Czy Bóg był człowiekiem przed przyjściem Chrystusa na świat? Jeżeli nie, jak to się ma do bycia wiecznym, niezmiennym Bogiem? Jeżeli tak, to dlaczego w Starym Testamencie nie ma o tym mowy?

słyszałeś o homoplazmacie?

Przed Wcieleniem Bóg nie był człowiekiem
Jak to się ma do Jego niezmienności? Ojcowie Kościoła dali następującą odpowiedź: "Syn Boży stał się kimś, kim nie był, ale pozostał tym, kim był". Kluczowe sformułowanie - "pozostał tym, kim był". W Jego osobie i Boskiej naturze nie zaszła żadna zmiana. W innych okolicznościach Sobór Chalcedoński określił, że w naturach Jezusa Chrystusa nie zaszła żadna zmiana

Twierdzimy, że Chrystus posiada dwoistą naturę, będąc jednocześnie Bogiem i człowiekiem. Twierdzisz jednak, że przed Wcieleniem Syn Boży nie był człowiekiem. Co wobec tego oznacza niezmienność natury, o której mówisz?

Jezus Chrystus nie posiada dwoistej natury, ale posiada dwie natury, niezmieszane, niezmienione. Owa niezmienność w omawianym tu przypadku odnosi się do natury Boskiej, która przy Wcieleniu się nie zmieniła - Syn Boży w dalszym ciągu pozostał tym samym Bogiem, którym był

Zanim Bóg wcielił się w człowieka - Jezusa, syna Maryi - był Bogiem. "Tylko" Bogiem, jeśli tak można się wyrazić.

Od momentu Wcielenia - Syn Boży stał się człowiekiem. Bóg-Człowiek.

Więc przed momentem Wcielenia Bóg nie był człowiekiem.


Czy analogiczny temat nie powstał kilka dni temu

"Od momentu Wcielenia - Syn Boży stał się człowiekiem. Bóg-Człowiek. "
W takim razie Bóg istnieje w czasie?? Bo ja słyszałam, że to czas podlega Bogu (bo On go stworzył), a nie że Bóg nie podlega czasowi, że Bóg istnieje w wieczności.
(słyszałam, a właściwie czytałam, "Wyznania" św. Augustyna. Trafiło mi to tam o czasie i wieczności do przekonania.)

Kiedy Bóg - Syn Boży wszedł w historię, i stał się człowiekiem, to de facto musiał podlegać czasowi w swej ludzkiej naturze
Natomiast Bóg jako Bóg (przepraszam za kolokwialne określenie) istnieje poza czasem (ale to było już omawiane wielokrotnie)

Jak ja to zrozumiałem:

Ojciec, Duch Święty i boska natura Syna istnieją poza czasem i nie polegają mu.
Ludzka natura Syna podlegała działaniu czasu, do chwili zmartwychwstania; wtedy jego ciało uległo przemienieniu, przez co mogło wejść do pozaczasowego nieba.

Tak

Dokładnie to samo napisałem, ino prościej

Inne zagadnienie: Syn stał się podobnym ludziom we wszystkim oprócz grzechu. Jak to rozumieć? Czy potencjalnie mógł zgrzeszyć, a tego nie zrobił, czy raczej w ogóle takiej możliwości nie miał? W pierwszym przypadku: jak to się ma do stwierdzenia, że Bóg nie może wyprzeć się samego siebie? W drugim: jak to się ma do wolnej woli człowieka?

Jezus Chrystus nie mógł zgrzeszyć. Kłóciłoby się to z Jego naturą, ale nie z wolną wolą. Jako człowiek odczuwał pokusy przecież (co obrazowo przedstawił np. Mateusz jako kuszenie Jezusa przez szatana), ale ostatecznie grzeszy osoba. W Jezusie była osoba Boska (nie ludzka), nie mogła ona zgrzeszyć

Nie wątpię, że Jezus odczuwał pokusy. Logiczne jest też, że nie mógł im ulec (bo był jednocześnie Bogiem). Wciąż jednak wydaje mi się to pewnym ograniczeniem wolnej woli, skoro 'zwyczajny' człowiek może wybrać zło.

Mam przeczucie (nie wiem czy właściwe), że może chodzić o różne znaczenie słowa 'móc' w 'Bóg nie może zgrzeszyć' i 'Człowiek może zgrzeszyć', ale nie potrafię nazwać dobrze różnicy (jeśli taka istnieje).

A co do kuszenia na pustyni... jeżeli Jezus nie mógł ulec pokusie, to dlaczego szatan go kusił? (przepraszam za offtop)

Bo Jezus był człowiekiem, może dlatego. A może dlatego, że szatan zawsze miał Boga gdzieś i chciał Mu pokazać