Przyczyną fluktuacji kwantowych są prawa natury - a to nie jest "nic". Zatem, ściśle rzecz biorąc, byłby to wszechświat z praw natury, a nie z niczego.

Najwyżej można powiedzieć, że z niczego materialnego. Choć to może być trochę mylące, bo według fizyki nie może istnieć taki stan, gdy niczego materialnego w ogóle nie ma.

nie bardzo. Prawa natury nie są materiałem Wszechświata.

Już prędzej odwrotnie - gdy nie ma nic materialnego, nie mogą istnieć prawa fizyki.

Ale po co jakiś "materiał"? Prawa natury tworzą "materiał". Wyjściowo nic materialnego nie jest potrzebne.

To, co piszesz przypomina starożytne poglądy na temat świata.


Dlaczego?

A cząstki wirtualne?
Pojawiają sie bez żadnej przyczyny



Już nie przekręcaj
Prawa fizyki nie są częścią materialnego świata, więc jeśli wszechświat z niewaidomych przyczyn nagle by zniknął, to przecież prawa fizyki nie znikną razem z nim, to w ten sposób nie działa.

Bo jeśli wielki wybuch miał miejsce i wyglądał tak jak go dzisiaj nauka opisuje, to przecież nie wytworzyły sie wtedy prawa fizyki, bo te prawa istniały już wcześniej.

Oczywiście. Ale tworzywem też nie są "prawa fizyki".


Bo fizyka jest związana z istnieniem materii (w każdej postaci - również energii).
Nie ma materii, nie ma przestrzeni, nie ma fizyki.


Dokładnie to miałem na myśli, pisząc o fluktuacjach.
W świecie pojmowanym kwantowo reguły zachowania są naruszane bezustannie - ponieważ obowiązują one statystycznie.

Są, jak najbardziej.Dokładnie tak to działa.

Nieprawda.
Fizycy są w zasadzie zgodni, że jeśli istnieją inne wszechświaty, prawa fizyki mogą tam być zupełnie inne.

Brzytwą odcinam inne wszechświaty

To ilu jest ich konkretnie, chociaż w przyblizeniu?

Rozpatrywać mozna wszystko, zalezy od punktu wyjścia. A w tamtych czasach punktem wyjscia były fantazje dowolne.
Na pewno nie wchodzi wtedy w grę stworzenie wg ST, a raczej nawet stworzenie w ogóle. Co do Pana Boga , czyli Boga wg ST wnosi to samo, czyli go neguje.
W sprawie zaś Boga jakiegoś jest nautralne, mogliby sobie istnieć równolegle: Bóg (ale nie bóg Jahwe) i Wszechswiat.

Wszystkie drogi prowadzą do Rzymu- i tu tez do słusznego wniosku mozna dojśc drogą nazbyt krętą.


I na pewno były wypisane na glinianych tablicach na krańcach prawszechswiata;-).
Gdyby wszechświat istotnie powstał z niczego (lub został stworzony), prawa powstałyby wraz z nim. Trudno sobie wyobrazić, by istniały prawa gdy nie ma niczego. No bo gdzie by były?
W prawach fizyki (i innych nauk) nie ma żadnej metafizyki, to tylko opis co jak powtarzalnie z czym oddziałuje.

Nie tyle obowiązuja, co- w chwili obecnej tylko tak potrafimy to odbierac i interpretować.
Dobrze by było aby podali jakieś przykłady. Enigmatycznych tez nie da się ani obalic ani przyjać.

Proponuję - najpierw czytać na jakiś temat, a potem filozofować.
Doprawdy, nie da się "dyskutować" na temat fizyki z kimś kto uważa, że nie potrafimy odbierać i interpretować praw kwantowych.
To tak jakby tłumaczyć rachunek całkowy komuś, kto nie przyswoił arytmentyki. I Ty jeszcze usiłujesz wyciągać wnioski filozoficzne i teologiczne... (swoją drogą, masz prymitywne mniemanie o ludziach z pierwszego wieku i ich rozważaniach).

To może wieczny wszechświat, który cyklicznie kurczy się i rozszerza? Hinduizm wita


Czyli w tym kontekście możemy nazwać "prawa natury" Bogiem?


Czyli chodzi o to, że "prawami fizyki" jest wiedza na temat oddziaływań materii, które możemy zaobserwować?


Jednak możemy także założyć, że istnieje tylko jeden wszechświat ze "stałymi" prawami fizyki?


Którą teorię masz na myśli?

Jest to sprzeczne z termodynamiczną strzałką czasu

Dlaczego?

Strzałka czasu działa tylko w jedną stronę, to bardzo silne prawo, silniejsze na przykład od grawitacji bo nawet nie prawo fizyczne a matematyczne, wynika z prawa wielkich liczb.
Więc gdyby nawet jakimś cudem wszechświat się zapadł, co nie obserwujemy, to już "nie miałby siły" eksplodować, bo osobliwość końcowa to coś zupełnie innego niż początkowa. Końcowa jest zwyczajna, a początkowa ma niesamowicie małą entropię, tak że musiała cudem powstać.

Myślałem, że chodzi Ci o stygnięcie wszechświata.
Przypominam, że z Askądtowieszem założyliśmy, że wszechświat jest wieczny. Nie jest on jednak wieczną osobliwością końcową, tylko czymś... co mamy teraz, i w dodatku czymś co parę (miliardów) lat temu zaczęło się bardzo silnie rozszerzać. Dlaczego zatem nie mógłby istnieć czynnik dodatkowy, który inicjowałby wielki wybuch (Brahma), a później kolejny, który "unicestwiałby" świat poprzez jego ponowne skurczenie (Śiwa)? Bo trudno mówić o wiecznym świecie, który "wybuchłby" tylko raz, by później zostać jakąś "zimną osobliwością".

A dlaczego musi być wieczny? Miał początek

Nikt nie pisał, że musi - po prostu takie przyjęliśmy założenie, by się nad nim chwilę poroztkliwiać