Gdzie można spotkać diabła? Czy takie spotkanie może być niebezpieczne? Czy można się czegoś od niego nauczyć? Nie chodzi mi o żadne spotkania z satanistami itp., tylko raczej o nauczenie się czegoś, poprzez obserwację i dostrzeganie dwu wymiarów, dobrego i złego. Czy warto szukać diabła?

Jak nauczyć się myśleć otwarcie i wnikliwie?

Jest taki dość zabawny (jakkolwiek humor z gatunku czarnego raczej) film na ten temat: http://www.filmweb.pl/film/Dzie%C5%84+b ... 0619/descs

Czytając dużo lektur popularnonaukowych. Płaszczyzna religijna ma z otwieraniem umysłu niewiele wspólnego i jeśli faktycznie na tym Ci zależy, winieneś w ogóle porzucić wiarę w jakieś diaboły - co nie oznacza wszakże odrzucenia np. etyki chrześcijańskiej.

Szatana to bym w ogóle nie szukał. Niebezpiecznie jest spotkać Szatana, czyli Wroga Pana Boga, nawet będąc w dobrym zdrowiu. Natomiast diabeł, to znaczy: trickster, pogański żartowniś-przechera, pomawiany tylko o zszatanienie, groźny jest o wiele mniej. Nie znaczy to wszakże, że diabeł się Tobą zaopiekuje; raczej zabawi Twoim kosztem i będzie to Twój problem, żeby dostrzec w tej zabawie jakąś naukę i pożytek dla siebie.

Przepraszam, bo nie za bardzo rozumiem. Czy możesz wyjaśnić swoje zapytanie w sposób bardziej jasny? Skąd pomysł że chrześcijaninie po pracy umawiają się na browara z samym diabłem? Może ostatni film Grupy Darwin na yt wprowadził Cię w błąd?

Jezus mówi



Ja w przeszłości straciłem życie. W imię miłości bliźniego znienawidziłem samego siebie, i dając sobą pomiatać służyłem innym bez miłości do siebie. Byłem o włos od samobójstwa. Wtedy trafiłem do szpitala psychiatrycznego, i tam się nawróciłem. (zmieniłem myślenie).

Niestety w 14 roku (2014) utraciłem owoce swojego nawrócenia (nadal je tracę). Świadomie wszedłem w szpony diabła. (no może przesadzam). W każdym razie moja cała bystrość umysłu, łatwość w nauce matematyki itp., zostały mi ucięte. Teraz wiem, że Bóg to dopuścił na mnie z jakiegoś powodu. Wierzę, że go kiedyś zrozumiem. Jednak teraz znów jestem po stronie sprzed nawrócenia. Muszę się znów spłaszczyć i upodlić, aby zyskać życie (muszę stracić życie ze względu na Niego. Na razie będę się starał zdać 1 rok na studiach. To mnie już upodli, bo jak mówiłem, ciężko mi się uczy. Ale będę starał się dawać z siebie wszystko. Szukam momentów do upokorzenia, aby zapłakać nad sobą i wpaść w ramiona Ojca.

Rzeczywiście, śmierdzi to psychozą na kilometr.

Po pierwsze primo: Bóg nie upadla; Bóg wyzwala i daje radość życia. Szatan, owszem - Szatana cieszy, kiedy stworzenia boże męczą się bez sensu, a już kiedy robią to w imię Boże, piekło się trzęsie od jego rechotu.

Po drugie secundo: chrześcijaństwo wzywa do pokory, a nie upokorzenia. Pokora to jest - modzi wybaczą - umiejętność uciszenia miłości własnej, kiedy zabrnęło się w ślepy zaułek i można tylko przyznać się do pomyłki. Nie ma w pokorze żadnego powodu do płaczu, ale raczej do zgrzytania zębami, że trzeba się do niej uciekać; dlatego też człowiek roztropny unika sytuacji, w której zmuszony jest do zastosowania pokory.

I po trzecie tertio... wybacz, ale ten pakiet metafor biblijnych, który nam zaserwowałeś, jest niezrozumiałym bełkotem. Znaczy to, że cokolwiek praktykowałeś, miało mały związek z chrześcijaństwem, poza samymi nazwami różnych pojęć, które rozumiałeś źle i nadal rozumiesz źle. Biblię odłożyć, zabrać się za Katechizm, a oprócz tego rozejrzeć się za jakąś grupą katechetyczną, o ile coś takiego w Kościele funkcjonuje; jeśli nie, to poszukać księdza, który będzie w stanie Ci poukładać w głowie. Bo na razie masz taki bałagan, że kiedy Ty piszesz: Ojciec, mnie się dopowiada: Kłamstwa.

A po czwarte quatro - leki brać, lekarza się słuchać, w terapiach uczestniczyć. Bezwzględnie.

Ty nie kumasz czaczy, ja miałem niebo w sercu i przenikliwy umysł jeszcze 1,5 roku temu. Teraz nie mam. Ale wierzę, że znów będę mógł być inteligentny. Takiego uczucia jakie miałem w sercu, ostatni raz miałem w wieku kilku lat.

PS.
Byłem na tyle inteligentny, że umiałem z powodzeniem dawać lekcje z matematyki na poziomie gimnazjum bez przygotowania i szło mi świetnie. Umiałem się bardzo szybko uczyć. Przenikałem dusze innych osób tak, że wiedziałem co mają na myśli mówiąc to czy tamto. Trafiałem w samo sedno. Programy komputerowe, których kiedyś napisanie zajmowało mi godzinę, wtedy zajmowało mi kilka - kilkanaście minut. Pracowałem jako programista w firmie i miałem najlepsze wyniki w całej drużynie - chociaż nie uczyłem się dużo. Potrafiłem zbadać sercem w mgnieniu oka każdy problem. Byłem pokorny, ale i diabelnie inteligentny.

Aby spotkać diabła można popatrzeć w lustro

Znaczy się, do mojego awatara Andy pijesz? O Ty mały przedrzydły. : P

Panie Michale, chleb powszedni, przez ostatnią dekadę. Po dobraniu leków rok wystarczył, żeby dojść do sensownego stanu. Tylko pod sam koniec dekady było kilka ciężkich jazd psychotycznych, które chętnie bym nawet opisał, tyle że ich tematyka jest nazbyt osobista, niestety. Głosy były.

Przenikanie o jakim wspominasz zwie sie - intuicja i każda nawet mało rozgarnięta kobieta to posiada...

Masz swoje talenty i zdolności, ale na skutek choroby, na skutek pewnego stanu jest to jakby stłumione i trzeba to wziąć pod uwagę. Twoj umysł pracuje teraz nieco inaczej. Ale do czego potrzebny ci kontakt z diabłem? Szatan jest tak inteligentny że nie dasz rady, nokaut w pierwszej setnej sekundy. I leżysz po wieki wiekow.

Spotkać diabła? Po co? I czego myślisz się od niego "dowiedzieć" skoro to zdeklarowany kłamca. Zna twoje myśli i zamysły ale swoich ci nie przedstawi a jak przedstawi to w formie manipulacji i oszustwa. A jednak masz z nim do czynienia (w moim przekonaniu) ponieważ to jemu powierzyłeś całą swoją pamięć aby przypominał ci to co ci potrzebne. Tyle tylko, że przypomina zawsze to co może być szkodliwe lub w sposób pogmatwany łącząc to co bolesne z przekonaniem, że jest to prawdziwe jak nic na świecie ( nazywane to jest kompleksem i zawsze wywołuje negatywne emocje).
Czy nie lepiej poprosić Ducha św? Jednak jeżeli masz jakieś problemy i z szatanem usiłowałeś się dogadywać ( a tego właśnie on najbardziej chce) to może to skutkować lękiem i najróżniejszymi próbami robienia wszystkiego tylko nie tego.
Dodatkowo lęk przeszkadza w kontakcie ponieważ Duch św jest jednocześnie Duchem miłości a miłość nie współuczestniczy ( nie jest współdzielona) z kimś kto jest w lęku bo lęk zaprzecza miłości. Zatem potrzebna jest pomoc zdrowego rozsądku aby rozumieć , że miłość chce dla nas tylko tego co my sami uznamy, że jest dobre ale jednocześnie co Duch prawdy wie , że nie może być dobre to co uznajemy za dobre będąc zmanipulowani przez tego oszusta diabła.
Zapewniam jednak, że jeżeli jakikolwiek cień cienia lęku pojawi się u Ciebie z powodu naświetlania przez Ducha św On się zatrzyma. W przeciwieństwie do diabła , który przez lęk będzie chciał odwieść Cię od tego co dla Ciebie zbawienne.
Piszesz, że brak ci tej lotności umysłu jaka była wcześniej. Zastanawia sz sie dlaczego? Czy tylko z powodu tego iż teraz potrzebujesz wiecej czasu poświęcać na naukę? Czy jeszcze z powodu tego iż nie możesz czuć sie lepszy od innych? Szatan będzie Cię przekonywał, że jesteś kimś leszym z jednej strony ale z drugiej jego zamiarem jest wykazać ci ,ze jesteś greszny a zatem nie możesz być lepszy. Duch św bedzie Cie uczył, że jesteś tym samym, choć w danym momencie czasu dysponujjący większym zasobem talentów, po to aby szybciej i lepiej dokonać tego co potrzebne dla innych ludzi. I bedzie Cie uczył, że cokolwiek robisz i dajesz to tylko dla siebie ( bo w Prawdzie wszyscy są jednym duchem Chrystusa choć w czasoprzestrzeni wydajemy się być każdy kimś innym). To dlatego przy końcu świata i końcu czasów poznasz co sobie dałeś, czyli Chrystusowi.

Wszędzie. Jeżeli nagle, bez uzasadnionych przyczyn, ogarnia cię uczucie egzystencjalnego lęku, totalnego zagrożenia, to znak, że ów jest blisko ciebie. Blisko w sensie duchowym.

Śmiertelnie niebezpieczne. Jak spotkanie myszy z kotem. Mniej więcej.

Tak. Jest przecież Lucyferem. Możesz się nauczyć:

1. Pogłębienia więzi z nim i jego aniołami. Taka więź daje rozmaite (nie)korzyści. Np.:
   
   • Będziesz w stanie lepiej odgadywać co myślą inni. Ale będą to z reguły same brudy.
   • Będziesz w stanie oddziaływać na zwierzęta i ludzi. Ale sprawi to, że wyobcujesz się spośród nich jeszcze bardziej niż dotąd.
   • Będziesz w stanie łatwiej przenikać intelektem rozmaite koncepcje, w tym naukowe. Ale wprawi cię to w pychę i chęć manipulowania wszystkim dookoła.
   • Będziesz czuł się silny i pełen mocy duchowych, które będziesz mógł przyzywać na zawołanie. Ale będziesz wciąż odczuwał lęk spowodowany obecnością onego. Ten lęk będziesz jednak fałszywie przypisywał działaniu otoczenia, co zachęci cię do jeszcze większego związku z onym.
   Jak łatwo się przekonać, wszystkie te punkty (a jest jeszcze sporo innych) to zamknięte koła, które będą cię napędzać w sidła onego.
2. Z drugiej strony, jeżeli będziesz opierał się licznym pokusom i modlił do Ducha Św. o światło i wsparcie, twoje rozumienie rzeczywistości duchowej i fizycznej też się wzmocni. Tyle że do tego nie trzeba szukać żadnych osobistych kontaktów z diabłem. Wystarczy, że będziesz dobrze czynił i dbał o swój rozwój duchowy, a muchy zlecą się same.

Sam cię znajdzie. Spoko. Jeżeli jednak nie czujesz żadnych pokus, znaczy to, że już cię nieźle omotał.

Nie jest to zbyt skomplikowane. Wystarczy poszukać. Na początek:
https://www.youtube.com/user/Rozwojowiec/videos

Że tez mnie nie chce nawiedzić, byłaby niezła zabawa! To co piszesz to mogą być zwykłe objawy depresji, albo chwilowego zniechecenia.

Totalne zagrożenie? Nie, zabawne to to raczej nie jest. Znam takie patologiczne lęki. Podobne. Wszystko jedno.

Pytanie retoryczne: Czy ogarnia Was teraz uczucie egzystencjalnego lęku, i totalnego zagrożenia?
A wracając do pytania... "Antidotum na indoktrynację boską, stanowi od czasów archaicznych kolejne urojenie. A jest nim obrońca rozumu, wolności myśli, nieskrępowanego człowieczeństwa, geniusz, filozof, indywidualista, symbol protestu przeciwko tyranii niebios, buntu przeciw niebiańskiej niesprawiedliwości – Szatan..."
Anatomia perwersyjnej paranoi - Szatan urojony.
Jarosław Błahy

@MichałPawłowski, ten diabeł o którego pytasz, to tylko taka przenośnia literacka, którą możemy spotkać alegorycznie wszędzie tam, gdzie dzieje się nieszczęście.
@Cawilian przyjacielu, ta Twoja interpretacja osobowego diabła, nie pochodzi z Pisma Świętego...
Wybacz że Cię rozczaruję, ale Lucyfer to postać absolutnie fikcyjna, i absolutnie nie Biblijna!