No proszę.. Zatem proszę wskazać, gdzie w Biblii jest wymieniona Emmerich jak spełniająca tą rolę.

Jaki Kościół tak uczy i gdzie dokładnie?

Co cytował Jezus przy mówieniu tych słów? To, co Kościół uznał za Objawienie publiczne.

Zgadza się... tylko że nie.


"Prorok zaś fałszywy, któremu towarzyszy bezwstydność i zuchwalstwo, popada w fałszywą ekstazę, rozpoczyna od dobrowolnej utraty świadomości, a potem przechodzi, jak się już rzekło, w niedobrowolny obłęd duszy. Takich objawów nie mogą pokazać na żadnym, przez ducha natchnionym proroku, ani Starego, ani Nowego Testamentu, i nie mogą się szczycić ani Agabosem, ani Judą, ani Sylasem, ani córkami Filipa, ani Amją z Filadelfii, ani Kwadratem, ani jakimikolwiek innymi, którzy zgoła do nich nie należą." I znowu krotko potem tak powiada: "Jeśli istotnie po Kwadracie i Amji z Filadelfii, jak mówią, towarzyszki Montanusa odziedziczyły charyzmat proroczy, niechże nam pokażą takich, to przejęli go dalej od Montanusa i niewiast jego. Nie może bowiem charyzmat proroczy w całym kościele wygasnąć aż do ostatniej paruzji, jak naucza Apostoł."
Historia Kościelna, Euzebiusz z Cezarei, Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy, Str. 229-230, Rozdz. V.17.1-17.4
(...)
Przeto prawdziwi uczniowie Jego, którzy od Niego otrzymali łaskę, pełnią w imię Jego dla dobra reszty ludzi takie dziwy, do jakich każdy z nich dar odebrał. Otóż jedni wypędzają demony rzeczywiście i prawdziwie, tak że często ludzie uwolnieni od złych duchów wiarę przyjmują i wstępują do kościoła. Inni znów znają przyszłość, mają widzenia i mówią proroctwa.
(...)
Na innym miejscu ten sam Ireneusz pisze: "Jak słyszymy, wielu braci posiada w kościele charyzmaty prorocze. Za sprawą Ducha mówią rozmaitymi językami, Odsłaniają skrytości ludzkie, o ile to pożyteczne, i objaśniają tajemnice Boże."
Tyle o różnorodnych charyzmatach, jakie się przechowały jeszcze do owych czasów wśród tych, którzy ich godni byli."
Historia Kościelna, Euzebiusz z Cezarei, Wydawnictwo Apostolstwa Modlitwy, Str. 214-215, Rozdz. V.7.1-7.6"
Za: http://www.literatura.hg.pl/gifts.htm


W Antiochii, w tamtejszym Kościele, byli prorokami i nauczycielami:
Barnaba i Szymon, zwany Niger, Lucjusz Cyrenejczyk
i Manaen, który wychowywał się razem z Herodem tetrarchą, i Szaweł.
(Dzieje 13:1)

A kiedy Paweł włożył na nich ręce, Duch Święty zstąpił na nich.
Mówili też językami i prorokowali. Wszystkich ich było około dwunastu mężczyzn.
(Dzieje 19:6-7)

W tym czasie właśnie przybyli z Jerozolimy do Antiochii prorocy. Jeden z nich, imieniem Agabos,
przepowiedział z natchnienia Ducha, że na całej ziemi nastanie wielki głód. Nastał on za Klaudiusza.
(Dzieje 11:27-28)

Wyszedłszy nazajutrz, dotarliśmy do Cezarei.
Weszliśmy do domu Filipa ewangelisty, który był jednym z Siedmiu, i zamieszkaliśmy u niego.
Miał on cztery córki, dziewice - prorokinie.
Kiedyśmy tam przez dłuższy czas mieszkali, przyszedł z Judei pewien prorok, imieniem Agabos.
Przybył do nas, wziął pas Pawła, związał sobie ręce i nogi i powiedział:
To mówi Duch Święty: Tak Żydzi zwiążą w Jerozolimie męża, do którego należy ten pas, i wydadzą w ręce pogan.
(Dzieje 21:8-11, Biblia Tysiąclecia)

Każdy mężczyzna, modląc się lub prorokując z nakrytą głową, hańbi swoją głowę.
(1 Koryntian 11:4)

I tak ustanowił Bóg w Kościele najprzód apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli,
a następnie tych, co mają dar czynienia cudów, wspierania pomocą, rządzenia oraz przemawiania rozmaitymi językami.
Czyż wszyscy są apostołami? Czy wszyscy prorokują? Czy wszyscy są nauczycielami? Czy wszyscy mają dar czynienia cudów?
(1 Koryntian 12:27-29)

I On ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami
dla przysposobienia świętych do wykonywania posługi, celem budowania Ciała Chrystusowego,
aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego,
do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa.
(Efezjan 4:11-12)

Ten, kto mówi językiem, buduje siebie samego, kto zaś prorokuje, buduje Kościół.
Chciałbym, żebyście wszyscy mówili językami, jeszcze bardziej jednak pragnąłbym, żebyście prorokowali.
Większy jest bowiem ten, kto prorokuje, niż ten, kto mówi językami -
chyba że jest ktoś, kto tłumaczy, aby to wyszło na zbudowanie Kościołowi.
Bo przypuśćmy, bracia, że przychodząc do was będę mówił językami:
jakiż stąd pożytek dla was, jeżeli nie przemówię do was albo objawiając coś,
albo przekazując jakąś wiedzę, albo prorokując, albo pouczając?
(1 Koryntian 14:4-6)

Tak więc, bracia moi, troszczcie się o łaskę prorokowania i nie przeszkadzajcie w korzystaniu z daru języków!
Lecz wszystko niech się odbywa godnie i w należytym porządku!
(1 Koryntian 14:39-40)

W ostatnich dniach - mówi Bóg - wyleję Ducha mojego na wszelkie ciało,
i będą prorokowali synowie wasi i córki wasze, młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, a starcy - sny.
Nawet na niewolników i niewolnice moje wyleję w owych dniach Ducha mego, i będą prorokowali.
I sprawię dziwy na górze - na niebie, i znaki na dole - na ziemi. Krew i ogień, i kłęby dymu,
słońce zamieni się w ciemności, a księżyc w krew, zanim nadejdzie dzień Pański, wielki i wspaniały.
(Dzieje 2:17-20)

Dwom moim Świadkom dam władzę, a będą prorokować obleczeni w wory, przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni.
(Objawienie 11:3)


"B. Mówienie Boga pośrednie
(...)
e) [b]Przez świadków i proroków Boga żywego[/b]

Bóg mówi do nas przez ludzi, którzy poznali Jego naukę i Jego wolę. Mówi przez swoich świadków i proroków.

Świadkami są osoby znające coś, bo np. uczestniczyły w jakimś wydarzeniu, w wypadku itp. Apostołowie byli świadkami dzieł Jezusa i Jego zmartwychwstania (por. Dz 10,39n).

Świadkami Chrystusa mogą jednak być nie tylko ci, którzy jak apostołowie widzieli Jezusa w czasie Jego ziemskiego życia. Świadczyć o Bogu prawdziwym i żywym mogą także ludzie, którzy znają Go z doświadczenia wiary. Wierzący, modlący się i spotykający się ciągle z Bogiem ludzie mają dawać świadectwo o tym, o czym poucza ich głęboka wiara: że Bóg nie tylko istnieje, ale że kocha nas, że chce zbawić wszystkich ludzi, że doprowadzi do zbawienia każdego, kto do Niego przyjdzie i zechce skorzystać z ofiarowanej mu pomocy.

Prorokiem jest każdy, kto mówi w imieniu Boga i z upoważnienia Bożego. Prorok Boga żywego ma przekazywać ludziom pouczenie i wezwanie Boże, ma pomagać odczytywać ludowi lub jakiemuś człowiekowi wolę jego Pana.

W Dziejach Apostolskich znajdujemy liczne przykłady takiego prorockiego pouczania. Oto jeden z nich:

„Wyszedłszy nazajutrz, dotarliśmy do Cezarei. Weszliśmy do domu Filipa ewangelisty, który był jednym z Siedmiu, i zamieszkaliśmy u niego. Miał on cztery córki, dziewice – prorokinie. Kiedyśmy tam przez dłuższy czas mieszkali, przyszedł z Judei pewien prorok, imieniem Agabos. Przybył do nas, wziął pas Pawła, związał sobie ręce i nogi i powiedział: To mówi Duch Święty: Tak Żydzi zwiążą w Jerozolimie męża, do którego należy ten pas, i wydadzą w ręce pogan.” (Dz 21,8-11)"
http://www.teologia.pl/m_k/zag01i.htm#1b

Tylko w jakim sensie "dokonało się w pełni"? Bo:

"KKK 77 "Aby Ewangelia była zawsze w swej całości i żywotności w Kościele zachowywana, zostawili apostołowie biskupów jako następców swoich przekazując im swoje stanowisko nauczycielskie". Rzeczywiście, "nauczanie apostolskie, które w szczególny sposób wyrażone jest w księgach natchnionych, miało być zachowane w ciągłym następstwie aż do czasów ostatecznych"

KKK 78 To żywe przekazywanie, wypełniane w Duchu Świętym, jest nazywane Tradycją w odróżnieniu od Pisma świętego, z którym jednak jest ściśle powiązane. Przez Tradycję "Kościół w swej nauce, w swym życiu i kulcie uwiecznia i przekazuje wszystkim pokoleniom to wszystko, czym on jest, i to wszystko, w co wierzy" (Sobór Watykański II, konst. Dei verbum, 8. "Wypowiedzi Ojców świętych świadczą o obecności tej życiodajnej Tradycji, której bogactwa przelewają się w działalność i życie wierzącego i modlącego się Kościoła" (Sobór Watykański II, konst. Dei verbum, 8).

KKK 79 W ten sposób udzielanie się Ojca, którego dokonał On przez swoje Słowo w Duchu Świętym, pozostaje obecne i aktywne w Kościele: "Bóg, który niegdyś przemówił, rozmawia bez przerwy z Oblubienicą swego Syna ukochanego, a Duch Święty, przez którego żywy głos Ewangelii rozbrzmiewa w Kościele, a przez Kościół w świecie, wprowadza wiernych we wszelką prawdę oraz sprawia, że słowo Chrystusowe obficie w nich mieszka" (Sobór Watykański II, konst. Dei verbum, 8)."
http://www.teologia.pl/m_k/kkk1p15.htm#8 - Przekazywanie Objawienia


"3. Jakie znaczenie dla naszego poznania Boga posiada wiara Kościoła oraz jego nauczanie? Łk 10,16; 22,31-32

Chrystus objawił nam w pełni Boga. Nauka Zbawiciela przekazywana jest obecnie przez wszystkich członków wspólnoty Kościoła, szczególnie zaś przez kapłanów, biskupów i papieża. Duch Święty strzeże Kościół przed niewłaściwym rozumieniem Bożej prawdy. Dzięki temu Duchowi z pewnością prawdą jest to, w co wierzy cały Kościół, oraz to, czego uczą wszyscy biskupi pozostający w łączności z papieżem, a także to, co sam biskup Rzymu podaje w sposób uroczysty odnośnie do spraw wiary i moralności."
http://www.teologia.pl/m_k/zag01h.htm#3


"A. Pomimo danego objawienia Bóg mówi nadal
(...)
a) Bóg nigdy nie zamilknie

Bóg dał się nam poznać przez swoje objawienie, abyśmy mogli na zawsze żyć w miłości z Nim. Objawił się nam przez słowa i czyny w historii zbawienia (por. KO 2). Najpełniej ujawnił się Bóg w Jezusie Chrystusie, prawdziwym człowieku i Bogu (por. KO 2). Pomimo danego nam objawienia, nazywanego publicznym, Bóg, Dobry Ojciec, nie przestał do nas mówić i chce zawsze, przez całą wieczność rozmawiać ze swoimi dziećmi."
http://www.teologia.pl/m_k/zag01i.htm#1aa


Nie może być zapowiedziane w Biblii, skoro Kościół uczy, że żadnego uzupełniania być nie może.

"KKK 65 "Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna" (Hbr 1, 1-2). Chrystus, Syn Boży, który stał się człowiekiem, jest jedynym, doskonałym i ostatecznym Słowem Ojca. W Nim powiedział On wszystko i nie będzie już innego słowa oprócz Niego. Obok wielu innych doskonale to wyraża św. Jan od Krzyża, komentując Hbr 1, 1-2:

Od kiedy Bóg dał nam swego Syna, który jest Jego jedynym Słowem, nie ma innych słów do dania nam. Przez to jedno Słowo powiedział nam wszystko naraz i nie ma już nic więcej do powiedzenia (...) To bowiem, o czym częściowo mówił dawniej przez proroków, wypowiedział już całkowicie w Nim dając nam Go całego, to jest swojego Syna. Jeśli więc dzisiaj ktoś chciałby Go jeszcze o coś pytać lub prosić o jakąś wizję lub objawienie, nie tylko postępowałby nieroztropnie, lecz także obrażałby Boga, nie mając oczu utkwionych jedynie w Chrystusa bądź szukając poza Nim innej rzeczy albo nowości (Św. Jan od Krzyża, Subida del monte Carmelo, II, 22; por. Liturgia Godzin, I, Godzina czytań z poniedziałku drugiego tygodnia Adwentu)."

"KKK 73 Bóg objawił się w pełni, posyłając swego Syna, w którym ustanowił wieczne Przymierze. Jest On ostatecznym Słowem Ojca; nie będzie już po Nim innego objawienia."

"Również tak zwane objawienia prywatne nie uzupełniają treści objawienia danego w Chrystusie. Ich zadanie polega na przypominaniu istotnych i ważnych w danej epoce prawd, które się w nim zawierają. "Ich rolą nie jest "ulepszanie" czy "uzupełnianie" ostatecznego Objawienia Chrystusa, lecz pomoc w pełniejszym przeżywaniu go w jakiejś epoce historycznej" (KKK 67).

Prawdziwe objawienia prywatne stanowią jedną z różnych pomocy służących do poznania jedynego objawienia, które zajaśniało w pełni w Chrystusie. Te różne pomoce są konieczne. Pomimo bowiem pełni objawienia danej w Jezusie Chrystusie i pomimo prowadzenia przez Ducha Świętego do "całej prawdy" (J 16,13) żaden człowiek na ziemi nie zna w pełni danego nam objawienia. Można to porównać do posiadania wspaniałej encyklopedii, w której zawarta jest dotychczasowa wiedza i doświadczenie ludzkości. Posiadanie takiej encyklopedii w domu nie byłoby równoznaczne z pełną znajomością jej treści i bogactw w niej zawartych."
http://www.teologia.pl/m_k/zag01f.htm#3 - 3. Co znaczy, że w Chrystusie znajduje się pełnia Bożego objawienia? Hbr 1,1-4; J 14,8-9


"B. Mówienie Boga pośrednie
(...)
m) Przez objawiającą się Maryję lub świętych

Historia Kościoła zna wiele wypadków objawiania się Maryi lub świętych. I tak Maryja ukazała się np. La Salette, w Lourdes, w Fatimie, w i wielu innych miejscach. W Fatimie dzieci widziały również św. Józefa z Panem Jezusem na ręce. Wielokrotnie Bóg posługiwał się świętymi, aby przekazać jakieś swoje przesłanie.

Bóg, kiedy uzna to za stosowne, może przemawiać przez tzw. objawienia prywatne. Zdarzały się one w historii i „niektóre z nich zostały uznane przez autorytet Kościoła”. (KKK 67). Katechizm wyjaśnia, że przez te objawienia Bóg pragnie pomóc w pełniejszym przeżywaniu w jakiejś epoce historycznej Objawienia danego w Chrystusie (por. KKK 67). Katechizm uznaje też, że w tych prywatnych objawieniach może się zawierać „autentyczne wezwanie Chrystusa lub świętych skierowane do Kościoła” (KKK 67). Przykładem może być wezwanie Maryi do nawrócenia, skierowane w Fatimie do całego Kościoła, a nie tylko do dzieci, którym Matka Najświętsza się ukazała. Podobnie też wezwanie Jezusa Chrystusa do kultu Bożego miłosierdzia i szukania go nie odnosiło się tylko do św. Faustyny, lecz do całego Kościoła."
http://www.teologia.pl/m_k/zag01i.htm#1bm


"2. Dlaczego Bóg stale mówi do nas?
(...)
Może zrodzić się pytanie: Po co Bóg mówi dzisiaj, skoro objawienie publiczne zakończyło się i w Jezusie Chrystusie otrzymaliśmy jego pełnię? Pytanie takie powstaje, kiedy mówiącego Boga wyobrażamy sobie nie jak dobrego Ojca, lecz jak wykładowcę, który przemawia jedynie w tym celu, by omówić jakiś nowy problem. Bóg jednak nie mówi tylko po to, by objawić jakąś nową prawdę. Powodów Jego różnorodnego zwracania się do człowieka i mówienia jest wiele. Rozmawia z nami, abyśmy mieli żywy kontakt z Nim, i pragnie, abyśmy poznali Jego samego i Jego wolę a także – nasze powołanie. Bóg mówi ciągle do nas po to, byśmy się w pełni nawrócili. Nieraz zwraca się do nas w tym celu, żeby nam przypomnieć i pomóc głębiej zrozumieć jakąś ważną, objawioną wcześniej prawdę. Bóg mówi też dla ubogacenia wiernych jakąś pożyteczną formą pobożności lub nowym świętem. Rozważmy dokładniej zasygnalizowane treści."
http://www.teologia.pl/m_k/zag01i.htm#2

Nie ma nic tu o tym, jakoby te słowa, których w jakiś sposób autor był świadomy, miały być przekazane w przyszłości przez proroków, a tym bardziej tworzyć "ciąg dalszy" Słowa Bożego.

Claremontus nie czytał Ew. Jana dokładnie, bo gdyby to zrobił, wiedziałby, że:

A Jezus znowu rzekł do nich: Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam.
Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego!
(Jana 20:21-22)

Jak widać Święty Duch Prawdy został Apostołom dany.
Wtedy, kiedy Jezus mówił tamte słowa (Jana 16:7-14), jeszcze nie:

A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego;
Duch bowiem jeszcze nie był /dany/, ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony.
(Jana 7:39)

Rolę, jaką powinna spełniać katolicka mistyczka, określają powołani do tego biskupi, a nie Biblia. Przynajmniej tak to się odbywa w Kościele Katolickim.


"KKK 67 W historii zdarzały się tak zwane objawienia prywatne; niektóre z nich zostały uznane przez autorytet Kościoła. Nie należą one jednak do depozytu wiary. Ich rolą 84 nie jest "ulepszanie" czy "uzupełnianie" ostatecznego Objawienia Chrystusa, lecz pomoc w pełniejszym przeżywaniu go w jakiejś epoce historycznej. Zmysł wiary wiernych, kierowany przez Urząd Nauczycielski Kościoła, umie rozróżniać i przyjmować to, co w tych objawieniach stanowi autentyczne wezwanie Chrystusa lub świętych skierowane 93 do Kościoła.

Wiara chrześcijańska nie może przyjąć "objawień" zmierzających do przekroczenia czy poprawienia Objawienia, którego Chrystus jest wypełnieniem. Chodzi w tym wypadku o pewne religie niechrześcijańskie, a także o pewne ostatnio powstałe sekty, które opierają się na takich "objawieniach"."
http://www.teologia.pl/m_k/kkk1o02.htm#1e - Objawienia prywatne

JĘZYK ANGIELSKI JEST PIERWOTNYM JĘZYKIEM HEBRAJSKIM


Israel ['ız.reıl] = ease [iz]; rail [reıl] uwalniać złorzeczenia, skargi, szyderstwa
Izrael uwalniać; złorzeczyć, urągać

Israeli [ız'reı.li] = ease [iz]; ray [reı]; lit [lıt] uwalniać zaświecony promień
Izraelski uwalniać; promień; zaświecony

Israelite [ız.rə.laıt] = ease [iz]; ray [reı]; light [laıt] uwalniać światło promienia
Izraelita uwalniać; promień; światło

według tradycji armorykańskiej, promień światła jest zrodzony z połączonych blasków milionów czystych dusz

Judaism ['dзu:.deı.ı.z(ə)m] = Jew [dзu:]; day [deı]; is [ız]; 'em [əm] jest dla nich dzień
Judaizm Żyd; dzień; jest; im, ich Żydowski

Jerusalem [dзə'rusələm] = Jewry [dзυə.ri]; ruse [ruz]; all [כl]; 'em [əm] Żydzi ich wszystkich
Jeruzalem Żydzi; podstęp, przebiegłość; wszyscy; ich oszukują
(mowa o Gentilach)

Semitic [sı'mit.ık] = see [si:]; meet [mi:t]; ache [eık] widzieć spotkanie w bólu
Semici, semicki widzieć; spotkanie; ból, boleć (dotyczy Żydów i Arabów)

kosher ['kəυ.ζə(r)] = co- [kəυ-]; share [ζeə(r)] US [ζər] dzielić się wspólnie
koszer wspólnie; dzielić (pożywieniem)
(koszerne jedzenie)

shalom [ζə'lαm] = share [ζər]; lamb [læm] dzielić się jagnięciem (dawny zwyczaj)
szalom dzielić; jagnię

synagogue ['sin.ə.gαg] US [-ga:g] = sin [sın]; at [ət]; gaga ['ga:ga:] grzeszyć w miłości
synagoga grzeszyć; przy; w miłości (odnosi się do prostytucji świątynnej)

Torah [tכ:.rə] US [tכ:r.ə] = to [tu:]; row [rəυ] / tore [tכ:(r)], apart [ə'pa:t] wiosłować/ rozdzieleni
Tora, wiosłować / rozdzielić
święta księga Żydów

Tory [tכ:.rı] US [tכ:r.i] = tore [tכ:(r)], in [ın] ten, który przybył
Torys, wpaść, przybyć
członek brytyjskiej partii konserwatywnej (British Conservative Party)

Brit [brıt] = breathe [bri:ð] / breed [bri:d] ten, który żyje (oddycha) / rozmnaża się
Brytyjczyk; oddychać / płodzić, rozmnażać się

hebr. Brit – przymierze np. Brit-Awraham, Brit-Jicchak czyli Przymierze Abrahama, Przymierze Izaaka

Aw = awe [כ:] strach, trwoga, napawać trwogą

Nazwa piątego miesiąca żydowskiego, w czasie trwania którego upadła Jerozolima i spalona została Druga Świątynia.

Zohar = zone [zəυn] US [zoυn]; hard [ha:d] US [ha:rd] trudna sfera
Księga Zohar strefa; trudny,-a

Sanhedrin = sun [sΛn]; head [hed]; ring [rıŋ] krąg oświeconych głów
Sanhedryn słońce; głowa; krąg, klika
dawna organizacja żydowska

Szema Israel = share [ζər]; my [maı]; ease [iz]; ray [reı]; lit [lıt] podziel się moim
Szema Israel dzielić; mój; uwalniać; promień; zaświecony uwolnionym,
zaświeconym
fragment głównej modlitwy żydowskiej promieniem
szamasz = sham [ζæm]; mash [mæζ] pozorna mieszanka pokarmowa
szamasz udawać, fałszywy, pozorny; gnieść, miazga, mieszanka pokarmowa

zw. sługą światła, służy do zapalania świateł w żydowskim świeczniku;
Szamasz to również jeden z głównych bogów Mezopotamii (bóg Słońca).

kahał = can [kæn]; how [haυ] móc, potrafić (i wiedzieć jak) czynić
móc, potrafić; jak
Kahał to żydowska gmina wyznaniowa.

NATO ['nei.təυ] = nation ['neiζn]; toe [təυ] narody, które podporządkowują się ogółowi
NATO naród; podporządkować się ogółowi, być solidarnym

Berlaymont = bear [beə(r)] US[ber] / bar [ba:(r)] US [ba:r]; lie [laı]; mount [maυnt]
Berlaymont przynosić, ciążyć, uciskać / bariera, przeszkoda; kłamać, kłamstwo, wznosić
nazwa Komisji Europejskiej uciskać, przynosić kłamstwa, wznosić bariery

EU [i:'ju:] = eat [i:t]; you [ju:] zjeść was (pożreć, pochłonąć was)
Unia Europejska jeść; ciebie, was

Euro [jυə.rəυ] = your [jכ: (r) ] US [jυr], [jə(r)]; row [rəυ] wasze wiosłowanie
twoje, wasze; wiosłowanie

pharaoh ['feə.rəυ] = fair [feə(r)]; row [rəυ] sprawiedliwe wiosłowanie
faraon sprawiedliwy; wiosłowanie

Teksty Piramid opisują niebiańską podróż faraona po śmierci łodzią milionów lat boga Słońca Re, gdy po licznych procedurach zasiada do żerdzi i wiosłuje.

reincarnation [ri:.ın.ka:'nei.ζ(ə)n] = re- [ri:]; in [ın] / rein [reın]; car [ka:(r)]; nation [nei.ζ(ə)n]
reinkarnacja ponownie / kierować; wóz; naród

czyli ponownie w (po)wozie narodów / kierować powozem narodów

Według Upaniszad duch podróżuje powozem (ciałem), rozum jest woźnicą, umysł to wodze, a zmysły są końmi. Podobnie przedstawiali człowieka starożytni Grecy.
W szerszym znaczeniu wozem jest Słońce (koła to pory roku).
Woźnicą wozu jest Bóg Izraela.


źródło zapisu fonetycznego słów i tłumaczeń poszczególnych wyrazów:

Cambridge Advanced Learner's Dictionary, Cambridge University Press, 2005
Langenscheidt's Pocket English Dictionary by Tadeusz Grzebieniowski, Warsaw

Z braku odpowiednich znaków fonetycznych użyto zbliżonych do nich symboli, indeks górny zastąpiono nawiasem.


Powyższe rozważania są czysto naukowe i nie mają żadnych podtekstów politycznych, religijnych ani rasowych. Wybrane przykłady zostały zestawione w celu jak najlepszego zobrazowania tematu i ukazania poszczególnych powiązań.

Tłumaczenie książki 'La vraie langue celtique et le cromleck de Rennes-les-Bains' autorstwa Henri Boudet, Carcassonne, 1886 w której Boudet dowodzi, że uniwersalnym językiem świata starożytnego był angielski, wraz z moim dodatkowym uzasadnieniem dostępne na stronie:

http://www.aniart@interia.pl

o_O

Język polski jest prajęzykiem wszystkich ludów europejskich.

Dowód? A bardzo proszę. Prawie w każdym języku jest słowo takie jak die Ku.rve (niem.), el cu.rva (hiszp.), a curve (ang.), etc. Oznacza to, w skrócie, zakręt.

Po polsku: ku.rwa - kobieta pokręcona życiowo, zbaczająca z prostej ścieżki.

Jedno polskie słowo, choć nieco przekształcone, rozniosło się na całą Europę!

PS. Wskaż błędy w powyższym rozumowaniu.

Poprawny adres strony:

http://www.aniart.za.pl
(należy wybrać flagę Polski)

Proponuje przeczytać artykuł na mojej stronie (adres powyżej) p.t. "K*** MAĆ" który dowodzi, że to najpopularniejsze polskie powiedzenie - żeby nie powiedzieć przekleństwo - jest określeniem przynależności rodowej (K*** to kobieta z plemienia Kurów, a MAĆ to matka).

Cytat z Katarzyny Emmerich niczego nie dowodzi. Była wizjonerką katolicką, a Kościół katolicki głosi, że nawet Biblia nie jest źródłem nieomylnym co do prawd naukowych, a co dopiero czyjeś "objawienia prywatne".

Na temat historii koncepcji "języka Adamowego", czyli hipotezy monogenetycznej, łącznie z jej nacjonalistycznymi wariantami, polecam Umberto Eco, "W poszukiwaniu języka uniwersalnego" (Gdańsk-Warszawa 2002), głównie rozdziały 1 i 5. Charakterystyczny jest tytuł podrozdziału kończącego omówienie historii tej idei: "Marzenie, które nie chciało umrzeć" (z uwagą w pierwszym akapicie: "Bibliografia spóźnionych zwolenników monogenezy jest ogromna").

Akurat Adam, to mógł mówić w czymś "pra-semicko-hamickim" - chyba, że za raj uznamy Persję.
Z kolei Drawidowie, Aborygeni - główni faktyczni "kandydaci" na pierwszych ludzi z językami indoeuropejskimi wspólnego nie mają nic - tym bardziej korzeni ;>
A na Indianach znam się tyle o ile, ale wywiódłbym ich od Paleoazjatów - grupę na tyle reliktową, że tutaj też ostatecznie można poszukać Adama (to już tak brzydko abstrahując od Afryki).

Do tych wiosłujących (w tym faraonów, używających Euro czy studiujących Torę) warto jeszcze dorzucić Rzymian dawnych jak i współczesnych, czyli obecnych mieszkańców Rzymu. Nie powinien zatem dziwić fakt, że po dziś dzień stosowane jest powszechnie prawo rzymskie.

Roman ['rəυ.mən] US ['roυ-] – Rzymianin, rzymski
row [rəυ] US [roυ] – wiosłować, wiosłowanie, przejażdżka łodzią
man [mæn] – człowiek, mężczyzna, prosty żołnierz, robotnik, pionek

I ciekawostka:

holocaust US ['ha:.lə.ka:st] – rozległe zniszczenie, szczególnie przy pomocy ognia lub gorąca lub zabicie bardzo dużej liczby ludzi; the Holocaust – zabicie milionów Żydów i innych przez Nazistów, przed i podczas drugiej wojny światowej.
ha [ha:] – okrzyk stosowany aby wyrazić satysfakcję, że coś złego zdarzyło się komuś, kto na to zasługiwał lub by wyrazić uczucie zwycięstwa.
low [ləυ] – niski, skromny, marny, pospolity, podły, nisko
cast [ka:st] – rzucać, powalić, wysłać światło w danym kierunku

Nazi ['na:t.si] – członek Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotników dowodzonej przez Adolfa Hitlera, która kontrolowała Niemcy od 1933 do 1945; ktoś kto jest okrutny lub żąda nieuzasadnionego posłuszeństwa, lub też ma skrajne i nadmierne przekonania o danej rasie.
not US [na:t] – nie
see [si] – widzieć, oglądać, pojmować

Naziści zgodnie z tłumaczeniem są niewidoczni i niepojęci.
Ale w języku hebrajskim: Nassi - książę (tytuł przysługujący przewodniczącemu Sanhedrynu).


źródło zapisu fonetycznego słów i tłumaczeń poszczególnych wyrazów:

Cambridge Advanced Learner's Dictionary, Cambridge University Press, 2005
Langenscheidt's Pocket English Dictionary by Tadeusz Grzebieniowski, Warsaw

Z braku odpowiednich znaków fonetycznych użyto zbliżonych do nich symboli.

Powyższe rozważania są czysto naukowe i nie mają żadnych podtekstów politycznych, religijnych ani rasowych. Wybrane przykłady zostały zestawione w celu jak najlepszego zobrazowania tematu i ukazania poszczególnych powiązań.

Pewnie tego pożałuję, ale jestem ciekawa na bazie jakiej metodologii te rozważania czysto naukowe były @aniart prowadzone? Przez kogo recenzowane? I jak odnoszą się do aktualnego stanu wiedzy o języku angielskim itd. Jak czysto to czysto, chciałabym zgłębić te badania
Też zawsze byłam zafascynowana latającym masłem...

Nie ty jedna:)

ROZKŁAD SŁÓW I WYRAŻEŃ HEBRAJSKICH PRZY UŻYCIU JĘZYKA ANGIELSKIEGO

Zakres tematyczny:

Bóg i śmierć:
Adonaj = add-on ['æd.αn]- dodatek; I [aı]- ja Ja dodatek / Ja dodaję
Pan
Szadaj = shadow [ζæd.əυ]- cień, ułuda, widmo, śledzić; I [aı]- ja Ja ułuda (cień) / Ja śledzę
Wszechmogący
Adon Olam = add-on – dodatek; all [כ:l]- wszystko; am [æm]- jestem Jestem dodatkiem do wszystkiego
Pan Świata
Hamakom Mi szeberach = ha [ha:]- okrzyk radości; man [mæn]- człowiek; come [kΛm]-przychodzić; me [mı]- mnie; share [ζər]- dzielić się; bear US [ber]- znieść; ah [a:]- okrzyk bólu / ache [eık]- ból
„Ten, który wszechobecny jest, niechaj nas pocieszy”
Ha, człowiek przychodzi do mnie, (żeby) dzielić się bólem / pomóc w zniesieniu bólu
bikur cholim = be [bi]- być; cure US [kjυr]- leczyć; hold US [hoυld]- trzymać; him [hım]- go być, leczyć (i) trzymać go
stowarzyszenie nawiedzające chorych
szeloszim = share [ζər]- dzielić się, uczestniczyć; loss [los]- strata, utrata ; him [hım]- jego, go uczestniczyć w jego stracie
czas żałoby
Chewra Kadisza = have [həv]- mieć; ram [ræm]- baran; can [kæn]- móc; dish [diζ]- półmisek; danie, at [әt]- przy mieć barana, móc (być) przy półmisku
Święte Stowarzyszenie

Kult:
Shabbat [ζæb'æt] = shabby ['ζæbı]- nędzny, podły, nieuczciwy; at [æt]- przy, w W podłości
Szabat
Sukot = sue [su]- błagać, prosić / sew [səυ]- szyć ; cot [kot]- szopa, szałas Prosić o szałas / szyć (namiot)
Święto Szałasów / Namiotów
Kol Nidre = call [kכ l]- wołać, wzywać, domagać się; need [nid]- potrzebować; ray [reı]- promień potrzebować (i) domagać się promienia
liturgia poranna
szacharit = shan't [ζant]- nie będzie; harm US [ha:rm]- szkodzić; it [ıt]- ono,to, on, ona
modlitwa poranna nie będziesz jej szkodzić, czyli nie zepsujesz jej (modlitwy)
mincha = mean [min]- średni, środek; ha [ha:]- okrzyk radości ha, środek (dnia)
modlitwa południowa
neila = nay [neı]- nie; lack [læk]- brakować nie może (jej) brakować
modlitwa zamykająca
Szemone esre = share [ζər]- dzielić się; monarch ['monək]- monarcha; as [əz]- jak, jako; ray [reı] Dzielcie się monarchą jako promieniem
modlitwa główna

Pożywienie:
kaszer / koszer = cow [kaυ]- krowa; share US [ζər]- dzielić się / co-[kəυ-], wspólnie; share Dzielić się krową / Dzielić się wspólnie (pożywieniem)
koszerne (jedzenie)
Szechita = shed [ζər]- produkować np. krew, pozbyć się; hit [hıt]- uderzenie, ugodzić; at [æt]- w celne uderzenie aby pozbyć się krwi
żydowski sposób uboju
bedika = bad [bæd]- zły, niezdrowy; it [ıt]- ono; can [kæn]- móc ono może (być) złe
badanie (mięsa)
terefa = tear [teər]- rwać; eff [ef]- przeklinać, at [æt]- przy przeklinać przy rwaniu (mięsa)
trefne
kaszrut = cash [keəζ]- gotówka, zapłata; root [rut]- korzeń, podstawa podstawa zapłaty
zasady rytualnego odżywiania się


Obrzezanie:
orla = or [כ(r)]- lub, albo, bo inaczej, czy, czyli; lad [læd]- chłopiec lub chłopiec
napletek
mohel = mow [məυ]- ścinać, kosić; help [help]- pomoc, pomocnik pomocnik w ścinaniu
osoba dokonująca obrzezania
sandek = sun [sΛn]- słońce; deck [dek]- pokrywać, zdobić zdobić słońce
osoba na której łonie dokonuje się obrzezanie
sandeket = sun [sΛn]- słońce; deck [dek]- pokrywać, zdobić; at [әt]- przy przy zdobieniu słońca
osoba obecna przy obrzezaniu, głównie babka dziecka
brit hamila = breed [bri:d]- rozmnażać; ham [hæm]- mięso; in [ın]- w; lad [læd]- chłopiec przymierze obrzezania rozmnażać mięso w chłopca (odnosi się do inżynierii genetycznej)
bechor = ban [bæn]- zabronić; horde US [hכ:rd]- duża grupa ludzi / be [bi]- być; chore US [tζכ:r]- obowiązek zabronić dużej grupie ludzi*/ być obowiązkiem
pierworodny
*odnosi się do ofiar składanych z syna pierworodnego
bechorim = ban [bæn]; horde US [hכ:rd]; him [hım]- jemu, mu zabronić ludziom (ofiar dla) niego być (dla) niego obowiązkiem
pierworodni synowie /be [bi]; chore US [tζכ:r]; him [hım]

cdn.

Fajna zabawa, jaki ma cel?

W rzeczy samej, przyda się określenie celu - i jak to na forum dyskusyjnym, ów cel powinien prowadzić do jakiejś dyskusji. Obecnie wygląda na to, że lepszy byłby blog.

Oferujemy różnorodne motywy graficzne.
https://moja.wiara.pl/blogi