Co to znaczy że Bóg jest święty ?
Prosiłbym o dokładną definicje świętości Boga.

hmm ... chyba to ,że jest doskonały i nieskalany grzechem .. ?

nieskalany grzechem...przecież podobno on stworzył anioły a jeden z nich sie odwrócił od niego wiec nie był doskonały i wszechocny, poza tym jakby chciał to by cofnał czas i zmienił to wszystko ale nie może bo nie jest wszechmocny, wasza religia działa linowo, jest tylko to co przed nami, nie mozna sie przeniesc w czasie i zmienić np. 1 grzechu ....

Przypominam, że zgodnie z regulaminem w tym szczególnym dziale nie podważamy prawd wiary katolickiej. Jeśli się z czymś nie zgadzasz, możesz dyskutować na ten temat w innych działach forum. pędziwiatr

to nie wina Boga,że szatan się od niego odwrócił.
oczywiście ,że Bóg może zmienić czas, ale skoro go nie zmienia, to widocznie ma ku temu jakieś powody.
Grzechu nie cofniesz to fakt- ale zawsze jest otwarte miłosierdzie Jezusa i można postanowić poprawę
Twoje myślenie wygląda mniej więcej tak : " chcę jutro dostać zabawkę, jak jej nie dostanę to znaczy,że Bóg jest zły i niedobry "

czyli co zło pochodzi od boga...

Od Jego braku, Jego odrzucenia. Zimno nie pochodzi od ciepła, ale od Jego braku. Ciemność nie pochodzi od światłości, ale od jego braku.

Jeśli znasz niemiecki lub angielski, to polecam fajny filmik:
http://www.youtube.com/watch?v=ldHF6PFUukw

z http://www.recogito.pologne.net/recogit ... aki1_1.htm :
"Przymiotnik święty, hebrajski godesz,nie odnosił się pierwotnie do doskonałości moralnej. Pierwsze znaczenie słowa święty – to oddzielony, zupełnie inny. Podobne znaczenie miał na początku także łaciński sanctus. Dzisiaj powiedzielibyśmy – transcendentny."

Święty jako określenie Boga myślę oznacza "ten który mieszka w niebie, pan który rz ądzi światem".

Tak kojażę z tego jak mówi o sobie w ST. "To mówi Pan, Ja Święty " i inne zdania. Na końcu Bibli Tysiąclecia jest dokładne wyjaśnienie tego słowa w staym testamencie.

Święty oznacza iż pełni funcje wzorca osobowego.Tak zapamiętałem z dawnych lat.

Poniekąd zgadza się. Chrystus mówi:

"Bądzcie doskonali jak doskonały jest mój ojciec niebieski".

czyli Jezus nieł odnosił sie juz do tego pierwotnego znaczenia, godesz, ale już tylko do doskonałosci moralnej ?

Bo przecież nie można chyba powiedzieć : badżcie inni/oddzielni tak samo, jak Wasz ojciec jest inny/oddzielny (...od Was?)

Implikacje takiego czegoś byłyby chyba ostro heretyckie, mniam.

A dlaczego nie? Nie jesteśmy ze "świata", nie podążamy za wartościami "świata", ale za czymś innym, lepszym, większym. Jesteśmy w świecie, ale nie jesteśmy do niego uwiązani. To jak najbardziej pasuje do pierwotnego sensu godesz.

No, ale Bóg jest inny - godesz - nie podąża za niczym. Wszystko podążą od Niego i za Nim, Tak to sobie wyrozumiałem. Jak możemy być w tym do Niego podobni?


Chodzi mi o to, że świętość jako podobiestwo do Boga, ma swoje granicę, prawdaż? Może warunkiem świętości jest właśnie - jasne rozpoznawanie ich?

No właśnie skoro Bóg nie podąża za niczym, a Jezus powiedział
"Bądzcie doskonali jak doskonały jest mój Ojciec Niebieski" to my też nie będziemy podążać za niczym jak juz będziemy tacy jak On i razem z Nim

Pierwotnie słowo godesz (kodesz) oznaczało po prostu "inny". Inność ta była potem rozumiana w zależności od kontekstu, ale określenie "inny" w sensie "szalony" oznaczać mogło także "święty". Stąd "święta choroba" - szaleństwo, obłąkanie. Dodawano "boży", aby odróżnić święte szaleństwo, stąd "święty boży" [Mk 1,24; Łk 4,34]

Kodesz Jahve podkreśla inność od wszelkiego stworzenia, jednak jest to inność, która nie byłaby zrozumiała bez tego stworzenia właśnie. Lecz nie należy tej inności szukać w gwałtownych zjawiskach przyrodniczych. Jest to raczej ów "szmer łagodnego powiewu" [1Krl 19,12], w którym objawia się cała świętość Boga w takim stopniu, że nie można jej ujżeć i żyć (na tym świecie) w dalszym ciągu.

Bóg domaga się świętości od swoich wyznawców (Kpł 11,44.45; 19,2; 20,7; 1P 1,16). Nie mamy więc być tylko "świętsi od papieża", lecz tacy jak sam Bóg. Ta świętość jest świadectwem bliskości z Bogiem, zażyłości wręcz. Nie nasze oblicze ma płonąć [Wj 34,35], lecz nasze uczynki [Mt 5,16]. Ta sama gorliwość, która przenikała Jezusa [J 2,17], ma też przenikać Jego uczniów [Mdr 3,4-9], nie staje się to jednak naszą mocą lecz tylko tą, która pochodzi od Niego i do Niego prowadzi [1J 3,3; Rz 8,11].