Liczba mnoga jest pomyłką, Myślałem wtedy o wszystkich ludziach, a pisałem w końcu o jednym nowym człowieku A jak ona powstaje?.
Katechizm 366.
"Kościół naucza, że każda dusza duchowa jest bezpośrednio stworzona przez Boga - nie jest ona dziełem rodziców - i jest nieśmiertelna".

Wydaje mi się, że człowieczeństwo to coś więcej niż genotyp przynależny do gatunku H. sapiens.

O tym pisałem.
"Człowieczeństwo jest to samo; w pierwszej komórce i i w chwili śmierci.
To biologia. Ale mamy jeszcze głos objawienia Bożego: Dusza człowieka pochodzi od Boga. Ona jakoś wpisuje się w moment powstania nowego, poczętego człowieka. Jakieś przejawy jej istnienia i działania w rozumie i wolnej woli, łącznie z odpowiedzialnością za decyzje i czyny trzeba z czymś utożsamić i jakoś nazwać. I tu jest rola filozofii i teologii."
Reszta to spór o nazwę.
Skoro wychodzę z genetyki (biologii) jako nauki, to trudno tego nowemu bytowi nie przyznać człowieczeństwa (biologicznego) - już na poziomie naukowym, choć z punktu filozofii chrześcijańskiej ten ściśle biologiczny człowiek wydaje się niepełny w człowieczeństwie.

No właśnie nie widzę tego samego człowieczeństwa z perspektywy biologicznej, które postulujesz. W każdym razie, według tego, co piszesz, człowieczeństwo opiera się na czymś nadprzyrodzonym. Jednak obecnie jest coraz więcej osób niewierzących. Czy w takim razie, gdy ktoś przestaje wierzyć w Boga lub nigdy nie wierzył, to nie musiałby tym samym uznać, że człowieczeństwo nie ma wartości? A przynajmniej nie większej niż inne organizmy żywe?

I wszystkie trzy wypowiedzi są prawdziwe. Bo w istocie człowiek jest człowiekiem pod względem biologicznym od samego poczęcia do definitywnej śmierci. Ma cały czas ten sam ludzki genotyp. I trzeba totalnej ignorancji oraz ogromu złej woli, aby uważać, że w życiu płodowym to zwierzątko lub związek chemiczny (żywy związek?). I prawdą jest, że od chwili poczęcia posiada dwie charakterystyczne cechy. Pierwszą z nich jest życie, co odróżnia go od całej materii nieożywionej. Oraz duszę, co odróżnia go od wszelkich innych istot żyjących. Dusza jest nadprzyrodzonym darem od Boga.
Posiadają ja ludzie wierzący i niewierzący.

Ale padło zaskakujące pytanie:
Gdyby ateiści rozumowali konsekwentnie i logicznie, to musieliby uznać, że istnienie człowieka nie jest w niczym innym lepszym od istnienia dowolnego żyjącego stworzenia. Np. szczura, pluskwy czy miejskiego dzika. Musieliby w jednakowym stopniu uwzględniać swoje prawa, tak jak prawa gejów, Murzynów, delfinów, słoni, hien, myszy, moskitów itd. Bo to wszystko są istoty żyjące. Oczywiście musiałby całkowicie zrezygnować ze spożywania mięsa. Ale przecież rośliny też żyją. Wiec i im należałoby przyznać takie same prawa, jakie przysługują ludziom. I z szacunku dla nich przestać wykorzystywać je jako pokarm.

Na to pytanie - krótka odpowiedź:
W tym wyższość chrześcijaństwa, że ma pełną argumentację na rzecz wielkiej godności i wyjątkowości człowieka w świecie; tego spojrzenia i argumentacji ateistom brak.

Myślę, że chrześcijaństwo, a już z pewnością Kościół katolicki, uczy, iż człowiek posiada wrodzoną obiektywną wartość, którą można dostrzec bez odwoływania się do niczego innego.

Nie wiem natomiast, czy przekonanie o wyższości własnej - poprzez wyższość wyznawanego światopoglądu lub z jakiegokolwiek innego powodu - aby na pewno jest takie chrześcijańskie.


Rozmawialiśmy o tzw. człowieczeństwie, które wyróżnia człowieka spośród organizmów żywych. Przynależność gatunkowa nie budzi wątpliwości. Po prostu uważam, że uznanie nadprzyrodzonego bytu za istotę człowieczeństwa prowadzi do wniosku, że człowiek ma wartość wyłącznie dla osób wierzących.


Z podstaw biologii wszyscy wiedzą, do czego służy mózg. Nie potrzeba żadnej złej woli ani wszechogarniającego spisku dążącego do unicestwienia chrześcijaństwa, tudzież depopulacji (w państwach, które inwestują gruba miliardy w zwiększenie dzietności i użerają się z imigrantami niezdolnymi do asymilacji), czy jakiejś "nazistowskiej mentalności", aby mieć odmienny od katolików pogląd na temat ochrony życia.


Trochę co innego miałem na myśli.

Wystarczy podstawowa empatia, moralność i rozsądek, aby uznać, że istoty rozumne, jak człowiek, posiadają wyższą wartość niż inne organizmy żywe. Albo, że istoty czujące mają wyższą wartość niż nieczujące, a życie w ogólności ma wyższą wartość niż materia nieożywiona.

Wybawiony
Myśli są materialne i można je uszkodzić, a dusza materialna nie jest .
Nasze myśli pochodzą z głowy, czy głowy nie można uszkodzić.
Dusza zaś pochodzi z Boga , czy można Boga uszkodzić?
Nie jadłeś nigdy czerwonych grzybków z białymi kropkami, albo nie piłeś nigdy alkoholu?
Czy nie rozumiesz co znaczy mieć jasny umysł albo skrzywione myśli?
No i teraz porównaj to wszystko, czy tak się pisze o duszy czy raczej o myślach.
O duszy nic nie wiemy poza tym że może być brudna, że może być grzeszna, że można ją skalać, że może być Święta itp.
Nie słyszałem aby duszy mogły zaszkodzić grzybki albo alkohol, to raczej ciału one szkodzą i myślom.
Dlatego piszę że myśli są materialne i organiczne ale dusza ?
Jeżeli widziałeś kiedyś duszę i widziałeś że była pijana i wsiadała za kółko, to wiesz gdzie to trzeba zgłosić, napewno nie tutaj.

Nie infantylizujcie zbytnie istoty duszy ludzkiej.
Piszcie o niej i o człowieku tylko poważnie.
Podobnie jak o każdym dziele Bożym.

@ IPW

Czym, twoim zdaniem, przejawia się ludzka dusza?

IPW, a czy dusza będąca poza ciałem może np. odbierać wrażenia węchowe? Może czuć zapach?

Mysli materialne?
W jaki sposob mysl jest materia IPW?

To jest kwestia dyskusyjna. Czy treść książki jest materialna, skoro jest zapisana na materialnym nośniku? Z pewnością można zmienić jej treść poprzez ingerencję w ten nośnik. A z drugiej strony, można ją przenieść na inny nośnik, więc nie jest z materialnym nośnikiem tożsama.

Najbardziej do mnie przemawia leninowska definicja materii jako kategorii filozoficznej itd. Przyjmując inne definicje można się spierać czy myśli, uczucia, sny itp są materialne czy nie. Są bo odnoszą się do naszego świata. Oprócz tego istnieje świat duchowy i dusza jest jednym z jego elementów. Może świat materialny jest podzbiorem świata duchowego.

To jakieś niedopuszczalne utożsamienie podmiotu działania z jego przedmiotem!.
Gdzie takiej logiki uczą?