[wątek wydzielony - s33]
A kto powiedział, że konserwatyzm musi być zatęchły i nieruchomy?

Nie bez powodu nazwa tej postawy pochodzi od conservare, `zachowywać', tak samo jak słowa "konserwa" oraz "konserwować". Bo chodzi w nim o zachowywanie "starego porządku", tego, co zastane, a tym samym o unikanie zmian.

Równie dobrze można oskarżać przeciwników konserwatyzmu o to, że ci chcą niszczyć zasady dla samego niszczenia i zmieniać normy dla samego zmieniania.

A gdzie w moim opisie znalazłeś "dla samego"?
Nic nie pisałem o pobudkach konserwatyzmu. Uplotłeś sobie słomianego chochoła. Fajnie się z nim wygrywa?

No czyli przyznajesz, że konserwatysta może jednak pewne zmiany akceptować?

Może sięgniesz do słownika i zapoznasz się ze znaczeniem słowa "pobudka", "motywacja"? Albo do jakiegoś podręcznika logiki, żeby potrafić odróżnić motywacje działania od pożądanych stanów oraz praktycznych działań na rzecz utrzymania lub osiągnięcia tych stanów?

Ja to doskonale odróżniam. Chodzi mi tylko o to, że konswerwatyzm nie polega na negowaniu wszystkich zmian ani w sferze pobudek, ani w sferze działań.

Konserwatyzm to dążenie do BRAKU ZMIAN w danym obszarze, do zakonserwowania status quo. Dlatego "nienegowanie" niektórych zmian jest albo wyrazem braku konserwatyzmu w obszarze, którego dotyczą te zmiany, albo milczącym uznaniem, że nie da się tych zmian uniknąć (mimo że by się chciało, żeby nie wystąpiły).

W sensie dosłownym, lecz nie faktycznym W rzeczywistosci konserwatyzm to nie zpobieganie jakimkolwiek zmianom, tylko zapobieganie zmianom zbyt szybkim i zbyt pochopnym. Konserwatyzm to też zmiany, tylko zachodzące zgodnie z naturalnymi zmianami zachodzącymi w społeczeństwie. Czyli w założeniu "nadbudowa" ma się zmieniać wtedy, kiedy się zmieni "baza". U "postępowców" jest na odwrót. Starają się zmienić "bazę" poprzez zmianę w "nadbudowie"

Najdłużej przetrwały te społeczńęstwa, które utrzymywały równowagę między postępem a reakcją. Brak jakichkolwiek zmian jest zabójczy, ale nadmierna podatność na zmiany niszczy społeczeństwo jeszcze wcześniej. Większosc potencjalnych zmian jest bowiem szkodliwa.

Nie. Ideałem konserwatyzmu jest zachowywanie niezmienionego stanu, nieuleganie zmianom. Oczywiście, konserwatyzm najbardziej jest niechętny zmianom szybkim, ale to po prostu dlatego, że zmiany powolne są łatwiej odwracalne i można cały czas udawać, że w zasadzie to nic się nie zmieniło.

Jak słyszę o "naturalności" w takim kontekście, to mi się scyzoryk w kieszeni otwiera. W ogóle nie ma czegoś takiego jak "naturalne zmiany w społeczeństwie". Cywilizacja polega na nie-naturalności.

Różnie to bywa. Istnieją konserwatyści, którzy są fundamentalnie przeciwni jakimkolwiek zmianom, bez względu nawet na stan zastany - a istnieją tacy, którzy wręcz nawołują do rewolucji, celem przywrócenia stanu poprzedniego. Konserwatyzmów jest wiele i wiele jest też poglądów na to, czym jest konserwatyzm. Polecam (ponownie) książkę A. Wielomskiego "Konserwatyzm. Główne idee, nurty i postacie".

No ale ten drugi konserwatyzm to tylko rodzaj kontynuacji: chce odwrócić zmiany, którym nie mógł zapobiec.

Jest też konserwatyzm utopijny: taki, który chce przywrócić stan, który nigdy nie miał miejsca.

Prosiemy bez kontragitacji przedwyborczej

Jest też konserwatyzm, który godzi się na zmiany, bo skoro zachodzą, to widocznie muszą zachodzić. Ostatecznie chodzi o to, że zarówno zgoda, jak i niezgoda na zmiany może się mieścić w pojęciu konserwatyzmu.