Witam
Zastanawiam się co może być na krańcu wszechświata skoro obraz nieba jest archiwalny (prędkość światła wynosi 300 000 km/s) a wszechświat może wydawać się chaotyczny ale jest bardzo uporządkowany - wszystko zależy od skali - tak samo coś może wydawać się niedorzeczne i sprzeczne (brak wiedzy) a w rzeczywistości jest bardzo uporządkowane.
Jan 1,1-18
Na początku było Słowo,
a Słowo było u Boga,
i Bogiem było Słowo.
Ono było na początku u Boga.
Wszystko przez Nie się stało,
a bez Niego nic się nie stało,

Czy może być tam słowo Boga te z początku wszechświata ?

zapraszam do dyskusji
pozdrawiam

Chodzi o ten fizyczny? Rozważania z góry skazane na niepowodzenie. Ale myślę że Bóg nie jest tam daleko, tylko tu i teraz, choćby owa "wszystkość" była nieskończenie rozległa, a zatem żadnego końca nie miała. Zresztą czy nasza planeta ma koniec? Wszystko jest umowne. Północ i południe, początek czy koniec wszechświata to kwestia organizacji i porządku.

Fizyczny, niematerialny, duchowy chodzi mi o wszystkie aspekty; i od razu narzuca się pytanie czy one mogą istnieć oddzielnie ?
Czy można coś z góry założyć ? i mieć pewność że ma się rację. Mnie życie uczy pokory i nawet w najciemniejszym miejscu można dostrzec "światełko" - Tylko pytanie brzmi czy potrafimy je dostrzec ?

Świat fizyczny jest dla nas namacalny. Duchowy nie, chyba że z tamtej strony nastąpi wola kontaktu. My jesteśmy częścią jednego i drugiego świata. Wszechświat jako pojęcie odnosi się tylko do tego co materialne, do energii, oddziaływań, oraz form jakie podejrzewamy że istnieją (ciemna energia i materia). Być może za 100 okaże się że cała nasza wiedza to nic, to fałsz, ale na tym polega nauka że stare zastępuje nowe. Jesteśmy na dobrej drodze ku poznaniu. Natomiast mieszanie religii, czy też wiary i nauki, bo o tym tutaj tak naprawdę mówimy nie jest dobrym rozwiązaniem. Nauka bada, a wiara nie działa już na zasadzie hipotez i teorii. Więc wpierw trzeba zdefiniować co rozumiesz przez wszechświat, bo to o czym piszesz nim nie jest. Wszechświat to albo to co jest w zasięgu naszych instrumentów badawczych, albo przewidywana cała sfera przestrzeni, materii i praw nią rządzących, które zapewne znajdą się w zasięgu naszych przyrządów. Nie ma końca, bo koniec to pojęcie względne. Co najwyżej możemy mówić o granicach, o zasięgu.

Tylko czy nie zbaczamy z głównego tematu ?
Co jest bardziej rzeczywiste (namacalne) obraz nieba sprzed tysięcy (miliardów) lat (300 000 tys km/s - prędkość światła) czy nawiedzenia opętania itp. ?
Jak dla mnie te rzeczy się łączą i stanowią jedność; a prawa fizyczne są bezwzględnie wykonywane i nie ma od nich odstępstw ( i zupełnie jest to coś innego ze naukowcy ich jeszcze nie odkryli i błądzą wśród hipotez i teorii ) a wiara czy nie oddziałuje na świat fizyczny ?
„Zaprawdę powiadam wam: Ktokolwiek by rzekł tej górze: Wznieś się i rzuć się w morze, a nie wątpiłby w sercu swoim, lecz wierzył, że stanie się to, co mówi, spełni mu się. Dlatego powiadam wam: Wszystko, o cokolwiek byście się modlili i prosili, tylko wierzcie, że otrzymacie, a spełni się wam”.

Ewangelia Marka 11: 22-24

Nikt nie twierdzi, że obraz z przeszłości jest rzeczywisty. To zapis, informacja, jakim był dany obszar dawniej. To jednak nic nie zmienia dla nas i naszego życia. Co innego jednak gdy mówimy o świecie materii, a co innego gdy mówimy o tym duchowym.

Wiara nie oddziałuje na świat inaczej niż poprzez zjawiska psychiczne, podobnie zresztą jak cały nasz system myślenia i zachowań. Jeśli mówimy o oddziaływaniu to tylko w efekcie ingerencji Boga. Ta jednak występuje względem codziennego życia dość rzadko. Zresztą czy Bóg wyświadcza jakieś łaski martwemu wszechświatowi, kometom, planetom, przestrzeni? Nie, tylko nam, małym istotom,nikłemu wycinkowi wszechświata. O czym zatem ma być ten temat bo na razie jest to dla mnie dość abstrakcyjne.

Słowo opisujące początek Wszechświata to "BUM!"

Analizując pozostałości po Wielkim Wybuchu, czy to mikrofalowe promieniowanie tła, czy rozkład galaktyk, możesz poznać najwyżej warunki początkowe Wszechświata, czyli to, jaki był Wszechświat w pierwszych chwilach swojego istnienia. Jest to jednak jedynie informacja już ze świata fizycznego, nie ponadczasowe Słowo Boże.

Z pewnością można poznawać Boga obserwując Jego Stworzenie, ale Bóg wykracza poza nie. Więcej dowiesz się o Bogu obserwując ludzi, niż wpatrując się w gwiazdy. To ludzie zostali stworzeni na Jego obraz i podobieństwo, są zarówno ciałem jak i duchem i są najbliżsi Bogu z całego Stworzenia.

A może jeszcze jedno pytanie: Czy Bóg jest większy od świata, czy świat (stworzony przez Niego) jest większy od Boga?
I dodatkowe pytanie: Jakie są fizyczne wymiary Boga i świata?

Uwazam, że bzdurą jest dyskusja na temat wielkości (fizycznej) i wymiarów świata. Czy dzieło może być większe od mistrza? Wymiarami - tak. Istotą - nie. Bóg kreuje. Każde stworzenie jest mniejsze i podległe Mu. I, sądzę, że w każdym stworzeniu jest jakiś Jego pierwiastek.

Bóg nie ma fizycznego rozmiaru - Bóg jest duchem. Pojęcie wielkości fizycznej dotyczy tylko bytów cielesnych. Można by pytać, jakiego wzrostu był Jezus, ale przecież nie o to ci chodzi.

Bóg jest obecny w całym jego stworzeniu, choć np. w Eucharystii czy w Kościele w sposób szczególny. Ale przenika wszystko. Jednocześnie wykracza poza Stworzenie - cały Wszechświat nie byłby w stanie zawrzeć w sobie pełni boskości.

To samo w sobie jest ciekawe. Ziemia, człowiek- to w porównaniu z widzialną częscia Wszechswiata obiekty o rozmiarach zaniedbywalnych. Właściwie po co jest ta cała reszta? Wystarczyłby nasz Układ Słoneczny.

@ WIST wszystko jest ze sobą powiązane i my też jesteśmy częścią gwiazd ponieważ jesteśmy materialni (powstaliśmy z prochu) a zarazem jesteśmy istotami duchowymi i tego rozdzielić nie można ;
Tylko nasuwa mi się pytanie dlaczego ciała niebieskie poruszają się w sposób taki uporządkowany (prawo grawitacji nie wszystko tłumaczy) ?
Nie, tylko nam, małym istotom,nikłemu wycinkowi wszechświata. - dlaczego uważasz ze tylko małemu wycinkowi ?

1000 lat temu spytałbyś po co Ziemia ma tyle kontynentów, albo patrząc ówcześnie, czemu jest taka rozległa, wszakże znano długość równika. Czy stanowi to problem? Myślę że spokojnie na jakiś milion lat mamy co kolonizować.

szukając-prawdy
Ja raczej nadal nie rozumiem o czym ma być ta dyskusja. To że człowiek jest istotą duchową i materialną to jedno. Co ma do tego szukanie granic wszechświata i szukanie tam Boga, tak jakby był daleki od nas?


Bo ani nie ma takie potrzeby żeby było inaczej, ani tego nie obserwujemy. Nie mam potrzeby wymyślać sobie coś niesprawdzalnego. Chyba że umiesz podać przykład teoretyczny i praktyczny jak łaskę może wyświadczyć Bóg atomowi, albo gwieździe? A wszechświat odbierasz swoimi zmysłami. Pewne rzeczy wydają Ci się być w pewnym porządku, ale ja dostrzegam również chaos i przypadkowość. Generalnie nie rozumiem treści które przypisują wszechświatowi cechy doskonałego mechanizmu. Przecież takim nie jest. W każdej chwili może nas zmieść z powierzchni tej planety jedna większa, bezmyślna skała, lecąca przypadkowo w kierunku ziemi i uderzająca przypadkowo w ocean. Czy zagłada jest piękna, celowa, uporządkowana? Grawitacja spaja wiele w całość, proste prawo, a efekty są niesamowite, ale to nic nadal nie zmienia.

Zagłada oznacza śmierć. Czy śmierć jest piękna, celowa, uporządkowana? Może być. Wiele osób odchodziło w sposób piękny. Zwykle tak piękny, jak piękne było ich życie.
Czy przejście do zapowiedzianego Królestwa Bożego jest straszne?
Z punktu widzenie żyjących zagłada jest straszna. TRanscendentnie rzecz ujmując, oznacza przejście. Z jednego stanu w drugi. Dla wierzących, szanse na doskonalsze zespolenie z Bogiem.

Częściowo prawda, ale nawet jak na naszą kolonizację, widzialny Wszechświat jest duzo za duży.
Tak jak w "Star Treku" wymagane byłyby nadświetlne predkości podróżówania, a i tak za daleko sie nie zaleci.

To zależy z jaką prędkością nadświetlną dało by się latać - przy warp 10 rzeczywiście dalej niż po naszej galaktyce nie da się podróżować.