Żydzi, chrześcijanie i muzułmanie wierzą w Boga, który objawił się Abrahamowi, uważanemu przez dwa narody semickie za ojca. Nazwa semici pochodzi jakoby od imienia Sema, syna Noego, czyli mamy tu jeszcze starszą genealogię -
1 Oto rodowód potomków Adama. Gdy Bóg stworzył człowieka, na podobieństwo Boga stworzył go; 2 stworzył mężczyznę i niewiastę, pobłogosławił ich i dał im nazwę "ludzie", wtedy gdy ich stworzył.
3 Gdy Adam miał sto trzydzieści lat, urodził mu się syn, podobny do niego jako jego obraz, i dał mu na imię Set. 4 A po urodzeniu się Seta żył Adam osiemset lat i miał synów oraz córki. 5 Ogólna liczba lat, które Adam przeżył, była dziewięćset trzydzieści. I umarł.
6 Gdy Set miał sto pięć lat, urodził mu się syn Enosz. 7 A po urodzeniu się Enosza żył osiemset siedem lat i miał synów oraz córki. 8 I umarł Set, przeżywszy ogółem dziewięćset dwanaście lat.
9 Gdy Enosz miał dziewięćdziesiąt lat, urodził mu się syn Kenan. 10 I żył Enosz po urodzeniu się Kenana osiemset piętnaście lat, i miał synów oraz córki. 11 Enosz umarł, przeżywszy ogółem dziewięćset pięć lat.
12 Gdy Kenan miał lat siedemdziesiąt, urodził mu się Mahalaleel. 13 A po urodzeniu mu się Mahalaleela żył Kenan osiemset czterdzieści lat i miał synów i córki.
14 I gdy Kenan przeżył ogółem dziewięćset dziesięć lat, umarł.
15 Gdy Mahalaleel miał sześćdziesiąt pięć lat, urodził mu się syn Jered. 16 A po urodzeniu się Jereda żył osiemset trzydzieści lat i miał synów i córki. 17 Gdy Mahalaleel miał ogółem osiemset dziewięćdziesiąt pięć lat, umarł.
18 Gdy Jered miał sto sześćdziesiąt dwa lata, urodził mu się syn Henoch. 19 A po urodzeniu się Henocha Jered żył osiemset lat i miał synów i córki. 20 Jered przeżył ogółem dziewięćset sześćdziesiąt dwa lata, i umarł.
21 Gdy Henoch miał sześćdziesiąt pięć lat, urodził mu się syn Metuszelach. 22 Henoch po urodzeniu się Metuszelacha żył w przyjaźni z Bogiem trzysta lat i miał synów i córki. 23 Ogólna liczba lat życia Henocha: trzysta sześćdziesiąt pięć. 24 Żył więc Henoch w przyjaźni z Bogiem, a następnie znikł, bo zabrał go Bóg.
25 Gdy Metuszelach miał sto osiemdziesiąt siedem lat, urodził mu się syn Lamek. 26 Po urodzeniu się Lameka żył jeszcze siedemset osiemdziesiąt dwa lata i miał synów i córki. 27 Metuszelach umarł mając ogółem dziewięćset sześćdziesiąt dziewięć lat.
28 Gdy Lamek miał sto osiemdziesiąt dwa lata, urodził mu się syn. 29 A dając mu imię Noe, powiedział: "Ten niechaj nam będzie pociechą w naszej pracy i trudzie rąk naszych na ziemi, którą Pan przeklął". 30 Lamek po urodzeniu się Noego żył pięćset dziewięćdziesiąt pięć lat i miał synów i córki. 31 Umierając Lamek miał ogółem siedemset siedemdziesiąt siedem lat.
32 A gdy Noe miał pięćset lat, urodzili mu się: Sem, Cham i Jafet.

Jak widać genealogia obejmuje wszystkie pokolenia jakie żyły od stworzenia człowieka. Pierwsi ludzie znali osobiście Boga, ich dzieci jedynie składały mu ofiary - wiedzieli o Bogu od swoich rodziców. Pytanie zatem: dlaczego zatem wiedza płynąca z prac antropologicznych wskazuje, że w rzeczywistości pojawienie się kultu jedynego Boga-Ojca miało miejsce stosunkowo późno i - co znaczące - o wiele wcześniej datuje się kult Bogini Matki?

Czy zatem nie możemy przypuszczać, że czczenie Boga Ojca, Boga Wojny i Nieba może być swoistym gwałtem (skojarzenie przez skojarzenie z z wojną jak najbardziej chyba uprawnione) na naszej naturze, pamięci naszych przodków, dniach i nocach gdy wszyscy czciliśmy Boginię Matkę, Boginię Natury i Ziemi? Gdy czciliśmy płodność zamiast cierpienia, obfitość zamiast umartwiania się, wolność zamiast posłuszeństwa? Posłuszeństwo, asceza, ograniczenie życia seksualnego, umartwianie się, planowość i karność zamiast czujności i spontaniczności - to wszystko wyewoluowało z późniejszego sojuszu kapłanów i żołnierzy. Sojuszu tych, którzy z powodu swych zdrożnych myśli i chorobliwego wstydu wmówili nieczystość, grzeszność kobietom i całkowicie odsunęli je od sprawowania kultu... jak sądzicie?

To samo zresztą stało się z rogami, atrybutem najdawniejszych kultów szamańskich oraz afrykańskiego jeszcze kultu Rogatej Bogini z czasów sprzed rewolucją neolityczną - stały się atrybutem Diabła.

Przypuszczać to se możemy co chcemy, tylko po co jeśli nie ma nic na poparcie tych przypuszczeń poza własną wyobraźnią?

Przecież dlatego umieściłem wątek w dziel Wiara i nauka, że by zwrócić uwagę, że materialna podstawa do przypuszczeń jest: materialne dowody archeologiczne wbrew Biblii wskazują, że kultem pierwotnym jest kult Bogini.

Jakież to dowody, bo ja ich nie widzę ;d

Czytałeś jakąkolwiek książkę poruszającą tematykę religii pierwotnych, lub dotyczącą badania archaicznych religijnych form współczesnych?

Nie

@JedenPost, zaglądałeś kiedyś na Areopag21? Pisuje tam pani Bella Szwarcman - Czarnota. W odpowiedzi do komentarzy pod jednym ze swoich tekstów napisała tak:

"Mam jeszcze prośbę o niezapisywanie domniemanego Imienia Bożego - istotnie w Torze występuje Imię JHWH, ale nie ma samogłosek, zatem nie wiadomo nawet, jak było to wymawiane. Jednak tradycją jest niezapisywanie Imienia.
Zresztą w chrześcijanskich przekładach pojawia się w tym miejscu słowo "Pan", co wyraża sens niewymawiania Imienia, jednak ja wolę i tego unikać, żeby nie powodować wrażenia, że Bóg jest istotą rodzaju męskiego."

http://www.areopag21.pl/ksiega-kobiet-k ... html#30171

Często uderza mnie jak blisko nam do siebie.

"KKK 239 Określając Boga imieniem "Ojciec", język wiary wskazuje przede wszystkim na dwa aspekty: że Bóg jest pierwszym początkiem wszystkiego i transcendentnym autorytetem oraz że równocześnie jest dobrocią i miłującą troską obejmującą wszystkie swoje dzieci. Ta ojcowska tkliwość Boga może być wyrażona w obrazie macierzyństwa (Por. Iz 66, 13; Ps 131, 2). który jeszcze bardziej uwydatnia immanencję Boga, czyli bliskość między Bogiem i stworzeniem. Język wiary czerpie więc z ludzkiego doświadczenia rodziców, którzy w pewien sposób są dla człowieka pierwszymi przedstawicielami Boga. Jednak doświadczenie to mówi także, że rodzice ziemscy są omylni i że mogą zdeformować oblicze ojcostwa i macierzyństwa. Należy więc przypomnieć, że Bóg przekracza ludzkie rozróżnienie płci. Nie jest ani mężczyzną, ani kobietą, jest Bogiem. Przekracza także ludzkie ojcostwo i macierzyństwo (Por. Ps 27, 10). chociaż jest ich początkiem i miarą (Por. Ef 3, 14; Iz 49, 15.: nikt nie jest ojcem tak jak Bóg."

Czy rzeczywiście tak bardzo istotne kiedy ten obraz Boga jako Ojca się wykrystalizował?
Człowiek miał potrzebę przybliżyć Go sobie, nazwać tak jak nazywał wszystko inne...

A to ty czcisz Boginię Matkę zgodnie ze swoją naturą, czy jesteś ateistą?

Oczywiście, widywałem już ateistów, którzy byliby gotowi wychwalać nawet kult Świętej Marchewki, byle tylko dowalić chrześcijanom. Niestety, bardzo ciężko w ogóle zacząć z wami jakąkolwiek poważną dyskusję na temat religii (a właściwie także i większość innych tematów), póki jesteście ateistami.

Jest coś jeszcze, co ściśle koresponduje z powyższym, a z czym spotkać się w jakichkolwiek opracowaniach jest co najmniej bardzo trudno, o ile w ogóle jest to możliwe: z punktu widzenia bardzo formalnie ujętej gramatyki hebrajskiej imię JHVH jest rodzaju żeńskiego.

Nie jestem ateistą, a w każdym razie na pewno bliżej mi do czczenia Bogini Matki niż Dawkinsa. W tym wątku zresztą moje osobiste poglądy nie mają chyba aż takiego znaczenia, skoro chodzi tu poniekąd o kwestię naukową - prawdziwość relacji biblijnej w zestawieniu z faktami na które wskazuje nauka, a które w Biblii - co znamienne- nie mają żadnego odbicia.

W Biblii spotykamy sformułowania, na podstawie których można domniemywać wielostronności ekspresji Boga. Oto zwroty pasujące bardziej do kobiety niż mężczyzny:

Pociągnąłem ich ludzkimi więzami,
a były to więzy miłości.
Byłem dla nich jak ten, co podnosi
do swego policzka niemowlę -
schyliłem się ku niemu i nakarmiłem go [Oz 11,4].

oraz

Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu,
ta, która kocha syna swego łona?
A nawet, gdyby ona zapomniała,
Ja nie zapomnę o tobie [Iz 49,15].

Wydaje mi się, że nie możemy mówić o gwałcie, raczej o dostosowaniu do zmieniających się warunków. Boginie Matkę- Ziemię można było czcić jako główne bóstwo wtedy, kiedy ludzie byli całkowicie zależni do natury, jak dzieci od matki. Kiedy jednak w czasach rewolucji neolitycznej człowiek zaczął podporządkowywać sobie przyrodę, to istotniejszy od samej płodności natury stał „czynnik zapładniający”, czyli męski. Stąd bogowie kojarzeni byli z niebem, burzą, deszczem, z tajemnymi siłami pobudzającymi płodność, sama zaś natura stała się ambiwalentna, z jednej strony występowała jako dawczyni życia, a z drugiej jawiła się jako mroczna i niebezpieczna siła, którą należy ujarzmić.

Być może dlatego w społeczeństwach patriarchalnych kobieta symbolizująca przecież naturę zaczęła być postrzegana jako istota ...nieco podejrzana .

To chyba dość feministyczny punkt widzenia . Ja myślę, że powściągnięcie naturalnych instynktów oraz gotowość do wyrzeczeń i poświęceń to nie wymogi narzucone społeczeństwu przez sojusz kapłanów i żołnierzy, tylko nieunikniona cena jaką trzeba było zapłacić za opanowanie przyrody i stworzenie cywilizacji.

No dobra ale gdzie na ta nauka? Bo nie widzę jej w tym wątku półki co.

Troszkę się uniosłem popadając w dygresję, ale chodziło mi o skojarzenie z wojną, która wszak nieodłącznie wiąże się z gwałtem, wobec czego bóg wojny, jak JHWH, siłą rzeczy jest jednocześnie bogiem gwałtu. Stąd też w społecznościach stojących u progu ekspansji konieczność wykorzeniania kultu Bogini, odsunięcia kobiet od spraw sakralnych, bowiem trudno oczekiwać, by kobiety popierały gwałt.

Masz na początek póki co:
http://www.religie.424.pl/wstep-religie ... ticle.html
http://www.religie.424.pl/kult-macierzy ... ticle.html




Po więcej odsyłam do książek, zresztą - chyba już na poziomie liceum uczą conieco o kultach pierwotnych?