Jak nie rozwiązuje? Wówczas same prawa Wszechświata dbają o to, aby był tylko jeden „ja”.
No można np. przenieść jaźń do komputera, który jest w stanie symulować działanie mózgu na niezużywającej się tak jak neurony wirtualnej sieci.

Nie w tym sensie. Nie rozwiązuje problemów, które powstają, kiedy się założy, że kopiowanie "ja" jest możliwe. Co postuluje Isoner, dając wymyślony przykład z powieści fantastycznej. Rzecz w tym, że już jako ogólna koncepcja takie teoretycznie możliwe kopiowanie prowadzi do problemów i paradoksów. Jeśli z kolei "ja" kopiować się nie da, to tym samym ta metoda uzyskiwania nieśmiertelności odpada.

Wtedy wracamy do punktu wyjścia. Czy ta jaźń w komputerze to będę wówczas ja? A co ze mną? Co z moją jaźnią na dotychczasowym nośniku? Przestanę być "ja" i stanę się kimś innym?

A to oczywiście. Ja jednak chciałem przedstawić taką ewentualność, w której, owszem – możliwe jest przeniesienie świadomości z „nośnika” jakim jest mózg, ale niemożliwe jest jej skopiowanie.
Oryginalny stan kwantowy przy teleportacji musi zostać zniszczony. Dlatego właśnie jest to teleportacja, a nie kopiowanie.

No to papatki z nieśmiertelnością uzyskiwaną tą metodą. Koncepcyjnie teleportacja w odniesieniu do "ja" niczym się nie różni od tego, że wsiadam w pociąg w Warszawie, zasypiam, a wysiadam w Szczecinie.

No nie. Bo możemy w Szczecinie mieć nieśmiertelne ciało z rurek grafenowych (czy z czegokolwiek się będzie budować wtedy komputery).

W odniesieniu do "ja" niczym się nie różni, a rurki grafenowe nie zapewniają nieśmiertelności. Komputery to zwyczajna materia, starzeją się, jak każde przedmioty, i psują się od początku, od kiedy istnieją. Nie zauważyłeś?

Z zmierzającym do śmierci cieplnej Wszechświecie nic nie zapewnia absolutnej nieśmiertelności. Więc chyba nie o niej mówimy, a o przedłużaniu sobie życia tak długo, jak na to technika pozwoli.

Chyba nie rozumiesz. Komputery się psują, jak każda rzecz. Są awaryjne. A backupu świadomości, jak sam twierdzisz, wykonać się nie da. I co zrobisz w przypadku zdarzenia powodującego utratę danych? Nic nie zrobisz, bo nie masz kopii. Nie trzeba czekać na cieplną śmierć wszechświata.

Phi! "tak długo, jak na to technika pozwoli" to mamy już teraz. Żadna to nieśmiertelność.

A OK. Tego rodzaju nieśmiertelności rzeczywiście w podanym przeze mnie scenariuszu nie osiągnięmy.
Wiem. Ale można sobie w realiach SF wyobrazić system komputerowy, który będzie działał kilka-kilkadziesiąt tysięcy lat. Jest to trochę więcej, niż dzisiaj.

Jak nie pasuje komuś kopia przedśmiertna to niech jej nie robi. Niech pozostanie przy kopii pośmiertnej.
A że się komuś trafi zboczeniec czerpiący przyjemność z robienia kopii przedśmiertnych to trudno. Może się zdarzyć.
Pomimo prawdopodobieństwa gwałtu i ciąży z niego pochodzącego, kobiety wychodzą z domu.
Samolot może spaść, ale ludzie latają.

Nie skumałeś. Mowa była o tym, czy ludzi przekonywałaby idea kopii jako namiastki nieśmiertelności. Jeżeli wiadomo by było, że z praktycznego punktu kopię można równie skutecznie uruchomić pośmiertnie jak i w dowolnym momencie życia, to raczej trudno byłoby przekonać ludzi, żeby się z takimi kopiami utożsamiali. Każdy mógłby wykonać sobie prosty eksperyment myślowy na zasadzie: Czy cierpiałbym, gdyby ktoś moją równoległą kopię torturował? ; Czy czułbym radość mojej kopii? i dojść do wniosku, że owa kopia jest bytem niezależnym. Niektórzy (pewnie spore grono osób) mogliby zapewne dopatrywać się w tym namiastki nieśmiertelności, ale to już na zasadzie zbliżonej do tej, na jakiej ludzie dopatrują się przedłużenia własnego istnienia w swoich dzieciach.

Zależy co masz na myśli pod pojęciem kopii.
Kopię przedśmiertną czy pośmiertną.
Jeżeli przedśmiertną, to wątpię by ktoś uważał to za uzyskanie nieśmiertelności.
A co do pośmiertnej, to cóż, każdy z nas z niej korzysta w wersji posennej i nie narzeka.
Narzekałeś dzisiaj rano?

Daj spokój. Tutaj naprawdę nie ma analogii.

Jeśli byłyby jednakowe, to niczym by się nie różniły, a zatem nie ma żadnej różnicy. W tym rzecz. JedenPost słusznie podnosi, że taką kopię można by było tak samo ożywić przed śmiercią danej osoby, jak i po niej. Bez różnicy. Co więcej, dla jasności obrazu: można by było ją ożywić za życia danej osoby, ale bez powiadamiania jej o tym. Wykonano i ożywiono twoją kopię, a ty o tym nie wiesz. I co wówczas?

Jeszcze raz.

Przypadek 1
Mamy rzecz R1 produkującą świadomość. O czasie T1 rzecz R1 zaczęła produkować świadomość od stanu S1, a o czasie T2 rzecz R1 przestała produkować świadomość, która zakończyła się stanem S2.
Później o czasie T3 R1 zaczęła produkować świadomość zaczynając od stanu S2 i trwało to do czasu T4 i stanu S3.

Przypadek 2
Mamy rzecz R1 produkującą świadomość. O czasie T1 rzecz R1 zaczęła produkować świadomość od stanu S1, a o czasie T2 rzecz R1 przestała produkować świadomość, która zakończyła się stanem S2.
Rzecz R1 zostaje zniszczona (przed wystarczającym zmierzeniem jej stanu).
Później z pomocą wcześniejszych backupowych informacji powstaje rzecz R2 i o czasie T3 zaczyna ona produkować świadomość zaczynając od stanu S2 i trwa to do czasu T4 i stanu S3.

Moim zdaniem, jeżeli komuś pasuje życie w przypadku 1 to musi również pasować w przypadku drugim, gdzie stan świadomości S2 realizowany na R2 jest identyczny ze stanem S2 na R1.

I teraz oczywiście używając technologii z przypadku 2 można w chwili T3 uruchomić świadomość ze stanem S2 jednocześnie na więcej niż jednej rzeczy, np. R1, R2, R3 albo R2, R3, R4.
Żyje się w liczbie pojedynczej więc trudno taki stan (3 egzemplarze) nazywać dalszym życiem. No bo w którym egzemplarzu by się żyło i dlaczego akurat w tym a nie innym. Każdy egzemplarz będzie twierdził, że to on sobie żyje "dalej".

Jeżeli nie uzna się przypadku 2 jako przedłużanie życia to przypadku 1 również nie można bo S2 z R1 nie różni się przecież od ewentualnych S2 z R2, R3 lub R4.