Mariel, ja tez tego nie rozumiem, tak jak nie rozumiem pokuty z przymusu. Jutro Wielki Piątek, zdaje się, że macie zadaną pokutę postu, a nie spełnieniem jej jest u was grzechem ciężkim i odsuwa od Stołu Pańskiego. Jak to się ma do obrazu jaki przede mną malowałyście?

Zdaje się, że Zosiam i ja malowałyśmy nieco odmienne obrazy.
Ja też nie twierdzę, że umartwienia są pozbawione jakiejkolwiek wartości,
są ważne ale nie tak jak posłuszeństwo wobec woli Bożej.

KKK 2015 "Droga do doskonałości wiedzie przez Krzyż. Nie ma świętości bez wyrzeczenia i bez walki duchowej 67 . Postęp duchowy zakłada ascezę i umartwienie, które prowadzą stopniowo do życia w pokoju i radości błogosławieństw."

Po prostu z wiarą, nadzieją i miłością należy w sobie w Wielki Piątek wzbudzić pragnienie postu, ponieważ tak czyni Kościół. A kto tego nie chce zrobić, ten odmawia integrowania się z Kościołem w wierze i jej praktykowaniu, a więc się od niego odsuwa.

Nie mniej obie pisałyście o wymiarze indywidualnej wiary, o potrzebie wynikającej z wiary i miłości.
Kłóci się to zupełnie z nakazową, przymusową pokutą, wynikającą nie z potrzeby, a z obowiązku.
Jak już wspomniałem jest to dla mnie jak pusty, nie niosący żadnej treści ceremonialny pocałunek.

Nie ma w tym przymusu, jest nakaz ale przecież nikt mnie nie zmusza
Jest potrzeba zbliżenia się do Boga,
a wielowiekowa tradycja postu pomaga się do Niego zbliżyć. To wszystko.
Nie jest to jakieś skomplikowane, myślę, że może niepotrzebnie dopatrujesz
się w tym jakiegoś drugiego dna, głębszej filozofii.

Nikt nikogo nie zmusza ale jak pościć nie będzie to do Wieczerzy dopuszczony nie będzie i jeszcze będzie się musiał wyspowiadać. Taaa, pełna dobrowolność i potrzeba serca
Proszę ciebie, trzymaj poziom dyskusji. Dzieckiem nie jestem.

Oczywiście. Przecież do bycia w Kościele też nikt nikogo nie zmusza. Nie zależy ci na integracji z Kościołem - to nie. Ale nie naginajmy rzeczywistości twierdząc, że jesteś z nim w pełnej łączności, skoro sam ją zrywasz.

@Zosiam
jak ma się do całości ów "gest dobrej woli człowieka, który pragnąłby ten dług spłacić" ?
Gest z przymusu mającego wręcz znamiona szantażu. Czy to faktycznie ma coś wspólnego z obrazem przez ciebie kreowanym, czy tez opisanym w owym artykule?
Proszę o szczerą odpowiedź.

Kozioł z "przymusu" doszedł już do "szantażu". Po kilku postach będzie pewnie mówił o dyktaturze, a po paru stronach o faszyzmie itp. Konsekwentnie ignorując wyjaśnienia. Cóż.. tylko nie rozumiem, po co pytać, skoro z góry zna się odpowiedź.

A Johny, krętacz, wtrąca się do rozmowy i zamiast argumentów znów atakuje personalnie w dodatku wciskając innym poglądy jakich nie przedstawił.
Nie ciebie pytam, nie z tobą rozmawiam!

Masz już dwa moje posty z argumentami, oba zignorowałeś. Teraz zarzucasz mi atak personalny - chociaż to ty, zamiast odpowiedzieć na moje argumenty, zaatakowałeś mnie personalnie. Myślę, że twoje zachowanie nie wymaga komentarza.

Może poza takim, iż dowodzi często sprawdzającej się reguły - z protestantem można w miarę normalnie rozmawiać dopóty, dopóki ktoś nie ośmieli się wziąć w obronę duchownego katolickiego przed jego atakiem. Po prostu dla wielu protestantów obrona KK jest największym możliwym kamieniem obrazy, większym nawet, niż atakowanie ich własnego wyznania. Interpretację tej reguły pozostawiam do indywidualnego rozważenia, sam już ją wcześniej artykułowałem.

Drogi szumi,
prowadzę rozmowę otwartą i publiczną. Nie ma jednak chyba obowiązku rozmawiać z każdym.

Jeżeli kierując się złym doświadczeniem (dyskusja szybko schodzi do ataku personalnego lub trolingu; ba! jak widać powyżej nawet nie muszę dyskutować by J. zaczął trolować i atakować) ignoruję niektórych użytkowników to niczym nie łamię regulaminu.

Jeżeli jednak łamię w ten sposób regulamin, to proszę albo o wskazanie danego fragmentu regulaminu albo o uzupełnienie do o odpowiedni paragraf i konsekwentne egzekwowanie od wszystkich użytkowników.

Prosisz o szczerą odpowiedź, więc postaram się jak najszczerzej. I w miarę łopatologicznie.
Kościół jest naszą Matką. Trwamy w Kościele dobrowolnie (albo nie trwamy - wedle woli). Ale dopóki trwamy, mamy obowiązek posłuszeństwa Kościołowi. Teraz łopatologia: kiedy byłeś dzieckiem, mamusia mówiła do Ciebie: "Koziołku kochany, nie wolno ci..." i tutaj następowały kolejne zakazy. Albo: "Koziołku, musisz..." I znów kolejne nakazy. Ponieważ niewątpliwie kochasz swoją mamusię (pozdrów ją ode mnie), wiedziałeś, że ona chce Twojego dobra. Pewnie nie przyszło Ci do głowy powiedzieć: "Mamusia jest be, mamusia mnie szantażuje, mamusia mi tylko każe albo zabrania". Ale z zewnątrz mogło to wyglądać właśnie tak: Koziołek jest szantażowany przez mamusię. Przymuszany do dobrych uczynków (na przykład do umycia ząbków). Ale w miarę, jak Koziołek zamieniał się w Kozła, zaczynał rozumieć, że mamusia chciała go nauczyć samodzielnego wybierania między tym, co dobre, choć czasem trudne, a tym, co złe, choć błyszczące i nęcące.
Kościół jest naszą Mamusią, a my (wierzący), to takie Koziołki. Dopóki nie zrozumiemy, co jest dla nas dobre, co przynosi Panu Bogu chwałę a nam korzyść duchową, ta Mamusia musi nam nakazywać albo i zakazywać. A jak trzeba, to i przełożyć przez kolanko i przetrzepać to i owo. Kto jeszcze nie dorósł, korzysta z tych nakazów i zakazów, żeby się nie zaplątać na trudnej drodze do Boga. Dojrzałość duchowa zaś polega na tym, że Koziołek sam, z własnego serca, uznaje, że to wszytko, co dotąd Mamusia mówiła, jest słuszne, dobre i potrzebne. A i od siebie jeszcze co nieco dorzuci, co go do Pana Boga przybliży.
Nie miej pretensji o to, że jeszcze nie każdy Koziołek jest Kozłem. Tobie zaś, sobie i wszystkim to czytającym życzę na progu Świąt Paschalnych, żebyśmy jak najczęściej znajdowali w sobie malutkie Koziołki i z wielką miłością i z wielkim zaufaniem uciekali się w opiekuńcze ramiona naszej Mamusi - Kościoła.

Wybacz Zosiam, ale analogia jest zupełnie nie trafiona. Jeżeli nawiązujesz do rodziny, to naszym Ojcem i Matką jest Bóg, wierzący są Siostrami i Braćmi, a cała społeczność boża Kościołem.

A jeżeli chcesz brnąć dalej w swoje porównanie, to żadna Matka nie powie : wynieś śmieci albo wyrzucę ciebie z domu.
Wedle twoich słów wiara i dojrzałość objawia się w poście, a jeżeli nie to nie jesteś dojrzały i powinieneś pościć z obowiązku, bo inaczej grozi ci piekło i nie jestes godzien Wieczerzy, kto nie pości ten wg ciebie nie ma wiary . Może to i miałoby jakiś sens, gdyby post był jakimkolwiek warunkiem zbawienia, a wiemy wszyscy że tak nie jest. Co więcej już u zarania chrześcijaństwa znany był ten problem, że wiarę ludzi oceniano wg tego co i czy jedli. Przestrzegał przed tym Paweł w Liście do Rzymian w rozdz. 14 (do Rzymian... proroczo). Dlaczego zatem rzymianie sądzą innych po tym czy i jak poszczą i odsuwają od Stołu jakby to oni byli gospodarzami?