fizycy nie mówią o innych wszechświatach, to wymysł filozofów

Ależ mówią.

Fizyk mówi gdy pofilozofuje

Takie podejście do sprawy nigdy mi nie odpowiadało, bo sam pomysł że skoro coś istnieje, to trzeba wyjaśnić dlaczego istnieje, wydaje sie kompletnie bezsensowny.



Masz bardzo osobliwe podejście do tego wszystkiego.
Kilka chwil po wielkim wybuchu materii jako takiej jeszcze nie było, a przecież już istniał czas i przestrzeń.
I jeśli wtedy jeszcze praw fizyki nie było, to kiedy sie pojawiły?

Przeciwnie. Istniała już cała materia Wszechświata (oczywiście większość w postaci energii, ale to równoważne).
"Wczesny wszechświat był wypełniony promieniowaniem i materią, którą początkowo stanowiły wodór i hel utworzone z cząsteczek elementarnych w gęstej pierwotnej kuli ognistej Potem zaczęły narastać niejednorodności, czyli niewielkie zagęszczenia gazu, i to one przyczyniły się do pojawienia się galaktyk. Wielkiego Wybuchu nie należy wyobrażać sobie jako eksplozji z błyskiem światła i hukiem pędzącego powietrza. Nie istniały bowiem fale akustyczne ani świetlne, nie było również czasu ani przestrzeni (powstały właśnie w momencie Wielkiego Wybuchu), a zatem wraz z rozszerzaniem się wszechświata rozszerzała się czasoprzestrzeń." http://www.pz10.eu/strony/fizyka/wielkiwybuch.htm

"Utożsamianie Wielkiego Wybuchu z eksplozją jest o tyle niefortunne, że proces ten, tak jak rozumie i ujmuje go współczesna kosmologia, nie polegał na ekspansji w pustej przestrzeni, lecz dotyczył rozszerzenia się przestrzeni."/Wiki/

To ten sam problem co z Niebem - nie mamy doświadczeń i pojęć, by to sobie wyobrazić. Pozostaje matematyka.

Oczywiście Big Bang to tylko jedna z teorii. Na razie najlepsza, ale jeszcze ma sporo dziur.

To znaczy- w jakim zakresie? Uwaza sie ze próżnia nie jest próznią?

Cos nie za bardzo chwytam tę sporą różnicę. Jesli traktuje jako bezprzyczynowe, to zapewne dlatego iz nie stwierdza przyczyny. i tak to wygląda na dzis. Reszta to hipotezy i to raczej nie naukowe. Troche podobnie jak z kosmitami. Na dzis nauka nie stwierdza istnienia kosmitów. Tyle tylko ze hipoteza istnienia kosmitów ma jakieś zakotwiczenie w nauce.


Pytanie "dlaczego" w odniesieniu do Wszechświata jest bez sensu, zawiera w sobie sugestię stworzenia, czyli ukrytą odpowiedź. "Dlaczego" oznacza przyczynę.
Przy okazji nadmieniam, ze analogiczne pytanie mozna odniesć do Boga: dlaczego istnieje? Sa chetni do odpowiedzi?

Tylko wówczas, jak się nie zna pojęcia "bytu koniecznego".

Tak, śmierć cieplna nieco psuje koncepcję tych wszystkich laksów
Swoją drogą, chyba jedyna grupa religii, w której koncepcja świata pokrywa się z naukową.


No już nie szpanuj
A ciągłe przekształcanie się również pasowałoby do koncepcji wszechświata cyklicznego. To, co w hinduizmach nazywa się Dniem Kosmicznym, czyli wszechświatem takim, jaki znamy teraz - może być tylko jeden z etapów cyklicznej serii przemian energii.
Spotkałem się też z hipotezą, że za każdym razem wszechświat jest taki sam i dzieje się w nim to samo, ale jest to skrajnie wysoce nieprawdopodobne.


Trudno mówić o jakiejś konkretnej przyczynie wartości stałej Plancka. To wynikanie "z siebie nawzajem" brzmi nawet wygodnie, ale może być niezwykle trudne do udowodnienia. Bo właściwie co to konkretnie znaczy? Jak to policzyć? Ale generalnie, podoba mi się to wytłumaczenie
Zresztą - bo chyba o to Ci chodzi, pisząc o wyrafinowaniu - może i wynikają z siebie nawzajem, nadal nie odpowiada w pełni na pytanie "ale skąd się to wzięło i dlaczego?". Tylko, że tutaj może być pułapka myślowa, związana z naszym postrzeganiem. Jako ludzie, jesteśmy przyzwyczajeni, że wszystko ma przyczynę, przez co możemy się nieźle zapętlić.
Nawet jeśli wstawimy tutaj Boga, wciąż nie wiemy, dlaczego zrobił to co zrobił i co było tego przyczyną (czy w ogóle może istnieć coś takiego jak pierwotna przyczyna?).



Bez niego byłoby strasznie nudno.

Jak to nie było przestrzeni?
Skoro wszechświat cały czas sie rozszerza to przecież w czymś musi sie rozszerzać.
Bo jeśli sie rozszerza to zajmuje coraz to większą przestrzeń, a więc żeby stać sie większym to musi coś zająć.
A przecież nie zajmie czegoś co nie istnieje.



Skoro nie było przestrzeni, to gdzie sie znajdowała ta osobliwość, która zapoczątkowała wielki wybuch?



Nie ma czegoś takiego jak byt konieczny.



W tych religiach nie wszystko zgadza sie z nauką.



A to dlaczego?
Skoro w tej cyklicznej przemianie, ilość energii jest zawsze taka sama, to wtedy wielki wybuch może wyglądać bardzo podobnie, a nawet tak samo.
A jeśli wyglądałby tak samo, to wszystko co by sie działo później również by wyglądało dokładnie tak samo.



Bo ludzie by chcieli mieć na wszystko odpowiedź, i ta odpowiedź musi być w miare prosta.
A tak sie raczej nie da bo jeśli ktoś sie spyta dlaczego powstał wszechświat to większość by chciała wepchnąć tu pierwotną przyczyne czyli Boga, bo taj jest najprościej.
Odpowiedzi w stylu że wszechświat zawsze sobie istniał, nie są odpowiedziami, bo przecież pytanie odnosi sie kwestii dlaczego powstał

Rozważania naukowe o Bogu i stworzeniu świata przypominają rozważania teologiczne. Jedne i drugie maja tendencję usztywniania się, gdy wynik rozumowania jest sprzeczny z obserwowaną rzeczywistością. Uczeni i teologowie w takich wypadkach, jakże często mówią: to tym gorzej dla rzeczywistości. Albo: macie złe przyrządy do oglądania rzeczywistości, zmieńcie je na lepsze i zobaczycie, że rzeczywistość tak się układa jak nam wyszło z obliczeń / rozważań.

Nie znam rozważań fizyków szczegółowo, z tego co czytałem, zrozumiałem, że i oni odkryli w końcu, że próżnia nie jest i nie może być pusta, bo pustki rozwaliłyby wszechświat w wielkich wstrząsach.
Wiedział o tym Einstein, tylko nie umiał tego pokazać matematycznie.
Wiedzieli o tym nowocześni fizycy przełomu XIX i XX wieku, którzy nazywali tę niezwykłą, sklejającą świat substancję - eterem. I nie umieli udowodnić, że eter istnieje.

Wiedzą o tym współcześni chrześcijanie, do których dociera, że bez ciągłego podawania życiu energii, życie zanika i następuje śmierć. Ta energia życia jest wszędzie tam, gdzie jest stworzenie, choć gęstość tej energii jest różna w różnych miejscach. Mało tego, ta energia nie jest statycznie, bezładnie stojąca w przestrzeni, tylko ma charakter dynamicznie przepływających strumieni. Chrześcijanie w tej energii upatrują działania Ducha Świętego, lub jego samego osobiście. To już jest kwestia teologiczna. Natomiast w rozważaniach fizyków i odczuwalnie dla każdej czującej istoty, energia życia jest faktem.

Co do Prawa.
Moim zdaniem Prawo zostało zaplanowane razem z wszechświatem. Gdy powstawał wszechświat Prawo wchodziło w jego substancję i zaczynało działać. Działa nieprzerwanie cały czas, bo Prawo to jest coś takiego, czego nawet Bóg nie uchyla ani na moment. Bóg szanuje swoje stworzenie, mało tego, nadaje mu wolną wolę podejmowania decyzji i działania w ramach stworzenia. W ramach stworzenia - to znaczy w granicach Prawa, które powszechnie obowiązuje.
Istoty które są bardziej czujące i bardziej świadome, w szczególności człowiek, korzystają z wolnej woli.

Co do cudów.
Bóg nie czyni cudów.
Bóg w ogóle rzadko i niechętnie ujawnia swoje bezpośrednie działanie, bo nie chce ingerować w akty wolnej woli świadomych istot.
To, co ludzie uważają za cuda, to są zazwyczaj rzeczywiście przejawy Boskiej interwencji, jednak odbywające się wciąż w ramach Prawa. Prawa, którego szczegółów wciąż nie znamy do końca. A nie znamy, bo zamiast poznawać mechanizmy cudownych zdarzeń, krzyczymy: cud, cud!!!
Nie trzeba się tym martwić, taka jest natura ludzkiej niepełnej świadomości. To się zmieni, gdy przyjdzie czas.
Szczęść Boże!

Nie. Rozszerza się sama przestrzeń.
Nie gniewaj się, to elementarz.
Nic podobnego.

Nigdzie. Osobliwość to punkt.
Aha.
Na taki argument nie mam polemiki

Jeśli przez "naukę" rozumiesz nauki przyrodnicze (nie zapominaj, że historia, lingwistyka, filozofia i teologia to też nauki!) to nie sądzę by coś mogło się "zgadzać" lub "nie zgadzać".
Religia nie powinna wygłaszać tez naukowo-przyrodniczych, a nauki przyrodnicze - tez religijnych.
Inaczej zarówno nauki przyrodnicze jak i religia wychodzą poza swoje kompetencje.

Przede wszystkim jest nie do zweryfikowania. Ergo: nie jest twierdzeniem naukowym.

To koncepcja XIX wieczna. Fizyka kwantowa w pył rozbiła podobne mechanistyczne modele.


To prawda. "Zawsze" bowiem odnosi się tylko do Wszechświata (czas jest jego wymiarem), nie ma czegoś takiego jak "zawsze" poza jakimś wszechświatem.

Przede wszystkim próżnia nie jest niczym (pustką), tylko jest przestrzenią. A po drugie, jest tam cały "śmietnik" cząstek powstałych wskutek fluktuacji kwantowych.
Więcej w tej książce: http://www.wiw.pl/fizyka/boskaczastka/E ... cp=1&ce=89

Zresztą, polecam przeczytać całą: http://www.wiw.pl/fizyka/boskaczastka/


Dokładnie tak. Nauka nie odkryła, że przyczyn faktycznie nie ma, tylko zwyczajnie nic o tym nie wiadomo.


Na razie nie można nic wykazać w kwestii źródła rzeczywistości materialnej, ale kiedyś może się to zmienić.

Widze że samym gadaniem nie dam rady, więc spróbuje inaczej.
Tutaj mamy przedstawiony cały wszechświat, który bez przerwy zwiększa swoje rozmiary.



To okrągłe jest całym wszechświatem, a te świecące punkty to są gromady galaktyk ktróry jest przeogromna ilość.
Zwróć uwage na to czarne co jest dookoła wszechświata, to jest przestrzeń w którą wszechświat sie rozszerza, bo jak mówiłem wcześniej w coś ten wszechświat musi sie rozszerzać

No chyba że twierdzi że to czarne co widać na obrazku, a więc ta nieskończenie duża przestrzeń powstała odrazu po wielkim wybuchu, w sumie to nie wiem coś ty sobie tam powymyślał



Punkt nie jest czymś co materialnie istnieje, a skoro nie istnieje to przecież nie mógł wybuchnąć.

Sorry, Robek, ale prawisz dokłądnie to, o czym fizycy mówią, że jest podstawowym błędem rozumienia koncepcji roszerzającego się wszechświata.

No właśnie była pustka, dopóki nie zauwazono ze jednak cos sie w niej dzieje. Okreslenie 'jest przestrzenią" de facto nic nie znaczy i niczego nie wyjaśnia.

Wiesz przecież, ze nauka nie może odkryć braku przyczyn. odkrywa się że cos istnieje, a nie ze nie istnieje.


..ktore jest teologicznym aksjomatem, wiec cicho-sza.


Nie szpanuje, naprawdę aka koncepcja wydaje mi sie najsensowniejsza. Co do hinduizmu nie chce się wypowiadac gdyż za mało o nim wiem.