Na początku swojego istnienia Chrześcijaństwo rozwijało się pokojowo. Dzieje apostolskie przedstawiają ,że bardzo ważnym czynnikiem były tutaj liczne cuda których dokonywali chrześcijanie ,zwłaszcza apostołowie. Raczej faktem jest ,że w pierwszych wiekach Chrześcijaństwo rozpowszechniało się pokojowo, zdobywając wielu mieszańców różnych ziem. Jednak tutaj moją uwagę zwracają cuda a dokładnie mówiąc ich skala. W późniejszych czasach Chrześcijaństwo raczej rozpowszechnia się drogą ekspansji, podboju("raczej"- opieram się na mojej wiedzy historycznej która jest ogólna, jeśli ktoś twierdzi ,że to błąd/kłamstwo/nie-precyzja może zaprzeczać, będzie do tematu) ,a czytając Dzieje Apostolskie odnoszę wrażenie ,że były one na znacznie większą skalę.
-Chciałbym dowiedzieć się czegoś na temat "momentu przejścia". Jak to się stało ,że w pierwszych wiekach działo się tyle cudów (jak rozumiem Biblie) ,a potem nagle(a może stopniowo) te wszystkie cechy rozprzestrzeniania się Chrześcijaństwa zostały oparte o ekspansję (chyba ,że to nieprawda )? Jak to wyglądało? i w reszcie Co się stało z dawną skalą tych nadprzyrodzonych zdolności ? Wiem ,że w średniowieczu miały miejsce różne zjawiska np publiczne egzorcyzmy gdzieś we Francji ,ale odnoszę wrażenie ,że na znacząco mniejszą skalę -czy błędnie? Z tego co wiem przez XIX wiek religie były bardzo mocno krytykowane od zwolenników ateizmu , ostatnio pewien ksiądz profesor w TV Trwam stwierdził ,że wielu ludzi wtedy zachwiało się w wierze. Czemu wówczas nie dokonywały się cuda na jakąś większą skalę? Po za jednym znanym mi wyjątkiem jakim były spektakularne objawienia fatimskie .
Ciekaw jestem co mają w tej sprawie powiedzenia zarówno wierzący jak i niewierzący .

Jak na razie jestem katolikiem, nie chcę tutaj atakować objawienia w które wierze, jednak wiara obojętnie czy w Chrześcijaństwo, buddyzm czy ateizm to jednak nie jest wiedza , dlatego pytam się o pewne rzeczy które są niejednoznaczne i budzą moje wątpliwości.

Ile razy trzeba tlumaczyc, ze ateizm nie jest wiara? Tak jak pieniadze. Albo sie ma, albo nie.

O co w końcu pytasz: o cuda, czy o ekspansję?
Twierdzisz, że cuda się już nie zdarzają, albo, że zdarzały się tylko w starożytności?

A co w takim razie? Wierzysz, że Boga nie ma, czy w to nie wierzysz?

Czy swój stosunek do Pana Kryszny również nazwałbyś "wiarą" ?

Nie mam żadnego stosunku do Pana Kryszny.

Podobnie ateista nie ma sensu stricte żadnego stosunku do Boga, tylko koncepcji Boga. W przeciwieństwie do wierzącego, bo wierzysz przecież w Boga (i Bogu), a nie w koncepcję, prawda?

Goldian oczywiście zjawiska będące poza naszym zrozumieniem, m.in. cuda zdarzają się nadal. Może warto zwrócić uwagę na to że cuda np Jezusa istnieją w kontekście jego czynów, bo gdy uzdrawiał ludzie się nawracali. On nie tylko leczył, ale dawał wiarę. On Odpuszczał grzechy. Cuda są chyba trochę takim elementem, albo skutkiem innych działań. Dziś jednak nadal są potrzebne, podobnie jak większa świadomość opętań. I są różne grupy, które posługują różnymi charyzmatami np uzdrawiania, proroctwa. Ale wszystko to ma też wymiar praktyczny, nie po to aby cudem przekonać, bo cud to rzeczywistość która dzieje się tam gdzie są boży ludzie. Egzorcyzmy, czy proroctwa nie są po to aby przekonać kogoś, ale aby służyć i spełniać Bożą wolę. Zatem raz że tych cudów tak nie było trzeba, a dwa że zwyczajnie nie mówi się o nich jako o czymś powszechnym, tak jak nadal chyba dla wielu tajemnicą jest że chrześcijanie spotykają się nie tylko na Mszy niedzielnej, ale jest wiele wspólnot i ruchów które działają.

Problemy z nazewnictwem "wiary" wynikaja z ubostwa jezyka polskiego. Wierze w akt smierci po wyskoczeniu z dziesiatego pietra, nie wierze w istnienie Aniola Stroza (szczegolnie moj musi byc nedznym osobnikiem ). Czy to takie trudne do pojecia?
Przyklady zza morza:
"In God we trust".
"Do you believe in life after love?".

WIST:

Moze jakis przyklad? Byle nie w dzungliach Amazonzonii lub gorach Tybetu. Pewna hostia polska tez odpada, zamkneli - dostepu nie ma.
Ja nie pojade sprawdzac, wolny czas wole przeznaczyc na sprawy przyziemne.
Natomiast nasza kolezanka gita, pilaster calujacy skale na ktorej siedzial Jezus (podobno), to i owszem. Daj im namiary. Podziela sie spostrzezeniami, bedzie cieplo.

Nie wiem LOKIS czy to dobrze odebrałeś. Pisałem nie tylko o cudach w stylu odrosła ręka, ale ogólnie o zjawiskach które cięzko wyjaśnić, ale ktorych nie da się oddzielić od wiary. A trudno abyśmy i w tym temacie rozmawiali o egzorcyzmach, mówieniu językami, uzdrawianiu itp. Zapraszam na Msze o uzdrowienie, zapraszam na spotkania wspólnot charyzmatycznych, może akurat trafisz na jakieś bardziej ciekawe dla Ciebie zjawisko.

A ty nie wierzysz nie w Boga, tylko w koncepcję Boga?

Pod kątem Twojej tezy, że ateizm jest wiarą, istotne jest raczej to w co wierzę, a nie w co nie wierzę, prawda?

Zresztą, jak kilka razy zaznaczałem, ja akurat nie jestem dobrym przykładem nie łapiąc się raczej do większości definicji "ateisty".

I znowu dyskusja nad jakże trudną definicją ateizmu...
Zaprawdę, niskiego mniemania o swojej wierze muszą być teiści, skoro tak rozpaczliwie starają się nawet ateizm ściągnąć do poziomu wiary...

Nie wierzyć w Boga =/= wierzyć w brak Boga
Nie jeść jabłka =/= jeść nie-jabłko.

Johnny! Czy oprócz wiary w Boga masz identyczna wiarę w nieistnienie smoków o Thora?

Wiem ,o istnieniu grup charyzmatycznych, egzorcyzmach ,cudzie w sokółce itp >


O różnicy ich w skali na przestrzeni czasu. Na początku Chrześcijaństwa zdają się być one częstsze i na większą skalę. Jest np gdzieś w Dziejach Apostolskich opis jak uzdrawiane były całe masy ludzi w jednym miasteczku ,tak że tamtejsi ludzie wzięli apostołów za bogów.
Później zaś Chrześcijaństwo zaczęło się rozprzestrzeniać drogą ekspansji np jak w czasie słynnej inkwizycji. Czy nie prościej było by wysłać tam jakiś charyzmatyków mniej więcej takich jak apostołowie byli? Co spowodowało różnicę miedzy latami gdzie Chrześcijaństwo rozprzestrzeniało się znacznie bardziej ,,charyzmatycznie" , a tymi późniejszymi?

Kiedyś chyba na tym forum natknąłem się na jakiś wpis ,że ktoś (chyba jakiś ważny myśliciel w KK) sądził ,że charyzmaty były dane na sam początek Chrześcijaństwa ,a potem były rzadsze. Nie pamiętam dokładnie gdzie to było i całego kontekstu: jak by ktoś coś kojarzył to proszę o jakiegoś linka.



A co to jest wiara? Wg mnie to jest przyjęcie pewnego założenia na które nie ma się dowodów, że jest prawdziwe, przynajmniej bezpośrednich. Teraz np wierzę ,w założenie ,że istnieje Bóg czyli nie wierzę w jego nie-istnienie ,ale jeśli będę ateistą i nie będę wierzył w istnienie Boga ,to będę wierzył w jego nie-istnienie.Szklanka jest do połowy pusta czy pełna...jest taka i taka jeśli woda jest w niej do połowy. Kiedy zastanawiałem się dlaczego czy wierzę w Boga zastanawiałem się nad tym co przemawia za jego istnieniem i za jego nie-istnieniem, która wersja jest dla mnie bardziej WIARYgodna. Teraz wierzę w wersję teistyczną ,ale może kiedyś uwierzę ,że bardziej prawdopodobna jest wersja ateistyczna ( którą szanuje, choć na razie u mnie przegrała)
.....a to ,że ateizm nie jest ma żadnego obrządku to inna sprawa. Zresztą są ludzie którzy wierzą w Boga ,ale nie praktykują.

A niezliczone cuda uzdrowień, wyjścia z beznadziejnych sytuacji itp?

Może gdyby dzisiaj policzyć wszystkie cuda dziejące się na co dzień, to wyszłoby ich znacznie więcej niż wtedy.

Nikt nie trąbi o tym ani nie zapisuje (chyba, że do celów beatyfikacyjnych, kanonizacyjnych). Na mszy czyta się Dzieje Apostolskie, ale już nie wymienia, kto doznał na świecie cudu w ostatnim tygodniu - nikt tez takich statystyk nie prowadzi.

Takie czasy, że jak ktoś powie - "cud" to go ośmieszą i znieważą...

Dlaczego dzisiaj cuda nie odbywają się "hurtowo" jak w czasach Jezusa? Cuda spełniają różną rolę, wypełniają plan Boga. Wśród pierwszych chrześcijan cuda były niewątpliwie potrzebne, aby przekonać o prawdziwości nowej religii. Dzisiaj Bóg stawia może inne zadania?