Jak można zaprzeć się w sposób świadomy Boga? Co według Ciebie trzeba zrobić?

Też mnie to nieodmiennie zastanawia.

To na pewno nie dotyczy kogos, kto sie dopiero co nawrocil.
W Biblii sa opisane pewne warunki do spelnienia:
"Jest bowiem rzeczą niemożliwą, żeby tych - którzy raz zostali oświeceni i zakosztowali daru niebiańskiego, i stali się uczestnikami Ducha Świętego, (5) i zakosztowali Słowa Bożego, że jest dobre oraz cudownych mocy wieku przyszłego - (6) gdy odpadli, powtórnie odnowić i przywieść do pokuty, ponieważ oni sami ponownie krzyżują Syna Bożego i wystawiają go na urągowisko"
Zakosztowanie daru, uczestnik Ducha Świętego, Slowo Boze tez musialo byc zywe, bo mialo cieszyc, cudowne moce przyszlego wieku - to wszystko pokazuje, ze to nie moze dotyczyc 'nowicjusza', bo to w procesie dojrzewania w relacji z Bogiem wchodzimy i poznajemy i doswiadczamy tych wspomnianych rzeczy.
Bóg wie, ze jak sie jest jeszcze cielesnym chrzescijanienem, czyli to dotyczy kazdego na poczatku drogi z Bogiem to taka osoba moze czegos nie zrozumiec, moze sie obrazic na cos, bo Bóg go nie wysluchal, czegos nie dal czego on pragnal itd. I taka osoba robi to nieswiadomie. Obraza sie, potem przeprasza, ale kocha Boga i chce z Nim byc. Zgrzeszyl, ale Bóg sie nie wyprowadzil z jego serca i wie, ze zrobil to z ignorancji, nieswiadomie.
Ale jesli ktos naprawde jest juz z Bogiem iles lat, jest ochrzczony Duchem Swiętym, mowi jezykami, widzial cuda, Biblia do niego mowila, ale potem otworzyl sie na cos zlego, - roznie moze to byc przez TV, czy inne media, przez nowych znajomych, z ciekawosci, i potem ten grzech mu sie zaczal podobac, tolerowac go, i pomimo wielu prob przekonywania go przez Ducha Swietego on nie zamierzal z niego zrezygnowac, bo w miedzy czasie przestal sie karmic Bozym Slowem i przemieniac swoj umysl i stal sie mniej zainteresowany Bogiem i relacja z Nim, a potem jeszcze mniej i mniej. A potem mogl odpasc od Boga i wyrzec sie Go.
Znam osobe, ktora byla pastorem i odeszla swiadomie od Boga, bo jak mi mowil, 'dosc juz mial tej ciaglej pokory i unizania sie'. Ot taki wybor. Jakze straszny, ale co poradzic.

No i co umarł od tego grzechu?

Odszedl, wyrzekl sie Boga. Widzisz kto nie ma Boga, nie ma zycia.
Poza tym ziemskim zyciem, jest jeszcze wieczne.
Wyobrazasz sobie miejsce, w ktorym nie ma krzty milosci, ciepla, zyczliwosci, nikt nikomu nie okaze juz sympatii, nie spojrzy przyjaznie, po prostu nie ma nic dobrego.
Co zatem zostaje? Samo zlo, i to najgorsze z mozliwych, bo wszelki rodzaj dobra jest z Bogiem, bo Bóg to Dobroc to Milosc i nie ma go poza Nim, a poniewaz jest to juz na wiecznosc to swiadomosc tego sprawia, ze dochodzi jeszcze absolutna beznadzieja, bezradnosc - i nic juz tego nie zmieni.
Ludzie te rzeczy bagatelizuja, wysmiewaja, ale latwo odsuwac te mysli i byc ateista na ziemi, jak sie wszystko dobrze uklada, ale w sytuacji zagrozenia, na lozu smierci juz im tak nie jest wesolo. I nie wiedza czy czasem ktos kto im mowil o Bogu nie mial racji.

Ale nie odpowiedziałeś na moje pytanie.
czy umarł od tego grzechu śmiertelnego czy nadal żyje.

Posty usunięte. Robek, proszę nie trolować i nie zaśmiecać forum głupkowatymi tekstami.

Pewna kobieta spytała o. Pio, czy jej mąż jest potępiony, gdyż popełnił samobójstwo skacząc z mostu do rzeki. O. Pio odpowiedział jej, droga (czas) między barieką mostu a wodą jest wystarczająco długi, aby dokonać żalu za grzechy.

Kiedyś byłem w obliczu śmierci. Ułamki sekundy ciągnęły się niewiarygodnie długo. O tym, czy ktoś został zbawiony wie jedynie Pan.