne i psychiczne, dziedziczą sie u nich do dziś.
........
Po wykryciu rodu A00 w południowo-zachodnim Kamerunie i ogłoszeniu jego zbyt wysokiego wieku (338 tysięcy lat temu, co podstarzało ludzkość o około 70 %,) 10 listopada 2012 roku, odezwały sie głosy, że to może jacyś archaiczni rówieśnicy neandertalczyka albo podobnej grupy, w innych regionach wymarłej.
Ale cechy fizyczne i psychiczne nie wskazują na jakąś ich specjalną archaiczoność. Jeden z tej grupy, były rektor uniwersytetu katolickiego w Bamenda (północno-zachodni Kamerun), jest teraz nowym biskupem w diecezji Mamfe w Kamerunie. Osobiście też koresponduję z jednym czarnym profesorem Uniwersytetu Georgia w USA, wywodzącym sie spośród tych ludzi.
Zobacz tych ludzi na tej stronie
http://www.tropie.tarnow.opoka.org.pl/pol_adam2.htm
lub tej:
http://www.tropie.tarnow.opoka.org.pl/p ... frra00.htm
.

Nie zrozumieliśmy się... mówię o naszych potomkach, kolejnych pokoleniach, względem których nie można wykluczyć wspomaganej np. manipulacjami genetycznymi specjacji, możliwe więc, że np. za 1000 lat Kościół stanie wobec konieczności ewangelizacji kilku nie mogących się krzyżować, pochodzących od nas gatunków, z których część nie będzie w ogóle utożsamiała się np. z Jezusem-człowiekiem, jako przedstawicielem odmiennego, archaicznego gatunku. Jeśli dalej dołączymy do tego - również pochodzące od nas - inteligencje żyjące w środowisku nieorganicznym...

Jak do tego dojdzie, to pogadamy.

Powiedzmy że istnieją pewne przesłanki w nauce które pozwalają zastanowić się nad możliwością istnienia Multiverse, oraz zawartych w nim wszechświatów równoległych. Teraz, przyjmując to jako fakt, załóżmy że istnieje nieskończona ilość naszych alter ego w nieskończonej liczbie wszechświatów.
Teraz nasuwa się pytanie - w takim razie kto jest prawdziwym - ja? Istnienie takiego Świata może wskazywać na absolut Boga jako Stwórcy, nie zaprzeczam, ale w takim razie jeśli wszyscy mamy stanąć na sądzie ostatecznym to kto właściwie... wszystkie kopie czy... kto?

Zapytajmy raczej o Boga. Rozumowanie jest proste i dość krótkie. Wg Everetta wszystko, co może się zdarzyć, zdarza się w którymś ze światów. Tak więc w którymś z nich jestem Papieżem a w innym mordercą na miarę Hitlera, gdzieś tam przeżywam miłość swojego życia a gdzieś nie przeżywam jej wcale.Stojąc naprzeciw kochanej osoby w którymś ze światów zabijam ją. Zatem żadne moje działanie, żadna decyzja nie ma sensu. I teraz - jeżeli nawet Bóg jest jeden, niezmienny, poza układem, to co z Chrystusem? Do nas został posłany w czasach rzymskich. Jak wyglądały wtedy inne światy? Czy i jakie istoty je zamieszkiwały? Czy miały swego Adama i Ewę i czy potrzebowały odkupienia? W ilu światach Chrystus został przy życiu, w ilu został królem Izraela a w ilu został zignorowany? Jakakolwiek odpowiedź Bogu jest tylko jedną z wszystkich możliwych odpowiedzi. Przepraszam, rozpisuję się - wniosek jest straszny: jeżeli wieloświat jest faktem to Bóg nie jest wszechmocny, Bóg jest bezradny.