Będzie skrótowo:
-

Sformuluj zdanie tak, zeby m mogla je zrozumiec. Nie rozumiem, co znaczy "wymieniany wylacznie"

-

Tak. Najpierw byl poslany Syn Bozy a pozniej ma byc poslany Pocieszyciel (Duch). Syn, przyszedl do nas jako czlowiek, Jezus, no a Pocieszyciel...jesli to ma byc Duch...nie musi byc osoba. Dla mnie w tym przykladzie jest istotne, ze i Syn i Duch sa posylani przez Ojca.

Zwroc tez uwage, ze Jezus , jako wierny Syn, swoja moc otrzymal od Boga ("Dana mi jest wszelka moc na Niebie i na Ziemi")...to wskazuje na to, ze On te moc nie zawsze posiadal...bo gdyby tak bylo, to nie mowilby, ze jest mu ona "dana".




Ja rozumiem to tak, ze Duch Swiety pojawil sie tam z woli Boga i w okreslonym ( przez Boga) celu i wlasnie w ten sposob, przez swojego Ducha (ja rozumiem to jako niepojeta moc Boza) dziala Bog na apostolow.

Dalsza czesc grupy zdan musze jeszcze dokladnie przeanalizowac.



Ja , jak juz wiesz, uwazam Jezusa za Syna Bozego . Tylko Bog posiada moc, ktora moze dawac wedlug wlasnego upodobania , np. obdarzyl ta moca swojego syna Jezusa.

MOC (Duch) jest w moim pojeciu Natura Boga, tak jak np. MILOSC...PRAWDA...SPRAWIEDLIWOSC...Dlatego Jezus mogl nam np. powiedziec, ze Bog jest MILOSCIA.
Skoro Natura Boga jest MOC(DUCH), to mozemy powiedziec, ze Bog jest MOCA ( DUCHEM). A skoro tak, to
bluznierstwo przeciwko Duchowi jest bluznierstwem przeciwko Bogu( Ojcu) .

Wlasnie nieograniczona MOC (DUCH) wyroznia Boga sposrod wszystkiego, co istnieje . Syn nie posiada tej MOCY co Ojciec, dopoki Ojciec mu jej nie da. Synowi Bozemu, kiedy byl na Ziemi bluzniono...ale Jezus prosil Boga o wybaczenie dla bluzniercow, bo wiedzial, ze w Jego przypadku wybaczenie jest mozliwe. Gdyby byl Bogiem, wybaczenie bluznierstwa nie byloby mozliwe.

A wiec ewangelisci znali Jezusa nie jako Boga lecz jako Syna Bozego i wiedzieli, ze grzech przeciwko DUCHOWI( Moc, Milosc,Prawda,Sprawiedliwosc) jest grzechem przeciwko samemu Bogu Ojcu.

Ale Duch nie jest tu raczej osoba...?

Poza tym, jakby sie to mialo miec w kontekscie Trojcy...?...Ojciec i Duch wazniejsi od Syna, ktory tez jest Bogiem...?...bez sensu to jest....Albo Duch wazniejszy od Ojca i Syna...?...zupelnie bez sensu


To jest oczywiste: z woli Bozej i MOCA Boza (czyli za sprawa Ducha Swietego)
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Na zakończenie jeden cytat z powyższej listy (Marek pewnie ma gdzieś w zanadrzu pełną rozpiskę):


[/quote]

Ja rozumiem to tak, ze"Duch Swiety"( czyli Boza moc , ktora w nas dziala) i my...

PS

Zastrzegam, ze to jest tylko moja logika i sluzy tylko w celu odniesienia sie do argumentow berta

Jest prawdą, że słowami Duch Święty określa się niekiedy boże działanie, jednak utożsamienie Ducha Świętego wyłącznie z owym działaniem (czy mocą, jak napisałaś), z założeniem braku osobowości Ducha Świętego, nie da się w świetle Biblii utrzymać.
Musielibyśmy wówczas przyjąć, że fragment Mt 28:19 bt5 "Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego." zrównuje w jednym imieniu Boga, jego stworzenie i jego moc. Co więcej, że nadaje tej mocy... imię!

Podobnie, gdyby Duch Święty nie był osobą i co więcej - nie był Bogiem, niezrozumiały byłby fragment mówiący o bluźnierstwie: Mt 12:31-32 bt5 "(31) Dlatego powiadam wam: Każdy grzech i bluźnierstwo będą ludziom odpuszczone, ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi nie będzie odpuszczone. (32) Jeśli ktoś powie słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone, lecz jeśli powie przeciwko Duchowi Świętemu, nie będzie mu odpuszczone ani w tym wieku, ani w przyszłym."

Dla mnie te cytaty są decydujące, jednak postaram się jednak podać parę innych fragmentów, które pozwolą nam się upewnić o osobowości Ducha Świętego.
Jezus wyrażał się o Nim w sposób osobowy:
„Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy”/J 16,13a/
Duch Święty się objawia:
„A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębicę i przychodzącego na Niego.”/Mt 3,16/
Współpracuje z apostołami:
„Postanowiliśmy bowiem, Duch święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne.”/Dz 15,28/
Próbowano Go okłamać:
„Ananiaszu - powiedział Piotr - dlaczego szatan zawładnął twym sercem, że skłamałeś Duchowi świętemu i odłożyłeś sobie część zapłaty za ziemię?”/Dz 5,3/
„A Piotr do niej: Dlaczego umówiliście się, aby wystawiać na próbę Ducha Pańskiego? Oto stoją w progu ci, którzy pochowali twego męża. Wyniosą też ciebie.”/Dz 5,9/
Sprzeciwiano się Jemu:
„Twardego karku i opornych serc i uszu! Wy zawsze sprzeciwiacie się Duchowi świętemu. Jak ojcowie wasi, tak i wy!”/Dz 7,51/
Duch Święty wydaje polecenia i daje natchnienia:
„Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi,”/Łk 4,18/
„bo Duch święty nauczy was w tej właśnie godzinie, co należy powiedzieć.”/Łk 12,12/
„Podejdź i przyłącz się do tego wozu - powiedział Duch do Filipa.”/Dz 8,29/
„Kiedy Piotr rozmyślał jeszcze nad widzeniem, powiedział do niego Duch: Poszukuje cię trzech ludzi.”/Dz 10,19/
„Duch powiedział mi, abym bez wahania poszedł z nimi. Razem ze mną poszło też tych sześciu braci. Przybyliśmy do domu owego człowieka.”/Dz 11,12/
„Gdy odprawili publiczne nabożeństwo i pościli, rzekł Duch święty: Wyznaczcie mi już Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem.”/Dz 13,2/
„A oni wysłani przez Ducha świętego zeszli do Seleucji, a stamtąd odpłynęli na Cypr.”/Dz 13,4/
„Przeszli Frygię i krainę galacką, ponieważ Duch święty zabronił im głosić słowo w Azji.”/Dz 16,6/
„Przybywszy do Myzji, próbowali przejść do Bitynii, ale Duch Jezusa nie pozwolił im,”/Dz 16,7/
Duch Święty objawia wiarę, świadczy i naucza:
„Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie.”/J 15,26/
„Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe.”/J 16,13/
„A Pocieszyciel, Duch święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem.”/J 14,26/
„Bracia, musiało wypełnić się słowo Pisma, które Duch święty zapowiedział przez usta Dawida o Judaszu. „/Dz 1,16a/
„Nie mogli jednak sprostać mądrości i Duchowi, z którego /natchnienia/ przemawiał.”/Dz 6,10/
„Przybył do nas, wziął pas Pawła, związał sobie ręce i nogi i powiedział: To mówi Duch święty: Tak Żydzi zwiążą w Jerozolimie męża, do którego należy ten pas, i wydadzą w ręce pogan.”/Dz 21,11/
Posiada swoją wolę:
„Ci bowiem, którzy żyją według ciała, dążą do tego, czego chce ciało; ci zaś, którzy żyją według Ducha - do tego, czego chce Duch.”/Rz 8,5/
Duch Święty działa:
„Uważajcie na samych siebie i na całe stado, nad którym Duch święty ustanowił was biskupami, abyście kierowali Kościołem Boga, który On nabył własną krwią.”/Dz 20,28/
„Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi.”/Rz 8,16/
„Duch zaś otwarcie mówi, że w czasach ostatnich niektórzy odpadną od wiary, skłaniając się ku duchom zwodniczym i ku naukom demonów.”/1Tm 4,1/
„Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów. „/Ap 2,7a/
„Dlatego /postępujcie/, jak mówi Duch święty: Dziś, jeśli głos Jego usłyszycie,”/Hbr 3,7/
„Przez to pokazuje Duch święty, że jeszcze nie została otwarta droga do Miejsca świętego, dopóki istnieje pierwszy przybytek.”/Hbr 9,8/
„Daje nam zaś świadectwo Duch święty, skoro powiedział:”/Hbr 10,15/
„Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami.”/Rz 8,26/
„A głosimy to nie uczonymi słowami ludzkiej mądrości, lecz pouczeni przez Ducha, przedkładając duchowe sprawy tym, którzy są z Ducha.”/1Kor 2,13/
„Wszystkim zaś objawia się Duch dla [wspólnego] dobra.”/1Kor 12,7/
„Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce.”/1Kor 12,11/
„A gdy was poprowadzą, żeby was wydać, nie martwcie się przedtem, co macie mówić; ale mówcie to, co wam w owej chwili będzie dane. Bo nie wy będziecie mówić, ale Duch święty.”/Mk 13,11/
„Jemu Duch święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego.”/Łk 2,26/
Trzeba Go przyjąć:
„Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie.”/J 14,17/
Możliwe jest, aby Go zasmucić:
„I nie zasmucajcie Bożego Ducha świętego, którym zostaliście opieczętowani na dzień odkupienia.”/Ef 4,30/

Nieprawda. Jezus wielokrotnie mówił, nie bezpośrednio, że jest Bogiem. Żydzi to rozumieli, dlatego chcieli Go ukamienować:
"«Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeśli kto zachowa moją naukę nie zazna śmierci na wieki». Rzekli do Niego Żydzi: «Teraz wiemy, że jesteś opętany. Abraham umarł i prorocy - a Ty mówisz: Jeśli kto zachowa moją naukę, ten śmierci nie zazna na wieki. Czy Ty jesteś większy od Ojca naszego Abrahama, który przecież umarł? I prorocy pomarli. Kim Ty siebie czynisz?» Odpowiedział Jezus: «Jeżeli Ja sam siebie otaczam chwałą, chwała moja jest niczym. Ale jest Ojciec mój, który Mnie chwałą otacza, o którym wy mówicie: "Jest naszym Bogiem", ale wy Go nie i znacie. Ja Go jednak znam. Gdybym powiedział, że Go nie znam, byłbym podobnie jak wy - kłamcą. Ale ja Go znam i słowo Jego zachowuję. Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień - ujrzał [go] i ucieszył się». Na to rzekli do Niego Żydzi: «Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?» Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Zanim Abraham stał się, JA JESTEM». Porwali więc kamienie, aby rzucić na Niego. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni" (J 8,51-59).

"Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że Ja Jestem..." (J 8,28).

"że Ty, będąc człowiekiem, uważasz siebie za Boga" (J 10,33),

"Jeżeli nie uwierzycie, że JA JESTEM, pomrzecie w grzechach swoich" (J 8,24)

"Gdy po pewnym czasie wrócił do Kafarnaum, posłyszeli, że jest w domu. Zebrało się tyle ludzi, że nawet przed drzwiami nie było miejsca, a On głosił im naukę. Wtem przyszli do Niego z paralitykiem, którego niosło czterech. Nie mogąc z powodu tłumu przynieść go do Niego, odkryli dach nad miejscem, gdzie Jezus się znajdował i przez okno spuścili łoże, na którym leżał paralityk. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: «Synu, odpuszczają ci się twoje grzechy». A siedziało tam kilku uczonych w Piśmie, którzy myśleli w sercach swoich: «Czemu on tak mówi? On bluźni. Któż może odpuszczać grzechy jeśli nie Bóg sam jeden?». Jezus poznał zaraz w swym duchu, że tak myślą, i rzekł do nich: «Czemu nurtują te myśli w waszych sercach? Cóż jest łatwiej powiedzieć do paralityka: Odpuszczają ci się twoje grzechy, czy też powiedzieć: Wstań, weź swoje łoże i chodź! Otóż, żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów - rzekł do paralityka: Mówię ci: Wstań, weź swoje łoże i idź do domu». On wstał, wziął zaraz swoje łoże i wyszedł na oczach wszystkich. Zdumieli się wszyscy i wielbili Boga mówiąc: «Jeszcze nigdy nie widzieliśmy czegoś podobnego»" (Mk 2,1-12).

Człowiek rodzi człowieka - syn człowieka jest człowiekiem. Syn kota - kotem. Syn Boga jest... ?

Nadto warto przy okazji powiedzieć, dlaczego - spośród wszystkich wyrażeń antropomorficznych - użyto własnie wyrażeń Ojciec - Syn.
Dla człowieka Zachodu żyjącego w XXI wieku jest to troch nieczytelne - ojciec i syn w naszych czasach są owszem, bliską relacją, ale w stosunku do tego czym ta relacja była u Żydów w czasach Chrystusa to zupełnie nieporównywalna sprawa.
Syn (zwłaszcza pierworodny) był po prostu jednoznaczny z ojcem. Przejmował pozycję społeczną, ewentualne urzędy, nawet zawód ojca. Zobowiązanie syna było zobowiązaniem ojca i odwrotnie. Co powiedział syn - to tak jakby powiedział ojciec.
Do dziś, w niektórych krajach Wschodu jest tak, że jeśli ojciec zostaje skazany na karę chłosty i wykonanie tej kary jest niemożliwe (np. ze względów zdrowotnych) - wychłostany zostaje syn. i odwrotnie. I nikt się temu nie dziwi, bo w ogólnej świadomości ojciec to syn a syn to ojciec, czyny ojca są czynami syna i odwrotnie.


Ależ nie!
J 16:14-15 bt5 "On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi."

Nie zawsze - w sensie, że nie posiadał podczas bycia na ziemi:
Flp 2:6-8 bt5 "(6) On to, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, (7) lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stając się podobnym do ludzi. A w zewnętrznej postaci uznany za człowieka, (8) uniżył samego siebie, stając się posłusznym aż do śmierci – i to śmierci krzyżowej."

Świadectw biblijnych na bóstwo Jezusa jest bardzo dużo. Nie sposób tu przytoczyć wszystkich, dlatego ograniczę się do omówienia ich rodzajów i podaniu kilku przykładów każdego z nich.

Po pierwsze mamy
A.wypowiedzi bezpośrednie Pisma:

Biblia mówi o boskości Chrystusa wprost:
„Wiemy także, iż Syn Boży przyszedł i obdarzył nas zdolnością umysłu, tak iż poznajemy Prawdziwego. Jesteśmy w prawdziwym Bogu, w Synu Jego, Jezusie Chrystusie. On zaś jest prawdziwym Bogiem i Życiem wiecznym ."/1 J 5,20/
[Fragment ten bywa reinterpretowany przez antytrynitarystów sugerujących, iż zakończenie zdania nie odnosi się do Chrystusa – jednak takiemu poglądowi przeczą choćby wersety J 11,25 oraz J 14,6 w których Jezus sam siebie nazywa „życiem”.]MRB
Inne przykładowe fragmenty:
"Chcę bowiem, abyście wiedzieli, jak wielką walkę toczę o was, o tych, którzy są w Laodycei, i o tych wszystkich, którzy nie widzieli mnie osobiście, aby ich serca doznały pokrzepienia, aby przez miłość wyuczeni, [osiągnęli] pełnię zrozumienia, w całym jego bogactwie, i głębsze poznanie tajemnicy Boga – Chrystusa. W Nim wszystkie skarby mądrości i wiedzy są ukryte." /Kol 2,1-3/
"Boga nikt nigdy nie widział, lecz [/]b]jednorodzony Bóg[/b], który jest na łonie Ojca, objawił go"/J 1:18/
„Na początku było Słowo,
a Słowo było u Boga,
i Bogiem było Słowo.
Ono było na początku u Boga.
Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, [z tego], co się stało. (…)
Na świecie było [Słowo], a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał.
Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. (…)
I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy." /J 1,1-3.10-11.14/

„Do Syna zaś: Tron Twój, Boże, na wieki wieków, berło sprawiedliwości berłem królestwa Twego.” /Hbr 1,8/


B.Po drugie - Zapowiedzi starotestamentowe
Proroctwa starotestamentowe mówią o Jezusie jako o Bogu Jahwe (imię Boże wyrażone tetragramem יהוה). Nie sposób wymienić tu wszystkich, stąd tylko kilka przykładów:
1
W Ewangelii Jana znajdujemy odwołanie do proroctwa o Jezusie u Izajasza:
"Chociaż jednak uczynił On wobec nich tak wielkie znaki, nie uwierzyli w Niego, aby się spełniło słowo proroka Izajasza, który powiedział: Panie, któż uwierzył naszemu głosowi? A ramię Pańskie komu zostało objawione?
Dlatego nie mogli uwierzyć, że znów powiedział Izajasz: Zaślepił ich oczy i twardymi uczynił ich serca, żeby nie widzieli oczami oraz nie poznali sercem i nie nawrócili się, ażebym ich uzdrowił. Tak powiedział Izajasz, ponieważ ujrzał chwałę Jego i o Nim mówił." /J 12,37-41/
Jaki fragment Izajasza ewangelista ma na myśli? Odpowiedź nie jest trudna – złowa o zaślepieniu oczu pochodzą z 6 rozdziału Księgi Izajasza. Tam też znajduje się wizja chwały, o której mowa u Jana:
„W roku śmierci króla Ozjasza ujrzałem Pana zasiadającego na wysokim i wyniosłym tronie, a tren Jego szaty wypełniał świątynię. (...) I wołał jeden do drugiego: Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały. (…) I powiedziałem: Biada mi! Jestem zgubiony! Wszak jestem mężem o nieczystych wargach i mieszkam pośród ludu o nieczystych wargach, a oczy moje oglądały Króla, Pana Zastępów!" /Iz 6,1.3.5/
Otóż w obu miejscach wyróżnionych przez ze mnie w cytacie tłustą czcionką, w oryginale znajduje się Tetragram – Jahwe, wyłączne imię Boga!

2
Inny przykład. W Nowym Testamencie mamy wielokrotnie obraz Chrystusa – małżonka Kościoła. By nie być gołosłownym, dwa cytaty:
„Mężowie, miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, (26) aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo, (27) aby samemu sobie przedstawić Kościół jako chwalebny, nie mający skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego, lecz aby był święty i nieskalany. Mężowie powinni miłować swoje żony, tak jak własne ciało. Kto miłuje swoją żonę, siebie samego miłuje.(…) Tajemnica to wielka, a ja mówię: w odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła.” /Ef 5,25-28.32/

"I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, co trzymają siedem czasz napełnionych siedmiu plagami ostatecznymi, i tak odezwał się do mnie: Chodź, ukażę ci Oblubienicę, Małżonkę Baranka. I uniósł mnie w zachwyceniu na górę wielką i wyniosłą, i ukazał mi Miasto Święte - Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga," /Ap 21,9-10/

Tymczasem w Księdze Izajasza czytamy:
"Śpiewaj z radości, niepłodna, która nie rodziłaś, wybuchnij weselem i wykrzykuj, która nie doznałaś bólów porodu! Bo liczniejsi są synowie porzuconej niż synowie mającej męża, mówi Pan (…) Bo małżonkiem twoim jest twój Stworzyciel, któremu na imię - Pan Zastępów; Odkupicielem twoim - Święty Izraela, nazywają Go Bogiem całej ziemi. Zaiste, jak niewiastę porzuconą i zgnębioną na duchu, wezwał cię Pan. "/Iz 54, 1.5-6a/
(Znów wyrazy wyróżnione oddane są w oryginale imieniem Boga Jahwe).
Jest to o tyle ważne, że z „Małżonką Baranka” z Ap 21,9-10 i małżonkę Jahwe z Iz 54 łączy w swoim liście odwołujący się do tego fragmentu Izajasza Paweł:
„Natomiast górne Jeruzalem cieszy się wolnością i ono jest naszą matką. Wszak napisane jest: Wesel się, niepłodna, która nie rodziłaś, wykrzykuj z radości, która nie znałaś bólów rodzenia, bo więcej dzieci ma samotna niż ta, która żyje z mężem." /Gal 4,26-27/

3
Mamy też wiele przykładów tego samego określenia w stosunku do Jezusa i to Boga Jahwe w Starym Testamencie. Nie są to może aż tak mocne dowody jak inne tu przywołane, ale niewątpliwie dają do myślenia. Na przykład:

• a. W Apokalipsie (3,14) Jezusowi został nadany tytuł „Świadek wierny i prawdziwy”. Ten sam tytuł Jeremiasz stosuje do Jahwe [color=blue] „Oni zaś rzekli do Jeremiasza: Bóg nam świadkiem wiernym i prawdomównym, że postąpimy we wszystkim według tego, co Pan, twój Bóg, objawi dla nas." /Jr 42,5/
• b. W Ewangelii wg św.Łukasza anioł powiadamia pasterzy o urodzeniu Jezusa:
  "I rzekł do nich anioł: Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan." /Łk 2,10-11/
  Otóż wKsiędze Izajasza czytamy o Jahwe:
  "Ja, Pan, tylko Ja istnieję, a poza Mną nie ma żadnego zbawcy." /Iz 43,11/
  (patrz też Ps 17,7;18,47;25,5;51,16; Iz 43,3;45,15;49,26;60,16; Jr 14,8; Ha 3,18)
• c. W Księdze Izajasza odnajdujemy proroctwo
  „Śpiewaj z radości, niepłodna, która nie rodziłaś, wybuchnij weselem i wykrzykuj, która nie doznałaś bólów porodu! Bo liczniejsi są synowie porzuconej niż synowie mającej męża, mówi Pan. (2) Poszerz przestrzeń twego namiotu, rozciągnij płótna twego mieszkania, nie krępuj się, wydłuż twe sznury, wbij mocno twe paliki! (3) Bo się rozprzestrzenisz na prawo i lewo, twoje potomstwo posiądzie narody oraz zaludni opuszczone miasta. Nie lękaj się, bo już się nie zawstydzisz, nie wstydź się, bo już nie doznasz pohańbienia. Raczej zapomnisz o wstydzie twej młodości. I nie wspomnisz już hańby twego wdowieństwa. (5) Bo małżonkiem twoim jest twój Stworzyciel, któremu na imię - Pan Zastępów; Odkupicielem twoim - Święty Izraela, nazywają Go Bogiem całej ziemi. (6) Zaiste, jak niewiastę porzuconą i zgnębioną na duchu, wezwał cię Pan. (…) O nieszczęśliwa, wichrami smagana, niepocieszona! Oto Ja osadzę twoje kamienie na malachicie i fundamenty twoje na szafirach. (12) Uczynię blanki twych murów z rubinów, bramy twoje z górskiego kryształu, a z drogich kamieni - całe obramowanie twych murów.” Iz 54,1-6a.11-13/
  W miejscach wyróżnionych znajduje się Tetragram (Jahwe). Bóg przedstawia się jako małżonek.
  Fragment ten jest w Nowym Testamencie odnoszony do „Jeruzalem Niebieskiego” Kościoła uwielbionego po Paruzji:
  „Natomiast górne Jeruzalem cieszy się wolnością i ono jest naszą matką. (27) Wszak napisane jest: Wesel się, niepłodna, która nie rodziłaś, wykrzykuj z radości, która nie znałaś bólów rodzenia, bo więcej dzieci ma samotna niż ta, która żyje z mężem.” /Gal 4,26-27/
  Otóż owo „Górne Jeruzalem” jest przedstawiane w Apokalipsie jako… Małżonka Baranka (tj.Jezusa):
  „Weselmy się i radujmy, i oddajmy Mu chwałę, bo nadeszły Gody Baranka, a Jego Małżonka się przystroiła” (Ap 19,7)
  „I Miasto Święte - Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża.
  (…)I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, co trzymają siedem czasz napełnionych siedmiu plagami ostatecznymi, i tak odezwał się do mnie: Chodź, ukażę ci Oblubienicę, Małżonkę Baranka. (10) I uniósł mnie w zachwyceniu na górę wielką i wyniosłą, i ukazał mi Miasto Święte - Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga,” /Ap 21.2.9-10)
  Kolejny więc raz widzimy, że Biblia mówi o Jezusie jako o Jahwe.
  Podobną zresztą myśl wyraża św.Paweł, choćby pisząc do wiernych Kościoła w Koryncie: „Jestem bowiem o was zazdrosny Boską zazdrością. Poślubiłem was przecież jednemu mężowi, by was przedstawić Chrystusowi jako czystą dziewicę.” /2 Kor 11,2/
• d. Niekiedy utożsamienie Jezusa z Jahwe dotyczy bardzo znanych fragmentów. Wszyscy znamy opis działalności Jana Chrzciciela, przygotowującego przyjście Jezusa:
  [Jan Chrzciciel] „(3) Obchodził więc całą okolicę nad Jordanem i głosił chrzest nawrócenia dla odpuszczenia grzechów, (4) jak jest napisane w księdze mów proroka Izajasza: Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego! (5) Każda dolina zostanie wypełniona, każda góra i pagórek zrównane, drogi kręte staną się prostymi, a wyboiste drogami gładkimi! (6) I wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże. (…)(15) Gdy więc lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w swych sercach co do Jana, czy nie jest Mesjaszem, (16) on tak przemówił do wszystkich: Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On będzie was chrzcił Duchem Świętym i ogniem. (17) Ma On wiejadło w ręku dla oczyszczenia swego omłotu: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym." /Łk 3,3-6.15-17/ (Patrz też Mt 3:3; Mk 1,3)
  
  O jakim tekście u Izajasza wspomina Ewangelista?
  Łatwo go odnaleźć – to Iz 40, 3-4:
  "(3) Głos się rozlega: Drogę Panu przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec dla naszego Boga ! (4) Niech się podniosą wszystkie doliny, a wszystkie góry i pagórki obniżą; równiną niechaj się staną urwiska, a strome zbocza niziną." /Iz 40,3-4/
  Otóż słowo przetłumaczone na polski jako „Pan” to „Jahwe” (tetragram), werset ten więc dosłownie brzmi: „Głos się rozlega: Drogę Jahwe przygotujcie na pustyni, wyrównajcie na pustkowiu gościniec dla naszego Boga!”
• e. W Liście do Hebrajczyków Paweł pisze, iż Ojciec mówi do Jezusa:
  „Ty, Panie, na początku osadziłeś ziemię, dziełem też rąk Twoich są niebiosa. (11) One przeminą, ale Ty zostaniesz, i wszystko jak szata się zestarzeje, (12) i jak płaszcz je zwiniesz, jak odzienie, i odmienią się. Ty zaś jesteś Ten sam, a Twoje lata się nie skończą." /Hbr 1,10b-12/
  Są to słowa Psalmu 102 (wiersze 26-28), który jest skierowany do Jahwe (wprost użyty jest tetragram).
• f. Następny przykład: w Liście do Rzymian czytamy:
  "(9) Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że JEZUS JEST PANEM, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – osiągniesz zbawienie. (10) Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do sprawiedliwości, a wyznawanie jej ustami – do zbawienia. (11) Wszak mówi Pismo: Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony. (12) Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają. (13) Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony." /Rz 10,9-13/
  Ostatni przytoczony werset jest cytatem z Joela 3,5:
  „Każdy jednak, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony, bo na górze Syjon i w Jeruzalem będzie wybawienie, jak przepowiedział Pan, i wśród ocalałych będą ci, których wezwał Pan."
  W wersecie tym aż 3 razy (w miejscach które wyróżniłem powyżej) użyto tetragramu Jahwe.

C.Po trzecie - Jezus określa sam siebie imieniem Boga JESTEM (Jahwe).
W poprzednim rozdziale podałem przykłady tego, że Stary Testament określa Jezusa imieniem Jahwe (Jestem lub Ja Jestem).
Zaskakujące jest jednak, że również Jezus nazywa się tym imieniem.
Oczywiście nie chodzi o sytuacje, gdy Jezus używał wyrażeni a „ja jestem” w jego „zwykłym” sensie. Wyrażenie „ja jestem” jest częste w mowie potocznej, wielokrotnie potocznie używał go sam Jezus (np. Mt 20,15 „Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry?" albo Łk 34,29 „Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem.” ) oraz inne postacie z Ewangelii (np. anioł Gabriel Łk 1,19 „Odpowiedział mu anioł: Ja jestem Gabriel” ). Absurdem byłoby kojarzenie ich za każdym razem z imieniem Jahwe. Jest to zasadne tylko w kilku wypadkach, gdy konstrukcja gramatyczna i okoliczności wypowiedzi (a zwłaszcza reakcja słuchaczy) na to wskazują. Tu zamierzam omówić właśnie kilka takich przypadków:

1
Ewangelia wg św.Jana, rozdział 8
Kiedy Żydzi pytają Jezusa „Kimże ty siebie czynisz?” /J 8,53b/ Jezus powołuje się na to, że jest synem Boga Ojca. Swą wypowiedź na ten temat kończy słowami „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, JA JESTEM.” /J 8,58b/
Zdanie to jest przedziwne, bowiem łamie reguły gramatyki – gdyby miało to być proste oświadczenie, że Jezus żył wcześniej niż Abraham, w miejscu tym musiałoby się pojawić stwierdzenie „Zanim Abraham stał się, JA BYŁEM”. Jezus jednak nawiązuje tu do starotestamentalnego imienia Boga „Jahwe” (czyli właśnie „JA JESTEM”), podkreślającego istnienie jako element natury Boga.
Słuchający Go Żydzi nie mają zresztą wątpliwości co do znaczenia tej konstrukcji słownej, będącej dla nich bluźnierstwem; świadczy o tym ich reakcja: „Porwali więc kamienie, aby rzucić w Niego.” /J 8,59/ (była to kara za bluźnierstwo wobec imienia bożego – patrz Kpł 24,16, patrz też 24,11-14 oraz Kpł 24,23)
Co ciekawe, wcześniej, podczas tej samej wymiany zdań, Jezus jeszcze dwukrotnie używa podobnego zwrotu:
"Powiedziałem wam, że pomrzecie w grzechach swoich. Jeżeli bowiem nie uwierzycie, że JA JESTEM, pomrzecie w grzechach waszych." /J 8,24/
Zdanie, jeśli przyjąć potoczne znaczenie słów „ja jestem” nie ma sensu; Jezus musiałby sądzić iż Żydzi nie wierzą w Jego istnienie. Wygląda na to, że mowa nie tyle o istnieniu Jezusa, co o jego statusie. Takie rozumienie potwierdza kolejne zdanie:
"Rzekł więc do nich Jezus: Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że JA JESTEM i że Ja nic sam z siebie nie czynię, ale że mówię to, czego Mnie Ojciec nauczył." /J 8,28/

2
Mowa Jezusa przed Ostatnią Wieczerzą
„Dziwna” konstrukcja gramatyczna ze słowami „Ja Jestem” powtórzy się w wypowiedzi Jezusa do uczniów po umyciu nóg przed Paschą „Już teraz, zanim się to stanie, mówię wam, abyście, gdy się stanie, uwierzyli, że JA JESTEM." /J 13,19/
Co mógłby mieć na myśli? Czyżby przypuszczał że uczniowie wątpią w Jego istnienie?

3
Pojmanie Jezusa w Getsemani
"To powiedziawszy Jezus wyszedł z uczniami swymi za potok Cedron. Był tam ogród, do którego wszedł On i Jego uczniowie. Także i Judasz, który Go wydał, znał to miejsce, bo Jezus i uczniowie Jego często się tam gromadzili. Judasz, otrzymawszy kohortę oraz strażników od arcykapłanów i faryzeuszów, przybył tam z latarniami, pochodniami i bronią. A Jezus wiedząc o wszystkim, co miało na Niego przyjść, wyszedł naprzeciw i rzekł do nich: «Kogo szukacie?» Odpowiedzieli Mu: «Jezusa z Nazaretu». Rzekł do nich Jezus: «Ja jestem». Również i Judasz, który Go wydał, stał między nimi. Skoro więc rzekł do nich: «Ja jestem», cofnęli się i upadli na ziemię.” /J 18,1-6/
Zagadka - przyszli Go pojmać. Cała kohorta oraz dodatkowo strażnicy „z latarniami, pochodniami i bronią” . Naprzeciw nim wychodzi Jezus, Gdy mówi „Ja jestem” cała ta gromada uzbrojonych ludzi cofa się i pada na ziemię. To nie była reakcja na widok samego Jezusa (wiedzieli po kogo idą, trudno by szli z założeniem oddania Mu pokłonu), ale na krótkie dwa słowa „Ja jestem” . Świadczy o tym zresztą wyraźnie słowo „skoro” w wierszu 6 „Skoro więc rzekł do nich: «Ja jestem», cofnęli się i upadli na ziemię.” Mimo że ludzie przybyli by aresztować Jezusa i w niego nie wierzyli, upadli na ziemię przed imieniem Boga którym się przedstawił.
Koniecznie należy tu wspomnieć, że Żydom nie wolno było składać ukłonu nikomu, z wyjątkiem Boga.
(Znana jest anegdota o delegacji Żydów, którzy zostali wezwani przed oblicze cesarza. Prawo cesarstwa nakazywało pokłon, jednak żydowska interpretacja Tory na to nie zezwalała. Rabin wyjął wówczas z kieszeni pieniążek i upuścił go na ziemię. Wszyscy Żydzi przygięli karki do ziemi aby „szukać pieniążka”)

4
Powyższe wyjasnia, dlaczego Nowy Testament każe wierzyć w Imię Jezusa:
„Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego.” /J 3,18/
Co więcej, gdyby Jezus nie miał prawa do imienia Jahwe, bluźnierstwem byłyby słowa o Nim z Dziejów Apostolskich „I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, przez które moglibyśmy być zbawieni." /Dz 4,12/
Niemożliwym byłoby też stwierdzenie z Listu do Filipian 2,9 że imię Jezusa jest „ponad wszelkie imię” .

5
I jeszcze jedna sprawa, pokazująca jak ważne jest to – pozornie tylko językowe – zagadnienie; zobaczmy co – wg Jezusa – będą mówić fałszywi prorocy:
"Wielu przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Jam jest, i wielu zwiodą." /Mk 13,6 bw/
To nie przypadek - to samo powtórzy Łukasz:
"Jezus odpowiedział: «Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: "Ja jestem" oraz: "Nadszedł czas". Nie chodźcie za nimi!" /Łk 21,8/
Warto też zauważyć, że w powyższych wersetach Jezus wiąże swoje imię z wyrażeniem – imieniem Bozym – „Ja jestem” .

[/list]

Pismo przypisuje Jezusowi czyny Boga
Tylko trzy przykłady spośród wielu:
1.Stworzenie
W Liście do Kolosan czytamy o Jezusie: „w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy to Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone.” /Kol 1,16/
Mam nadzieję że wszyscy pamiętają jak brzmi pierwsze zdanie w Biblii:
„Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię.” /Rdz 1,1/
(W razie gdyby ktoś miał wątpliwości, czy Bóg zrobił to osobiście, warto zajrzeć do Księgi Jeremiasza: "Ach, Panie Boże, oto stworzyłeś niebo i ziemię wielką swoją mocą i wyciągniętym ramieniem. Nie ma nic niemożliwego dla Ciebie."/Jr 32,17/)

2.Wybawienie Żydów z Egiptu
W Liście Judy czytamy iż Jezus wyprowadził Żydów z Egiptu::
"zapierają się naszego jedynego Władcy i Pana, Jezusa Chrystusa. A chcę przypomnieć wam, którzy raz na zawsze wszystko wiecie, że Pan wybawił wprawdzie lud z ziemi egipskiej, ale następnie wytracił tych, którzy nie uwierzyli" /Judy 1,4-5 /
A przecież wiemy, że uczynił to Bóg:
"Ja jestem Pan, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli." /Wj 20,2/

3.Sąd Boży
Ostateczną Paruzję Izajasz opisuje w następujący sposób:
"(15) Bo oto Pan(Jahwe) przybywa w ogniu, a Jego rydwany [pędzą] jak burza, by zaspokoić swój gniew pożogą i groźby swoje płomieniami ognia. (16) Bo Pan(Jahwe) sądu dokonuje ogniem i mieczem swym - nad wszelkim ciałem, tak iż wielu będzie pobitych przez Pana." /Iz 66,15-16/
W 2 Liście do Tesaloniczan opis tego samego zdarzenia został odniesiony do Jezusa:
"(6) Bo przecież jest rzeczą słuszną u Boga odpłacić uciskiem tym, którzy was uciskają, (7) a wam, uciśnionym, dać odpoczynek z nami, gdy z nieba objawi się Pan Jezus z aniołami swojej potęgi (8) w płomieniach ognia, wymierzając karę tym, którzy Boga nie uznają i nie są posłuszni Ewangelii Pana naszego, Jezusa."/2 Tes 1,7-8/



Pismo nadaje Jezusowi tytuły Boga

1.Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec
Księga Izajasza bywa nazywana niekiedy „piątą Ewangelią” ze względu na liczbę proroctw traktujących o Jezusie. W jednym z nich czytamy:
"Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza. Nazwano Go imieniem: Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju"/Iz 9,5/

2.Pierwszy i Ostatni
O Jezusie: „Kiedy Go ujrzałem, do stóp Jego padłem jak martwy, a On położył na mnie prawą rękę, mówiąc: Przestań się lękać! Ja jestem Pierwszy i Ostatni," /Ap 1,17/
O Jahwe: „Tak mówi Pan, Król Izraela, Odkupiciel jego, Pan Zastępów: Ja jestem pierwszy i Ja ostatni; i nie ma poza Mną boga." /Iz 44,6/

3.Król Izraela, Odkupiciel
Przytoczone powyżej zdanie z Izajasza 44,6 jest prawdziwą „kumulacją” wspólnych tytułów Jahwe i Jezusa. Przykładowo Jahwe jest w nim przedstawiony jako „Król Izraela”. Jest to częsty tytuł Jezusa w Ewangeliach,np.:
"Jezusa zaś postawiono przed namiestnikiem. Namiestnik zadał Mu pytanie: Czy ty jesteś Królem żydowskim? Jezus odpowiedział: Tak, Ja nim jestem." Mt 27:11
"i pytali: Gdzie jest nowo narodzony Król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon." Mt 2:2
„Wołano: Hosanna! Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie, oraz: Król Izraela!" J 12:13b
Również tytuł Odkupiciela z Iz 44,6 znajduje swoje uzasadnienie w Nowym Testamencie:
"Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie jako okup za wielu." /Mk 10,45/
"(18) Wiecie bowiem, że z odziedziczonego po przodkach waszego złego postępowania zostaliście wykupieni nie czymś przemijającym, srebrem lub złotem, (19) ale drogocenną krwią Chrystusa, jako baranka niepokalanego i bez zmazy." / 1Ptr 1:18-19/

4.Zbawca
"Jam to, Ja jestem Jahwe i poza mną nie ma wybawcy!" /Iz 43,11 bp/
„Właśnie o to trudzimy się i walczymy, ponieważ złożyliśmy nadzieję w Bogu żywym, który jest Zbawcą wszystkich ludzi, zwłaszcza wierzących." /1 Tm 4,10/
Proszę porównać z tekstami mówiącymi o Jezusie:
"dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan." /Łk 2,11/
„Wierzymy już nie dzięki twemu opowiadaniu, usłyszeliśmy bowiem na własne uszy i wiemy, że On prawdziwie jest Zbawicielem świata.” /J 4,42b/

5.Alfa i Omega
„Alfa i Omega” to tytuł boży:
"Ja jestem Alfa i Omega, mówi Pan Bóg, Który jest, Który był i Który przychodzi, Wszechmogący."/Ap 1,8/ (patrz też Ap 21,6)
Ta sama księga odnosi go jednak także do Chrystusa:
"Ja jestem Alfa i Omega, Pierwszy i Ostatni, Początek i Koniec.
Błogosławieni, którzy płuczą swe szaty, aby władza nad drzewem życia do nich należała i aby bramami wchodzili do Miasta. (…) Ja, Jezus, posłałem mojego anioła, by wam zaświadczyć o tym, co dotyczy Kościołów. Ja jestem Odrośl i Potomstwo Dawida, Gwiazda świecąca, poranna."

6.Pan
Porównajmy wersety odnoszące się do Jahwe:
„Ja jestem Pan, i nie ma innego. Poza Mną nie ma boga[/b]. Przypaszę ci broń, chociaż Mnie nie znałeś, aby wiedziano od wschodu słońca aż do zachodu, że poza Mną nie ma nic. Ja jestem Pan i nikt poza Mną." /Iz 45,5-6/
„Jezus odpowiedział: Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem[/b]." /Mk 12,29/
z wersetami odnoszącymi się do Chrystusa:
"Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – osiągniesz zbawienie." /Rz 10,9/
„Nikt też nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: Panem jest Jezus." /1 Kor 12,3b/

7.Świadek wierny i prawdziwy
W Apokalipsie czytamy:
„Aniołowi Kościoła w Laodycei napisz: To mówi Amen, Świadek wierny i prawdomówny, Początek stworzenia Bożego"/Ap 3,14/
Jest to odniesienie do Księgi Jeremiasza 42,5 gdzie jednak to Bóg Jahwe obdarzony jest tym tytułem:
„Oni zaś rzekli do Jeremiasza: Bóg nam świadkiem wiernym i prawdomównym, że postąpimy we wszystkim według tego, co Pan, twój Bóg, objawi dla nas."


Pismo przypisuje Jezusowi cechy Boga
Kilka przykładowych:
1.Odwieczność
Dwa przykłady:

• W Ewangelii wg św. Mateusza 2,1-6 król Herod pyta się arcykapłanów i uczonych w Piśmie, gdzie narodzić ma się Mesjasz. Zapytani odpowiadają że w Betlejem na potwierdzenie odwołując się do Księgi Micheasza 5,2. Zajrzyjmy więc do tekstu starotestamentowego:
  „A ty, Betlejem Efrata, najmniejsze jesteś wśród plemion judzkich! Z ciebie wyjdzie dla mnie Ten, który będzie władał w Izraelu, a pochodzenie Jego od początku, od dni wieczności. (…) Powstanie On i paść będzie mocą Pańską, w majestacie imienia Pana, Boga swego. Osiądą wtedy, bo odtąd rozciągnie swą potęgę aż po krańce ziemi." /Mi 5,2.4/
• "On nas wybawił i wezwał świętym powołaniem nie na podstawie naszych czynów, lecz stosownie do własnego postanowienia i łaski, która nam dana została w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasami." / 2 Tm 1,9/

2.Wszechmoc

• "Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi." /Mt 28,18/
• "Ja jestem Alfa i Omega, mówi Pan Bóg, Który jest, Który był i Który przychodzi, Wszechmogący." /Ap 1,8/

3.Wszechwiedza

• „Chcę bowiem, abyście wiedzieli, jak wielki bój toczę za was i za tych, którzy są w Laodycei, i za tych wszystkich, którzy osobiście mnie nie poznali, (2) aby pocieszone były ich serca, a oni połączeni w miłości zdążali do wszelkiego bogactwa pełnego zrozumienia, do poznania tajemnicy Bożej, to jest Chrystusa, w którym są ukryte wszystkie skarby mądrości i poznania." /Kol 2,1-3/
• „Powiedział mu po raz trzeci: Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie? Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: Czy kochasz Mnie? I rzekł do Niego: Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham. Rzekł do niego Jezus: Paś owce moje."/J 21,17/

No przestań; wyjdzie na to, ze Jezus na krzyżu wcale nie cierpiał lecz zabawiał sie cytowaniem poezji.
Niezalenie od tego, były to jednak słowa skierowanie do Boga, nie do siebie samego i o tym kontekście pisałem.

Jak najbardziej słuszne, ale chodziło o co innego, a mianowicie: ilu ich wreszcie było i czym się różnili/roznią. Wszak o tym cały czas rozmawiamy. Trudno uznać, ze Bóg mówi sam do siebie.


Te literke "o" dołozył mały diabełek bez mojej wiedzy:-)


Przypuszczam, ze na jakimś zastepstwie. Jezus przebywał z nimi stale, a to co piszesz o Duchu ŚW. to zaledwie kilka epizodów.
Raczej każdemu czytającemu nasuwa sie mysl o jakiejs nowej osobie,a nie o znanym juz Duchu Św., który przecież i tak zawsze moze pomagać np. apostołom.


Efekt spektakularny, ale- cóz- przyszedł i odszedł, pomógł ale dalej działali sami, nie był ich jakims przywódcą jak Jezus, nie pozostał. Nawet na temat jego osoby niewiele mogli powiedziec.

Cienkie to. Przypuszczać to se możesz... . Dowody, dowody mości panie.

Wiesz co? Jak masz pier-niczyć takie farmazony, to lepiej nic nie pisz.

Nie trzeba tego uznawać, bo nikt tego nie twierdzi. A czym się różni człowiek od Boga, chyba z definicji wiadomo.



To diabełek słabo się starał, bo tej literki wcale nie zauważyłem. Serio.

Ano tak samo jak sie cos czynilo np. w imie przyjazni polsko- radzieckiej

Nie zabawiał się. Modlił się psalmem, w którym było dokładnie o Jego męce. Nic chcesz wchodzić głebiej to nie wchodź - ale po co wówczas zawracasz głowę?
A co w tym dziwnego?

Jezus wielokrotnie modlił się do Ojca (np. Mt 26,39).O Jezusie uniżonym podczas swojego pobytu na Ziemi pisałem już na podstawie Listu do Filipian.
Aarzut byłby trafny, gdybyśmy wierzyli jakoby Bóg Ojciec i Jezus byli jedną osobą. Tymczasem niczego podobnego nie twierdzimy – przeciwnie modalizm (bo tak się nazywa ten pogląd) jest w Kościele uznawany za herezję.
Może warto tu przy okazji przytoczyć inne błędy związane z tematem, a potępione przez Kościół jako herezje:

Modalizm
Twierdzenie, że Ojciec, Syn Boży i Duch Święty są jedną i tą samą osobą. Niekiedy przejawia się w postaci tezy, iż istnieje jedna osoba boska, której Ojciec, Syn i Duch Święty są jedynie manifestacjami. Taki pogląd znany jest pod nazwą sabelianizmu

Monarchianizm
Twierdzenie, jakoby osoby Trójcy nie były sobie równe w majestacie

Arianizm
Twierdzenie, że Jezus jest jedynie stworzeniem (nie jest Bogiem). Pierwotnie pogląd ten zakładał podobną rolę dla Ducha Świętego, później jednak arianie odrzucili całkowicie Jego osobowe istnienie.

Damianityzm
Twierdzenie, że każda z osób nie jest Bogiem, lecz dopiero wszystkie trzy tworzą Boga (każda z osób jest „częścią” Boga)

Żeby było jasne - wszystko to są herezje (oczywiście herezji związanych z Trójcą jest znacznie więcej).


Małe podsumowanie:

• Nauka o Trójcy Świętej (choć nie sam termin „Trójca”) została zawarta w Nowym Testamencie
• Pewne zapowiedzi tej Prawdy Wiary są obecne również w księgach Starego Testamentu
• Nauczanie o Trójcy Świętej i o Duchu Świętym jest obecna w licznych świadectwach chrześcijańskich z pierwszych wieków
• Duch Święty został przedstawiony w Piśmie Świętym jako Bóg osobowy.
• Nauka o Trójcy nie twierdzi, jakoby Ojciec, Syn i Duch Święty byli jedną osobą, ani też nie utrzymuje, jakoby było „trzech Bogów”.
• Istotą nauki o Trójcy są dwa fakty: to, że Bóg jest jeden oraz to, że Bóg jest w trzech osobach.
• Żaden z ludzi nie pojął Boga. Dotyczy to także Prawdy o Trójcy Świętej. Owa tajemnica jest silną poszlaką na prawdziwość chrześcijaństwa.
• Znaczna część argumentacji antytrynitarnej jest zbudowana na nieznajomości nauki o Trójcy; w istocie bardzo często nieświadomi krytycy argumentują przeciw herezjom odrzuconym przez Kościół.

No dobrze, Marku...W mysl twojej logiki nalezy to trzecie zdanie uzupelnic slowem "Bog"...A to dlatego ze, kazdy w tym przykladzie rodzi wedlug swojej natury, a wiec Bog moze zrodzic tylko Boga.

Ale idzmy dalej ...Czlowiek ojciec rodzi czlowieka syna....itd.....Bog Ojciec rodzi Boga Syna.(najczesciej jest tak, ze po zrodzeniu syna zostaje nadane imie temu synowi...z tym kotem to raczej wyjatkowo...ale tez sie zdarza...W kazdym razie im wyzszy stopien rozwoju ojca tym imie wazniejsze. Dla czlowieka imie jest bardzo wazne...a dla Boga chyba najwazniejsze, skoro stoi na samym poczatku Dekalogu i Modlitwy Ojcze Nasz( swiec sie Imie Twoje)

W tym momencie nalezaloby postawic pytanie po co nadaje sie imiona ...?

Ano po to, zeby nie pomylic wlascicieli imion. ..Ja na przyklad nie chce zeby mnie ktos mylil z moja matka, bo obie jestesmy niepowtarzalne. Na pewno nie jestesmy sobie rowne.

Ta sama zasada dotyczy Istot Boskich.

To Bog ustala prawa ,wedlug ktorych wszystko dziala...A skoro sam je ustala to chyba im pozniej nie zaprzecza...Swiadczy o tym harmonia w calym dziele stworzenia. Taka jest logika.

Zgodnie z zasada tej logiki Ojciec Jahwe ma Syna Jezusa i to nie sa rowne sobie osoby.

Ale jest jeszcze Duch...
Kim ...albo Czym on jest...?...nie ma nawet wlasnego imienia...

Gdybysmy ja i moja corka mialy pomoc domowa (albo np. robota, ktory wykonuje dla nas...czy za nas jakies czynnosci )to czy o nas trzech mozna by powiedziec, ze jestesmy rowna sobie trojca...? Nie...bo to nie byloby logiczne. Natomiast mozna by powiedziec, ze tworzymy zgrany zespol...i wtedy bedzie to logiczne...

Dlatego wiec rowniez w odniesieniu do Boga pojecie Trojcy wydaje sie nielogiczne.

Przede wszystkim dlatego, ze to jest wlasnie Boska a nie ludzka logika

Ojciec rodzi (zważ na czas teraźniejszy) Syna - Słowo. Jezusa urodziła Maryja, Słowo, które się wcieliło, stało się człowiekiem. Syn Bozy stając się czlowiekiem uniżył siebie, ale tylko na czas pobytu wśród ludzi, aby będąc podobny do człowieka ukazać jaki jest Bóg i że zycie wg woli Bożej jest możliwe. Przeczytaj cały Prolog Ewangelii wg św. Jana, a zauważysz tam, że przez Słowo wszystko się stało.
Imię Boże to JHWH - Jestem, Który Jestem. Jestem - Bóg Ojciec, Jestem - Syn, Jestem - Duch Święty. Jego "własnym imieniem" jest Duch Święty.

Kompletnie nietrafiona analogia. Robota sobie kupisz i nigdy nie będzie osobą. W dodatku Twoja córka została urodzona raz (Ojciec rodzi Syna nieustannie).

A co mieli powiedzieć? Ze jest różowy, niewidzialny, ma róg na czole i cztery kopyta? Oczywiście, że nie. W ewangeliach na dobrą sprawę nie odnajdziesz opisów Jezusa (jego obraz ikonograficzny ukształtował się w późniejszych czasach). Znajdziesz natomiast wiele opisów DZIAŁANIA Ducha. Duch mówi, napełnia, oznajmia, postanawia. Patrzy wyżej, kompilacje Marka.

No bo na tym polega w uproszczeniu nauka o Trójcy:

Jest jeden Bóg, w jedności natury i woli.
Są trzy Osoby Boskie w rozdzielności działania i funkcji.

Cała reszta to nadbudówka teologiczna i mierne próby wyjaśnienia tego fenomenu. A raczej - próby opisu do granicy tego, co nam objawione zostało.

-----------

Oczywiście nauka o Trójcy nie byłaby pełna bez nauki o podwójnej naturze Jezusa. Jezus jako w pełni człowiek i w pełni Bóg (a nie pół-Bóg, pół-heros, czy coś w tym stylu). Tylko połączenie tych dwóch nauk oddaje w pełni to, co nam objawione zostało. Wszystkie inne próby (patrz wyżej, wyliczenie herezji) wiązałyby się z odrzuceniem części Objawienia. A chrześcijaństwo, jak pisałem wyżej, postanowiło zachować całość Objawienia, bez odrzucania treści, nawet jeżeliby to teologię upraszczało.

W Prawoławiu do dziś dla zapamiętania tych dwóch nauk znak krzyża odprawia się trzema palcami. Trzy wyprostowane - na znak Trójcy. Dwa zgięte - na znak podwójnej natury Boga-człowieka.

Pozwól, że ja wyrażę swoje zdanie.

GDYBY Chrześcijaństwo było tylko wymysłem jakiejś "nieformalnej grupy kolesiów przy kawie", to:

- wprowadziliby naukę możliwie prostą i przystępną
- zlikwidowaliby wszystkie różnice między ewangeliami
- zlikwidowaliby wszystkie "niewygodne" fragmenty w ewangeliach

A tak to mamy do czynienia z osobami, które stanęły w obliczu Tajemnicy Objawienia. Które otrzymały pisma, w których sprawy podstawowe wymykają się łatwym i prostym definicjom. I dlatego powstały definicje trudne, jak Trójca, jak Dyofizytyzm, które nie mają odpowiednika w judaizmie ani w hellenizmie. Ale wynikają z traktowania Objawienia jako całości wszystkich pism zachowanych po Jezusie i jego uczniach.


Zresztą, pierwszym dowodem na takie właśnie postępowanie jest tzw. Pierwszy Sobór Jerozolimski. Dzieje Apostolskie, rozdział 15. Chodziło o prostą kwestię: Obrzezać? Czy nie obrzezać? Jak łatwo byłoby w tym czasie jeszcze "dopisać" coś do ewangelii, żeby Jezus powiedział jasno: Tak albo nie. Ale nie dopisano. Nie odważono się wtedy. I tak to już zostało.