Jak to parę postów wcześniej zostało wykazane, zachodnia część Cesarstwa Rzymskiego upadła w 1806, a wschodnia w 1966. Zatem, albo sugerujesz, że chrześcijańska dominacja pojawiła się na ok. 150 lat przed tymi datami (skąd te wiadomości?) albo znasz jakieś inne daty upadku Cesarstwa.

W 1806 r. przestało istnieć Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego, które powstało w średniowieczu. Rozumiem, że z powodu podobnie brzmiących nazw osoby kiepsko orientujące się w historii mają problem z odróżnianiem dwóch rożnych bytów państwowych.

Acha. Już rozumiem. Pewnie chodzi ci o rok 476, który jest uważany przez niektórych za datę upadku Cesarstwa Zachodniorzymskiego. Nawet gdyby, nie był to jednak upadek całego Cesarstwa Rzymskiego, ponieważ Cesarstwo Wschodniorzymskie cały czas istniało i rozwijało się dobrze, pomimo (a może właśnie z powodu) dominacji chrześcijaństwa.

Jeśli zaś chodzi o część zachodnią, to również rok 476 nie jest datą upadku Cesarstwa Zachodniorzymskiego, tylko datą ponownego połączenia części zachodniej i wschodniej pod jednym berłem. Wtedy to bowiem Romulus Augustulus, cesarz na Zachodzie, został zdetronizowany przez dowódcę wojskowego Odoakra, który jednocześnie uznał cesarza Zenona z Konstantynopola za jedynego cesarza rzymskiego i przyjął od tego imperatora godność namiestnika Italii.

Stan ten funkcjonował do 800 roku, kiedy to Karol Wielki został ukoronowany w Rzymie na imperatora augusta. Cesarz wschodni uznał tytuł cesarski Karola, przez co powstała formalna dwuwładza w Imperium Romanum. Zachodni tytuł cesarski przeszedł następnie w 962 r. na królów niemieckich, którzy zostali uznani cesarzami rzymskimi przez rzymski Wschód (Bizancjum).

W 1453 r. zginął z rąk tureckich ostatni cesarz wschodni, w wyniku czego imperium zostało formalnie zjednoczone pod berłem jednego cesarza – króla niemieckiego. Można sobie nazywać te poszczególne okresy historyczne własnymi nazwami, co jednak nie zmienia faktu, że ciągłość sukcesji władzy została zachowana do 1806 roku.

Formalnie to schedę po Bizancjum przejął wielki książę moskiewski, który ożenił się z bratanicą ostatniego cesarza i przyjął tytuł cesarza, a jeszcze formalniej cesarzem rzymskim tytułował się sułtan turecki po zdobyciu Konstantynopola. Tak więc ciągłość władzy cesarskiej została zachowana po trzykroć. Równie dobrze można więc za datę końca Cesarstwa Rzymskiego uznawać rok 1917 lub 1922.

Tomasz Paleolog zrzekł się swoich roszczeń do tronu, dzięki czemu cesarzem został Konstantyn XI Dragazes. Toteż po śmierci tego ostatniego, tytuł cesarza przeszedł na jego dzieci. Z których:

• Zoe Paleolog wyszła za Iwana III Srogiego
• Helena Paleolog wyszła za Łazarza III Brankowicza
• Manuel Paleolog oddał się w ręce sułtana Mehmeda II. Miał dwóch synów: Jana i Andrzeja. Andrzej przeszedł na islam i jako Mehmed Pasza został urzędnikiem dworskim. Obaj zmarli bezpotomnie.
• Andrzej Paleolog w 1465 wraz z rodzeństwem przybył do Włoch. Wkrótce mocno się zadłużył. Usiłował ratować swoje finanse sprzedając posiadane tytuły. 16 września 1494 zawarł układ z królem Francji Karolem VIII przekazując mu prawa do tronów Konstantynopola, Trapezuntu i Serbii, zatrzymując dla siebie tylko despotat Morei. W zamian za to otrzymał 1200 złotych dukatów rocznej pensji. Po śmieci Karola VIII znów popadł w długi. W 1502 przekazał swoje prawa monarchom hiszpańskim Ferdynandowi Katolickiemu i Izabeli Kastylijskiej, ale nie otrzymał od nich pieniędzy.

W tej sytuacji ilość cesarzy gwałtownie nam wzrasta:

1. Król niemiecki, Fryderyk III Habsburg, bo już był cesarzem uznanym przez cesarstwo wschodnie i był wcześniejszy precedens, kiedy to w 476 Zenon został cesarzem obojga części imperium.
2. Monarchowie hiszpańscy, Izabela Kastylijska i Ferdynand Aragoński, którym prawa do tronu przekazał Andrzej Paleolog
   
   (chociaż prawdę mówiąc transakcja nie doszła do skutku, bo nic mu nie zapłacili)
3. Król francuski, Karol VIII, którzy przed Izabelą i Ferdynandem dostał prawa do tronu cesarskiego od Andrzeja Paleologa.
   
   (i gdyby jego następca, Ludwik XII, bardziej się tym interesował, to prawa owe pozostałyby przy tronie francuskim)
4. Książę serbski, Łazarz III Brankowicz, i jego córka Helena.
   (której dzieci ponoć istniały, ale nie są dziś znane Genealogia dynastyczna)
5. Książę moskiewski, Iwan III Srogi, bo się dobrze ożenił⁽¹.
6. Sułtan Mehmed II Zdobywca, prawem uzurpacji.

__________

1. Choć prawdę mówiąc, słaby to argument. Prawa do tronu dziedziczy się po mieczu, a poza tym, gdyby król miał dziesięć córek, czy oznacza to, że po jego śmierci królestwo miałoby dziesięciu królów?

Taki wysyp kandydatów na spadkobierców cesarzy bizantyjskich, nie zmienia faktu, że cesarstwo bizantyjskie upadło w 1453 r., podobnie jak cesarstwo zachodniorzymskie w 476 r. W tym ostatnim przypadku, nie może tu być mowy o żadnym ponownym połączeniu, ponieważ nie można połączyć się z czymś co przestało istnieć.